Vísir - 01.03.1947, Blaðsíða 2

2
V I S I R
I.augardaginn 1. marz 1947
Sfc óluyamga
e H&llytv&ati*
„Skclalífið í kvikmynda-
heiminum í Hollywood er
mjög skemmtileg-t, bæði fyr-
ir nemendurna og kennar-
ana,“ segir frú Lára Barring-
er.
Hún cr gráhserð skólastýra,
scm stundað liefir barna-
kennslu hjá kvikmyndafélög-
unum í Hollywood í 20 ár.
]Iún hefir kennt Shirley
Temple, Judy Garland,
Deanna Durbin, Mickey
Rooney og Jackie Coopcr.
„Þau voru inndæl börn,“
segir liún, „en Shirléy Temple
var þó einna duglegust. Hún
var bráðfalleg telpa og
gleymdi aldrei því, sem hún
átti að muna al' kvikmynda-
textum eða lexíum sínum.“
Frú Barringer segir, að
aðstaðan við barnakennslu-
starfið á kvikmyndavinnu-
stöðunum, liafi tekið miklum
fxamförum frá því, sem hún
var í uppliafi. Nú hefir hvert
bai’ii, sem er fastráðið við
kvikmyndaframleiðsluna
einkakeimara. Og auk þess er
ráðinn kennari fyrir lxver 10
'böi’ii, sem leika aukahlut-
vei’k, svo að ekki er hægt að
segja að menntun barna i
kvikmyndaheiminum sé van-
x-ækt.
S tai’f sf ó 1 k k v ik n ív n dal’ é-
laganna er. mjög lijálplegt
við að líta eftir börnunum á
vinnustöðunum að sögn
skólastýrunnar. Ilún segir,
að eini ókósturinn við bái'na-
kennsluna í Hollywood —
eins og'annars staðar í heim-
inum •— sé sá, að börnin
Iiafi meira gaman af að leika
sér én að læra.
lean Gabin vill
Frakklandi en HoUywood.
HíBttlt CI’ 88 888848 V8B8S48*
letii4BrÍ F8*48 ii$&4B~
Fclki, sem kemur í fyrsta
sinn í íbúð leikarans Jean
Gabin í París, verður starsýnt
á skrautið þar.
Gólf éru öll úr hvílum
marmara, og Ixer enn meira á
þvi, sökum þess að Þjóðverj-
arnir stálu ölhrm húsgögn-
um og gólfábreiðum Gabins,
en honum hefir ckki unnizt
timi til að kaupa nýja Iiús-
muni. Spegill, sem nær yfir
heilan vegg, dökkrauð gólf-
ábreiða dáhtið afsíðis og
tveir flosklæddir hæginda-
stólar eru einu Iiúsmunirnir,
sem þai* ei’u i þrem glæsileg-
um sölum. Hugmyndina að
innréttingunni á Jean Gabin
sjálfur.
„Það er alll nijög hispurs-
laust og einfalt,“ segir hann.
skoða leikarastarf mitt sem
venjulegt verk og vera laus
við það á hvei’ju kvöldi, þeg-
ar eg fer frá kvikmyndasöl-
í rauninni er Jxessi munaðar- 111111111 •
Jean Gahiu er vinsælasti
kvikmyndaleika ri F rakk-
lands og vinsældir hans eru
fyrst og fremst að þakka
góðum leikhæfileikum lians.
Frakkar eru hreyknir af því,
að hann skuli alltaf vei’a hinn
sami Gabin og hafa mjög
mikinn áhuga fyrir einkalífi
hans. Hann átti heima í út-
hvei’fi borgarinnaf, Vincenn-
es, og þar bjó Iiann áfram í
mörg ár eftir að bann vai’ð
frægui*. Hann breytti eklci um
venjur sínar — umgekkst
sama fólk og áður; var í
sömu íþróttafélögunum, sótti
sömu kaffihúsin og' fór jafn-
an á reiðhjóli til vinnu sinn-
ar í kvikmyndasölunum.
íhúð í liinu fræga Passé-
hvei’fi í Pai’ís hið cina, se.m
Jean Gabin gerir kröfu til
sem fremsti kvikmyndalcik-
ai’i*Frakklands.
Gabin er
alþýðumaður.
Gabin er af alþýðufiilki
köminn og vill vera alþýðu-
maður. Ilann er alls ekki
hreykinn af frægð sinni. Er
honum var boðið að vera við-
staddur frumsýningu á kvik-
mynd með brezku konungs-
hjónunum, var liann í raun
og vera feginn, að hann
skyldi vera of önnum kafinn
til að fara til London.
„Mér geðjast ekki að koma
fram opinberlega,“ segir
hann. „Mér feílur vel að
Lana Turner.
Gabin og' Dietrich.
Áður en sá, sem þelta rit-
ar, fór til að ná tali af Gabin,
var hann beðinn að spyrja
eftirfarandi spurningar:
„Spyrjið liann, Iivort liann
ælli að kvænast Marlene Diet-
rich?“ Gabin cr ekki kvæntur
Maiiene (en hún er sem
stendur í Ameríku), en mað-
ur þai’f ekki annað en að sjá
hvemig augu hans Ijóma og
hvernig hanp brosir, þegar
nafn hennar cr nefnt, til þess
að gera sér ljóst, bve lilýjan
bug bann ber til hennar.
Þau léku saman í mynd-
iíini „Martin Roumagnác",
og er lienni var lokið, krafð-
ist Gabin, að nafn hennar
væri á undan hans á leik-
endaskránni, og er það í
fyi’sla skipli í tvö ár, sem
nafn hans hefir ekki verið
nefnt efst í kvikmyndum
hans.
Utlil Jean Gabins er hér
um bil alveg eins utan kvik-
myndanna og i þeim að þvi
undanskildu, að bár lians,
sem sýnist ljósbrúnt á mynd,
er silfurgrátt, og er það
furðulega andstætt lu'nu ung-
lega andliti lians. Hann er
ekki alveg eins hát’ og hann
sýnist í kvikmyndunum, en
er þó herðibreiður og karl-
mannlegur. Fasið er liið
sama, einarðlegt og áhrifa-
mikið. Jafnvel með því að
sjá hann standa hi’eyfingar-
lausan, með hendur i vösum
og horfa á hina leikarana við
vinnu, er liægt að finna, að
þar er óvenjulegur maður á
ferð.
Góður leikari.
Gabin getur Ieikið fransk-
an verkamann, en heldur þó
einstaklingseinkennum sín-
um. Það er mátlur bak við
hvei’ja hreyfingu Iians, oi’ð
og augnatillit. Hann er einn
af alþýðleguslu kvikmynda-
leikurunum, sem frægastir
eru, og á milli þess, sem hann
er að leika, er liann á gangi
um vinnustaðinn og talar þá
eins við aukaleikárana og
stjórnandann eða stjörnurn-
ai’.
Hann er híátui’mildur, lal-
ar miþið og af ákafa, eins og
Frökkum er titt og hann hef-
ir falslausan áhuga fyrir
högum annara. Hann reykir
mikið og aðstoðarfólk bans
hefir ætið nóg af amerískum
vindlingum við höndina
handa lionum.
Þegar Gabin kom til Ilolly-
wood kunni hann ekki ensku.
Nú getur hann talað málið,
þó ekki vel, en með stcrluim
fransk-amerískum hrei m.
Vill vera í Frakklandi.
„Þó að ekki væri um ann-
að að ræða en tungumálserf-
iðleikana, myndi það nægja
til þess að eg færi ekki aftur
til Hollywood“, sagði hann.
„Eg segi liins vegar ekki, að
eg myndi ekki leika stöku
sinnum i kvikmynd í Eng-
landi, en það þi’eytir mig að
þurfa að tala ensku lengi.“
Ilann kann líka betur við
vinnutímann j frönskunx
kvikmyndavinnustofum en í
Hollywood, svo að framvegis
mun liann að líkindum ein-
göngu leika lieima fyrir.
Frakkar ætla líka að auka
kvikmyndatökur sínar að
miklum mun.
Ht'ít 888 Í 88 íi 48 m
SÍiÍi888.
Frú Desi Arnaz, sem er
kvikmyndahúsgestum kunn
undir nafninu Lucille Ball, er
ein af milljónum kvenna, er
óskúðn sér „pels“ í jólagjöf.
En það sem gerir óslc frú
Arnaz óvenjulega er „pels“-
tegundin, sem hún bað um.
Það er tæplega lxáegt að fá
aftur aði’a eins flík. Pelsinn
er gei’ður úr 85 livítum
minkaskinnum, og þegar hin
ljóshærða leikkona sýnir sig
í pelsinum í kvikmyndinni
„Personal Column“, lítur
hún út eins og hún væri þak-
in þeyttum rjóma og stráð
hefði verið vfir hana glitrandi
dufti.
Pelsinn er úr Albino-minka-
skinnum, og það tók tvö ár
að safna skinnunum bæði í.
Bandaríkjunum og Kanada.
Lucille Ball finnst loðkápa
þessi „dásamleg“, en Sxrom-
berg, fi-amleiðandi ofan-
greindi’ar myndar vonar, að
míkill hluti af kvenþjóðinni
sjái myndina og dáist að
kápunni, svo að liann geli
borgað liana, því að hún
nnin kosla stórfé.
#vi/í/tfi bakiíit* —
Frh. af 8. síðu.
manna, hvetji til vísinda-
starfa o. ]x. m. IJér vantar að-
hald með löggjöf, því að það
sem til er í lögum er frá 17.
öld.
.{
Skólamál.
Þá vilja lyfjafræðingar og
koma fram umbótum á
skólamálum stéttarinnar, en
sljórn skólans cr nú í Iiönd-
um lækna og það, sem lyfja-
fræðingar kenna, gera þeir
scm þegnskyldu í frístuhdum
sínum, til þess að stétlinni
bætist jafnan nýir kraftar.
Lyfjafræðingar vilja að
kennslan verði lögð undir
Iláskólaun og ráði hann dós-
enl með lyfjafræðiprófi.
Kennslán getur að vísu ekki
öll farið fram hér, en yrði
góður undirbúningur fyrir
frckari menntun.
t
Mál, sem snerta
almenning.
Mál þau, sem hér liafa
verið rakin, snerta öll al-
menning og Reykvikingar
niunu fyrst og fremst liafa.
áhuga fyrir því, að lyfjabúð-
um vei’ði fjölgað þegar í
stað, en hin málin snera þá
einnig. Er vonandi, að bærinn
taki nú röggsamlega undir
þá lcröfu lyfjafi'æðinganna
og bæjai'húa, að lyfjabúðum
verði komið á fót í úthverf-
unum.
Þörf
annara staða.
Að endihgu má geta þess,
að lyfjabúðir cru ekki til í
Keflavík, á Selfossi eða Norð-
firði, en lyfjafræðingar telja
mjög mikla nauðsyn á að
lyfjabúðir verði stofnaðar
þar, enda auðsætt.
Fyrir þremur árum var
Sj úkrasamlagi Keflavíkur
leyft að stofna lyfjabúð, en
ekkert hefir orðið af því. Það
nnm nú liætt við þá fyrir-
ætlun, en annari umsókn um
stofnun lyfjabúðar þar á
var synjað. Á Norðfirði hefir
ástandið til skamms tímæ.
verið þannig, að þar hefir
verið útbú lyfjabúðarinnar á
Seyðisfirði og ólærður mað-
ur unnið í henni. Nú er þar
engin lyfjabúð.