Vísir - 27.09.1934, Blaðsíða 6

Fimtudaginn 27. sept. 1934-
Ví SIR
F.U
A.-D.
Fyrsti fundurinn á þessu
starfsári i kvöld (fimtud.) kl.
sy2.
Kæru félagsbræður! Verum
samtaka í starfinu í vetur.
Fjölmennum i kvöld.
Framkvæmdastjórinn talar.
Utanfélagsmenn velkonmir.
Skólabækur
stílabækur og allskonar ritföng
reynist öllum vel að kaupa í
Bókaverslun
SNÆBJARNAR JÓNSSONAR,
Austurstræti 4.
Norsk ár
loftskeytafregnir.
Býður ekki viðskiftavinum sínum annað en fullkomna
kemiska hreinsun, litun og pressun.
(Notar eingöngu bestu efni og vélar).
IíomiS því þangaS meS fatnaS ySar og annaS tau, er þarf
þessarar meShöndlunar viS, sem skiljmSin eru best og reynsl-
an mest.
Sækjum og sendum.
Tungumálasköli
frú Láru Pétursdóttur, Laugavegi 11, 1. hæS.
Enska, danska, þýska, vélritun og verslunarbréf. Einkatimar
og hópkensla fyrir byrjendur og lengra komna. ViStalstími kl.
11—12 f. b. og 6—71/2 e. b.
Nidnrsndu - krukkur.
Leirföt, stór. Skálar úr brendu gleri. Kristallsvörur
ekta og óekta, mjög fallegar. Flaggstengur. Kertastjak-
ar. Kaffistell nikkel-plett. Sígarettusett, keramik o-m.fl.
Nýkomið. —
K. Einarsson & Hjörnsson.
Bankastræti 11.
Mowinckel farinn frá Genf.

a/b. B. A. Hjortli & Co.
Stockkolm.
Prímnsar.
Skrúflyklar og tengnr.
Lngtir.
Aðalumboð fypip ísland
Þdrðnr Sveiosson & Co.
Reykjavík.
æ
Nýjustix bækureru:
Sagan um Sán Michele eftir Dr. Munthe. (Einhver
allra yndislegasla bók sem til er á íslenslcri tungu), h. 13.50,
ib. 17.00 og 22.00. — Sögur frá ýmsum löndum I. og II. bindi.
(Úrval af smærri sögum eftir erlenda höf. ÞýSingar eftir mál-
snjalla þýðendur, III. bindi kemur út i vetur), li. 7.50, ib.
10.00. — Sögur handa börnum og unglingum 1., 2. og 3. hefti.
(Ágætar sögur. Síra Fr. Hallgrímsson safnaði, 4. liefti kemur
út í vetur), ib. 2.50. — Davíð skygni eftir Jonás Lie. (Ein
fegursta saga skáldsins í prýðilegri þýðingu Guðmundar
Kamban) h. 3.80, ib. 5.50. — Tónar I. Safn fyrir harmonium
eftir íslenska og erlenda höf. Páll ísólfsson gaf út, li. 5.50. —
Þrjú pianóstykki eftir Pál Isólfsson, 3.00. Fást hjá bóksölum.
Búkaverslnn Sigt. Eymnndssonar
og Bókabúð Austurbæjar B. S. E., Laugaveg 34.
Oslo 23. sept. — FB. (
Mowinckel forsætisráSherra fór (
frá Genf í gær áleiðis til Merano. |
Hambr.o verður formaSur norsku j
íulltrúanna þaS sem eftir er band- ;
alagsþingsins.
'l
Þegar e.s. Granmar fórs't.
Oslo 25. sept. — FB.
Nánari fregnir hafa nú borist af
því hvernig skipiS Granmar frá |
Porsgrunn fórst. KviknaSi eldur í
skipinu, er þaS var um 92 sjómílur
frá Terschelling. Það lagSi af staS
frá Skien s. 1. fimtudag meS síma-
staura. Á skipinu var 10 maniia
áhöfn og einn farþegi. Allir björg-
uSust.
Oslo 25. sept. — FB.
íkveikjumál.
íkveikjumál, sem vakiS hefir
mikla eftirtekt, er nýlokiS í lög-
mannsrétti í Skien. íkveikjan áttti
sér staS í Sandar. Yfirréttarlög-
maSur aS nafni Billow Hansen var
dæmdur sekur fyrir þátttöku í í-
kveikjunni og fyrir aS hafa beitt
áhrifum sínurn til þess aS fá vitni
til þess aS bera falskan vitnisburS.
Hann var dæmdur í fjögurra mán-
aSa fangelsi og sviftur rétti til þess
aS vera málaflutningsmaSur um
Ef þið viljið fá verulega góðan rakstur, þá
notið:
Gillette rakvélar.
Gillette rakvélablað.
Gillette raksápu.
Gillette skeggkúst.
Gillette nafnið er ávalt trygging fyrir að þið
fáið fyrsta flokks vörur og þó merkilegt sé,
um leið ódýrar vörur.
fimm ára skeiS. Tveir aSrir, sem
ákærSir voru, Moe kaupmaSur og
Jörgensen trésmíSameistari, voru
einnig sekir fundnir, og dæmdir í
90 daga fangelsi. Jörgensen fékk
skilorSsbundinn dóm.
iiiiiiisiiiiimiBiiiiiiiaiimiiisiiiiifii
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
IIIIIIIIISIIIIIIiISBIIIIIIIfiifllÍBIIIllllfil
Drekkið daglega einn bolla af ofan-
greindu súkkulaði.
Gefið börnunuin á hverjum degi nærandi og styrkjandi
drykk — eitthvaS, sem þeim þykir reglulega gott. -
Gefið þeim
Lillu- Fjallkonu- Bellu- Pan- eða Prímulasúkkuiaði.
Gefið manni yðar það líka, og drekkið það sjálfar um leið.
— Þið verðið öll ánægð. — Munið, að ofangreint súkku-
laði er framleitt úr kraftmiklum, nærandi og styrkjandi
cacaóbaunum.
SúkkulaSiverkSffiiðjan. Efnagerð Reykjavikur BLf.
MUNAÐARLEYSINGI.
„Eg er uppgefin og kemst ekki lengra,“ sagði eg
við sjálfa mig. — Og í nótt verð eg sjálfsagt að liggja
úti, enda er eg nú farin að venjast því. — Það verður
óskemtileg nótt, því að nú er eg árciðanlega orðin
mjög lasin. — Skyldi eg lifa til morguns? Skyldi
þetta verða síðasta nóttin mín 1 þessum lieimi? —
Hvers vegna er eg hrædd við að deyja? Eða er eg
kannske alls ekki hrædd? Eða eru allir Iiræddir við
dauðann — liversu illa sem þeim líður — hversu
mjög sem þeir þjást? — Er það kannske ástin til
herra Rocliesters, sem gefur mér þrek Lil þess, að
liorfast i augu við vandræðin og óska þess, að eg
sigri alla örðugleika?--Rochester — Rocliester!
-------Nei — nei — ekki að liugsa um liann á þess-
ari stundu!----Himneslci faðir! — Leiddu smæl-
ingjann við liönd þér — visaðu honum veginn, sem
liggur til eilífrar sælu.“
Og enn lagði eg af stað út á heiðina, ef vera mætti,
að eg fyndi þar eitthvert hlé eða’ skjól, þar sem eg
gæti hafst við um nóttina. Þegar minst varði, sá eg
Ijós framundan. Eg gekk á ljósið og bráðlega sá eg,
að það var í húsglugga einum ekki allfjarfi.
„Eg er hrædd um, að eg komist aldrei alla leið,“
sagði eg í huganum. „Þetta er góður spölur og eg er
svo fjarska-fjarslca þreytt. — Og til hvers væri það
líka. — Eins og liurðinni verði ekld skelt í lás, undir
eins og eg geri vart við mig.“
Eg lagðist fyrir og gróf andlitið niður í mosann.
En eg fann það einhvemveginn á mér, að þarna gæti
eg ekki liafst við alla nóttina. — En að eg reyni nú
einu sinni enn? Það er þá ekki annað, en að mér
verður úthýst!“
Eg lagði af stað með veikum hurðum og bráðlega
kom eg á götuslóða. Eg reikaði sitt á hvað, eins og
drukkinn maður, en áfram mjalcaðist eg þó — liægt
og liægt. Eg þóttist vita, að gatan lægi heim að hús-
inu með ljósið í glugganum. Eg ralc fótinn í rótar-
lmyðju og datt. Eg meiddi mig dálítið á höndum og
reif mig til hlóðs, og þegar eg brölti á fætur, rifnaði
kjóllinn minn, því að hann hafði orðið fastur á kvisti
eða öðru slíku. Eg skeytti þvi engu, en reyndi að
dragast áfram í áttina til liússins. Eg var nú komin
svo nærri því, að eg sá að það var lág bygging, dökk-
máluð eða tjörguð, og að ljósið, sem eg hafði séð,
var í glugga svo sem hálfa alin frá jörð. — Rúðan
var svo lítil, að ekki hafði þótt ástæða til, að liafa
tjald fyrir henni að innan eða hlera, og þegar eg
kraup úti fyrir glugganum, sá eg gfeinilega það sem
innifyrir var. — Herhergið var lítið og þokkalegt og
sandi stráð um gólfið. — Þetta var bersýnilega eld-
hús. Borðið var hvítþvegið og margir tindiskar í
grind á veggnum fyrir ofan það.
Ljós var á borðinu, svo að vel mátti sjá alt eldliús-
ið. Þarna sat gömul kona og prjónaði. — Hún var
hin snyrtilegasta — þokkalega til fara, þvegin og
greidd.
Eg atliugaði hana lauslega, þvi að eg kom auga á
tvær ungar stúlkur, sem sátu rétt hjá gömlu kon-
unni. Þær voru sorgarklæddar og har mjög á því,
vegna hins hrafnsvarla klæðnaðar, hversu hörund
þeirra var hvítt. Hundur, stór og fallegur, sat við
fætur annarar stúlkunnar og liorfði á liana vin-
samlega ,en hin straúk svörtum ketti, sem hringaði
sig makindalega í kjöltu hennar.
Þær voru ekki heinlínis fagrar, þessar ungli stúlk-
ur. Og þær voru ákaflega fölar og alvörugefnar, að
því er mér virlist. Kertaljós stóð á borði einu á milli
þeirra og lágu þar margar hækur, flestar allstórar og
þykkar. — Þarna rikti alger lcyrð og friður og meður
því að glug'ginn var opinn, mátli gerla heyra hvað
talað var inni fyrir.
Ónnur stúlkan lók til máls. Það var bersýnilegt,
að hún ællaði að fara að segja frá einliverju, sem
hún liafði lesið nýlega, því að hún leit á hók, sem lá
opin á borðinu lijá lienni:
„Hlustaðu nú á, Díana,“ sagði hún. „Franz og Daní-
el sitja saman og eru tveir einir. Og Franz segir
draum, sem hefir orðið honum mikið áliyggjuefni.
Hlustaðu nú á!“