Alþýðublaðið - 12.07.1928, Síða 3

ALPÝÐUBLAÐI®
3

Bensdorps

súkkuiaði.
*' Ekkert sambæri'JegOsúkkulaði
C3BKi3K®tí«K»™l!
er !• nú fáanlegrEijafh ódýrt.
™Reynið|[— og sánnfóaristíff;
,fcl
BENSDORP's cocoa
|Sfo£BiBti”einBÍg'|
Reiasdorps kakaé.
Anita, Agatha, eða eitthvað pess ;
háttar. HJaðgerði hefir lici-st vel á
sig á Litla-Ógi. Þar er stór speg-
ill, dívan, orgel og myndir. Og
Hlaðgérður lætur í 1 jós, að sum
Stóru heimilin sé „óhugguiegri en
petta parna á Litla-ósi“.......En
nú finst líka Arnaldi taka út yfir
ailan pjófabálk — eins og sjá j
má á þessum orðum skáldsins:
„Honum fanst krapið á hlaðinu
sínu vera orðið að ermyrju, og
hann sjálfur vera orðinn að
skörungi, sem fleygt var á eld-
inn.“
Ég býst nú við, að mér gengi
báglega að ímynda mér, hverjar
tilfinningar skörúngar hafa, þeg-
ar peim er fleygt á eldinn!
En prautir Arnalds vcrða
þyngri. Hann sér órakaða gæru,
sem sonur hans hafði átt að raka,
og þá er hann fer inn í baðstof-
una, sér hann Hlaðgerði með and-
litsfarðabauk og kamb í stutt-
kliptum kolli! (Ó, mig auman/)
Bóndi reynir að raka gæruna,
en rot er í hana komið. Hlað-
gerður fussar, pví að ýldulykt
pykir hehni ekki góð. Miikið var!
Arnaldur fer út — og inn í hlöðu.
Þá sér hann Hlaðgerði hengja tii
perris silkisokka — og hann heyr-
ir hana tralla sönglag. Hann fær
hóstakviðu, og er honum það sízt
láandi! Kona Amalrls kemur og
reynir að koma fyrir ,hann vitú
Hún er ekki rétt eins svartsýn og
hann. En Arnaldur, þetta gull
Guðmundar og gamia tímans, er
óhuggandi. Alt er kalt og svart.
Loks vitkast bóndi þó svo, að
hann „hugsar rád sit,t“ og kemst
á þó skoðun, að rétt muni nú ef
til viil að fá sér næringu. Hann
fer úr hlöðunni og inn í eldhús
til konu sinnar. En þá heyrir
hann, að hjónaefnin eru farin að
danza! og hanin kemst að þeiixi
niðurstöðu, sem er hæfilega forn-i
leg eftirlæti skáldsins, að bær-
inn muni sökkva og fara til hel-
vítis áður en næsta tungl verði
fult. Það eina skynsamlega, sem
b-óndi, rótgróinn í islenzkri sveiita-
menningu, getur gert, er auðvitað
að flana berhentur og blautur í
fætur út á reka og stríðá þar
við drumbinn! Nú, bóndi svitnar
— og þarf nú vart að segja frá
sögulokum. Hann fær, eins og
gefur áð skilja, svæsna lungna-
bólgu og — sálast!
Það er svo sem ekki litlu að
sleppa, þar sem ex ísl-enzk sveita-
menning, ef hún veitir öllum
slíka gnægð þroska, stillingar og
bjartsýnis og Arnaidi þessum!!
Ég býst við, að meira þúrfi ekki
að ségja til þess að bókstaflega
allir sjái, hve fáránlega einsýhn
Guðmundur er orðinn, hve ólist-
fengur í ádeilum sínum og ófrjór
um andlegan gróður. Og ég ski.1
vart í öðru en að hann hljóti
sjálfur að sjá, ef ha-nn að eins
vill -beita þeirri sálarsjön, sem
guð hefir géfið honum, hve af-
glapálegar eru þessi og aðnar
slíkar ádeilur ha-ns. Hann kem-
ur hingað til Reykjavíkur, er hér
stundum vikum saman,, gengur í
snotrum fötúm, Iætur taka af sér
myndir með hvítt silkihálsbindi,
horfir á hvíta silkisokka og býx
í „helztu“ manna húsum . . . en
— fer lungnabólgulaus heim!
. . . Ér nú vonandi, að um það
hann er sextugur, fari á ný að
gróa kjarngresi í hugteigum hans,
svo að ég orði þetta nú þannig,
að hánn skiiji það, og hann að
lokum k-omi auga á allan hinn
nýja og fagra gróður, er þýtur
upp hvarvetna í sveitum og bæj-
um — og gefist um leið sú bót:
þeffæxanna, að hann verði ekld
algerlfega steinhissa á því fram-
vegis; að unga fólkinu geðjast
ekki að þeirri tegtrnd íslenzkrar
sveitamenningar, sem er eims og
úldin sauðargæra.
Giidmnndur Gísla&on Hagalin.
Magnús Skaftfjeld
hefir fengið 3 nýjar Essex-bif-
reiðar, sem hafa mæli þannig út-
búinn, að hann sýnir nákvæmlega,
hvað aksturinn kOstar. Geta far-
þ-egar því alt af séð, hve mikið
þeir eiga að greiða í ökúgjald, og
er það til mikilla þæginda. Minsta
gjald er 1 króna.
í agæsfkweldt.
Skotar sigra ¥alsmeim
með 6:1.
Veðrið í gærkveldi var hag-
stætt knattspyrnumönnum. Var
svo að segja logn, sól skein ekki,
og rigndi sama og ekkert.
Skotarnir völdu sér syðra mark-
ið. Hófu Vals-menn sók-n, en þeg-
ar 14 mín. voru liðnar af hálf-
leikhum, skoruðu Skotar sitt
fyrsta mark. Við það hljóp kapp í
kinn Vals-manna. Fengu nú menn
að sjá harða sókn, samfara mikilli
leikni, og var knötturinn um
nokkurt skeið alt af við rnark
Skotanna, og endaði sú árás með
því, að Örn Mátthíasson skoraði
mark. Voru þá 8 mín. liðnar írá
því að Skotar skoruðu sitt mark.
Áhorfendur lustu npp fagnaðar-
ópi, og þótti nú mörgum vænlega
horfa fyrir Landanum. Var nú
liokkra stund leikið af kappi og
fjöri, og léku báðir vel, en ekki
var lengi að bíða þess, að Skot-
ar skoruðu mark og annað rétt
á eftir, en þar með var búinn
fytri hálfleikur. Má segja, að ann-
að af þessum síðari m-örkum
hafi verið óhappamark.
Annar hálfleikur h-ófst með
hárðri sókn af Skota hálfu. Sóttu
þeir af geysi keppni og samleik
ágætum. Vörðust Valsmenn svo
vel, að unun var á að horfa, og
hrundu þeir áhlaupum Skotanna
hvað eftir annað. Oft tóku Vals-.
menn kn-öttinn af Skotunum og
hlupu með hann að marki þeirra,
en þar var hörð mótspyrna fyrir,
og má segja, að tveir hafi alt-
af verið í marki, markvörður og
hægri b-akvörður. En þrátt fyrir
keppni bg dugnað Vals-manna,
skorti þá — í mnumburdi uio
Skotana — samleik. Skoruðu þvi
Skotarnir 3 m-örk og unnu þar
með kappleikinn með 6:1.
Var sýnt í upphafi leiksins, að
Skotar voru nú orðnir vanari vell-
inum en áður og stóðú betur að
vígi.
Vals-m-enn sýndu í þessum’
kappleik mjög mikla leikni, og er
ástæða til að minnast eins mainns
sérstaklega, er bar af hinum, en
er þó minstur og yngstur. Það er
Hólmgeir Jónsson. Hljóp hánn -oft
á Skotana, tók af þeim knöttihn
og brauzt með hann í gegn um
fy&ingu þeirna.
Endaði þessi kappleikur með
því, að keppendurnir söfnuðust
saman í einn hóp og hrópuðu
húrra hvorir fyrir öðrum. Er það
góður siður.
Eftir kappl-eikinn buðu Vals-
menn Skotunum til súkkulaði-
drykkju á Skjaldbreið.
Meðan setið var undir borðum,
stóð fórmaður Vals upp og; þakk-
aði Skotunum fyrir góðan og
skemtilegan leik. Gat hann þess,
að þeíta væri í fyrsta skifti, sem
Valur kepti við erlent félag, og
hefði hann lært mikið á þgim
leik, sem kæmi honum að góðo
haldi síðar. Þakkaði hann síðan
Skotum fyxir komu þeirra liing-
að til landsins, og vonaðist tál,
að þeir mættu hafa heim með
sér til Skotlands margar hlýjar
og skemtilegar endurminningar
um dvöl þeirra hér. Síðan bað
hann íslendinga að hrópa ís-
lenzkt húrxa fyrir skozka flokkn-
um, og var það gert af fj-örí
miklu.
Þá stóð Nicholson upp og þakk-
aði fyrir þau hlýju orð, er form.
Vals, Jón Sigurðsson, hafði mælt
til Skotanna, og þakkaði um leið
fyrir góðan leik. Hann gat þess,
að þeir hefðu boðist tii þess að
fara til islánds. Hann sagði fyrir
hönd félaga sinna, að þeir eiskuðu
hxeint og beint fslendinga, en þó
sérstaklega stúlkumar. Hann gat
þess, að flokkurinn myndi eiga
margar hlýjar endurminningar frá
veru sinni hér, og ekki sízt frá
þessu. kvöldi. Um leikinn fór
hann nokkrum orðum. Hannnefnd!
það, að sem áhugamenn- væru
Vals-menn mjög efnilegir bnatt-
spymumenn, og kvaðst þ-ess full-
viss, að ef Skotarnir kærnu aftur
að nokkrum árum liðnum, þá
myndu Vals-m-enn auðveldlega
vinna þá, því það væri eftirfekt-
-hve fljótt þeir • hefðu lært
af þeim ýms brögð þannig, að
þeir léku af meiri leikni s-einni
hálfleikixm en hinn fyrri
Að endíngu þakkaði hann með
mörgum hlýjum orðum fyrir á-
gætan leik og bað menn að láta
ánægju sína í ljós með því að
hrópa húrra.
Fram yfir miðnætti skemtu
knattspymumennirnir sér með því
að syngja íslenzka og sk-ozka
s-öngva, og léku við hvern sinn
fingur.
Spyrnir.
^Henjd ^imskeytf*
Kböfn, FB., ll. júlí.
Bretar og Kínverjar.
Frá London er símað: •Stjórnin
í Bretlandi vill ekki fallast á
kröfu Nanking-stjórnarinnar um
endurskoðun gildandi samninga,
nema Kínverjair greiði fyrst
skaðabætur fyrir ýms ofbeldisverk
og Nanking-stjómin komi fastaxi
f-ótum undir sig.
Þingrof í Grikklandi.
Frá Aþenuborg er símað: Veni-
zelos hefir rofið þi-ngið. Þingkosn-
ingar fara fram þ. 19. ágúst.
Svlar að vonum gramir Nobile.
Frá Stokkhólmi er simað:
Gremja Svía- í garð Nobile fer
vaxa-ndi út af því, að vonlaust
virðist með öllu að Malmgren-
flokkurinn fin.nist. Svenska Dag-
bladet spyr hvers vegna Malm-
gren hafi yfirgefið Nobilefiokk-
i-nn, en-da þótt víst sá, að hann
hafi skort svefnp-oka og skotfæri