Vísir - 30.11.1946, Blaðsíða 7

Laugardaginn 30. nóvember 1946
VISIR
y
• • .
Ollu gamni..............
Framh. af 2. síðu.
eftir kemst sögumaður svo
að því, að bóndinn liefir rok-
ið til og slátrað tarfi sínum.
Sem sé: Fyrstu ritlaun liöf-
undar voru barsmíð af liendi
Sigurðar oddvita, og tarfur-
inn á Grímsstöðum varð að
láta lífið alsaklaus fyrir
vonda samvizku þessa sveit-
arböfðingja. Sagan er vel
samin og skemmtilega skrif-
uð, og á vissan liátt cr þar
komið að því, sem er ennþá
ljósara í Jóladansleikur í
sveit.
Ekki kæmi mér það á ó-
vart, þó að allmargt manna
segi um þá sögu, að hún sé
yfirdrifin og ónáttúrleg vit-
leysa — og þá einkum þeir,
sem þykjast vitrir og vilja
vera virðulegir. En það er nú
siður en svo — frá mínu
sjónarmiði, að þessi saga
sé ómerkileg. Þar virðist
höfundurinn sleppa sér i
gáska og f jarstæðukennd
uppátæki, en þarna hygg eg
samt, að liann hafi farið að
með gát, sannarlega vitað,
livað hann söng. Þessi saga
minnir dálítið á Mark Twain,
þó að hún sé annars eins ís-
lenzk og mesl má verða. Hún
niinnir líka á vissa þætti í
stiltækni Hamsuns og leik-
tækni Chaplins. Og slik
saga sem þessi sprettur ekki
upp í huga annarra skálda
en þeirra, sem liafa komið
auga á og Iiugleitt það marg-
sinnis, hve tilveran er -ákaf-
lega oft tilviljanakennd, já,
svo meinfýsin, ranglát og
grátbroslega andstæð vel-
meintum tilraunum manna
til að koma skynsamlegu
fram og þjóna skynsamleg-
um tilgangi sem mest má
verða, og þá liafa skipzt á
í huga þessara skálda hlátur-
kenndur gáski og beiskasta
svartsýni um það, að mann-
inum gcti tekizt með öllu
sínu bjástri, að ná nokkuru
verulegu valdi á sambandi
orsaka og afleiðinga, geti
nokkurn tima lánazt að fella
Hf sitt i viðunandi haldgott
og notalegt form. Svo geta
þá ekki þessi skáld stillt
sig um að hleypa skáldafákn-
um um völl spilaborganna,
láta liann dansa á milli þeirra
og koma hvarvetna að óvör-
um, unz menn eru orðnir
svo frá sér, að'þeir setjast á
kött eða hrökklast beint i
fasið á hefðaihúsfreyju,
klæddir i skyrtu af vinnu-
konunni á Felli og blúndu-
buxur af læknisfrúnni.
Hér eftir ætti Þorsteinn
Jósefsson ekki að þurfa að
leita ævintýra á jöklum, ör-
æfum eða í neins konar lífs-
Iiættum til þess að stilla þá
óró, sem skáldhugur lians
og ólgublóð búa lionum í
háskalegum og ekki i einni
svipan aganlegum lieimi.
Maður, sem liefir náð að líta
veröldina í margvislegu
ljósi frá týrum djúpstæðs
skilnings á vandamálum ein-
staklingsins og sambandi
þeirra við duttlunga tilver-
unnar og við lífstrið og lifs-
liáttu i landi hverju, og auk
þess á sér náðargjöf
kímninnar, samfara all-
þroskaðri listrænni tækni,
svalar bezt sjálfum sér og
gerir þjóð sinni mest gagn
með því að nota sem flestar
stundirnar til þess að beita
skilningi sínum, kímni sinni
og tækni að þvi marki að
bregða ljósi yfir æ fleiri og
stærri viðfangsefni og
liver veit nema að i stað týr-
anna nái hann að tendra svo
björt ljós og blikmikil, að
það borgi sig að koma þeim
fyrir sem varnaðarljósum i
Ódáðahraunum tilverunnar,
og sem leiðarljósum á tind-
um hénnar, þar sem bjarma
ber yfir sandrif og blindsker,
sem mörg fleytan liefir
strandað á fyrr og síðar?
Það liefir ált að vanda iil
útgáfu þessarar bókar, og
fylgir mynd hverri sögu, en
mvndirnar hafa gert lista-
mennirnir Halldór Péturs-
son, Ilaukur Stefánsson,
Axel Helgason og Alli Már.
Ennfremur er snotur kápu-
leikning framan á bókinni,
en mynd höfundar aftan á.
Þelta er nú gott og blessað,
en betur hefði eg kunnað við,
að bókin hefði verið prentuð
á þvkkri pappír. Mér leiðast
bókarflísar.sem varla er liægt
að binda i almennilegt band
eða finna í skáp — leiðast
þær álika og hjólböruútgáf-
urnar, sem nokkuð eru tiðk-
aðar — likar þarna bezt skyn-
samlegur millivegur, og sár-
lega kviði eg því, þegar aftur-
hvarfið kemur frá hjólböru-
útgáfunum, því að þá
má búast við, að svo langt
Verði gengið i öfuga átt við
ríkjandi tilhneigingar, að
ekki sjónskarpari menn en
eg sjái ekki skrautútgáfur
nema'' gegnum stækkunar-
gler, og ekki einn bókstaf
nema'í smásjá.
Guðm. Gíslason Hagalín.
93 I ii f a ve it a
Sunmsdaginn 1. desember kl. 2 e. h.
(jlœáikquÁtu hlutatieltu árAinA keldur títiehhacteild
SÍifAaVarHaýélaífAiHA í i^etfkjaéík í Verkantanna-
Akíjlinu éii kcjfHiha.
Á hlutaveltu þessari veroa ógrynnln öil af góðum og gagnlegum munum.
Meðal þeirra ágætisvinninga, sem þarna verða á boðstólum, má nefna:
Ferðalög í lofti og á legi með landsins beztu íarartækjum. Hinar góðkunnu
bækur Listamarniaþings og skrautútgáfa af bókum Jónasar Hallgrimssonar,
frá Víkingsprent. Vönduð Lexikon frá Eymundsson, Dömu gullúr, herra
stálúr. Góífvasi úr íslenzku keramik. Dömukápa og dömukjóll, nýjasta módel,
og ýmislegur fatnaður og fataefni, og úrval af fallegum kvennatöskum.
Kjötskrokkar og allskonar mat-
vörur. Snyrtivörur, skrautvörur,
rafmagnsáhöld, sólgler o. m. m.
nýtilegt, þar á meðal svefnpoki.
Kol í tonnatali.
Eiifgin rsúil!
Bsáíta'pm líssias f® atua, — Mgangnr iö anra.
Enginn má m'ssa af þcssari ágætu hlutaveltu.
Freistlð hamsngjunnarr, tim leið og þér styrkið þarft og gott málefni.
KVENNADEILD SLYSAVARNAFELAGS ISLANDS
í REYKJAVÍK.
6? &rfb»t/altAí mmmm "]J" ^
/s/
Þegar 'loglat fann þefinn af ókunn-
um górillaápa, sem myndi vera þarna
einhvers staðar í nágrenninn, tapaði
hann öllum áliuga fyrir Tarzan og
svörtu hermönnunum, sem með hon-
um voru.
l)m þao mi sem íogiac var ao
af stað í áttina til skógarins, veitti Tár-
zan því eftirtekt, að apinn hafðfi orð-
ið einlivers var, og hann velti fyrir
sér af hverju það gæti stafað.
.. liulO* i. ,0 _/ u uiiþ ci U Cillll Vit()
óvenjtilegt' væri á seiði., Hann. benti .
hermönnum sinum á götuslóðann, sem
lá upp að „kirkjugarði“ fílanna. „Þarna
uppi er filabeinið,“ sagði hann.
„lig jverð að skilja við ykkur núna.“
Síðan Íagði Tarazn af stað á eftir gor-
illaapanum, og taldi hann sennilegt, að
nú væru óvenjuleg atvik í vændtun, þar
sem Toglat hagaði sér svo undarlega.