Vísir - 02.08.1939, Side 6

VlSIR

Miðvikudaginn 2. ágúst 1939.
*
PRENTFRELSIÐ LIFI!
'yfir 700 blaðaútgefendur í Bandaríkjunum voru viðstaddir er afhjúpuð var myndastytta á
Heimssýningunni, sem á að tákna skoðana og prentfrelsi. —
GEORGE VAN HORN MOSELY
HERSHÖFÐINGI.
Um tíma fékk fascistisk
lireyfing nokkUrn byf undir
vængi sumstaðár í Bandaríkj-
unuin og þá komst á kreik
fregn um, að Moselev liershöfð-
ingi ætti að verða fyrir vali
fascista sem „einræðisherra“.
— En fascistiskar og nazistisk-
ar hreyfingar í Bandaríkjunum
hafa ekki náð mikilli útbreiðslu.
PUERTO RICA GIBRALTAR BANDARÍIíJANNA.
■ 'JOAN CRAWFORD,
- KVIKMYNDAI J<:iKKONA.
Myndin var tekin, er hún var
uýskilin við Franchot Tone,
mami sinn. Þau fengu skilnað
að lögum og hefir vinátta hald-
kt milli þeirra, þrátt fyrir skiln-
aðinn.
HRÓI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börn.
390. I HÆTTU.
— Hávaðinn eykst, af hverju get-
ur hann stafað? — Sko, gangur-
inn er að hrynja. Hörfið til baka.
Með ægilegum hávaða falla bjálk-
ar og grjót yfir mennina í gang-
inum.
Þeir flýja eins og fætur toga, en
nokkrir detta á gólfið á hlaupun-
um og eru troðnir undir.
Loks þegar þeir eru komnir aftur
alveg að linunni, sem lá uppá fang-
elsið, voru þeir óhultir.
FERFÆTTIR FJÓRBURAR.
t ppástungur hafa koniið frama um að víggirða Puerto Rico-
eyju og gera hana að „Gibraltar Bandaríkjanna“. Það er Delos
C. Emmons hershöfðingi, sem vill víggirða eyjarnar. Hann er
til hægri á myndinni. Hinn maðurinn er George C. Marshall
yfirhersliöfðingi.
ALÞJÓÐAVERSLUNARRÁÐSTEFNAN I HÖFN.
Myndin er af dönskum stúlkum og piltum, sem vegna mála-
kunnáttu sinnar fengu starf á ráðs-tefnunni. Myndin er tekin í
hinum fagra þakgarði Kristjánsborgar.
Þelta eru fyrstu fjórburarnir,
sem fæðst liafa i dýragarðin-
um í San Diego, í Californíu.
Þetta eru ástralskir villihundar
og þótt þeir séu blíðir á svip á
myndinni, mun sá svipur fljótt
fara af, því að hundar þessir
verða afar grimmir, er þeir
stálpast. En vel virðast þeir
kunna við sig í meyjarfaðmin-
um.
Italskir hænsnasérfræðingar eru
mjög hissa á einni hænu i Faenze.
Það hefir reynst svo, að síðastlið-
in 5 ár hefir hún verpt einu tví-
blóma eggi daglega.
ASCANIO COLONNA, PRINS.
Colonna prins var fyrir nokk-
uru skipaður sendiherra Italíu í
Washington, Bandaríkjunum.
— Colonna er 55 ára að aldri og
hefir verið starfsmaður i utan-
ríkisþjónustu ítala um 30 ára
skeið og nýtur hins mesta álits
sem stjórnmálamaður.
GlðMUMAÐURINN.
af nndrun. Hún horfði á Gretu, sem hafði lagt
báðar hendur sínar á skrínið, og spurði í þaula.
Margaret varð slegin ótta, sem hún gat ekki
gert sér grein fyrir. Hún flýtti sér að svara:
hefir sagt mér, að þú kallaðir þig Esther
Brandon af því, að þú fanst bréfsnepil með
aiafni móður minnar. Nafnið kann að hafa ver-
ið skrifað af föður þínum eða móður minni.“
,,ÞaS var undirskrift — Esther Brandon.“
„Það var nafn móður minnar áður en hún
giftist föður mínum.“
„Þú sagðir Mary Esther.“
- „Já, það gerði eg.“
,jEn það eru upphafsstafirnir á skríninu
minu — M. E. B. í gulli. Þetta er E. M. B.“
Hún benti á stafinn E.
„Þetta er E, Margaret — E. M. B. Á mínu
stendur M. E. B„ en ekki þínu.“
Margaret reyndi að átta sig á þessú. Þetta gat
fekki verið svo, sem Greta vildi gefa í skyn —
Jþað gat ekki hafa átt sér stað, að---- —
JEg veit ekki,“ sagði hún og reyndi að hlæja,
.Jbmjrt nafn hennar kom á undan, en þetta eru
ppphafsstafir hennar og skrínið hennar.“
„Hvað er í því?“ spurði Greta.
„Það er tómt — eg ætla að leggja það til
hliðar.“
„Opnaðu það Margaret. Mig langar til að sjá
hvort það er eins að innan og mitt. Mitt opnað-
ist eins og þetta.“
Hún þrýsti á lásfjöðrina og skrínið opnaðist.
Margaret gekk alveg að borðinu.
„Það er ekkert í þvi, Greta — einn eða tveir
blýantar, það er alt og sumt.“
Þetta voru venjulegir skrifblýantar og hafði
annar verið yddaður. Margaret lyfti upp milli-
lagi úr skríninu.
„Þú sérð — það er ekkert meira.“
Greta beygði sig niður.
„í mínu skríni var dálítil skúffa — hérna —
agnar lítil skúffa, og þar fann eg bréfmiðann.
Eg hefði alls ekki fundið þessa litlu skúffu, ef
eg hefði ekki mist það, er eg var að bera það
niður. Þá brQtnaði það dálítið — og eg fann
skúffuna. Eg náði henni alveg út með hámál
og þarna var þessi smámiði, samanbögglaður
og velktur. Hann kom út með skúffunni. Ó,
lmn kemur út og það er eitthvað í henni — ó,
Margaret.“ r ^
Margaret ýtti henni til hliðar. Það var sam-
anbrotið skjal i henni. Margaret sá, að umslag-
ið hafði verið brotið saman, til Jiess að koma því
i skúffuna.Undir eins og hún snerti umslagið
var hún slegin ótta. Hún stóð þarna með það í
höndunum og vissi ekki livað gera skyldi.
„Hvað er það?“ spurði Greta. „Margaret,
góða, lestu — sem allra fyrst.“
Margaret Langton handlék umslagið, sem
var úr þykkum, gulum pappír. Á annan enda
umslagsins var skrifað: Hjúskaparyfirlýsing
okkar. E. S.
„Ó,“ sagði Greta og kleip ákaft i handlegg
Margaret. „Þetta er voðalega spennandi.“
Margaret horfði grett á svip liina karlmann-
Iegu rithönd, sem var á umslaginu, en hún kom
lienni ókunnuglega fyrir sjónir. Hver var E. S.
Esther Brandon hafði orðið Esther Langton og
enn síðar Estlier P.elham. Þetta var ekki hönd
móður hennar. Hún fann alls ekki til, þótt Greta
lieldi þéttingsfast i handlegg hennar.
„Margaret, Margaret, þetta er rithönd föður
iníns.“
Hún sagði: „Vitleysa“, djúpri rödd og svo
hátt, að það bergmálaði um stofuna.
Greta slepti liandlegg Margaret og þreií af
lienni umslagið.
,Það er víst lians liönd — það er rithönd
\esalings pabba. Eg segi þetta satt. Og þetta eru
upphafsstafir hans, E. S. — Edward Standing.“
Margaret lagði hönd sína, fast en rólega, á
bréfið.
„Greta, fáðu mér umslagið.“
„Þarna stendur „hjúpskaparyfirlýsing okkar“
— Margaret — ski-ifað af föður mínum. Opn-
aðu það — opnaðu það fljótt. Sérðu ekki hversú
mikilvægt þetta er? Þetta er það, sem herra
Hale var að leita að. Það er rithönd pabba. Ó,
— opnaðu það.“
„Vertu róleg,“ sagði Margaret lágt. Greta
vafði handleggjunum um hálsinn á henni og
það var ekki fyrr en þá, að Margaret fann, að
hún sjálf var ísköld. Það var eins og nistings-
kuldi færi um alla limi hennar og hún var á-
kaflega hrædd.
Greta kysti hana.
„ó, elsku Margaret — það var í skríni móður
þinnar. Værí það ekki dásamlegt, ef við værum
systur?“
Margaret ýtti henni hranalega frá sér.