Vísir - 07.06.1945, Blaðsíða 2

VISIR
Fimmtudaginn 7. .júní 1945
..
Það hefur orðið að sam-
lcomulagi að bókasjóður
l.S.Í. taki framvegis að sér
útgáfu Árbókar íþrótta-
manna, sem áður-hefúr ver-
ið gefin út af einstaklingum
undir heitinu Árbók frjáls'-
iþróttamanna. Er í ráði að
Árbókin gefi í framtíðinni
yfirlit yfir allar íþróttir, sem
iðkaðar eru á Islandi. Bad-
minton- og tennisreglur eru
nýkomnar út, og munu fleiri
iþróttareglur og bækur koma
út á næstunni, þ. á m. hand-
knattleiksreglurnar. Fram-
kvæmdastjóri Bókasjóðsins
er Jóhann Bernhard.
Stjórn l.S.l. hefur sæmt þá
Steindór Björnsson frá Gröf
og Andrés J. Bertclscn stór-
kaupmann gullmerki sam-
bandsins fyrir langt og frá-
bært íþróttastarf. íiafa þeir
báðir unnið mjög að eflingu
fimleika og fieiri íþrótta hér
á landi.
Hneialeikameistaramót Islands.
Hsafn lónsson varð meistazi í þungavigt,
@i í kvöld.
Hið árlega boðhlaup Ár-
manns umhverfis Reykjavík
fer fram í kvöld kl. 8,30, og
hefst og endar á íþróttavell-
inum.
Þrjú félög, Ármann, I.R.
og K.R., taka þátt í hlaupinu
með eina 15 manna sveit
hvert. En eins og kunnugt er
skiptist hlaupið niður í 15
mislanga spretti eða sem hér
segir: 1675 m., 800 m., 200
m., 8x150 m., 200 m., 400
m., 800 m. og 1500 m. Vega-
lengdin er þvi samtals 6775
metrar.
Þctta er í 7. sinn, sem boð-
hlaupið fer fram. 1939 sigr-
aði Armann, 1940 K.R., 1941,
1942 og 1943 Ármann og
vann þar með Alþýðublaðs-
liornið til eignar (þrisvar í
röð). I fyrra, 1944, sigraði A-
sveit I.R. í fyrsta sinn, eftir
mjög spennandi keppni við
Armann og K.R.
Að þessu sinni er búizt við
jafnri og spennandi keppni,
einkum milli Ármanns og
I.R., en K.R. vantar tvo beztu
langhlaupara sína, sem eru
meiddir, og minnka sigur-
möguleikar þess því verulega
— eins og gefur að skilja.
Allt um það verður fróð-
legt og skemmtilegt að sjá,
hvernig hlaupið fer.
GÆFAN FYLGIR
hringunum frá
SIGURÞÚR
Hafnarstræti 4.
Fjórða hnefaleikameistara-
mót Islands fór fram síðastl.
föstudagskvöld í amerísku
íþróttahöllinni við Háloga-
land.
Keppt var í 8 þyngdar-
flokkum, einn 3ja lótu leikur
í hverjum flokki. Crslit hvers
leiks fyrir sig urðu þessi:
Fluguvigt: Meistari varð
Friðrik Guðnason, Á. (50kg.)
eftir frekar einhliða leik við
Jón Norðfjörð, ÍR (50,5 kg.).
Friðrik var bæði leiknari og
ásæknari, en Jön náði sér þó
á strik í síðustu lótunni. I
þessum leik og næstu tveim
var dómarinn óþarflega feim-
inn við að skilja keppendur
í sundur, er þeir fóru í
„clinch“. Stóðu þessi faðmlög
því lengur yfir en góðu hófi
gegndi.
Bantamvigí: Guðjón Guð-
jónsson, IR (54 kg.) vann
Martein Björgvinsson, Á. (53
kg.) á stigum eftir mjög tvi-
sýnan og jafnan leik. Guðjón
er mikill keppnismaður og
sterkur, að því er virðist.
Notaði hann oft góð vinstri
handar stöðvunarhögg. Már-
ieinn, sem hefir verið sigm-
sæll til þessa, virtist ekki
vera í essinu sínu. Atti Iiann
og erfiða aðstöðu að því leyti,
að hann> er talsvert lægri
vexti en Guðjón. Þrátt l’yrir
ágæta tækni og hardagaað-
ferð Marteins var Guðjóni
dæmdur sigur.
Fjaðurvigt: Árni Ásmunds-
son, Á. (55 kg.) vann Sigur-
geir Þorgeirsson, Á. með þó
nokkrum yfirburðum. Til að
byrja með fóru þeir sér að
engu óðslega, en er komið
var fram í aðra lotu, ior Árni
að láta til sín taka og hélt
uppi látlausri sókn eftir það.
Sigurgeir var 911t of opinn
fyrir höggum, en sýndi þó
taísverða þrautseigju og þol.
Léttvigt: Arnkell Guð-
mundsson, A. (61 kg.) vann
Hreiðar Hólm, Á. (59 kg.)
eftir mjög jafnan og harðan
leik. Arnkell var betri i
fyrstu lotu, en Hreiðari tókst
hins vegar að halda vel jöfnu
í hinum báðum. Sótti hann
mcira á, er tók að líða ó leik-
inn. Báðir eru leiknir og sér-
lega harðskeyttir, einkum þó
Hreiðar.
Veltivigt: Stefán Magnús-
son, Á. (61 kg.) vann Aðal-
stein Sigursteinsson, KR (65
kg.) á stigum. Stefán sótti
mjög á í fyrstu lotu, cn Að-
alsteimi varðist vel. 1 ann-
arri lotu fór Aðalsteinn að
síga á, en Stefán hélt þó á-
lram sínu dæmalausa fjöri
og hreyfanleik. I’þriðju lotu
var farið að draga af Stefáni,
enda voru högg Áðalsteins þá
farin að verka meira. Sló Að-
alsteinn hann niður, og lá
Stefán í gólfinu upp að 9, en
stóð þá upp, þótt að fram
kominn væri. Hafði Aðal-
steinn þá gott tækifæri til að
gera út um leikinn með rot-
höggi, en gerði það ekki. Er
Stefán mikill keppnismaður
og mjög iðinn. Aðalsteinn er
hinsvegar rólegri í fram-
göngu, en óvenju laginn i
vörn og snarpur, þegar svo
ber undt'V Fannst mörgurn
hann eiga fullt eins mikið í
leiknum, en ekki tjáir að
deila við dómarann.
Millivigt: Jóel B. Jacobs-
son, A. (66 kg.) vann Ingólf
Ólafsson, KR (66 kg.) á sfig-
um. I fyrstu lotu, sem var
nokkuð hörð, var Ingólfur
heldur betri, en strax í ann-
ari lotu fór Jóel að sækja sig.
Hélt hann uppi sókn úr því
og kom inn mörgum góðum
höggum, einkum þó í síðustu
lotunni. Var þá farið að
draga svo af Ingólfi, að Jóel
sló hann 1 gólfið. Og þótt Ing-
ólfur stæði fljótt upp aftur,
var hann auðsjáanlega orð-
inn mjög máttfarinn. Hinir
ótvíræðu yfirburðir Jóels
komu nokluið á óvart, því að
Ingóllur hafði unnið sinn síð-
asta leik á rothöggi.
Léttþungavigt: Gunnar Ól-
afsson, Á. (75 kg.) vann
Braga Jónsson, Á. (73 kg.)
á stigum. Gunnar sýndi
nokkra yfirburði, sem vænta
mátti, enda er hann mjög
þunghöggur og efnilegur
hnefaleikari. Sló hann Braga
tvisvar niður í síðustu lotu.
Bragi stóð sig hins vegar vel
og sýndi mikla þrauipeigju
og úthald, þar sem við ofur-
efli var að etja.
Þungavigt: Hrafn Jónsson,
á. (97 kg.) sigraði Thor R.
Thors, IR (92 kg.) á rothöggi
í lok fyrstu lotu. Thor hóf
sókn strax í byrjun lotunnar.
Kom hann nokkrum höggum
á Hrafn, sem hóf þá skyndi-
lega gagnsókn og veitti Thor
svo þung högg, að hann kast-
aðist í gólfið, svo að glumdi í.
Kom þá nokkur ringulreið á
mannskapinn í hringnum og
áttu áhorfendur bágt með að
skilja hvað á seiði væri. Dóm-
arinn fór samt að telja yfir
Thor, en lét Hrafn ekki fara
út í hlutlaust horn áður, eins
og venja er að gera. Stóð
Thor upp, en virtist auðsjá-
anlega vera „groggy“, eins
og það er kallað — eða utan
við sig. Reyndi hann varla að
verja sig .og var 3svar sleg-
inn niður, áður en hann var
talinn út.
Þessi skjótu úrslit komu
nokkuð á óvart og urðu
mörgum vonbrigði. Þetta er
í fyrsta sinn, sem Thor kepp-
ir, og þótt viðureignin yrði
ekki lengri, virðist hann vera
mjög vel til hnefaleika fall-
inn og sýndi góðan leik, þar
til hann fór í gólfið.
Hrafn hefur mjög rólega
framkomu, en er afar þung-
höggur, þegar fjör færist í
leikinn. Sýndi hann nú, eins
og oft áður, að hann er okk-
ar öruggasti og sterkasti
hnefaleikari.
Að leikslokum afhenti for-
seti l.S.l., Ben. G. Wáge, sig-
urvegurunúm verðlaunin.
Leikstjóri var Jens Guð-
björnsson, hringdómari Ósk-
ar Þórðarson, utanhringdóm-
árar Haraldur Gunnlaugsson,
Peter Wigelund og Ásgeir
Pétursson. Ritari var Sigur-
páll Jónsson og jafnframt
kynnir mótsins, en þess var
ekki getið í leikskránni.
Mótið fór yfirleitt vel fram
og áhorfendur voru eins
Sibelíus sveltui — eins og fleiri
íbúar Finnlands.
Þetta frægasta tónskáld nútímans er 79 ára að aldri.
Eftirfarandi fregn var fyr-
ir skemmstu birt í Daily Mail,
eftir fréttaritara blaðsins í
Stokkhólmi.
„Einhver frægasti tónsnill-
ingur vorra tíma, Jan Sibel-
ius, sagði mér í dag að hann
sylti.
Finninn frægi, sem samdi
„Valse Triste“, „Finlandia"
og hljómkvjður, sem eru
þekktar um allan lieim, sagði
þetta veilcri röddu, jafnvel
enn veikari en hæfði háum
aldri hans. Hann er orðinn 79
ára.
Eg talaði við hann í síma
frá Stokkhólmi, þar sem
hann var staddur ó sveita-
heimili sínu hjá Haerven-
paeae, fyrir norðan Helsinlci.
Þegar eg sagði við hann, að
aðdáendur hans í Englandi og
þekktir hljómlistarmenn
hefðu í hyggju að efna til
samskota fyrir hann, svaraði
hann klökkur: „Eg er ykkur
þakklátur.“
— Aætlað er, að Sibelius
eigi í Englandi sem svarar
10,000 punda fjárhæð, sem
safnazt hefir saman fyrir
leigu á tónverkum lians, síð-
an Finrílandi var sagt stríð á
hendur. En Sibelius situr
heima í Finnlandi og á ekki
málungi matar. —
Tónskáldið bað mig þess í
samtalinu, af alkunnri
finnskri hæversku og lítillæti,
að láta sem minnst með sig,
og bætti við: „Það fer ekki
ver um mig en Finna yfir-
leitt, og eg sætti mig við það
og kvarta ekki. Eg er orðinn
gamall maður og á ekki langt
eftir.“
Semur lög ennþá.
„Já, eg fæst ennþá við tón-
smíði. Meðan eg hefi hana til
þess að hugsa um, þá gleym-
ast örðugleikarnir, sem að
steðja. En það er æska þjóð-
arinnar, sem ástæða er til að
kenna i brjósti um.“
Þegar eg spurði Sibelius
blátt áfram, hvort hann hefði
nóg að borða, þá þagði hann
lengi, en svaraði síðan skjálf-
raddaður: „Eg vil helzt ekki
svara þessari spurningu. Eg
get aðeins endurtekið það, að
ekki fer ver um mig en aðra
í Finnlandi.“
Svipuð voru svörin, þegar
eg innti hann eftir, hvort
hann eða kona hans hefðu
nægilegan fatnað til þess að
klæða af sér kuldann.
Það, sem hann átti við, var
það, að eins væri um hann
farið / og ýmsa fneðlimi
finnska þingsins, sem gátu
margir og húsið gat tekið.
Var því allt of heitt inni.
Þar sem áhugi fyrir hnefa-
leik er orðinn svona mikill
hér í bænum, virðist vera full
ástæða til að halda Reykja-
víkurmeistaramót í þessari
grcin. Væri þá ekki úr vegi
að halda það á íþróttavellin-
um, svo ekki þurfi að tak-
marka aðgang, auk þess, sem
keppefldur og áhorfendur
þyrftu þá ekki að þjásf. af
slæmu lofti. En eins pg kunn-
ugt er, íor fyrsta Hnefaleika-
meistaramót Ishinds fram á
íþróttavellinum í júní 1936
og þótti vel takast. Skýt ég
þessari tillögu hér með til
réttra aðila.
Illurk.
ekki mætt á þingfundum
vegna skorts á skóm eða öðr-
um fótabúnaði, eða kven-
fólkið, sem þyrði tæpast að
fara út í Helsinki eftir að far-
ið var að skyggja, af ótta við
að götuþjófar steli af þeim
fötunum.
Að lokum spurði eg Sibel-
ius að því, hvorf hann hefði
nokkra hjálp á heimilinu. Þá
andvarpaði hann og það full-
vissaði mig um, að hann og
kona hans ættu við einmana
fátækt að búa, rétt eins og
þúsundir annara aldraðra
hjóna víðsvegar í Evrópu,
þar sem nazistislc eyðilegging
hefir náð til.
Vinir hans segja að hann
búi i einu herbergi á sveita-
setri sínu, sameinuðu svefn-
herbergi, setustofu og eld-
húsi, vegna þess að hann og
öldruð kona hans geta ekki
annazt um meira. Líka er það
eina leiðin til þess að njóta
einhverrar hlýju.
„Guð er miskunnsamur og
lætur vora snemma í ár, þar
sem hann veit að hérna lengst
til norðurs kveljast Norð-
menn og Finnar af kulda.“
Þannig hugsar Sibelius.
Uggvænt ástand.
Eftir upplýsingum, sem
lælcnir Sibelíusar hefir látið
í fé, verður Síbelíus að fá
send matvæli reglulega, ef
hann á að geta haldið lífi.
Vinir hans ætla að reyna að
koma til hans matvælasend-
ingum um Stokkhólm. Dr.
Tancred Borenius prófessor í
listasögu við háskóla í Lon-
don, segir: „Kjör hans eru
hörmuleg. Eftirlaun hans eru
einskis virði eftir hrunið í
Finnlandi.“
Hann fær ekki lengúr hin-
ar háu leigur eftir verk sín
frá Englandi og Ameríku,
þar sem mest er dáðst að
honum. Jan Sibelius eir eitt
frægasta núlifandi tónskáld-
ið, kannske það allra fræg-
asta. Við megum ekki láta
hann lifa þannig. Hann hef-
ir gert mikið fyrir heiminn,
nú verður heimurinn að gera
eitthvað fyrir_hann.“
Nýkomnir édýrir
KVENSKÓR.
VERZL.
2Z85,
BEZT AÐ AUGLtSA IVÍSI
Gamlar bækur
keyptar.
Leitið hjá yður og vitið
hvað þér finnið, og lítið
svo inn og talið við okkur.
BÖKABUÐIN, ,
Kirkjustradi 10.