Vísir - 23.10.1942, Side 3

V I S 1 H
Flugvélarnar ráða urslitum IV:
Japanir standa illa að vígi
gagnvart loítárásum.
Eftir Alexandcr Neversky
í þrem fyrri köflum útdráttarins, sem Vísir hefir birt úr húkinni
„Victory through Air Power“, hefir höfundurinn sett fram kenn-
ingar sínar um hernað í lofti á komandi árum. f þessari síðustu
grein tekur hann styrjöldina á Kyrrahafi til athugunar með
hliðsjón af þeim kenningum. —
Skipin eru að verða úrelt, en
fiugvélarnar rétt að „kom-
ast á legg“, svo að það verður
að leggja álierzlu á þróun ]>ess.
sem er að verða til í stað hins
gamla og úrelta. Megnið af því
fjármagni, sem varið er til
hernaðar, verður að ganga til
flughers, sem getur gert Banda-
ríkin að flugveldi.
Aðalkostur ótakmarkaðs
flugveldis er sá, að þá verður
hægt að skapa alveg sérstaka
Iofthernaðartækni, sem er leyst
úr tengslum við þá hernaðar-
tækni, sem er beitt, þegar flug-
vélar starfa í samvinnu við her-
skip og landher.
Sú tækni mundi beinast að
þvi að afvopna fjandmennina
úr Iofti, eins og eg hefi bent á.
Þegar búið er að slá vopnin úr
hendi hans, þá er hægt að
svelta hann til undirgefni eða
afhenda hann flota eða landher
til frekari meðefrðar. *
rwiil þess að lofther komi að
™ fullum notum að nafninu
til, þarf baráttusvið hans að ná
alveg umhverfis heiminn og að
því kemur, að það verður svo
stórt. 25.000 km. svið mundi
samt í rauninni vera nóg. Tveir
fimmtu hlutar af því — 10.000
km. — mundi því vera hið
raunverulega bardagasvið.
Með því móti mundi t. d.
vera hægt að herja á hvaða iðn-
aðarmiðstöð sem er í heimin-
ura, frá bækistöðvum í Amer-
íku. Þannig yrði liægt að beita
flughernum hversu viðtækt
sem stríðið yi'ði.
Aðallega yrði um tvennskon-
ar flugvélar að ræða, orustu-
flugvélar og sprengjuflugvélar.
í sameiningu mundu þessar
flugvélar verða notaðar til
sóknar gegn fjandmönnunum,
en til verndar þeim yrði í lang-
ferðum sérstakar fylgdaror-
ustuflugvélar.
Hlutverk þeirra yrði að eyði-
leggja stöðvar flughers and-
stæðinganna, því að ef flugher
þeirra vill ekki leggja til orustu
við innrásarflugher, þá er eina
leiðin að eyðileggja hann með
því að uppræta flugvellina,
verksmiðjurnar og viðgerðar-
stöðvar hans.
Tiyjönnum er það almennt
“''*ekki ljóst,að upprunarlega
sprengjuárásin er fyrst og
fremst gerð til að fá flugher
fjandmannanna til að leggja til
bardaga. Þegar svo er búið að
lama hann, þá eru þungu
sprengjuflugvélarnar „teknar
fram“ og þær á að gera þannig,
að þær beri sem mest sprengju-
magn, en fylgdarflugvélar- eiga
að verja þær, svo að þær hafi
ekkert annað að gera en að
varpa farmi sínum á tiltekinn
stað.
Eg tel, að í flugvélum fram-
tíðarinnar verði brynvarnirnar
ekki neitt aukaatriði, heldur
verði þær aðalatriði við smíði
þeirra. Þær verða ekki eins og
„húð“ utan um skrokkinn, held-
ur skrokkurinn sjálfur og með
þvi sparast mikill þungi.
Menn hafa ekki verið trúaðir
á það, að langfleygar flugvélar
mundu geta staðið orustuflug-
vélum snúning, en þar kemur
það til greina, að því stærri sem
flugvélin er, því brynjaðri verð-
ur hún og því fleiri og stærri
byssur getur hún borið. Þar við
bætist lika, að það er æ betra
að miða byssum eftir þvi sem
flugvélarnar, sem þær eru í,
verða stærri.
Stærri byssur tákna, að kúl-
urnar draga lengra og þá er
spurningin, livort orustuflug-
vélarnar geta yfirleitt komizt í
skotfæri. Það hlýtur þá auðvit-
að að leiða til stærri varnai'flug-
véla. Þá byrjar samskonar
kapphlaup og þegar herskipun-
um fleygði sem mest fram. Sú
þjóð, sem er auðugust, hefir
betri verksmiðjum og hugvits-
mönum á að skipa, hlýtur að
sigi’a að lokum.
Striðið á Kyrrahafi -— sem
Bandaríkin geta og munu
vinna — byrjaði ekki sem bezt.
Pearl Harbor, Manila, Hong
Kong, Singapore og Java voru
eins og kílómetrasteinar á braut
stórra vonbrigða. Mestu von-
brigðin stöfuðu ekki af því, hve
mjög mönnum hafði skjátlast
um styi’k og kænsku Japana,
heldur hinu, hve mjög mikil-
vægi flotaveldis hafði verið of-
metið. Fám vikum eftir Peai’l
Harbor var botn Kvrrahafsins
stráður lierskipum bandamanna
og Japana — flestum bráð
flugvéla.
Hversu fljótt og óyggjandi
við vinnum striðið, veltur á þvi,
hversu fljótt okkur skilst, að
flugher er uppistaða allra hern-
aðaraðgerða. Þessi bylting í
hugsunarhætti; er nauðsynleg,
áður en hægt er að afla manna
og hugmynda til að smíða sig-
urvopnin.
I skýrslu rannsóknarnefndar-
innar, er athugaði árásina á
Pearl Harbor, er það ekki eftir-
tektarverðast, hve samvinna
var slæm, heldur hitt, að mönn-
um kom vart til hugar, að loft-
árás yrði gerð. Það koma meira
að segja fram, að sumir for-
ingjanna töldu það næga vernd
gegn loftárás, að sterkur floti
var í Pearl Harbor.
Mánuði eftir Pearl Harbor
fékkst sönnun þess að her-
stjórnin hafði ekkert lært.
Þjóðþingið var beðið um tuga
milljarða dollara fjárveitingu,
að sögn háttsetts flotaforingja
til þess m. a., að ná „yfirráðum
á sjó með því að eyðileggja
flota fjandmannanna“. Þetta
jafnaðist á við játningu um al-
gerlega steinrunninn hugsunar-
liátt i hernaðarmálum. Þó höfðu
þingheimur, blöð og almenn-
ingur ekkert við þessu að segja.
Til þess að athuga liversu
haldgóð umrnæli flotaforingj-
ans eru, þá skulum við bara
liugsa okkur, að við séum búnir
„að eyðileggja flota fjand-
mannanna“. Athugum þá, hvort
það kraftaverk færir okkur
„yfirráðin á sjó“.
Gæti floti okkar siglt beina
leið upp að landsteinum i Jap-
an, skotið á hafriir Japana, kaf-
bátalægi og strandvirki? Vissu-
lega ekki. Meðan Japanir eiga
flugher sinn óskertan, mundi
slík för jafngilda sjálfsmorði.
Gæti þá þessi sigursæli floti
tekið aftur Filipseyjar, Mal-
akkaskagann, Austur-Indíur og
eyjarnar norður af Ástralíu?
Svarið er aftur nei. Meðan flug-
lier fjandmannanna er þar fyr-
ir, getum við ekki sent skip
okkar þangað, hversir mörg
sem við eigum.
Sannleikurinn er sá, að við
stöndum enn í sömu spor-
um, þó að við eyðileggjum flota
í Japana, ef flugher þeirra hefir
enn yfirráð í lofti. Hinn ágæti
floti okkar yrði að halda sig i
hæfilegri fjarlægð og flugvélar
frá „fljótandi bækistöðvum“
gæti ekki ráðið niðurlögum
flugvéla þeirra, er hefði bæki-
stöðvar á landi, af ástæðum
sem skýrt liefir verið frá.
Það er kaldhæðni örlaganna,
að við skulum vera að berjast
við „útlimi og anga“ Japans,
þegar hjarta þess og heili er
mörgum sinnum nær okkur.
Við liöfum barizt við þá á Fil-
ipseyjum og víðar, þar sem
flutningaleiðir okkar eru 7—
12.000 mílur, enda þótt að
heimalandið sé að eins 3000
milur frá bakdyrum okkar, Al-
aska, og um 2000 m. frá Aleut-
eyjum þeim, þar sem hægt er
að koma upp bækistöðvum.
Það sem hefði getað orðið —
og hlýtur að verða á endanum
— stríð yfir 3000 m. vegalengd,
hefir orðið stríð yfir 12.000 m.
óraveg.
Ef aðeins hluti þeirra hrá-
efna, mannafla og hugvits, sem
notuð eru við framleiðslu hinna
gömlu vopna, væri notað til að
koma upp sannkölluðum flug-
her, þá mundi það verða stytzta
og beinasta leiðin til sigurs.
Það er bráðnauðsynlegt, að
við hefjumst þegar handa
um smíði mergðar risa-
sprengjuflugvéla, á stærð við
B-19 frá Douglas og flugbátinn
Mars, sem Glenn Martin smíð-
aði. Þau flugvélabákn geta
flogið nærri 8000 milur í lotu,
en Japan er tæpar 3000 milur
frá Alaska. Þeim yrði því hægð-
arleikur að bregða sér þann
spöl.
Þessar tvær risaflugvélar, sem
getið var, voru teiknaðar og
urðu til -á pappirnum fyrir
mörgum árum og vantar ]>ví
marga kosti, sem síðar hafa
bætzt við. En sú reynsla, sem
fengizt hefir við smíði þeirra,
þær framfarir, sem siðan hafa
átt sér stað, og hernaðarreynsl-
an í stríðinu, munu gera hinum
dverghögu flugvélasmiðum
Ameríku hægt um hönd að
hefja fjöldaframleiðslu á þeim
strax. I>egar þessar flugvélar
taka flugið í hrönnum, munu
þær verða orustuskipaflotar
loftsins.
Vegna þeirra rótgrónu bar-
dagaaðferða, sem við fylgjum,
stöndum við mjög höllum fæti.
Bæði Japanir og Þjóðvei’jar
njóta hinna svonefndu innri
flutningaleiða, sem hafa þann
kost, að flutningar eru greiðari
og styttri. Bandaríkin hafa hins-
vegar ytri flutningaleiðir og all-
ir flutningar eru þvi mörgum
sinnum seinni. Við verðum því
að vera viðbúnir öllu allssstað-
ar og alltaf, en það hefir aftur i
för með sér, að við verðuin að
hafa miklu stærri flota og her
en fjendurnir.
Hvernig, sem á málið er litið,
kemur því í ljós, að það er
ekki aðeins æskilegt, að við
hefjum tafarlaust undirbúning
að því að gera harðar árásir á
aðalbækistöðvar fjandmann-
anna, lieldur og aðalvön okkar.
Við eigum að halda þeim í
skefjum á landi og sjó með
eins litlu liði og hægt er, svo að
við getum beitt öllum öðrum
kröftum okkar að hinni algeru
loftsókn.
Bandaríkin standa svo mörg-
um sinnum betur að vigi til að
koma upp öflugum flugher en
öxulríkin, að það þarf ekki að
óttast um sigurinn í kapphlaupi
á því sviði vígbúnaðarins. En
við verðum jafnframt að hafa
það hugfast, að með auknum
landvinningum öxulrikjanna
nálgast þau okkur jafnt og þétt
í þessu efni.
Við verðum því að láta hend-
ur standa fram úr ermum nú,
meðan við höfum betri aðstöðu.
Á morgun getur svo verið kom-
ið, að við verðum orðnir jafn-
ingjar. Eins og nú standa sakir
höfum við svo mikið af hráefn-
um og vinnuafli, að það ætti að
Þyggja okkur sigur.
Her, floti og flugher á
Sandvíkureyjum ætla ekki að
láta koma sér á óvart aftur,
eins og 7. desember. —
Myndin er tekin við flugvöll,
sem áður var gólfvöllur.
Blikkdósirnar — er sjást á
henni — eiga að vera vörn
við því, að skemmdarverka-
menn komizt að vellinum, án
þess að vart verði við þá. —
Battersb^haflar
teknir upp í dag
Hannes Erlendsson
Laugaveg 21
Tilkyimmgr
til lækna og sjákrahúsa.
Eins og yður mun kunnugt er það
miklum erfiðleikum bundið að fá
Rekord’Sprautnr
eplendis frá. Hefur oss nú teklzt
aö fá breskt firma til að gera vid
þær brotnu sprautur, sem til eru f
landinu.
Eru það því vinsamleg tilmæli vor,
að þeir, sem brotnar sprautur eiga,
sendi oss þær sem allra fyrst.
Ráðskonustaðan
við garðyrkjuskólann á Reykjum í Ölvusi er llaais rtú þegar. —
• ~ -y--
Uppl. í síma 3t50.
Bifreiðaeigendur
Eldslökkvitæki í bifreiðar höfum vér fyr.riltíggjandL
Takmarkaðar birgðir.
Verzlunin BRYNJA
Golfflíiar
nýkomnar í ýmsum litum.
J. Þorláksion ék Horðmann
Bankastræti 11. — Sími 1280
tékfiae ftaftækjiiirerzlBB
Vesturgötu 2 (gengið inn frá Tryggvagðtn)
Amerískar
LJÓSAKRÓNUR
LJÓSASKÁLAR
og VEGGLAMPAR
Swstfii til að sauma VESTI og BUXUR vantar mig. Einnig hjálparstúlku í JAKKASAUM hálfau eða allan daginn. GUÐM. SIGURÐSSON, klæðskeri. Stúlka óskasi i vist Jakoh IHölIer Hólaicrg 2.