Vísir - 16.09.1946, Blaðsíða 4

Vísir - 16.09.1946, Blaðsíða 4
 VÍSIR DAGBLAÐ tftgefandi: BLAÐAUTGÁFAN VlSIR H/F Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson. Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni. Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur). Verð kr. 6,00 á mánuði. Lausasala 50 aurar. Félagsprentsmiðjan h.f. AlþingL ^LÞINGI Iiefir verið kyatt til funda 1!). þ. m., og er það nokkru fyrr, en ráð liafði verið fyrir gert. Verkefnin, sem framundan cru Iiafa mikla þýðingu fyrir þjóðarbuskap- inn allan og eru á ýmsan lvátt erfið viðfangs. Trýggja verður afkomu atvinnuveganna. efí- ir þvi, sem unnt er, en öllum er kunnugt, að- ■eins og sakir standa, er sjáyarútvegurinn allur rekinn mcð stórfelldum hajla, en siná- hátarnir liggja vfirleitt bundnir í höfn. Þeg-. ar svo er komið verður að stinga við fót- mn. ÖII afkoma þjóðarinnar cr útgerðinni 3iáð. Ilún er undirstaða þjóðarbússins og Jiana vcrður að efla cflir því, sem unnt er. Nýsköpun atvinnnveganna hefir fyrst og fremst miðað að eflingu útvegsins og hag- nýtingu sjávarafurða. Er þar stefnt í rctta átt, en elcki er nóg að fjölga framleiðslu- tækjmn og bíeta þau, lieldur verður einnig að trvggja rekstur þeirra, þannig að þau fái komið þjóðinni að fullu gagni. Um.það hefir ckki verið liirt svo sem skvldi, en Ieng- nr verður þvi ekki skolið á frest. Það verð- ur allur almenningur að skilja, en á þeim akilningi hans hljóta allar aðgerðir að byggj- ast. Enginn einn sljórnmálaflokkur cr svo sterkur, að hann fái ráðið fram úr vandan- mn. Ráðstafanir þær, sem gera verður kunna að valda nokkrum óvinsældum í fyrstu, og liklegt er að áróður gegn þeim skorti ekki af hálfu ábyrgðarlausra manna. Þá vcrður þjóðin öll að standa vel á verði. Henni er jiað aiauðsyn ,ef verjast á yerstu áföllunum. Svo sem kunnugt cr stunda fáir botn- -vörpungar veiðar í ís cins og sakir standa. Elestir vciða þeir i salt. Vcrð á saltfiski er allhátt og bankarnir lána ríflega út á fisk- inn. Hins vegar er landvinna við aflann svo kostnaðarsöm, að glöggir útgerðarmenn telja, að útgerðin verði ekki rekin á þcssum grund- vclli, nema með lialla. Þcir liafa jiví frekar kosið að gera út á ísfiskveiðar, jafnvel jiólt þeim sé ljóst, að jiar cr hallinn óumflýjan- legur. Slíkt ástand er gersamlega óviðun- andi, cnda bitnar jiað jiyngst á ríkinu sjálfu, cn ekki útgerðarfélögunum fyrst og fremst. -.Þau geta staðið sig við að gera út um ailund með nokkurum halla, en það þýðir -Taunverulega að ríkið missir af þeim tekj- mn, sem jiað ella myndi fá. Bregðist útveg- minn sem gjaldstofn færast byrðarnar yfir á herðar almennings, með því að rikið lieimt- ar sitt undir öllum kringumstæðum. Er jiá Iiavtt við að stríðsgróðavinian liverfi af ýms- mn jieim, sem í henni hafa legið alll fram að jiessu. Allir viðurkenna nauðsyn jiess, að dregið verði úr aukinni verðþenslu með opinber- mn aðgerðum. Fæstir vilja hins vegar taka á sig nokkrar bvrðar í jiví sambandi. Slikt verður þó ekki umflúið, en aðalatriðið cr að eitt gangi yfir alla. Ekkert réttlætir að Jieir ríku verði ríkarí og binir fátæku iatæk- ari vegna dýrtiðarráðstafananna, en Jiá verður að feta hinn gullna meðalveg og dreifa byrðunum eftir jiví, sem menn hafa hak lil að bera Jiær. Þetla er vandasamt verk og ekki líldegt til vinsælda. Megi Alþingi bera giftu til að leysa málið svo, að bezt henti þörfuin jijóðarinnar og jiannig að til vaj'anlegra hóta verði. VISIR F. 2. des 1897. D. 30. ág. 1946. Deyr fc, deyja frændr deyr sjálfr et sama, en orðstírr deyr aldrigi hvem cr sér góðan getr. Þessi orð komu mér fyrst j hug er eg heyrði að frú Maria væri skilin við þennan heim. Því Jió mannsæfin sé oft stutt, eru afrekin oft jiað mikil og margjiætt að jieir, sem eftir lifa sjá jiann fram- liðna oft í unnum afrekum. Þannig finnst mér að við, sem þekktum frú.Mariu bezt minnumst hennar. Þegar eg kynntist henni fvrst var hún ung kona. Það, sem vakti jiá strax aðdáun mina á henni var hvað hún var stjórnsöm og rösk hús- móðir og um leið áslrík og skilningsgóð móðir; jiá van-n hún aðeins við sitt heimili, börnin voru jiá lika 3 og öll ung. María var vel geíin og námshneigð. A unga aldri fékk lnm góða menntun, en hún jiráði að halda áfram námi og ná stúdentsmennt- un,»hún sá Jiað og fann, að mentun er máltur og að menntuð kona liefir betri skilvrði lil að vinna sér og jijóðfélaginu gagn. Þó að María yrði að sætta sig við Jiá menntun sem hún gat fengið var Jiað liennar sterka trú, að velgengni þjóðfélags- ins væri bczt borgið ef allir jiegnar Jiess væru sem bezt menntaðir; og Jió að stúlkur veldu sér aðeins Jiá stöðu að námi loknu, að vera hús- freyjur og mæður, Jiá ættu þær fullan rétt lil mcnnlunar vegna uppeldisstarfsins sem öll velferð Jijóðfélagsins hvíl- ir á. Frú María léL ekki sitja við orðin ein hvað snerti uppeldi og menntun barna sinna, og til jiess að Jiau gætu notið jieirrar menntunar scm þau, hvort í sínu lagi óskuðu, lagði hún fram sína lcrafta alla. Þó hún ekki fengi að lifa jiað lengi, að sjá þessar hug- sjónir sínar rætast til fulls, mun hún þii hafa gengið jiannig frá, að þær eiga að rætast. Börnin hennar vissu vilja hennar og óskir í Jiessum málum, og eg veit að þau öll lial'a sterka löngun til þess, ásamt eftiriifandi manni hennar, að Jiessar óskir lienn- ar rætist. Sú kona, sem Jiannig hefir undirbúið framtíð barna sinna, hefir að minum dómi eftirlátið þjóðféláginu þann arf sem ætti að duga til þess að gera dvöl hennar hér sam- tíðinni ógleymanlega. Hverri meðalkonu liefði jiótl slarf sitt nægilegtaðann- ast 6 manna heimiii, en svo |var nú ekki með-Maríu. Einn af hennai; góðú kostum var að finna til með öðrum, lnin sá, að Jieir, sem eru unclir i baráttunni fá ekki bælt sín kjör, cf ekki er hafizt handa til úrbótá; Jiví var jiað að hún gckk í Alþýðufokkinn og Ivven n ré 11 i n da f élagi ð. Þess i félög bæði áleit hún vera jiann aflgjafa, sem Grellis- tökum mætti lyfta, ef sam- tök og einbeittni fylgdust að. í báðum Jiessum félögum vann frú María mikið og óeigingjarnt starf. Síðustu ár- in vann hún sem ritari hjá S. í. S., auk Jiess sem hún var ritstjóri Nýs kvennablaðs og skrifaði í það blað margar á- gætar greinar; svo sem lcs- endum Jiess er kunnugt. ()11 Jiessi margþættu störf sín leysti María vel af hendi. Þc J hún væri Jiannig störfum | hlaðin utan heimilis og inn- an átti hún alltaf nægan tíma til að tala við börnin sin og lciðbeina þeim. María var gestrisin kona og var gaman að koma lil hennai’. Aldrei kom eg þar svo, að eg. gæti séð Jiað á neinu, að húsmóðirin hefði önnur störf að vinna en sinna hcimilinu. Svo inikil var stjórnsemi liennar og reglu- semi. IIvíl þú i friði kæra vina. Blessuð sé minning þín. Kunningjakona. 9 cru liðin 10 ár frá þpí cr Pourquoi Pas? fórst. l)r. Charcot 16. september 1936, Icvæði eftir Jcns Iler- mannsson, mcð mi/nd- um. Gefið út í tilefni dagsins. Fœst h já bók- sölum. Aðalsala: ÞORVALDUR KOLBEINS simi 7377 — Pósthólf 1001. gctur fcngið góða stöðu við heildverzlun hér i bæn- um nú jiegar. Tilboð ásamt upplýsingum um fyrra starf sendist í pósthólf 187. Mánudaginn 16. septemhcr 1946 Skólaárið er að hefjast um þessar mundir. Sumarið tekur senn að kveðja og um líkt levti fara biirn og unglingar, og fullorðnir einnig, að setjast á skólabekkinn. Iframundan er löng skólavist að því, er flestum mun finnast, mai'gir mánuðir innan um þurrar bækur og við leiðin- legt lærdómsstagl; innixerur og. lítill „spenning- ur“. En fátt er svo með öllu iljt, að ekki boði nokkuð gott og það má nm, skólana segja, því að flestir munu eitthvað græða á þeim. Nýjar starfsaðíerðir. Það er skoðun margra, að ekki mund,i geíast illa, að gera brgytingar á stajfsaðferðum skól- anna eða taka upp nýjar, Kenna. þá ekkt ein- ungis eftir bókum, heldur leitast einnig við að Iáta nemendurna hafa citthyað verktegt fyrir stafni — kenna þeim einhver yerk, sem þá langar til að fást við. í bárnaskótum eru. dreng- irnir látnir fást við smiðar og stúlkurnar við seuma. Það er gott svo langt sem það nær, en í rauninni ætti að veita nemendunum tækifæri til að sýsla meira. Virðing fyrir vinnunni. Eitt af því, sem skólarnir þurfa sérstaklega að innræta nemendum sínum er virðing fyrir vinnunni — að hún sé ekkert böl, heldur hverj- um manni til sóma. Því að það mun vera sann- leikurinn að fjöldinn — þó ekki, allir sem betur fer — sem fer eitthvað lengra í skóla en aðeins bargaskóla, hefir á eftir fyrirlitningu á allri líkamlegri vinnu. Draumurinn er að verða skrifstofumaður eða embættismaður með hæga vinnu — allt annað er fyrir neðan virðingu „langskólagenginna“. Undantekningar. Vissulega eru til undantekningar frá þessu — karlar og konur, sem skilja, að maðurinn er jafngóður hvað sem liann vinnur. Enginn er verri þótt hann vökni, segir máltækið og það á alveg eins við um þetta, að enginn er verri þótt hann óhreinki sig eitthvað. En þessar und- antekningar ættu að verða algild regla, því að það er eitt af skilyrðunum fvrir því, að þjóð- félagið sé heiíbrigt, að þegnarnir beri virðingu fyrir vinnunni — þeirri vinnu, sem skapar þeim raunverulega allt til lífsins. Hegðuii og framkoma. Fyrir nokkurum dögum áttu tveir kennarar tal við blaðamenn urn hegðun og framkomu unglinga. Kennarar þessir höfðu veriö settir til að rannsaka þetta mál og finna ieiðir til að bæta framkomu og háttvísi unglinga, en segja verður, því miðifr, að á þeim sviðum er unglingum hérlendis meira ábótavant en á mörgum öðrum. Ætti þó elíki síður að vera hægt að innræta þeim góða siði en ungiingum ann- ara þjðóa, þótt. víða sé auðvitað misjafn sauður. Við hvern að sakast. Iýennararnir Iíta svo á, að hvorki sé hægt að skjóta allri sökinni fyrir þetta á skólana né heimilin. Þarna eiga báðiár aðilar nokkra sök og mun það vera rétt, því að meðan ekki er fiili sam-vinna milli þessara merkustu aðila uppeld- ismálanna er vart mikils árangurs að vænta. Iíennararnir hafa gert það að tillögu sinni, að Iiennaraskólinn hafi forgöngu í þessu máli, kennaraefnin læri kennslu í hegðun. Samvinna heinúla og skóla. Þeir vilja líka, að tekið verði upp að gefa nem- endum einkunnir fyrir hegðun, svo sem fyrir aðrar námsgreinir og ætti það einnig að vera til bóta. En mestra framfara mætti vafalaust vænta, ef samvinnan milli heimilanna og skól- anna vrði margfalt nánari en hún er nú. Þessir aðilar þyrftu að ræða hin sameiginlegu vanda- mál sín sem oftast og vinna síðan í sameiningu að lausn þeirra.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.