Vísir - 19.07.1946, Blaðsíða 7

Vísir - 19.07.1946, Blaðsíða 7
Föstudaginn 19. júlí 1940 V I S I R 7 Ruby M. Ayres PtinAeAAan 41 .Tónatan lokaöi dyrunum á eftir sér. Hann stóð vi'ð dyrnar og heið. Enn gat hann elckert sagt. Hann leit í kring- uni sig, á öll hlóinin úr vermihúsum móður iians, á borðið, lilaðið gjöfum, sem sendar höfðu verið til Priscillu. Hvað mundi hún gera við þær? Senda þær aftur gefendunum? Var það ekki venjan, er brúðkaupi var frestað á seinustu stundu? „Farðu nú,“ sagði Priscilla með grástafinn í kverkunum. „Eg vil vera ein. Eg mun skrifa þér bráðlega eða tala við þig, ef þú vilt koina bingað.“ „Eg skal koma hvenær sem þú vilt,“ sagði Jónatan liásum rómi. . Úti i foi'salnum mætti liann Hug'li. „Pelta var leiða sagan, Corhie,“ sagði Hugli, en þar sem Jónatan sváraði engu bætti Hugh við hikandi: „Þið getið látið gefa ykkur saman á morgun -— eða undir eins og fer að fyrnast vfir þennaii leiða atburð. Eg liefir hevrt, að það eigi að fara fram yfirheyrsla i málinu, en það gerir vitan- lega engan mun livað þetla snértir. Og hið kon ungtega leyfisbréf er fyrir hendi.“ „Það liygg' _eg, en við skulum ekki um þetta ræða.“ Jónatan hélt áfram, án Jicss að kveðja Hugh. Brúðkaupsdagur hans—!! Hann fann allt í einu lil lögunar lil þess að reka upp skellihlátur. — — Lena beið lians i forstofunni. Hún kom á móti honum með miklum ákafa. Hún hafði ekki liúizt við lionum lieim svona snemma. „Hvernig liður vesalings manninum, Jónat- an ? X'onandi liður honum betur." „Hann er dauður.“ Ilann geklc fram hjá henni án þess að horfa á hana og fór að ganga upp stigann. Corbie gamli liafði heyrt rödd sonar síns í J'orsalnum. „Jæja, hvað er að frétta?“ „Hann — hann er dáinn,“ livíslaði Lena. „Dáinn,“ sagði gami maðurinn næstum reiði- lcga. Ilann gat ekki sætt sig við það, að þessi harmleikur skvldi hafa gerzt á brúðkaupsdegi sonar hans. Andartak horfði hann, dálítið sauðarlegur á svipinn á frænku si.nni, en svo var sein liann kipptist við. Hann hratt öílum áhyggjuliugsun- iun frá sér. „Enginn getur að minnsta kosti sakað okkur um neitt,“ sagði liann mjög hátt. „Mörg vitni geta staðfest, að maðurinn hljóp fyrir bifreið- ina. En hvað um það, þetla er mjög óheppilegt, og brúðkaupinu verður að fresta.“ I lann hnyklaði brúnirnar og sagði enn hærra: „Vitanlega verður að fresta brúðkaupinu.“ Lena svaraði engu. Hún var sannfærð um, að brúðkaup .Tónatans og Priscillu myndi aldrei eiga sér stað. 15. KAPÍTULI. Frú Corbie var i floklci þeirra sem iðulega liamra á því, ef eitthvað kemur fvrir, að „sjald- an sé ein báran stök“. Þelta hafði hún sagt þús- und sinnum, þegar um smávægilega atburði var að raéða, og svo sem vænta mátti sagði liún það nú oft og mörgum sinnum. Og nú hafði hún sannarlega ástæðu til þess, er hún frétti um morguninn, að faðir Priscillu liefði orðið Ináðkvaddur um nóttina. „Það gerist eilthvað sviplegt meira en þetta,“ sagði hún, og hún hafði stöðugt ilmsaltsglasið við hendina. „Gerist tvennt sviplegt kemur þriðji sviplegi atburðurinn í kjölfarið. Þetta er mín reynsla. Eg hefi tekið eftir þessu á langri æfi.“ Drengurinn, sem ríkir í Shangri-La. Eftir A. T. Steele. Göturnar í borginni minnti mig mjög á málverlc, sem eg hafði séð og voru frá kínverska keisara- tímabilinu. Bílar voru óþekkt fyrirbrigði og öil farartæki eru dregin af hestum eða öðrum sterkum dýrum. öll viðskipti borgarbúa fóru fram undir beru lofti. Silki var vegið innan um sauðfjárhjarðir, sem voru til sölu. Eina farartækið, sem var frá Evrópu, var reiðhjól, og átti það sendiboði nokk- ur í hrezkri trúboðsstöð. Dag nokkurn, þegnr eg var á ferð á hestbaki eft- ir götum borgarinnar, veitti eg því eftirtekt, að öll umferð stöðvaðist og allir viðstaddir lieygðu höf- uð sín. „Farðu af baki! Farðu al' baki!“ kallaði grá- skeggjaður munkur til mín. „Faðiý Dalái Lama er að koma.“ Eg hlýddi í miklum flýti. Eg sá skrautlega fylk- ingu nálgast ncðst í götu þeirri, sem eg var stadd- ur í. Faðir Dalai Lama er auðþekktur af hinni gulu silkikápu, sem hann jafnan her. Fyrir framan hann og á eftir riðu fjórir menn, sem einnig voru mjög áberandi -klæddir. Hinn mikli maður hélt áfram eftir götunni, án þess að líta til hægri eða vinstri. Nokkrum árum áður hafði hann verið fátækur bóndi, sem átti varla til hnífs og skeiðar og búið í norðausturhluta Tíbet. Velgengni lians var syni hans að þakka, því að hann var talinn hafa fæðzt á sama augnabliki og gamli Dalai Lama hafði dáið. Samkvæmt aldagamalli venju varð liann, faðir drengsins, „kung“ eða hertogi, og mátti velja úr öll- um heztu eignunum í Tíhet. Síðar-snæddi eg hádegisverð með þessum manni og fjölskyldu hans i mjög fallegu húsi, sem hann liafði látið reisa sér skammt frá Potala. Hann var framúrskarandi kurteis og síbrosandi. Hann talaði aðeins kinvérsku mállýskuna, sem töluð var í heim- kynnum hans, svo að eg þurfti að Iiafa tvo túlka, ”T.". ......... t , , V í . TJ...1 annan, sem sneri kínverskunni á mál Tíbet-manna, sagoi kona hans. „Og Jonatan elskar liana. Þer og hin, sem þyddi það a ensku. Hún var nú farin að jafna sig svo að hún taldi sér fært að sitja uppi í rúminu og nej'ta matar, og var Lenu léttir að því, að þess sáust engin merki, að liún fengi nýtt taugaveiklunar- áfall er fregnin barst um andlát Marsh gamla. „Nú verðum við að leggjast á bæn,“ sagði frú Corbie svo að þriðji sorgaratburðurinn gerisí ekki.“ „Blessuð vertu ekki að þessu nuddi,“ sagði maður liennar gramur. „Það er eins og þú viljir leiða heim óhöppin — maður á ekki að vera að liugsa um þetta, en taka því sem að höndum her með karlmennsku.“ En raunar var Corhie óvanalega vanstilltur. Iíann gekk um gólf eirðarlaus í lierbergi konu sinnar og' hafði nærvera lians ekki sem lieppi- legust áhrif á konu lians. „Eg er ekkert að nudda,“ sagði kona hans. „Eg vil bara að við séuin við öllu búin. En eitt- livað gerist, um það geturðu verið viss.“ „Þetla er allt saman leitt,“ sagði maður henn- ar vonleysislega, * Það var ekki að mínu skapi, að Jónalan felldi liug til þessarar stúlku. Frá uppliafi hefir það eins og legið í loftinu, að alll væri ekki með felldu.“ Þetla vaanú raunar elcki fyllilega sannleikan- um samkvæmt, þvi að Corbie liafði lengi óskað þess, að Jónatan gengi að eiga stúlku af göfug- um ættum, en á þessari stund var honum huggun í því að taka fram, að liann liefði ekki verið hrifinn af þessum fyrirætlunum Jónat- ans. „Mér finnst Priscilla indæl og lirífandi stúlka, hefir víst ekki flogið í liug, að það er hann framar öðrum, sem við ættum að hafa samúð með. Hvers vegna þurfti þetta að gerast á brúð- kaupsdegi lians?“ Hún tók glas, sem fvllt var rauðvíni og fékk sér vænan sopa. „Marsli var gamall maður og liafði verið veiklaður í mörg ár. Andlát lians er þvi engum áfall, en öðru máli er að gegna með ungan, efnilegan mann, eins og sagt er að Clive þessi Weston liafi verið.“ Corliie tók einn af silfurburstum konu sinn- ar og fór að strjúka hár sitt, sem var allmjög tekið að gisna. „Það er ekki allt með felldu um þetta allt,“ sagði hún skvndilega. „Eg veit þó ekki livað það er, — hefi enga liugmynd um það, en það kemur i ljós á sinum tima.“ ’AKVikWÖKVNMi Lítill snáöi, sem svaf lijá stóra bróöur, kvartaöi undan því-viö rnóöur sína, aö liann svæfi ekki hálf- um svefni. Vegna hvers, góöi mirm? spuröi móöir hans. Vegna þess, aö stóri bróöir sefur í helmingnum af rúminu. Og hvers vegna ntá stóri bróöir ekki sofa i helm- ingnum af rtuninu? Vegna þess, aö hann sefur miöhelmingnum. Ef skólastjórinn tekur ekki afttir þaö, sem hann sagöi viö mig i morgun, fer eg úr skólanunt? Hvaö var þaö, sem hann sagöi við þig? Hattn sagði-mér aö fara úr skólanum. ♦ Bjössi: Hvernig er bezt að kenna stúlku að synda? Arni: Jæja, þú ferö með hana hægt og varlega ofan í vatniö, og tekur varlega utan um hana og .... Bjössi: Blessaður hættu, þaö er hún systir mín, setn ætlar aö læra að synda. Árni: Þá skaltu hrinda henni út af bakkanum. Andrúmsloftið í Tíbet og allir siðir manna þar eru svo gerólíkir þvi, sem við eigunt að venjast, að engu var líkara en að eg hafi verið staddur á annari stjörnu. Hérna eru trúarbrögðin aðalatriðið og allt annað lítilfjörlegt í augum landsmanna. 1 Lhasa er lítil og mjög úr sér gengin rafstöð, sem flutt var frá Indlandi í mörgum hlutum fyrir mörg- uní árum. Hún er ekki aflmeiri en syo, að aðeins nokkur hús í borginni fá rafmagn frá henni, og ekki meira en svo, að notast þarf við kerti og „smjörlampa“. Til Lhasa hafa aðeins tveir bílar komið. Voru þeir bornir yfir Himalaya-fjöllin og átti þrettándi Dalai Lama að nota þá. Bilarnir voru síðast notaðir fyrir 10 árum og hafa ekki sézt síð- an. Hesturinn, uxinn og asninn liafa verið einráð- ir á vegum Tíhet síðan öll vélknúin farartæki voru gerð „útlæg“ samkvæmt lögum. Lhasa-búar lærðu af Bretum að leika knattspyrnu, en nú hefur hún einnig verið bönnuð. Um likt leyti fluttist erlend- ur klæðnaður til borgarinnar. Unga fólkið hugs- aði gott til glóðarinnar, en þá var einnig bannað að klæðast á vestræna vísu. I dag standa Lhasa- búar á sama menningarstigi og þeir gerðu fyrir lnindruðum ára. Engar líkur.eru lyrir að það muni breytast í náinni framtíð. Eg spurði liáttsettan embættismann úr stjórn Tibet, hversvegna engin blöð væru gefin út í land- inu. Hann horfði andartak undrandi á mig og svar- aði kæruleysislega: „Hvei’svegna ? Af þVí að hér slceður aldrei neitt“. I landi þar seln þriðjungur allra karlmanna eru munkar er ekki að undra, þó að trúarbrögðin og kirkjan ráði þar lögiun og lofum. Frá því fyrsta, að eg sté fæti mínum á Tibetland, var eg livað eftir aimað minntur á, að það var Buddha, sem var alls ráðandi. Málaðar myndir og aðrar eftir- líkingar af lionum voru meðfram öllum vegum, al- veg eins og auglýsingar meðfram þjóðvegum Banda- ríkjanna. En þessi „auglýsingaspjöld“ auglýstu ekk- ert annað en Buddha. Meðan eg var í Tibet, komst eg alltaf betur og betur að því, hvílíkum vinsældum Dalai Lama a að

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.