Vísir - 25.08.1939, Blaðsíða 6

V 1 S I R
6
Föstudaginn 25. ágúst 1939.
MYNDARLEG IÍRÖNPRINSHJÓN.
Fawzie, prinsessa af Egiptala idi, systir Farouks konungs, og
Mohammed Riza Shapor af Iran. Hjúskaparsáttmálinn var
undirskrifaður í Kairo, en hrúðkaupsveisla í Teheran. Fawzie
er 17 ára. Hún er talin einhver fegursta prinsessa lieims.
HRÓI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börn.
405. ÓVÆNT HEIMSÓKN.
HRAPAÐI í FJALLGÖNGU.
Mynd þessi var tekin, er Irving Feigin, 20 ára að aldri, hrap-
aSí í fjallgöngu í Breakneck Mountain við Hudson ána. Hann
. flæktist í taug, en gat haldið sér um stund á klettasillu i fjall-
ánu, en vindur feykti honum af henni. í hringnum sést, er Jolm
feykti af sillunni.
NÝ TEGUND SPORTSFLUGVÉLA.
Sportsflugvél þessi er e'ign Peter de Havilland, sonar de Havíl-
lands, flugvélaframleiðandans breska. — Myndin er te'kin í
fiughöl'ninni í Kastrup í Danmörku, er Peter hafði lent þar að
afstöðnu flugi frá Englandi.
ÞANNIG HNEIGJA MENN SIG FYRIR DROTTNINGU.
Mj’ndin er tekin á barnaskemíun, þegar einn drengjanna var
aS hneigja sig fyrir Mary, ekkjudrottningu Bretlands.
FERNANDO DE LOS RIOS,
fyrrverandi sendiherra Spánar í Wasliington, var áður háskóla-
kennari í Columhia háskólanum í New York, og ætlar að gerast
liáskólakennari á ný.
INGIRÍÐUR Á ST. THOMAS.
Þegar krónprinshjónin fóru til Bandaríkjanna í vor komu
þau við á St. Thomas. Hér sést blökkustúlka vera að rétta Ingi-
ríði blómvönd.
, íFyrsta landabréfið, sem búið Waldseemiiller i St. Die
*var til með nafninu „America“ Frakklandi 1507.
íi Vesluralfja, gerði Þjóðverjinn
— Þarna fyrir handan er Thane. — Það; eru riddarar hérna rétt fyr- — Þetta er gunnfáni lávarðarins af — Lokið þið hliðinu. Riddurunum
Maður getur ekki séð neinn ófrið ii' utan kastalamúrinn. — Komstu Wynne. — Þar var það, sem Hrói verður ekki hleypt inn, fyr en við
þar. Kannske Hrói sé ekki í neinni í snatri að hverjir þeir eru. drap rauða Roger. — Eg er hrædd- erum húnir að yfirhuga fangana.
hættu. ........ ..........ur um, að nú sé hætta á ferðum.
GRlMUMAÐURINN.
„Hvert förum við, Charles?“ sagði Greta
ótiasílegm. „Kem eg ekki hingað aftur?“
Hún greip í ermi hans.
jaVertu ósmeyk. Og farðu nú að klæða þig.
Þú áll að vera hjá frændkonu Arcliie dálítinn
lima.“
„JÞað er girnilegt, en eg vil ekki fara frá
Maxgaret Vill hún eklci hafa mig svo litið
lengur?“
Og liún ýfirgaf Charles og faðmaði Margaret
aS sér.
„Eg vil ekki fara — þótt það sé dálitið dauft
stundum, þegar þú ert að heiman. Hvert á að
fara meðmig? Eruð þið reið við mig?“
Margaret hristi höfuðið. Andartak fékk hún
ékki mælt.
„'Charles, biddu liana að lofa mér að vera.“
Hún liafði vafið handleggjunum um háls
Mnrgart. Margaret, þú veist hvað mér þykir
vænt um þig. Og hún bjargaði lífi mínu i gær
— vist gerði hún það. Hún ætti að hafa mig
hjá sér. Eg hefði orðið undir þessum hræðilega
strætisvagni, ef hún hefði ekki gripið mig.“
„Hvað segirðu?“
„Það var liún, sem greip í mig — kipti mér
til hliðar — það var einhver sem hratt mér —
og ef það liefði ekki verið vegna aðstoðar Mar-
garet hefði eg orðið undir strætisvagninum.“
Charles horfði ekki á Margaret, en liann var
haldinn meipi geðshræringu en hann mundi eft-
ir. Hann heyrði, að Margaret sagði:
„Farðu og klæddu þig, Greta, annars verð eg
of sein.“
„Þú ert ekki búin að borða.“
„Eg get ekki beðið —“
Ó____“
En Margaret sleit sig af henni og í dyrunum
sagði hún:
„Farðu og klæddu þig — og hafðu hraðan á.“
XXXII. kapítuli.
Þegar leið á daginn var sólskin. Það var fagur
októberdagur, hressandi að vera úti, og ekki
kalt. Trén voru komin í gula haustskrúðann.
Margaret hafði haft mikið að gera um morg-
uninn. Konur kaupa hatta, þegar veður er fag-
urt og sólin skín. Feit kona og rauðhærð hafði
keypt hvorki fleiri né færri en sex hatta. Hún
reyndi þá ekki sjálf — heldur Margaret. Og ef
þeir fóru Margaret vel keypti konan — frú
Collinson Jones þá hvern af öðrum. Og alt voru
þetta dýrir hattar.
Þegar hún var farin varð Margaret að hjálpa
ungri konu, sem var nýgift, og ekki var auð-
veldara að aðstoða móður hennar, sem með
henni var. Hvorug var þannig gerð, að hún gæti
ákveðið sig.
Þær voru báðar fríðar sínum, en gufulegar,
og móðirin sagði altaf, að þessi væri „sætur“
— en að lokum fóru þær án þess að kaupa
nokkuð.
Og eftir að þær voru farnar kom ungfrú
Canterbury, og loks gildvaxin kona, sem vildi
kaupa eitthvað, sem alls ekki var þarna að hafa.
Hún skrafaði ósköpin öll og er þær höfðu ræðst
við um hríð, sagði hún alt í einu:
„Heyrði eg rétt, að einhver kallaði yður ung-
frú Langton áðan?“
Margaret brosti og játaði því.
„Maa-garet — nei — það getur ekki verið —-
en nafnið — og þér eruð líka — eg þekti nefni-
lega —“
„Eg heiti Margaret Langton,“ sagði Margaret.
„Þér eruð þó eklci dóttir Esther Langton, ó,
elskan mín, hvað það er dásamlegt að kynnast
yður — eg og móðir yðar vorum vildarvinstúlk-
ur — ó — fyrir áratugum síðan — en þér hafið
vitanlega aldrei heyrt um mig getið — eg er
frú Ravenna — en eg hét einu sinni Lesbie
Bojme.“
Margaret var svo undrandi, að í svip gleymd-
ist henni, að hún var á vinnustaðnum í Sloane
Street. Hún var aftur stödd í herberginu, er
móðir hennar sagði:
„Lesbia — telpan.“
Hún lokaði augunum andartalc og er liún