Vísir - 11.02.1934, Page 6

Sunnudagmn 11. febr. 1934
VlSIR
Nýjn
Sögur frá ýmsum löndum, II. bindi, ib. 10,00.
Sagan um San Michele eftir Munthe, ib. 17,50 og 22,00.
Sögur handa börnum og unglingum, III. bindi, ib. 2,50.
Egils saga Skallagrímssonar, útg. Fornritafélagsins, ib. 15,00,
Bökaver&loD Sigf. Eymonitssonar
og Bókabúð Austurbæjar B. S. E. Laugavegi 34.
Til
Jðseps S. Hönfjðrð,
skáids.
(Kveðið s. 1. gamlársdag).
Heill þér, ljúfi ljótSasmi'Sur,
leiktu þér aS hörpu-Braga,
svo aS lífsins sæmd og friöur
signi þína efstu daga.
Láttu hljóma hátt og lengi
hrótSrarmál af þínum vörum,
jafnt vi'S þig svo endist engi
yndi vekja og snild í svörum.
Eg þig vek til árs og friðar,
óska þér af hjarta hins gó'Sa,
færi þakkir þér án biSar
þitt fyrir kveSið lagiö ljóSa.
Óska þér og ýtrum svanna
alls hins gó'ða á komandi ári.
Þín í tölu mætra manna
minnist eg í sæld og fári.
P. Jak.
þýðiug úr norsku.
(Þýðandinn segir í bréfi til Vís-
is, aS liann hafi lengi fengist við
þýSingu þessa fræga erindis, en
aldrei likaS, fyrr en nú. Mælist
hann til aS blaðiö birti hvort-
tvegja: erindi Ibsens og þýSing-
una).
Et vers —
At leve er — krig med trolde
i hjertets og hjernens hvælv.
At digte, — det er at holde
dommedag over sig selv.
Henrik Ibsen.
Staka —
AS lifa er — lán og gifta
er leikur meS regin-tafl.
AS skálda, — þaS er aS skrifta
og skapa sér megin-afl.
Skuggi.
Hitt og þett£L
—o---
Nazisti dæmdur fyrir hrottaskap.
Þess hefir áSur veriS getiS hér
í blaSinu, aS sendiherra Banda-
ríkjanna í Þýskalandi hefSi mót-
mælt illri meSferS, sem Banda-
ríkjamenn hefSi orSiS fyrir í
Þýskalandi af hálfu manna úr
árásarliði nazista. Mr. Dodd, sendi-
herra Bandaríkjanna, kvaS 40
Bandarikjamenn hafa sætt . illri
meSferS í Þýskalandi af nazistum,
suma fyrir þaS eitt aS hafa ekki
heilsaS eins og nazista er siSur.
Þýska ríkisstjórnin lofaSi þá, aS
þeim er misþyrmdi . Bandaríkja-
mönnum í Þýskalandi, skyldi
verSa hegnt. — Einn af árásar-
mönnum nazista var í yfirstand-
andi mánuði dæmdur í n| mán.
fangelsi fyrir aS hafa ráSist á ame-
rískan mann aS nafni Schluss og
leikiS hann svo grátt, aS hann var
var viku á sjúkrahúsi.
Bankamenn lögbrjótar.
Frá Tulsa, Oklahoma, U. S.
A., er símað þ. 18. jan., að olíu-
kóngurinn og bankamaðurinn
Harry F. Sinclair og 24 aðrir
olíujarlar og bankamenn i
Tulsa hefði verið handteknir og
salcaðir um sviksemi og brot á
bankalögum ríkisins. Vöktu
handtökur þessar fádæma eftir-
tekt um öll Bandaríkin. Brotin
voru framin um það leyti, er
Tulsa Excliange Trust Company
varð gjaldþrota á s. 1. ári,- en
hinir ákærðu voru við starf-
semi þess riðnir. Á meðal
liinna ákærðu var og Harrv
H. Rogers, forseti Atlas líf-
tryggingafélagsins. — Auk þess
sem Sinclair var forstjóri
Tulsa Excliange Trust Company
er hann einn af forstjórum Na-
tional Exchange Bank of Tulsa,
forseli olíufélagsins Sinclair
Consolidated Oil Corporation.
— Sinclair er 57 ára gamall.
Hann var einn aðalmaðurinn i
Teapot Dome olíuhneykslinu
mikla, sem upp kom i forseta-
tíð Warren G. Hardings. Var
hann þá dæmdur í 6V2 mánað-
ar fangelsi.
cggert Clamen
hæstaréttarmálaflutningsmaður
Skrifstofa: Oddfellowhúsinu,
Vonarstræti 10, austurdyr.
Sími: 1171.
Viðtalstími: 10—12 árd.
Af hverju
nota þelr, sem
besta þekk-
ingu hafa
á vðrnm til
bökunar
ávait
Lillu-bOkunardropa?
Áf þvi að þeir reynast
bestir og drýgslir.
Sir Oswald Mosley
er höfuðsmaður breskra fasista. —
Fyrir nokkru var um þaS rætt í
neðri málstofunni, aS fasistar
stunduðu „heræfingar" og borin
fram fyrirspurn um þetta til inn-
anríkisráðherrans, Sir Johns Gil-
mour. Kvað hann stjórnina mundu
koma i veg fyrir „heræfingar",
sem óheimilar væri, samkvæmt
lögum um það efni, er sett voru
1819, og enn eru í gildi. Hinsveg-
ar kvað hann stjórnina engar sann-
anir hafa fyrir því, að breskir fas-
istar stunduðu heræfingar, en fengi
hún sönnur fyrir því, myndu verða
gerðar nauðsynlegar ráðstafanir
til þess að koma í veg fyrir þær.
Kúba fær $ 5,000,000 lán í U. S. A.
Samkvæmt símskeyti frá Wash-
ington 26. jan, ætla Bandaríkin að
lána Kúba $ 5,000,000. Einnig
hafði yfirstjórn viðreisnarfram-
kvæmdanna ákveðið að senda
þangað matvæli fyrir 2 miljónir
dollara, til þess að bjarga alþýðu
manna á Kúba frá hungri.
Utanríkisverslun Bandaríkjanna.
Útflutningurinn nam, samkvæmt !
skýrslum ameríska verslunarráðu-
neytisins, sem birtar voru í fyrra
mánuði, $ 1.675.020.000 árið sem
leið, en $ 1.611.016.000 1932. Inn-
flutningurinn nam 1933 $ 1.448.-
990.000, en 1932 $ 1.322.774.000.
Stórkostleg verðtækkun.
•GUNNASL CUNHAAÍÍ6Mt>
A v 11€
fi - LmTNúniRRúPREfíuN-gr
W -HRTTRPREffUN KEMIfK
W fRTR 0G JKINNVÖRU =
* HBE.INJUN- "
Afgreiðsla og hraðpressun: Laugaveg 20.
Inngangur frá Klapparstíg.
Ví»rksmiðiaii! Raldiirsfrntii 20.
Frá og með deginum í dag býður Nýja Efnalaugin
yður fyrst um sinn neðangreind kostakjör á hreinsun
og pressun í hraðpressunardeild sinni.
Jakkaföt .......
Smoking.........
Kjóla- Jacket- og
Diplomatföt ..
Jakki...........
Vesti ..........
Til dæmis:
2.75
2.75
3.75
1.50
0.50
Buxur .............
Frakki ............
Hattur með fóðri . ...
Do. án fóðurs ...
Do. kemiskt
hreinsaður . .
1.00
2.75
1.50
1.25
2.50
Vandvirkni okkar þekkja allir er við okkur hafa
skift, en slík kostakjör sem þessi hafa ekki þekst hér
á landi áður.
Við sendum og sækjum hvert sem er um bæinn.
Sérstök biðstofa fyrir þá sem vilja bíða meðan föt
þeirra og hattur er pressaður.
Sími: 4263. Sími: 4263.
Jóh. Ólafsson & Co.
Hverfisgötu 18, Reykjavík.
Allur fjöldinn af bíla- og báta-
mótoraverksmiðjum notar AC
kerti í vélarnar í upphafi. Það
er vegna þess, að ekki er völ á
ábyggilegri kertum og ending-
arbetri. —
Endurnýið með AC, svo vélin
gangi vel og sé bensínspör.
Allar mögulegar gerðir oftast
fjæirliggjandi og verð mjög hóf-
legt. — AC kertin eru búin til
hjá General Motors, eftír allra
fullkomnustu aðferð er þekkist.
3125
Noíil tsktzkar vörtr tf iskszi
Dokað við í Hraunahreppi.
þungan liarm og hún bar í hrjósti eftir sonarmiss-
inn. En er hann hafði rætt við Guðrúnu, þá fimtán
ára, sagði liann við sveilarhöfðingjann:
»>Eg liefi horið lík sonar míns heim úr fjörunni og
í gamla bæinn og fylgt honum eftir þessi spor, vestur
að Sandi. Þangað mun og leið mín og minna liggja
að lokum. Eg fer hvergi, oddviti!“
Og þar við sat; en oddviti fór heim við svo húið.
„Og svo rættist úr öllu?“
„Já,“ sagði húsfreyjan í Kópanesi og brosti við.
„Eg lield, að sveitin búi lengi að því, að oddviti fór
erindisleysu i Kópanes. Einn sona Einars hefir flutst
á brott að vísu, til Vestmannaeyja, og hefir gengið
þar vel og stofnað heimili. Hann er formaður á vél-
bát, sem hann á sjálfur. Iiinir eru hændur hér í
sveitinni, orðlagðir fyrir dugnað og mannkosti. Allir
byrjuðu þeir með tvær hendur tómar, en gengur vel
öllum. Guðrúnu þekkirðu. Hún var góðum og dug-
andi manni gefin.“
„Það er orð og að sönnu,“ sagði eg, „því að betrí
dreng en Þorgeir í Hraunkoti hefi eg aldrei fyrir
hitt.“
Eftir nokkura stund mælti eg:
„Eg var einmitt að hugsa um gamla timann, er þú
komst áðan, um þá sem gengnir eru, sögu þeirra,
örlög. Vonandi lieldur nýi tíminn minningu gamla
límans í heiðri.“
„I rauninni erum við liðni tíminn endurnýjaður.
Það vex altaf nýr gróður í stað þess, sem fellur. Nei,
við megunr engu gleyma, er við sækjum fram.“
Eg gat ekki annað en dáðst að bjartsýni ungu kon-
unnar og hugsaði á þá leið, að lronunr, sem á sjón-
unr var, nrundi mikill styrkur að slíkurn félaga sem
lrenni, við öll störfin, sem óunnin hiðu i Iíópanesi.
Við ræddunrst við enn urn stund og er þau Guðrún
og Nonni konm úr leiðangri sínum rnátti Sigrún ekki
annað heyra en að við kæmunr inn á ný og fengjum
nrjólk að drekka, áður en við legðum af stað í reið-
ina vestur að Sandi. Þótti nrér nú litlar horfur á, að
við mundunr ná í seinni blessunina á Sandi. hvað þá
meira. Er við komum út á ný, stóð eg um stund á
hlaði, á rneðan Nonni sótti hestana. Mér varð litið út
á sjóinn, á eyjar og sker, þar sem æðurin á sér grið-
land. Hvanngrænar eyjar og svört sker franrundan
nreð björtum sundum á milli; en í austri, vestri og
norðri bláfjöll og jöklar. En af öllu þvi fagra, sem
fyrir augun bar, fanst mér mest lil koma að sjá mýr-
ina, af þvi að eg sá lrana eins og eg vissi, að Sigrún
húsfreyja leit hana fyrir lrugskotsaugum sínum, er
liún væri komin í rækt, þegar frjómagn liennar liafði
verið leyst úr læðingi — ekslétta, með háu grasi, sem
gekk í öldum, er kulaði utan af sjónunr.
Við lröfðum kvatt Sigrúnu lrúsfreyju i Kópanesi
og riðum liægt af stað. Eg leit um öxl mér, er við
vorum konrin kippkorn út fyrir garð og sá, að liún
hafði gengið upp á liólinn, þar sern við lröfðum
rabbað saman. Hún stóð þar með drenghnokkann
sinn á liandleggnum og lrorfði út á sundin milli eyj-
anna franrundan nesinu og skygði liönd yfir auga,
því að nú gat lrún hrátt átt von á bónda sínum heirn.
Þannig stóð hún, er eg sá hana siðast, þvi að eg leit
ekld um öxl mér aflur.
Við fórurn nú brátt greiðara og kom okkur það
á óvart, að við komum í tæka tið að Sandi. Kirkju-
gestir voru fáir og klerkur lrafði beðið þess, að fleiri
bætlusl i fámenna lrjörðina, og er við loks bættumst
við, var horfið að því ráði, að ganga til kirkju. Mun-
um við hafa verið urn tuttugu, sem hlýddum á orð-
ið, en þrir tugir fullir, að staðarins fólki meðtöldu.
Mér, efagjörnum manni, er minnisstæð stundin,
sem eg sat þarna í kirkjunni á Sandi, því að það
var gott að vera í nálægð þeirra, sem þarna voru.
Og það leyndi sér ekki, að klerkurinn, sem var mað-
ur allmjög við aldur, skildi þetta fólk og var kunn-
ugur öllum leiðum að hjörtum þess. Hann prédik-