Vísir - 10.01.1946, Qupperneq 7

Finimtudaginn 10. janúar 1946
V 1 S I R
7
Þa'ð er aðeins um tvennt að ræða: Annað
livort verða kveinstafir mínir og andagift de
Brouillan þess valdandi að tilskipunin verður
afturkölluð og þið landstjórinn fáið uppreist,
eða að við verðum neydd út í styrjöld og töpum
laridnáminu í hendur Englendinganna og þá
mun okkur á sama standa, livað sagt er heima
í Frakklandi. Yið munum flýja til skógar og
lifa á jurtarótum eins og Raoul, eða verðum
flutt i höndum til Boston. Mér hefir verið sagt
að fangar njóti góðs atlætis þar. En í alvöru
talað, munum við læra að lineigja okkur fyrir
önnu drottningu og þú munt klæðast cftir
enskri tízku, ef einhver verður J)ess ekki vald-
andi að hans hátign vakni og sendi okkur nauð-
synlegar hirgðar og hjálp, að minnsta kosti
smá hughreystingu. Mér hefir verið sagt að
erisk tízka sé ljót, en þér fer allt jafnvel.
Fjöðurstafurinn er orðinn sljófur og eg er
þreyttur í handleggnum. Eg myndi vilja leggja
mikið í sölurnar til þess að mega livíla höfuð
mitt á Jjeim slað, sem eg gerði þegar eg sá þig
siðast, yndi augna minna. En maður verður að
liafa eittlivað til þess að hlakka tiþ eins og sira
Francis sagði í ræðu um daginn, — að menn
yrðu að hafa eitthvað, sem létti fyrir þeim á-
hyggjur hins daglega lífs. Hann meinli Guð,
en eg kinkaði kolli til Iians og hugsaði til þín,
— elskunnar minnar. Antoine er ágætur lílill
snáði. Hann á lika góða móður.
Berðu lionum lcveðju mína og frænku þinni
sem svo kænlega eyðilagði öll áform nýlcndu-
stjórnarinnar um vörn nýlendunnar (og muri
verða valdandi dauða margra, vegna ástar
Raouls á lienni) og svo skrifar hann undir,
þessi vesæli landstjóri, sem ræður öllu hér,
nema einkalífi sínu. — Elskhugi þinn einlægur,
Pierre“.
Hann lauk við þefta hréf og um leið og liann
lagði pennann frá sér, opnuðust dyrnar og frú
de Bonaventure kom inn.
Frú de Freneuse var ennþá í hug hans, en
hann snéri sér að konu sinni og liorfði á Iiana
mcð'WnJióknun. Hún'var lítil, þvhbin kona en
liafði gott hjartalag. Hann stóð kurteislega upp
og hneigði slg fyrir henni. Um leið gaf hann
Latouche merki með fingrinum.
„Farðu mcð Jielta til Indíánans, sem er fyrir
utan.“ sagði. hann. .... . .
„Jæja, góða mín?“
Frú de Bonaventure séttist þunglega ni'ður.
„Eg hefi komizt að J)ví,“ sagði hún, „að Indi-
ánastúlkurnar í klaustrinu eiga enga sumarskó.
Þær eru alveg berfættar'.“
„Þær,“ sagði de Bonavetnure, „og forfeður
þeirra hafa verið l>að um aldaraðir, og þær
mega lialda því áfram.“
„En liugsaðu þér hva'ð það er ómannlegt.
Sumar Jjeirra cru orðnar fulltíða stúlkur.“
De Bonaventurc hugs^ii til þeirraf Ilann
hnykkti til höfðinu og hló innilega.
Frú de Bonaventure beið þar til hann Jjagnaði.
„Pierre, þú verður að skrifa eftir skóm lianda
þeim,“ sagði hún, „Þú ert yfirmaður hér á
staðnum og það má aldrei sagt verða uih J>ig, að
þú sért ekki mennskur.“
„Sannarlega ekki!“ svaraði liann.
SJÖTUGASTI KAFLI.
Eftir ýmsum leiðum liöfðu frú de Freneuse
horizt fréttir af hinni vonlausu aðstöðu nýlend-
unnar. í lijarta sínu bar húrij úmhyggju fýrir
de Bonavenlure og hatur til yfiryaldanna heima
i Frakklandi. Ilvernig v^p Jiægl að .ætla^.t til
þess, að hann gæti varizt árásum Englending-
anna án þess að honum hærist liðsauki og birgð-
ir og peningar, — um fram allt nóg af pcn-
ingum. Peninga þurfti til þess að lialda úti sjó-
ræningjaskipum og til þess að halda Indiánun-
um í skefjum. Peninga þurfti til þess að horga
bændunum fvrir vinnu þeirra, það var ekki.
liægt a'ð krefjast J>css, að mennirnir ynnu end-
urgjaldslaust, en cf það yrði gcrt, mvndu þeii
eyðileggja uppskeruna á ökrunum. Fyrst og
fremst var nauðsyn á að fá peninga lil þess a'ð
afla þeirra nauðynja, sem þurfti lif að halda
lifinu i nýlendubúum.
Hún hugleiddi aðstö'ðuna óg tók ákvörðun
sína. í slaðinn fyrir að dvelja þarna í hæfilegri
fjarlægð frá landnáminu, útilokuð frá öllum,
ætlaði hún a'ð taka sig upp og fara til Frakk-
lands. Hún myndi Iiitta de Brouillan þar og
aðstoða Iiann í málaferlunum. Ilún mvndi hitta
yfirvöldin að máli og scgja þeim skýrt og skor-
inort hvað væri að gerasl i nýlendunni og vara
þáu við hættunni, scm stafaði af því að missa
Port Royal í hendur Englendinganna, — missa
um leið alla Acadiu. Ilún ællaði ckki að hiðja
um néitt sér til handa, nem.a ef tækifæri hyð-
ist. Þá myndi hún fara fram á það að fá að
taka þái l i umsátrinu, sem var vissulega á næstu
grösum. Það var alll og sumt.
Ilenni fannst Jjessi hugmynd hrosa við sér.
Hún sagði Denise Iiana og kvaðst ælla að taka
hana með sér.
„\ ið skulum fá Raoul til Jjess að koma líka,
í slaðinn fyrir a'ð vera að grafa kopar og van-
rækja þig og Indíánaria sína.“
Denise revndi að telja frú de Frencsue af
þessari hugmynd, en hún var fastákveðin í að
framkvæma hana. Ilún ætla'ði að komast héð.an
á hrolt og láta til sin taka einu sinni ennþá.
Ilún ætlaði að liilta menn og konur úr um-
heiminum og ciga einu sinni ennþá skcmmti-
legar samræður við fólkið í íbur'ðarmiklum
samkvæmum. En það var önnur ástæða, sem
var þung á metunum. Ef hún færi, yrði liún
að sigla frá Po.rt Royal, því þar var næsla höfn-
in. Þá gæfisl henni tækifæri til þess að sjá
Pierre. Ef lil vill gæti liún dvalið J>ar í nokkura
daga, óáreitt af öllum, þar scm liún var á för-
um.
’A KvötWðKvmr
Kjarnorkan í einimi koiamola, sem vegur eitt
pund, er næg til þess að knýja eimreið meS 40
vagna í eftirdragi, meira en 150 sinnum umhverfis
jörSina. ' •.
•%•
Hiti sólar er aSeins um þaS bil eiun áttundi aí
hita heitustu stjörnunnar, sem menn vita um, en
þar cr hitairiagniS taliS allt aS 80.000 stig á Fahreu-
heit.
Shastafjall, sem er í Kaliforniu í Bandaríkjun-
um, er eina virka eldfjalliS þar í landi.
*•
ÞaS er almennt taliS aS Krösus, konungur Lydiu,
hafi fundiS upp peninga. ÞaS var um J>aS bil 500
árum fyrir Krists. burS.
BANDARÍKiN OG GR/EMD.
svæðin komi -ekki til sögunnar bráðlega, og getur
það þó orðið fyrr en margan grunar, þurfum við
án tafar að fá veðurstöðvar sem víðast á norður-
slóðum. Grænland er veðurfræðilega skoðað höfuð-
stöð að því er Norður-Atlantshaf varðar, og veður-
áhrifa frá Grænlandi gætir langt lil austurs og suð-
urs. Svipað má einnig segja um Island og lægðirnar
við Island, sem svo oft er minnzt á í veðurfregn-
um, verða ckki útskýrðar nema í sambandi við veð-
urfregnir frá Grænlandi.
Við vitum ekki enn nándar nærri nógu mikið um
veðurfar í Grænlandi. Þar til úr því verður bætt,
getum við ekki ráðið ýmsar veðurfræðilegar gálur,
að áliti margra .veðurfræðinga.
Bandaríkjamenn eru fremstir í fylkingu að því
er snertir flugvélatækni og allt á sviði flugmála, en
Jnirfa að ná sér á strik í veðurvísindum, en þeirra
verður að hafa full not við skipulagningu flugferða
og ákvörðun einstakra fluglciða, hvaða leiðir beri
að velja með tilliti til veðurs, hversu hátt skuli
fljúga og þar fram eftir götunum. Við munum þurfa
á að halda öllum veðurfregnum, scm frekast er unnt
að afla, en til þess þarf fullkomnar veðurstofur og
veðurathuganastöðvar sem allra víðast.
Rússar hafa haft fullan skilning á J>essum mál-
um og seinustu tíu árin hafa þeir komið sér upp
veðurathuganastöðvum á hverri ey fyrir norðan
Rússland og Síbiríu.
Við þurfum að koma upp slikum stþðvum á öllum
eyjum fyrir norðan Vesturálfu, á Grænlandi og alll
norður undir heimskaut ef gerlegt er. Grænland býð-
ur upp á skilyrði til þess að koma upp mörgum
veðurstöðvum, sem hið mesta gagn má að verða.
Norðurhluti Grænlands er nyrzta land jarðar. Til
Peary-eyjar er unnt að komast loftleiðis. Þar er
unnt að koma upp veðurstöðvum, skoðað með tilliti
til flugferða á friðar- eigi síður en styrjáldartímum.
Þegar aðrar þjóðir hirtu opinberlega skýrslur
um árangur J>ann, sem náðist í veðurfræðilegum leið-
öngrum, fóru Þjóðverjar öðruvísi að. Þeir birtu
ekki skýrslur um árangurinn að rannsóknum og
aíhugunum dr. Alfreds Wegeners á Grænlands-
jöklum 1930 — þcir varðveittu hann sem hernaðar-
legt leyndarmál.
Og snemma í þgssari styrjöld'— þrátt fyrir hcr-
nám Bandaríkjamanna á Suður-Grænlandi —- komu
þeir sér upp veðurathuganastöð norðarlega á norð-
austurströnd Grænlands, en það leið langur tími þar
til við aðhefðumst nokkuð. Eitt sinn var gerð lofl-
árás á liana, en eftir nokkrar vikur var stöðin fariix
að senda veðurskeyti á ný. Þá var loks liafizt handa
um leiðangur norður þangað. Isbrjótur var sendur
á vettvang og slöðin var eyðilögð.
Þekkingin á Grænlandi var Þjóðverjum mjög í
hag. Henni geta J>eir Jiakkað liinar nákvæmu veður-
spár, scm af leiddi, að Scharnhorst og Gneisenau
komust undan gegnum Ermarsund, og einnig við
undirbúning loftsóknarinnar gegn Englandi.
Vegna veðurfregnanna frá Grænlandi, gátu J>eir
skipulagt hina miklu gagnsókn sína í desember,
Jiegar J>eir vissu, að flugvélar bandamarina yrðu að
halda sér á jörðu niðri.
Þekking á veðrinu er nauðsynleg í liernaði. Þeirri
Jiekkingu er unnt að»hcita sér 1 hag. Þekking á
veðrinu við Grænland og skilyrði til að geta við-
haldið henni og aukið er svo mikill Jiáttur í land-
vörnum Bandaríkjanna, að hún cr meira virði en.
nokkur varnarlína.
Þjóðsögur segja, aö annar stofnandi Rómaborg-
ar hafi heitið Rloniulus. Sama nafn bar einnig síö-
asti rómverski keisarinn.
ÓÍIS IH!JÍiid • J
Allir kannast viö Jack Dempsey, fyrrum heims-
meistara i.hnefaleify Hann^þpjtjr fpjlg naftý, Wih
liam Harrison Dempsey.
Það er alkunnugt, að Japanar hafa aldrei verið
vinsælir i Bandarikjunum, enda voru lagðar meiri
hömlur á innflufning þeirra en t.d. Kínverja, sem
jafnan hafa verið allvinsælir meðal Bandarikja-
manna. En Jirátt fyrir innflutningshömlur ‘hafa
margir Japanar flutt til Bandaríkjanna á liðnum
áratugum og nú eru þar tugir þúsunda ameriskra
þegna af japönsku forcldri. Flestir Japanar, sem
í Bandaríkjunum. búa, eiga heima á vesturströnd-
inni, eða réttara sagt áttu J>ar lieima. Þegar styrjöld-
i.ri þruusLjif. raULi. Jupiiarag. JBuniIuríkjanna^. töldu
stjórnarvöldin nærri ógerlegt að vinsa úr meðal