Vísir - 10.01.1945, Síða 3

Miðvikudaginn 10. janúar 1945.
VISIR
3
Jónas Guðmundsson:
Spádómar Pýramídans míkla
Fiá 5. nÓFembcr 1944 til i marz 1945.
r
Nýja stríðið.
I fyrri grein minni sýndi
eg fram á hvernig tímabilið
frá 7. júní til 5. nóvember
1944markaði greinilega tíma-
mót í yfirstandandi ófriði. A
þessu tímabili losnaði livert
landið af öðru undan ánauð
Hitlers og Þýzkaland missti
alla bandamenn sína, — lenti
auk bess í beinni styrjöld við
þá flesta.
Að vonum l'ögnuðu menn
þessari lausn. Sigurvegararn-
ir voru hylltir, er J)eir komn
til þess að leysá kúgunar-
fjötrana af Iiinum undirok-
uðu þjóðum. Fagnaðarlætin í
Frakklandi, Belgíu og Grikk-
landi voru óstjórnleg, þe'gar
þessar þjóðir fundu að þær
höfðu öðlazt l'relsi á ný. En
hrátt dró ský fyrir þessa sól.
Dagana 4.—5. nóvember s.l.
varð það kunnugt, að komm-
únistar í Frakklandi neituðu
að hlýða þeim stjórnarvöld-
um, sem þar tóku við stjórn
af herjum Engilsaxa. Morg-
unblaðið hér segir svo frá
þessum .athurðum 5. nóvem-
her 1944:
„Slegið hefir í brýnu milli
DeGaulle og franskra komm-
únista, út af því, að hinir síð-
arnefndu hafa ekki viljað
láta afvopna skæruliðasveitir
þær, sem vaðið hafa uppi i
Frakklandi löngu eftir að
hætt var að berjast þar og
haft ailskonar óhæfuverk í
íframmi. Hafa kommúnistar
hótað að segja sig úr stjórn
De Gaulles, "ef skæruliðar
verði afvopnaðjx, . en De
Gaulle hefir gefið út harðort
ávarp í garð kommúnista,
sem hann sakar um að séu
að revna að spilla friði í land-
inu og torvelda einingu
Frakka.“
Fyrsta skýið.
Þeíta var fyrsta skýið, sem
dró fyrir fagnaðarsólina, sem
skinið haí'ði svo skært fáein
augnablik á hin hræðilega
leiknu lönd. Flestir vonuðu,
að" hér væri aðeins að verki
liið alkunna, órólega fransk i
þjóðareðli, og að þetta myndi
ekki koma fyrir annarsstaðar
og í Frakklandi yrðu deilurn-
ar fljótt jafnaðar. En það fór
á annan veg. Belgía var ekki
laus fvrr en nákvæmlega,
sama sagan endurtók sig þar.
Belgiska stjórnin, sem hefir
dvalið í útlegð í Bretlandi öll
stríðsárin og unnið þar að
lausn Belgíu með öðrum
ba'ndamönnum, var ekki fyrr
komin heim, en til blóðugra
átaka dró í Belgíu, og þar
gerðist nákvæmlega sama
sagan og í Frakklandi En
vegna þess, að Belgía var þá
og er cnn - þýðingar-
mesti staðurinn í hernaðar-
átökum Engilsaxa i Evrópu,
gátu þeir ekki annað en hælt
þessa hyrjandi horgarastyrj-
öld niður. Ennþá cr ekki vel
Ijóst hvernig þessi mál standa
i Frakklandi og ýmislcgt
hendir til að Rússar hafi gef-
ið frönskum kommúnistum
fyrrimæli um að hefja ekki
Grikkland, sem liðið helir ein-
atlögu að svo stöddu.
En þetta var ekki nóg.
hverjar mestu hörmungar,
sem sögur fara af undir hcr-
námi Þjóðverja, er ckki fyrr
laust en þaú er hafin h;eði
borgarastyrjöld og styrjöld
við Breta, eða setulið þeirra
þar sem hefir það lilutverk
að lialda uppi röð og reglu
í landinu. Og enn eru það
kommúnistar, sem að upp-
reisninni standa.
Er þetta nú tilviljunin cin-
skær, að þetta verður svona í
öllum þcssum löndum? Varla,
Hér við má svo bæta því, acj
á Italíu hefir svipuðu frani
farið, nema hvað kommún:
istar þar liafa fengið síaukin
áhrif í stjórn landsins og
stjórna þar nú einir, með
tveim aðal-afturhaldsflokk-
uin landsins. Þó er saga Pól-
lands hvað átakanlegust í
þessum efnum, og cr ekki að
efa að þar eru það Rússar,
sem standa að öllu leyli á hak
við aðgerðirnar ef þeir eiga
|)á ekki heinlínis frumkvæð-
ið.
Svo virðist, sem banda-
mönnum — sérstaklega Bret-
um hafi komið þcssar að-
gerðir á óvart. Það er að
vonum, því hrczluir áróðuf
hefir að undanförnu ein7
göngu miðað að því að telja
þjóðinni trú um heilindi
Rússa, og j).ví lenti sjállur
Churchill í lirein vandræði,
er loksins j)urfti á málunum
að taka opinberlega af ein-
beittni og festu.
Styrjöld milli
íýðræðis og
kommúnista, ,
Það eru annars blindit'
menn aðeins, sem ekki sjá
það nú orðið, að ný styrjötd
er hafin, styivjöldin milli lýð-
ræðisins (demokratisins) og
kommúnismans — eða j)essy
sem íslenzkir kommúnistar
kalla „lúð fullkomna lýðræði
sósíalismans“ og liins demo-
kratiska skipulags norrænna
og engilsaxneskra jyjóða.-
Þessi nýja styrjöld hófst 5.
nóvember s. 1., með kommún-
istauppreisninni í Frakklandi
og hún fer síharðnadi. Ennþá
hafa Rússar livergi tekið op-
inbera alstöðu í j)essari nýju
styrjöld, nema í Póllandi.
Þeir láta enn „finnnlu lier-
Jeildir sínar“ konnnún-
istaflokka hinna ýmsu landu
bera hitann og þungann,
nema i Póllandi, j)ar sem
j)eir hafa veitt heinan sluðn-
ing. En Riissar hal’a gert ann-
að, sem ekki síður er merki
um stuðning þeirra, og j)að er
að láta hlöð sín og flokka um
allán iieim undirbúa j)að, sem
koma skal. Allsstaðar flytja
hlöð J)eirra og llokkar róg og
óhróður um Engilsaxa og af-
skipti þeirra af málum hinn i
endurleystu jijóða. Nægir að
henda mönnum hér heíma á
Þjóðviljann, hlað íslenzlcra
kommúnista, sem daglega
hegðar sér á j)ann hátt;
Ivommúnistum hér er sýni-
lega alveg ljóst livert stefnir,
og hefir verið það um langl
skeið. 1 fórustugrein i blaði
þeirra scgir svo fyrir
skcmmstu: „Það getur ekki
hjá því farið, að þessir
tveir aðilar (þ. e. „hið
fullkomna sósíalistiska lýð-
ræði“, sem þýðir unibúða-
og blekkingalaust: Kommún-
isminn, og hin „brezka og
ameriska heimsvaldasteína“,
sem j)ýðir umbúða- og hlekk-
ingalaust: hin demokratiska
stjórnarstefna engilsaxneskra
og norrænna jyjóða), gcri upp-
i stríðslokin, ef til vill pg
vonandi á fremur friðsamleg-
an hátt, en uppgjör hlýtur að
koma, lorleikur |)ess er nú
leikinn i Grikklandi.“
I sömu Þjóðvilj a-grein
segir cnnfremur:
„Þessi átök eru nú liafin í
Grikklandi, J)eirra hefir gætt
í Belgíu og Frakklandi, og
þau eiga eftir að lcoma her-
legar í ljós um j)að bit sem
stríðinu lýkur.“
Þetta er hv.erju orði sann-
ara hjá kommúnistahlaðinu,
og j)essi nýju átök, þetta nýja
stríð, bófst hinn 5. nóv. s.l.
með uppreisn franskra
kommúnista gegn De Gaulle,
þó stöðvuð væri þar’í bili.
Síðari hluti
Næstu vikur og mánuði
skýrist j)etta enn betur og
næsta „spádómsdag“ Pvra-
mídans, 4.—5. marz n. k.,
mun öllum verða orðið þetta
fullkomlega Ijóst. Mörgum
mun að vomun jjykja jjetta
ill tíðindi og kannske er j)að
svo, en þetta er jafn óum-
flýjanlegt og tivert annað
náttúrulögmál. Mun ég nú
!hér á.eftir ræða nokkuð um
hvers vænta má á næstunni
samkvæmt spádónnun Pýra-
mídans mikla.
4. marz 1945.
I grein A. Rutherfords, scm
ég birti kalla úr* fyrri grein
minni, ræðir hann einnig um
tvo næstu merkisdaga ófrið-
arins, sem hann telur vera,
samkvæmt mælingum sínum,
4.—5. marz og 1.—2. ágúst
1945. Það er rétt að vekja at-
hygli manna á j)ví, að Ádam
Rutherlord hefir farið eigin
götur í j)ví að skýra þær mæl-
ingar, sem hér hefir verið
rætt um aðallega, j). e. 7. júní
og 5. nóv. 1944, 4. marz og
1. ág. 1945. Þær eru allar úr
hinu svonefnda „neðra
gangakcrli" Pýramídans og
aðrir pýramídafræðingar
hafa ekki enn viljað failasí á
j)essar skýringar hans. Nú
sýnist j)ó fullsannað, að j)ær
séu alveg réttar, og koma
miklu betur heim en spár
annara pýramídafneðinga. -
Þannig reyndist j)að með (5.—
7. júni og 1. -5. nóvember s.l.,
að ekki munaði sólarhring
frá j>ví sem spáð hafði verið,
að liinir ])ýðingarme:V<u at-
burðir gerðust, og nnin j)etta
þó verða betur viðurkennt
síðar, jægar fleiri gögn liggja
fyrir, sérstaklega frá Þýzka-
landi. Ilér yrði bæði of langt
og að líkindum líka gagns-
laust l'yrir l'lesta að útskýra
j)að, hvernig mælingar Rutlt-
erfords eru fundnhr. Sleppi
ég j)ví j>ess vegna aiveg. En
um næstu mælingar segir
hann svo: „Bilið (sem mælt
er og um ræðir) er þarna 9
jnimlungar. Mælilcvarðinn á
þessum stað er vitaskuld sá,
að' einn j)umlungur jal'ngild-
ir einum mánuði þrítugnætt-
um. Bendir ])essi mæling j)ví
á að sérstakt atburðatímabil
muni enda á tímanum milli
4. marz og 2. ágúst 1945 (|).
e. níu mánuðum frá dögun-
um 6.—7. júní og 4,-—5. nóv.
1944). Þetta bendir j)vi til,
að gjöreyðing voldugs, ills
skipulags fari fram á j>essu
tímabili“ (frá 4.—5. marz til
1.- 2. ágúst 1945). Ennfrem-
ur segir í grein Rutherfords:
„Þvi er rétt að veita athygli,
að dagsetningin 4.—5. marz
1945 er einnig afmörkuð með
miðlínunni í „konungssaln-
um“ og miðlínu „opna
skrinsins“, eins og ég hefi
bent á í bók minni ísrael—
Britain.“ Hann segir enn-
fremur: „Fyrr meir hallaðist
ég að jæirri skoðun, að eftir
5. marz 1945 mætti vænta
eyðingar annarra illra alla en
narismans, sem j)á mundi
fyrir nokkru verða úr sög-
unni. Hvort þessi skoðun
reynist rétt, eða hvort tákn-
málið á við fullnaðar-eyðingu
(upprætingu) nazistavalds-
ins, eftir aö því heí'ir verið
hnekkt, og að J)annig náist
síðasti áfanginn á leiðinni til
fullkominnar upprætingar á
nazisma-ófreskjunnþ mun
verða betri aðstaða til að'
segja um í næsta mánuði
(desember), því þá mun
verða kominn tími til jæss að
j)að sjáist vel, hvernig þýzka
þjóðin bregst við fálli Hitlers
og töku Himnllers á einræðis-
völdum í Þýzkalandi, og
hvort Jætta viðhragð J)ýzku
þjóðarinnar muni taka á sig
byltingarsnið og hafa áhrif á
gang styrjaldarinnar.“
Ef til vill er ekki öllum
ljóst, hvað höfundurinn á hér
við, en j)að mun skýrasl við
það, er síðar verður sagt.
Eins og hér kemur fram, er
augljóst að 4. marz 1945 (cð i
4.—5. marz 1945) er einlivei
merkilegasta dagsetning alls
ófriðartímahilsins. Dagsetn-
ing þessa er að finna bæði í
„efra“ og „neðra“ gangakerfi
Pýramídans og meira að
segja alls á ])rem stöðum í
Pýramídanum; áður hefir að-
eins ein dagsetning í ófriði
j)essum verið sýnd í háðum
gangakerfunum, en j)ó ekki
nema á tveim stöðum. Sú
dagsetning var 25. júní 1941,
eða jægar Þjóðverjar lentu í
opinberri styrjöld við Rússa,
sem tclja má einn þvðingar-
mesta ef ekki allra J)ýð-
ingarmesla - atburð yfir-
standandi ófriðar fram til
j>essa.
Má því búasi við, að 4.
—5. raarz 1945 gerist ein-
hver nterkasii aihurour
passarar styrjaldar og ja;n-
íramt, að hann verði svo
áberandi, að eítir honum
verði tekið um allan heim.
I bók minni „Vörðuhrot“,
sem út kom í marz 1944, hefi
ég skrilað nokkuð tim j)essa
dagsetningu og tilfært um-
mæli ýmsra pýrainídafræð-
inga um hana. David David-
son licfir í hók sinni „The
Domination of Babylön“ vio-
haft eftirfarandi ununæli um
4. marz 1945:
„Þessi mæling
opnu grafar“ merkir þá dag-
setningu (þ. e. 4. marz 1945)
er Israel —Bretland (j). e. eng-
itsaxnesku j)jóðirnar) neyð-
ast til j)ess, vegna jæss á-
stands, sem „dómur Guðs vf-
ir þjóðunum“ hefir skapað,
að færa sjálft sig og öll sín
ver)< sem fórn fram fyrir
Guð.“
Eg hélt J)ví, fram j)á, að
tæplega gæti verið um annað
að ræða en að 4. marz 1945
táknaði mjög merkileg tímá-
mót í samskiptum Rússa og
Engilsaxa. Adam Butherforií
mun hal'a verið svipaðrar
skoðunar 1942, j)ó hann nú
efisl nm það og búist jafn-
vel við að 4.—5. marz tákni
uþphafið að allshérjarhruni
sjálfs j)ýzka ríkisins.
Um þetta stendur í „Vörðu-
brotum“ (hls. 118—119):
„Varla getur J)að verið nein-
um vafa undirorpið, að j)essi
dagsetning — 4. marz 1945
muni marka jn ðingarmik-
il tímamót í viðskiptum
Bússa og Engilsaxa." og enn-
fremur segir j)ar: „Afleiðing-
arnar af hruni nazismans,og
siindurlimiin Þvzkalands,( og
allar þær hrevtingar á landa-
mærum og stjórnskipun, s/em
verða i Evrópu eftir 5. nóv-
ember 1944 niunu leiða til á-
rekstra í einhverri mvnd milli
Rússa og Engilsaxa. Dagsétn-
iivón 4. marz 1945 mun
marka tímamót í þeim við-
skiptum, og skéður þá annáð-
hvort, að' ný styrjöld brýst út
j)eirra í milii, eða þessar þjóð-
ir koma sér saman um grund-
völl að nýju heimsskipulagi.
sem upp verður tekið.“
Eg er enn þessarar skoðun-
ar og hún hefir frekar styrkst
við það, sem siðan héfir
gerzl. Boðskapur Roosevelts
i>andank jaforseta til Banda-
ríkjaþings 6. j). m. sýnir ljós-
lega, að um stórkostlegan á-
greining er að ræða milli
Engilsaxa og Rússa og jafn-
vel innbyrðis milli Breta og
Bandaríkjamanna. ■
Fundur Churchills,
Roosevelts og Stalins.
Nú stendur fyrir dyrum
annar fundur jæirra Chur-
chills, Roosevelts og Stalins
og er ekki ólíklegt að hann
marki að verulegu levti
stefnuna í framtíðinni. Það
má gcra ráð fyrir að upp úr
honum hefjist annaðhvort
miklu nánara stjórnmálalegt
samstarf milli Rússa og Eng-
ilsaxa en verið hefir, eða að'
til fullnustu slitni upp úr þvi
samstarfi, sem verið hefir —
og er hið síðara j)ví miður
langtum líklegra, en þvi
veldur fyrst og fremst heims-
val dastefna ko m m ú nistanna,
sem nú stjórna llússlandi.
En það skulu menn samt
ínuna nú og ávallt, að allt
eru j>að tilgátur einar hvað
gerast muni. I að eina, sem
er vist, er þao, að 4.—5. marz
1945 verður einn merkasti
dagur yf.rstandandi ófriðar.
aíönnum hættir mjög við
þvi, að hvggja dóma sína um
spádómsdagselningar, hvort
rætzt hafi eða ekki, á j)vi,
hvort, |)að eru mjög áberandi
athurðir. sem gerast, eða
ekki. Eg tcl })ví rétt að setja
Frh. á 6. síðu.
„hiniiar