Vísir - 06.05.1946, Blaðsíða 2

Vísir - 06.05.1946, Blaðsíða 2
2 *—=7?» V I S I R Mánudaginn 6. maí 1946- 1/JíjJ £) Skrifið kvennasíðunni um áhugamál yðar. atnr ÁBÆTIR EÐA KAKA. Þetta getur ýmist veri'ð ábætir eSa kaka. 65 gr. bfætt smjör, / bolli 's-ykur, 2 heil egg, . 1 bolli síað hveiti, 2 tesk. lyftidúft: Ögii át-salti og 2 mafskeiðar vatn. — Iirært saman eins og venjulega og bakaö í hringformi. Rétt áSur- en kakan er borin á borö er hún pensluö meö bráönu ribsgelé. Sósan bor- in með: Iíunangssósa: 1 dl. stíf- þeyttur rjómi, bolli volgt hunang, 1—2 tesk. cítrónu- safi. — Nauðsynlegt er að þeyta vel, meðan hunanginu er hellt saman viö rjómann. Daggardropasósa: 1 stíf- þeytt eggjahvíta, y2 bolli þykk hindberjasaft. Hellið saítinni smátt 0g smátt sam- an við hvítuna og þeytið vél á meðan. Borðist srax. Steiktar sardínur. Opnið eina dós af sardin- um. Smyrjið ögn af sinnepi á þær. Snúið þeim Upp úr raspi og steikið á pönnu. Berið þær á borð, ofan á steiktri franskbrauðssneið eða þá á salatblaði. Hrært egg bragðast vel með sardínunum. (Röræg). Nýjar uppgötvanir. Nýlega var þess getið i Vísi, að ný aðferð væri fund- in til að breyta gæruskinni, svo að það yrði stutt- og mjúkhært og mjög áferðar- fagurt til notkunar í feldi. Væri nauðsynlegt fyrir Is- lendinga að læra þessa að- fcrð, þó að vafalaust hefði verið hægt að nota gæru- skinnin mcira í fcldi, aðeins með því að klipap þau. Ann- arstaðar í köldum löndum eru þau notuð í karhnanns- skjólflíkur, bæði sem fóður og ytra borð. En það er margt annað, sem hefir verið fundið upp á síðari árum. Bráðum koma væntanlega á markaðinn bómullarefni, sem ekki koma brot í eða bþgglast, þó ílla fari um þau. Þau litast ekki upp og eru silki-mjúk og áferðarfalleg. Vatnsheldu lérefti hefir einn- ig verið lpfað. Allt er þetta árangur af tilraunum, sem gerðar voru á stríðsárunum. Húsfreyja í Downíng- slræti nr tíu. Frú Attlee skiptir sér ekki af stjórnmálum, hún sinnir heimili sínu, annast um eig- inmann sinn og börn. Þegar frú Attlee, kona Clements Attlee fjutti í hús sitt í Stamnoreþorpi hefir hana víst ekki grunað að hún yrði forsætisráðherrafrú inn- an nokkurra ára. Og íbúa þorpsins grunaði heldur ekki að þorpið myndi þrátt verða efnuð útborg við London, með verksmiðjum, flugvöll- um og nýtízku húsum. Frú Attlee er kyrlát kona og hlé- dræg og vera má að hún minnist með söknuði fyrra heimilis síns, alveg eins og gamlir Stanmorebúar and- varpa eftir þeirri kyrrð og og næði, sem áður ríkti í þorpi þeirra. Frú Violet Helen Attlee er grannvaxinn, gráhærð kona. Hún er fimmtug, cn lítur út fyrir að vera yngri. Hún hef- ir aldrei látið á sér bera, hún hefir starfað kyrlátlega á heimili sínu og annast fjöl- skyldu sína. „Eg hefi aldrei skift mér af stjórnmálum,“ segir hún hæglát. „Eg hefi haft of mik- ið að gera. Eg á fjögur börn. Og heimili þarfnast alltaf eftirlits.“ Frú Attlee er komin af efn- uðu miðstétta-fólki eins og bóndi hennar. Og engum blandast hugur um að hún er ensk kona, hún ber það með sér. Frúin er uppalin í Hamp- stead í stórum systkinahóp og hét Violet Miller áður en hún giftist. Bróðir liennar, sem er lögfræðingur, komst fyrst í kynni við Clement Attlee í Oxford. Síðar hitti fjölskyldan hann á ferðalagi á ltalíu, og þá trúlofuðust þau, ungfrú Miller og Altlee. Þegar þau giftust 1922, var hann ólaunaður einkaritari Ramsey MacDonald á Jiingi, en hannvar þá foringi stjórn- arandstöðunnar. Laun At- tleei’s sem þingmanns voru frekar lítil og þau höfðu lítið um sig er þau byrjuðu að búa, og hús þeirra var lítið. Allslconar „hreinsilögur“ mun líka verða fáanlegur. Þá þarf enginn að fyllast ör- væntingu þó að blek, kaffi eða ávaxtasafi setji bletti á lín, fatnað eða gólfábreiðu. Það næst alltaf í hvelli. Nýj- ar aðferðir við þvotta verða líka notaðar. Þar er nefnilega líka kominn til sögunnar nýr „hreinsilögur“, sem kemur í staðinn fyrir sápu og á að vera fljótvirkur. En þcgar þau fluttu til Stan- more,var Clement Attlee þeg- ar farinn að liækka í stjórn- málaheiminum, og börnin voru farin að komast á legg, og allt hefði átt að verða auðveldara, en þá kom stríð- ið, og því fylgdi óendanlegt strit á öllum heimilum. „Hún þekkir strit óg erfiði, um það er ekki að villast,“ sagði gamall Stanmore-búi. Hann sat fyrir utan búðina sína og var að sleikja sól- skinið. „Hún kemur hér dag- lega á hjólinu sínu og stend- ur í biðröð eins og hver ann- ar. Og sé henni boðið að koma inn baka-til og fá af- greiðslu þar á undan öðrum, þá vill hún það ekki.“ Þeir menn, sem vinna í aðalstöðvum verkamanna- flokksins, hafa fæstir séð hana. Þeir sem hafa séð hana, segja að hún sé mjög alúðleg kona, en eigi alltof annríkt og vilji alls ekki láta á sér bera. „Hún er góð kona og nota- leg,“ segir gamall farmiða- sali. Hann annast farmiða- sölu á neðanjarðarbrautinni i Stanmore, en þar er síð- asta viðkomustöð frá Lon- don. „Á jólunum hefir hún alltaf sent okkur eitthvað heitt að drekka. Þ. e. okkur sem vorum á vakt að kveldi.“ Frú Attlee er hugulsöm við jijóna sína. — Hún lekk sér ráðskonu fyrir tveim árum og ráðskonan á 16 ára gaml- an son. „Við erum ekki vön að hengja upp sokkana okk- ar á jólunum, liirðum ald- rci um jólagjafir,“ sagði ráðs- konan. „En þegar sonur minn kom á fætur á jóladagsmorg-! un hékk sokkur úttroðinn af! jólagjöfum á herbergishurð- í inni hans. Frúin hafði fært honum gjafir. Og hún býður! honum oft i kvikmyndahús með börnum sinum.“ Hús Attlee’s í Stanmore er mjög algengt hús og stendur dálítlð frá veginum. Þvi fylg ir fagur garður með ávaxta- i trjám, einnig tennisvöllur. Húsið er venjulegt eins og fyrr segir og vex vafnings- viður upp með því. Herbergin eru þægileg, en húsgögnin nokkuð slitin. Þar sem börn eru á heimili og allt skammt- að er jiess lítill kostur að í endurnýja húsgagnafóður eða annað því um líkt. Frú Attlee kom miklu í verk á stríðsárunum og hafði þó ekkert þjónustulið þau árin. Hún sá sjálf um heim- ili sitt eins og flestar konur urðu áð gera. Hún stóð fyrir Rauðakross-deild í nágrenn- inu og var hverju þriðju- dagskveldi að starfi í hæli fyrir fólk, sem hafði misst heiniiíi sín í loftárásum. Einn dag í liverri viku ók hún kaffivagni sem fór víða. Þeg- ar sprengja féll á. völl í ná- grenni við hús hennar, fór hún þangað manna fyrst með hjálpartæki, til þess að at- huga hvers með þyrfti. Hún var formaður í sparnaðar- flokki í þorpinu, og eyddi miklum tíma í að safna saman fénu og halda reikn- ing yfir það. Og að því starfi var hún er blaðamaður fékk hjá henni viðtal, er hún var orðin forsætisráðherra- frú. Líklegt þykir að frú Attlee og dætur hennar muni setja vistlegan og notalegan svip á Downingstræti 10, eins og á fyrra heimili sitt. Forsætis- ráðherrann er heimakær maður og mælt er, að hann hafi oft hjálpað til við morg- unverðinn og gert við hús- muni í smíðastofu sinni, uppi á lofti i Stanmorehúsinu. Lausl. þýtt. Vestfiröir” - ritsafn VestfirSingafélagsins kemur út í mörgum bindum á næstu árum, og fjallar''þaS um náttúru, sögu og menn- ingarlíf Vestfjarða. Ritstjórn annast Árni Friðriksson íiskifræðingur og Olafur Lárusson prófessor. — „Gróður“, fyrsta bindið, eftir Steindór Steindórsson menntaskólakennara, kemur út bráðlega. Er það 100 blaðsíðna bók, prýdd fallegum myndum og teiknmgum. Vestfirðingar og aðrir þeir, sem eignast vilja þetta ritsafn, útfylli eftirfarandi eyðublað og sendi það til Guðmundar J. Kristjánssonar, box 673, Reykjavík. Nafn ................ Heimili ...... Póststöð Já, tiiitic erum caÍAkiljauteq Þjer inegið w freysta því, að PERLETAND tannkrem er með því allra besta tann- tiWMs& kremi sem fáan- legt er. PERLE- TAND verndar tennurnar gegn óhollum sýru- myndunum og heldur tönnunum perluhvítum og heilbrigðum. Munið að PERLETAND tannkrem er nauðsynlegur þáttur í daglegri snyrtingu. PERLETAND tannkrejnið er hress- andi á bragðið. HEILDSÖLUBIREÐIR: I, RrynjólfssoH A Kt>amn

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.