Vísir - 27.09.1936, Blaðsíða 5

GAMLA BÍÓ:
1 8UNNU
Aðalleikendur:
Ingirid Bergmann.
Lars Hanson.
Það er eflirtektarvert, live
sænskum kvikmyndum er vel
tekið hér á landi, og í hvert sinu
og sænsk mynd er sýnd hér i
Reykjavík er hvert sæti setið
i kvikmyndahúsunum kvöld
eftir kvöld. Það leynir sér eitt-
hvað í sænskri leiklist, sem er
svo mjög að skapi okkar Islend-
inga — eitlivað, sem er nær
okkur, eittlivað skildara okkur,
eitthvað,sem gripur okkur fast-
ari tökum en það, sem látið er
gerast suður í bláma Miðjarð-
arhafsins eða vestur i Holly-
wood. Yfirleitt eru sænlskar
mvaidír ekkert afbragð annara
mynda að efni til, en það er yfir
þeim einhver hressandi blær, og
þær eru stílhreinar og fágaðar
eins og framkoma liinna frjáls-
mannlegu Svía.
Leikritið Sunnuhlið er samið
af norslca skáldinuHelgeKrogh,
og efnið er saga ungrar stúlku,
sem skáldið nefnir Evu Bergli,
og kynningu hennar af hinum
unga og vellríka óðalsbónda
Haraldi Ribe.
Eva var málaradóttir, með
listræna hæfileika, sem hana
langaði til að beita — en liún
var fátæk og varð að vinna fyr-
ir sér í banka. Á kvöldin málaði
liún myndir eða sótti lista-
mannasamkvæini, og það voru
hennar bestu stundir.
Einu sinni yfirsást Evu litlu
lítilsháttar við bankastörf sín,
er hún afgreiddi manni nokkr-
um þúsund krónur fram yfir
það, sem átti að vera — en sá,
sem hér átti lilut að máli, var
óðalsbóndinn Harakl Ribe. Við
þessa mistalningu ræðast þau
við i fyrsta sinn, og upp úr því
spinnst kunningsskapur þeirra,
sem svo verður að trúlofun og
síðar að hjónabandi. —- Eva er
orðin liúsmóðir í Sunnuhlíð.
En Iiún er ekki ánægð með það,
því henni finst hún fá heldur
litlu að ráða fyrir tengdamóður.
sinni, sem miklu fremur lítur á
tengdadóttir sína sem verðmikið
stofustáss, en arftaka sinn við
búskápinn í Sunínuhlið. Þetta
er gömul og ný saga, sem altaf
er að endurtaka sig, og eklci
sxst, ef tengdadóttirin er úr
kaupstað og hefir unnið í
banka! En svo veldur því dá-
lítið spaugilegt atvik, að Eva
leysir frá skjóðunni, krefst rétt-
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
HLÍÐ.
Eftir Helge Krogh.
ar síns og forráða, og gamla
konan fær lxenni brosandi búr-
lyklana og lætur ánægju sína
í ljósi yfir því,að eiga svo ágæta
tengdadóttur.
Ingirid Bergmann er afburða
alþýðleg, tápmikil og frjálsleg
leikixiær — og I.ars Hanson er
fyrirmyndar Svíi.
KROS8GÁTA Nr. 18
1 |2 3 i 4 G 7 I8
® 9 ® 10 11 12 13 14 ®|
15 16 n 17 18 I® 19 20 |
21 22 1 1® 23 24
25 1 26 H 27 28 29
30 a 31 9 P)|32 ® 33
34 ® 35 36 37 038 39 | 1 40
m 41 42 43 44 fjÍ
45 m 46 147 ! 1 r i® 48 49
l^í50 511® 52 ®|53 ®|
54 55 56 Q ® 57 58 59 |
60 | |0 61 1 1 (SS 62
Lárétt:
1. Radius. 5. Ó8
elginn. 9. Lögur. 10.
Verða aðnjótandi.
14. Til íslands. 15.
Dreifi fræjum. 17.
SnuðraSi. 19. Poll-
ur. 21. Fljóð. 23.
Kuldakreista. 25.
Borðhald.' 26. Sorg.
27. Snemma. 28.
Voði. 30. Sólguð. 31.
Rek upp org. 32.
Tif. 33. = a32 lárétt.
34. Við þýsk staða-
nöfn. 35. Vel fylgt
eftir. 38. Tjón. 40.
Frumefni. 41. Púk-
anna. 43. Ánægjan.
45. Fæða. 46. Bjálfa-
leg. 48. Tíndi. 50.
Tangi. 52. Fálmað.
53. Gömul sögn. 54.
Viljugar. 57. Fræg.
60. Fita. 61. Betur fylgt eftir. 62.
Rittákn.
Lóðrétt:
1. Náttúru-hamfarir. 2. Likams-
hlutinn. 3. Leit. 4. Framkvæmir. 5.
Ver. 6. Ábendingarfornafn. 7. Manns-
nafn. 8. Að utan. 11. Dýramál. 12.
Sköll. 13. Hirða. 16. Af völdum
Amors. 17. Klettasnasirnar. 18. Með
reiðibragði. 20. ósæmilegt framferði.
22. ósæmilegt framferði. 24. Grynn-
ingin. 25. Geislabaugur. 29. Stað-
næmdist. 36. Ávíta. 37. Mæla. 38.
Fugl. 39. Til vetrarskemtana. 42. Er
vegvís. 44. Angan. 45. Frumeind. 47.
Forn samtenging. 49. Brátt. 51. =
25 lárétt. 53. Fornt persónufornafn.
55. Ullarhnoðri. 56. Forsetning. 58.
Tónn. 59. í þessum svifum. '
Lausn á krossgátu nr. 12.
Lárétt.
1. Umvanda. 4. Hadesar. 9. Potaði.
12. Sápaði. 14. Lóur. 15. Ópin. 16.
Róa. 18. Rakann. 21. Gái. 23. Ór-
um. 25. Nótan. 26. Tólg. 27. Posar.
29. Pan. 30. Pálma. 31. Af. 32. Rósa-
knapp. 35. Ur. 36. Nam. 38. Ár. 39. Af.
40. Org.. 41. ópal. 44. Traf. 46. Saka.
48. Maður. 51. Lama. 54. Stallar. 55.
Martröð.
Lóðrétt:
1. Upphrópan. 2. Vitlaus. 3. Niður.
5. Drápa. 6. Spangól. 7. Reiðigarg.
8. Fótatak. 10. Aó. 11. Iran. 12. Sónn.
13. Pí. 17. órofa-. 19. Ivópar. 20.
Nanna. 22. Álmur. 24. Mar. 26. Táp.
28. Ró. 30. P. P. 33. Sálma. 34. Aftra.
37. Móka. 40. Ofar. 42. Pál. 43. Óð.
45. Alt. 46. S. S. 47. At. 49. Ar. 50.
Um. 52. Mö. 53. Að.
gPWNPDARSHUGLEÍlÐING.
Di-ottinii alvaldur sat í lxá-
sæti sínu og hlustaði á boðskap
liins milda útvarps. Það voru
Iofgerðarsöngvar, bænir og á-
köll og messugerðir frá helgi-
dómum stjörnuríkjanna. Frá
Jörðu heyrði drottinn alvaldur
grát, andvörp og kveinstafi.
Drottinn bað engil sinn að
fljúga til .íarðar og sjá hvað
gengi þar að mönnunum. Eng-
ill drotlins kom aftur með þá
fregn, að mennirnir væru veik-
ir. —
Eithvað verðum við að #ra
fyrir mennina þar, sagði drott-
inn, en þá bauðst sonur lians
lil þess að fara til Jarðar og
líta á veikindi mannanna. —
Gott er það, sonur, sagði di'ott-
inn. .
Og sonur guðs kom til Jarð-
ar, gekk til frétta við mennina
og spui'ði þá um liðan þeirra.
Okluir liður illa, sögðu
mennirnir. Hér er eitthvað svo
kalt og friðlaust. Við erum
hræddir við alt og alla. Hrædd-
ir við lífið og höfum áhyggjur
út af því, hræddir við dauðann
og viljum flýja liann, hræddir
við guð og dóma lians, hrædd-
við hver annan, öfundum og
hötum hvern annan, og svo
berjumst við og drepum hver
annan, og lífið verður kvöl.
Sonur guðs sá, að veikindi
mannanna vor alverleg. Ilann
33. TAFL.
Teflt i Múnchen 17. ágúst. —
Froms-bragð. —- Hvitt: K.
Hromadka (Tscliechoslovakia).
Svart: G. Danielsson (Svíþjóð).
1. f4, e5; 2. fxe, d6; 3. exd,
Bxd6; 4. Rf3, g5; 5. d4 (ekki
1x3?? Bg3 mát!), g4; 6. Rg5 (í
þessari stöðu var álitið að Re5
væri eini leikurinn, en þessi
virðist betri), De7; 7. Dd3, Rc6;
8. c3, f5; 9. þ3! (liindrar li6),
Rf6; 10. Iixg, Rxg4; 11. Ra3,
BxR? (Úr þvi að svartur ætl-
ar að hróka drotningarmegin á
hann ekki að opna b-linuna);
12. bxB, Bd7; 13. g3, o-o-o; 14.
Bg2, Kb8; 15. Hbl, b6; 16. Bf4,
h6;
wmii«nMniii~m "nnmnnBi iiif ~i~'t • • — " -^
hóf rannsókn og athugaði öll
sjúkdómseinkennin. Og sonur
guðs sá, hvað það var, sem
gelck að mönnunum. Það var
hjartasj ú k d ó m u r, sem
gekk að mönnunum. — Sonur
guðs hélt rannsókninni áfram
til þess að finna sýkilinn og
eyði- og varnarlvf gegn lionum,
og liann fann sýkilinn og lvfið
— en það kostaði liann lífið.
Síðan hafa mennirnir minál
hans sem hin§ mikla læknis, og
hafa notað lyfið, sem hann gaí'
þeim. Lyfið, það er trúin.
Mönnunum hefir verið að
smá batna, en það hefir farið
hægt, samt eru þeir fyrir löngu
ABCDEFGH
17. Da6!, h6xR (svartur á eng-
an góðan leik); 18. Hxb6+!,
a7xll; 19. Dxb6+, Ka8; 20.
Da6+, Kb8; 21. 0—0! Db4
(Þetta er eini leikurinn til aö
forða máti strax); 22. a3xD,
g5xB; 23. b5, gefið, máti verður
ekld forðað.
farnir að trúa því, að lífið sé
gott, að^ guð sé góður, að gam-
an sé að lifa, að til sé enn full-
komnara lif, að dauðinn sé að-
eins inngangur að æðra og
betra lífi. Þeir hafa lært að
elska lífið, elska guð og elska
liver annan, hjörtu þeirra hafa
styrkst við elsku guðs og
manna, það hefir hlýnað og
birt í sálum þeirra og þeir hafa
auðgast af bjartsýni og glæsí-
legum vonum. Þeir hafa lært
að treysta guði, treysta hver
öðrum, treysta sjálfum sér, og
það traust gerir hjörtu þeirra
lieil.
Pétur Sigurðsson.