Vísir - 11.02.1934, Blaðsíða 5

VlSIR
Siiníiudagian 11. fetír. 1934
Dobbelman
handsápan
er perla allra
notenda.
Heildsölubirgðir:
S. Árnason & Co.
Lækartorg 1. — Sími: 4452.
Minning
Hallgríms Péturssonar.
—o—
Þ. 25. jan. s. 1. var samþykt
tillaga á fundi Landsnefndar
Hallgrímskirkju í Saurbæ þess
efnis, að láta búa til „Minninga-
bók Hallgrímskirkju“. Er nú
bókin fullgerð og er hún sýnd í
dag í búðarglugga Snæbjarnar
Jónssonar bóksala. Titilblað
bókarinnar liefir gert Pétur
Pálsson skrautritari. Fyrsta
æfiminningin sem rituð verður
í bókina, er um frú Ragnheiði
sál. Þorgrímsdóttur prests
Tborgrímssens í Saurbæ. Lést
liún i bárri elli s. 1. surnar og
var kirkjunni gefin vegleg pen-
ingagjöf til minningar um hana.
— Það hefir komið í ljós, að
margir hafa viljað heiðra minn-
ingu látinna vina eða ættingja
með minningargjöfum til Hall-
grimskirkju í Saurbæ. Þeim,
sem haft hafa forgöngu um
fjársöfnun til Hallgrímskirkju,
fanst það ekki allskostar full-
nægjandi að taka við minninga-
gjöfum í þessu skyni, án þess
að gefandanna væri nánara get-
ið en með nafnbirtingu í blöð-
um, og úr þessu á að bæta með
Mimnngabókinni, því hún á að
geyma sögu gefandanna, lýs-
ingu á þeim og æfi þeirra, til
fróðleiks og eftirbreytni kom-
andi kynslóðum. Verður vand-
að til æfisagna þessara sem
best má verða og lögð áhersla
á, að þær verði sem sannastar
og að þær verði skráðar á góðu
máli. Þangað til Hallgríms-
kirkja hefir verið reist, á Minn-
ingabókin að vera i vörslu f jár-
söfnunar- og byggingarnefndar
og á hún að geyma liana -á
tryggum stað og annast um, að
i liana verði ritað samkvæmt
fyrirmælum. En þegar kirkjan
hefir verið reist, á hvert það
bindi bókarinnar, sem í notlcun
er, að geymast í eldtraustum
stað í kirkjunni sjálfri, en jafn-
skjótt og hvert bindi er út skrif-
að, skal það flutt á Þjóðskjala-
safnið í Reykjavík. Ýmsar nán-
ari reglur hafa verið um þetta
settar, svo sem að í hana skuli
skrá minningagjafir, sem kirkj -
unni berast, og nema 100 kr.
eða meira. — Gefandanna skal
ætið við gelið, nema þeir óski
annars, svo og æfiminningar
gefanda sem fyrr getur. í bók-
ina má rita um löngu látna
menn og nýlátna, en eigi má
rita í liana minningargreinar
um þá, sem á lífi eru. Um lijón
rná rita sameiginlega, þótt eigi
sé nema annað þeirra látið, en
þá skal þannig frá þvi gengið,
að á sínum tíma megi geta um
dánardægur liins. Engu máli
skiftir hvort gjöf er gefin Hall-
grímskirkju án nánari fyrir-
mæla eða til þess að afla henni
góðra gripa, til þess að prýða
hana sjálfa eða umliverfi henn-
ar, til eflingar prestlaunasjóði
hennar eða öðrum sjóðum, er
hún kann að eiga eða eignast.
Leikhúsið.
■—o—
Meyjaskemman, óperetta i 3.
þáttum samiii utan um lög eft-
ir Schubert. — Hljómleika-
stjóri: dr. Franz Mixa, leik-
stjóri: Ragnar Kvaran, þýð-
andi: Björn Franzson. Hljóð-
færasláttinn annast Hljómsveit
Reykjavíkur.
Eg fór með góSar óskir x leik-
húsið þetta kvöld, en ekki nema
með miölungsvonir, þvi aS eg
vissi, að þetta mátti heita fyrsta
tilraun, sem gat verið undir hæl-
inn lagt að tækist.
Gætni er góð þegar svo stendur
á, því að þá verða vonbrigðin að
niinni. Þessi gætni reyndist þó vera
óþörf með öllu að þessu sinni, því
að allar góðar óskir og sanngjarn-
ar vonir rættust, svo sem eftir at-
vikum var frekast unt. Óperettan
sjálf er iðandi af fjörugum lögum
og söngur leikenda og meðferð á
hlutverkum sínum var í heild
sinni góð. Það er enginn vafi á því,
að tilraunin hefir tekisf og að það
er hægt að halda hér uppi söng-
leikjum með þeim kröftum, sem
fyrir hendi eru, og því betur mun
þetta takast sem frá líður, með
vaxandi æfingu og þjálfun. All-
ir skemtu sér ágætlega og létu
það óspai't í ljós.
Efni óperettunnar skal ekki
rakið hér, það er ekki ósvipað
efni samskonar leika annarra og
telst ekki með bókmentum. Það
er létt og lipur saga með hæfileg-
um raunakeim, sem hæglega hefði
getað staðið í „Familie-Journal”
eða „Hjemmet", en slikt á líka
rétt á sér.
Aðalhlutverkin léku þau ung-
frú Jóhanna Jóhannesdóttir og
Kristján Kristjánsson. Mátti mjög
vel við sönginn una hjá báðum,
en rödd Kristjáns er fallegri, held-
ur en rödd Jóhönnu; veldur því
meðal annars ekki með öllu við-
kunnanlegur titringur, sem er á
rödd hennar. Hins vegar leikur
hún mun betur en hún syngur og
mun betur en Kristján. Yfirhöfuð
virðist ungfrúin hafa bráðlipra
leikhæfileika, sem með þjálfun
myndu geta orðið mjög góðir.
Um gerfi Kristjáns er þess get-
andi, að það var ágætt. Enda þótt
leikur ungfrúarinnar bæri af leik
kvennleggsins í heild sinni, þá bar
þó meðferð þeirra Gests Pálssonar
og Ragnars Kvarans á hlutverk-
um sínum af frammistöðu annara.
Gestur lék hinn kynduga hirðgler-
meistara — það ætti víst a'ð heita
hirðglerskeri — Tschöll með svo
liprum gáska, að ánægja -var að
horfa á, Gestur hefir sjaldan farið
betur með hlutverk, og i tilbót er
hann með fallega söngrödd. Ragn-
ar Kvaran lék von Schober, þaul-
æfðan veraldarmann, sem ekkert
tekur alvarlega, nákvæmlega eins
og . átti að gera, og hami hefir
snotra barytonrödd, sem hann fer
mjög vel með. Sigurður Markan
hefir mjög góða rödd og fór vel
með hlutverkið og hafði sérstak-
lcga gott gerfi. Nína Sveinsdóttir
lék Grisi, heldur fjöi'uga ítalska
söngkonu, og bar öll meðferðin
vott um að hún skildi hlutverkið
og kunni góð tök á því, enda var
röddin að öllu samanlögðu nægi-
Ieg. Lára Magnúsdóttir, sem lék
frú Tschöll hefir rödd, sem er all-
mikil að vöxtunum, en ef vel á að
fara verður.hún að gæta sín rnjög
vegna þess, að hún virðist ekki
ráða betur en svo við hana. Það er
ekki ástæða til að geta annara,
nema þá helst Óskars Guðnasonar,
sem hélt fallega á litlu hlutverki,
en allir þeir, sem ónefndir eru fóru
sómasamlega með það, sem þeim
var ætlað, og sumir héldu mjög
laglega á.
Frammistaða hljómsveitarinnar
var mjög góð, og verður það vafa-
laust að miklu leyti pakkað dr.
Mixa, sem henni stýrði. Því er
vitaskuld ekki að leyna, að nokk-
urt ósamræmi var milli styrkleika
söngraddanna og hjómsveitarinn-
ar, svo að hún bar þær sumstaðar
nokkuð ofurliði. Það er því ekki
laust við að farið hafi fyrir manni
eins og drukkna manninum, sem í
morgunsárinu var að reyna að
opna útidyrnar sínar með vitlaus-
um lykli, og spurði sjálfan sig þeg-
ar það mistókst, hvort það væri
nú lykillinn sem væri of stór eða
skráargatið of lítið, því að manni
verður að spyrja, hvort að það séu
raddirnar sem séu oflitlar, eða
bljómsveitin, sem sé of sterk. Mér
hefir af fróðum mönnum verið
sagt að hljómsveitin sé of sterk,
en að það sé ekki hægt að
hafa h'ana lægri eins og hljómfari
leikhússins er varið, og hefi eg
enga ástæðu til þess að í'engja það.
Eg skil það og fullkomlega vel,
að það er sitt hvað fyrir hljóm-
sveitina að vera á jafnsléttu eins er
í „Iðnó“, eða að vera í gólfhvilft
eins og venja er.
Ekki er hægt annað en að telja
leikstjórn Ragnai's Kvarans all-
góða. Það hefir vafalaust verið erf-
ilt verk að leiðbeina mönnum, sem
allflestir voru viðvaningar og sem
auk þess fæstir höfðu átt færi á að
kynnast söngleikjum, en honum
virtist hafa tekist það svo að vel
megi við una.
Þýðingarinnar verður og að geta
og mikið til að góðu, því það, sem
sýnist erfiðast að leysa af hendi í
því efni, er vel frá gengið; eg á
þar við söngvana, sem ekki falla
vel við íslenskt bragfonn vegna
þess hvað vísuorð eru stutt. Þeir
hafa yfirleitt tekist vel, þó að
finna megi nokkra smáhnökra og
hortitti á stöku stað. Hins vegar
er hið óbundna mál — talið —
fullstirt, ekki svo að skilja að það
sé illa þýtt, heldur er það full bók-
málskent.
Leiktjöldin eru góð, og hafa þeir
Lárus Ingólfsson og Bjarni
Björnsson málað þau.
Nú er byrjunin gerð og ísinn
brotinn, svo að úr þessu ætti að
mega vænta þess, að söngleikir
verði sýndir hér jöfnum höndum
við talleiki. Það er bæði ánægju-
legt fyrir landsmenn, að eiga kost
á að sjá þá, og eins hefir það
mikla listræna þýðingu fyrir leik-
húsið, og þó ekki síður fjárhags-
lega þýðingu fyrir afkomu þess,
Seifle-mótopap.
4—220 hesta.
Vandaðir og
traustir.
Verðið lágt.
Umboð:
Þórðor
SvelDsson & Co.
w
að þeir haldist uppi. Hljómsveit
Reykjavíkur á því bestu þakkir
skilið fyrir að hafa hrundið þessu
máli í framkvæmd. Launin láta
ekki á sér standa, því undirtekt-
irnar eru ágætar, og leikurinn
mun eiga það eftir að verða sýnd-
ur mjög oft, en annars ber gott
verk laun sín í sér sjálft.
g. j:
I S 1
e n s k
nerki
kaupir hæsta verði
Gísli Sigurbjörnsson,
F rímerkj a verslun.
Lækjartorgi 1.
(Áður Lækjargötu 2).
Innkaupsverðlisti sendur ókeyp-
is þeim er óska.
Sími: 4292.
Flugmál Frakka.
Frakkar munu leggja mikia
áherslu á að komast fram úr
öðrum þjóðum á sviði flugmál-
anna á yfirstandandi ári. Ýmis-
konar unchrhúningur í þá ált
var hafinn árið sem leið, fyrir
forgöngu Pierre Cot flugmála-
ráðherra. — Hann sameinaði
frakknesku flugfélögin og skipu
lagði flugleiðangra til annara
landa, m. a. hópflug Yuillemin
liersliöfðingja til Afríku. Sam-
lcvæmt opinberum skýrslum
hafa Frakkar 2200 herflugvél-
ar, Bretar 1500, Italir 1600, Jap-
anar 1600 og Bandaríkjamenn
2200.
Frakkar telja mikið hafa
skort á, þrátt fyrir mikla flug-
vélaeign, að flugmál þeirra væri
svo vel skipulögð sem æskilegt
er, einkanlega með tilliti til
landvarna. Úr þessu hefir verið
hætt með því, að skipuleggja
nýja flugvélaflokka, sem í verða
liraðfleygar flugvélar, er eiga
aðallega að hafa það hlutverk
með höndum, ef til styrjaldar
kemur, að elta uppi óvinaliðs-
flugvélar, sem koma í njósnar-
erindum og til þess að varpa
niður sprengikúlum. Segja má
því, að flugvarnir Frakka séu
á leiðinni að komast i svo gott
liorf, að aðrar þjóðir komast
þar ekki til jafns við fyrst um
sinn. Hins vegar eru Banda-
ríkamenn búnir að koma til-
tölulega miklu betra skipulagi
á farþega og póstflutnlnga í
flugvélum en Frakkar. Banda-
rikjamenn hafa stórar farþega-
og póstflugvélar i gangi, sem
fljúga með 50—75 milna meiri
hraða á klst. en bestu árásar-
flugvélar Frakka.
Cot flugmálaráðherra hefir
brýnt það fyrir löndum sínum,
að þeir eigi á hættu að missa
marlcað sinn í Suður-Ameríku,
ef þeir sinni ekki flugmálum
sínum betur en þeir hafa gert.
Þjóðverjar hafa lagt skipinu
„Westplialen“ í miðju Suður-
Atlantshafi og nota það fyrir
„fljótandi lendingarstað“. Þýsk-
ar landflugvélar liafa flogið frá
Berlín til Madrid á 8 klst. og
nú eru í þann veginn að hefj-
ast reglubundnar flugbátaferð-
ir milli Berlín og Suður-Ame-
ríku. Þó liafa Bandaríkjamenn
enn betri skilyrði til þess að
keppa á Suður-Ameríku-mark-
aðinum, sem er öllum stórþjóð-
um keppikefli. En Frakkar ætla
sér ekki að glata þeirri aðstöðu,
Blöm k Ávextir
Hafnarstræti 5. — Sími: 2717.
Tulipanar og Hyacintur, Krans-
ar og Kistublómvendir.
Fallegt úrval af tilbúnum
blómum.
Pappírsvörar
og ritföng:
i ^i'
Húsmæður!
I Gleymið ekki, þegar þið kaup-
íð í matinn, að biðja um
SVANA-
Tftaminsmjðrllki
þvi að rannsóknir hafa sannað,
að það inniheldur A-vitamín
(fjörefni) í stórum stil — og
er þess vegna næringarríkara
en annað smjörlikl.
Húsmæður.
KaupiS
A X A
haframjöliS
ÞaS er gott
og
nærandi.
Framleitt
undir lækn-
iseftirliti.
sem þeir hafa þar. Þess vegna
m. a. leggja þeir nú alt kapp á
að verða mesta flugveldi heims,
verslunarlega og liernaðarlega.
— En sú kepni verður hörð og
mjög óvíst, hvert lieimsveldið
her sigur úr býtum.