Vísir - 10.07.1947, Síða 4

s
V I S I R
Fimmtudaginn 10. julí 1947
WÍSIR
DAGBLAÐ
Utgefandi: BLAÐACTGAFAN YlSIR H/F
Ritstjórar: Eristján Guðlaugsson, Ilersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Ijausasala 50 aurar.
Félagsþrentsmiðjan h.f.
Stjórnarskrá lúiheiska alþjéðasam-
Verkefni fjárhagsráðs.
Wormaður fjárhagsráðs hefur nýlega átt viðtal við Morg-
* unblaðið, ‘sem er athyglivert á ýmsa lund. Fonnaður-
inn telur verkefni ráðsins fyrst og fremst að láta nýsköp-
un afviiinuvégahria takast, en í öðru lagi að vernda eignir
landsmanna, sém þeir virðist nú fara svo gálauslega með,
og koma í veg fyrir, að þaú verðmæti, sem menn liafa aflað,
rýrni eða verði jafnvel að engu.
Þetta er ekki vandalaust verkefni, allar sízt þegar að-
koma fjárhagsráðs er sú, að nýbyggingari’áð hefur með
dugnaði sínum, ekki aðeins veitt leyfi fyrir innflutningi
vermæta, sem nemur rösklega þeim 300 milljónum króna,
sem Landsbankinn hefur til ráðstöfunar á nýbyggingár-
reikningi, heldur fast að 50 milljónum króna út á þau
15% útflutningsgjaldeyrisins, sem greiðast á, en er ekki
fyrir hendi á nýbyggingarreikningi. Fjárliagsráðið tekur
þannig við öllu þurrausnu.
Ekki verður sagt að horfurnar séu bjartar, þegar þess
er ennfremúr gætt, að afurðasalan er að mestu leyti háð
síldveiðunum á sumrinu, en þær hafa reynzt stopular, þótt
vonir standi til að sú verði eklci raunin á þessu sumri.
Hitt segir sig sjálft að afkorna ríkisins og hagur er æði
viðsjárverður, þegar það á allt sitt undir einum stopulum
atvinnúvégi og áhættusamasta atvinnurekstri, sem rekinn
er hér við land. Cr því að svo er komið, sem að oí'an er
lýst, er hverjum manni ljóst, að ekki þýðir að gefast upp
og leggja árar í bát. Ekki reynir á kappann fyrr enn á
hólminn er komið og í raun skal manninn reyna, sem og
þjóðina I heild.
Þótt fjárhagsráð vilji vel og sé skipað hæfileikamönn-
um, fær jiað út af fyrir sig litlu um þokað, nema því að-
eins að þjóðin öll sýni fullan skilning á störfum ]>ess og
veiti öruggan stuðning ráðstófunum ráðsins, ríkisstjórnar
og Alþingis, sem að gagrii mega koma. Formaður fjárhags-
ráðs vekur réttilega atliygli á, að Jiað eitt nægir ekki, að
afla nýrra tækja til framleiðslunnar, heldur verður einnig
að tryggja reksturinn. Hann segir'orðrétt: „. . . .aðalatriðið
er J>að, að starfrækja þessi tæki jafnóðum og þau koma,
og það með þeim árangri að J)au gefi arð. Jafnvel bezti
nýsköpunartogari er ekki riemá baggi, ef ekki cr unnt að
reka hann með arði fyrir þjóðarbúskapinn,' selja afla hans
fyrir kostnaði að minnsta kosti. Ef einhverjir vilja stöðva
nýsköpunina, þá eru það þeir, sem vilja liækka kostnað
rekstursins og auka verðþensluna í landinu.“
Formaður fjárhagsráðs er sannarlega ekki einn um
J)essa skoðun, J)ó að fáir hafi haft dirfsku til að setja
hrina fram 1 allri stríðsgróðavímunni. I Dagsbrúnardeil-
unni og samúðarverkföllunum er benni fylgdu, sýndi al-
menningur Ijóslega að hann veit vcl hvert stefnir og telur
ástæðu til að allir góðir Islendingar taki höndum saman
■til að afstýra voðanum. Dagsbrúnardeilan var að vísu
leyst með óverulegri kauphækkun, sem þó er skriðsamleg,
en samið var aðeins til hauslsins, og segja má samningum
upp með mánaðar fyrirvara. Þótt uppsagriarákvæðið verði
á eilgan hátt notað, leiðir af núverandi ástandi í atvinnu-
'lífi, að algjör stöðvun hlýtur að verða í atvinnurekstri með
hauslinu. Engu fiskiskipi verður hrundið úr nausti að öllu
óbreyttu, og eiristaklirigar jafnt scm bæjarfélög og ríki
munu ekki geta staðið undir hallarekstrinum, en balda að
sér höndum, þar lil öruggúr starfsgrundvÖllur er skap-
■aður. Síldarvertiðin getur miklu bjargað, en J)að verður þó
skammgóður. vermir, skapist ekki önnur og hagkvæmari
skilyrði fyrir íslenzkar afurðir á erlendum markaði, en
nú eru, svo sem gerðir sölusamningar sanna átakanlega.
Þegar svo er komið að öllum gjaldeyri hefur verið eytt,
íiuk lánsfjárhæðar, sem tekin hefur verið og verulegrar
fjárhæðar þar fram yfir, er fullvíst, að ekki verður sama
jnnflutningi uppi haldið og hingað til, en landsmenn verða
að spara við sig og leitast við að efla framleiðsluna og
útflutningsverðmætin. Þetta getur J)jóðin,“ef hún vill, en
hýs ekki þann kostiriri að géfast úpp.
Lútherska alþ jóðaþingið
í Lundi hefir haldið úfram
störfum sínum.
Ilcfir márgt komið fram
atbýglisvert í ráéðúiii niarina
og skýrslum frá ýmsuin
lönduiil, og átalcanlegrir
upplýsingar uiii þaú kjör
sem lútherska kirlcjan, éins
og' ráunar öririúr kirkju-
starfseinká yíð að búri í 'snm-
um Íöndúm Norðurálfunnar
eflir styrjöldina. Méðal ann-
ars hafa fnlltrúar' útiagánna
úr Eýsfrasálfslöndiun haft
'síria harmsögú að ségja um
allt það, sem yfir þjöðir
þeirra óg kirkjur liefir dun-
ið.
Að kvöldi hins 1. júlí var
liaft samsæti í Slúdenta-
húsinu, og stjórnaði J)ví
Eidem erkibiskúp. Þar var
fjöhnenni mikið, stærsti sal-
íir hússins Jiéttskipaður. Fór
þar allt fram mjög hátíðlega
'og skemmtilega. Ekki sást
áfengi í samsæti J)essu, en
'allur blær J)ess var léttur og
glaður. I samsætinu talaði
einn fulltrúi frá hyerri þjóð,
og voru margar ræðurnar
liinar athyglisverðustu. —
Mjög góður rómur var gerð-
ur að ræðu biskups íslands.
Þarna var kostur að eiga tal
við menn, sem gott var að
kynnast.
Miðvikudaginn 2. júlí var
lokið umræðum og atkvæða-
greiðslu um „stjórnarskrá“
eða grundvallarlög lútli-
erska alþjóðasambandsins,
og Jiótti mönnum J)á miklu
verki lokið, er lagður hafði
verið grundvöllur að kirkju-
legu og kristilegu samstarfi
lútherskra kirkna nm allan
il
heim. Þrátt fyrir ólíkar
skoðariir og margbeylt hug-
arfár vildu J)ú állir fulltrú-
arnir liið sairiá — styrkj a og
cfla lúthersku kirkjuna úm
yheirii allan lil l)ess að leggja
sem drýgstan slcerf til Við-
reisnar trúár og siðgícðis,
frelsis, jafnréttis og bræðrá-
las allra inánriri og þjóða.
Þess végna náði sljórriarslcrá
Jiessi alnierinu saniþykki, óg
var siðári staðfest með und-
irritun allra formarina séridi-
nefndanna á Jringinu að
morgni liins 3. júlí. Síðar
mun gefast tælcifæri til að
gera þær breytingar á ein-
stökum atriðum Jiessarar
fetjórnarskrár, sem æskileg-
(ar þykja. En meginstefnan
er mörkuð. Samstarf og sam-
'þjálp lútherskra kirkna um
rdlan heim, og jafnframt
viðleitní fil víðtæks kirkju-
legs samstarfs. Var þáð von
og trú fuiltrúanna almennt,
að gotl hlyti að leiða af
Jiessum bróðurlega sarii-
starfsvilja. — Undirskrift-
arathöfriin fór fram á heild-
aríúndi þingsins í slórasal
Slúdentahússins. Var at-
hpfriiri kvikmynduð, og var
J>að mál, að hér væri um
sögulégán viðburð að reeða.
rá'ða.
Undanfarnir dagar hér.í
Lundi hafri verið einhverj-
ir, hinif lieitustu á J)essari
öld, um 34° í skuga.
Lundi, 3. júlí 1947.
Á. S.
Fimm strætisvagnar leritu
a árekstri lijá Westminster
í London í síðastl. viku, en
engirin farjieganna slasaðist.
INNILEGT ÞAKKLÆTI til allra þeirra fjær
og nær, sem með símskeytum og á annan
hátt vottuðu mér velvild og vinarhug á 75
ára afmæli mínu. — Staddur í Vestmanna-
eyjum, júlí 1947.
Matthías Þórðarson.
Frá Húsmæðraskóla
Reykjavíkur
Nemendur, sem fengið hafa loforð um skólavist
í Húsmæðraskóla Reykjavíkur næsta skólaár, eru
beðnir að tilkynna fyrir 1. ágúst n.k., hvort þeir
geta komið eða ekki. Skrifstofa skólans er opin
alla virka daga, nema laugardaga, frá kl. 1—2 e.h.
Hulda Á. Sefánsdóttir.
ERC
Seinagangur.
ÞaS hefir oft veriS kvartaS
ýíir því, aS .póstsendingar kom-
ist seint til viStakenda hér og
hefir einn bréfritari skrifað
Bergmáli, aö bréf sem ritaö
var til hans í Hafnarstræti
hafi veriö lengur til hans en
annaö bréf, sem skrifað var
véstur í Ameríku. Voru bæöi
sett í pósthólf hér í Reykjavík,
en viökomandi maöur gerir sér
aö reglu, að líta í hólfiö minnst
tvisvar á dag, er hann á Iei‘8.
framhjá pósthúsimt.
1
Víðar pottur brotinn.
Nú segir annar maöur Berg-
máli sögu, sem ber álíka eða
jafnvel meiri seinagangi vitni.
Hann fær skeyti i' gærmorgun
um klukkan hálf-tiu, en skeyt-
iö. er frá manni í París, sem er
ekki enn búinn aö fá staöfest-
ingu á J)ví, aö greitt hafi verið
fjirir hann fargjakl meö flug-
vél til Iiafnar. Flugvélin átti
aö íara í gær. Skéytiö er s’ent
frá Paris kl. 4,30 (fr. tími) á
þríöjudag, en })aö kemur sem
sagt ekki í hendur viötakanda
hér fyrr en íd. hálftíu á miö-
vikudag og mun mörgum J)ykja
})aö löng ferö.
Lengi á leiðinni hér.
En viö rannsókn málsins er
hætt viö að flestir koniist aö
þeirri niðurstöðu, að símstöðin
hér mitni eiga drjúgan ])átt í
J)ví, hvað skeytiö kom seint til
viðtakanda, J)ví að þótt ]>að
kæmi ekki til hans fyrr en kl.
hálftíu í gærmorgun var ]>að
samt komiö til símstöðvarinnar
16 — sextán — tímum áður, J)ví
aö J)að er stimplað inn J)ar kl.
17,35 sama daginn og ])að er
sent frá París.
óþolandi sleifarlag.
Þaö munu flestir sammála
um það, að slíkt sleifarlag sem
J)etta er algerlega óþolandi. Því
var ekki aö heilsa, að síma-
mennirnir vissu ekki hvert ætti
að senda skeytið eftir lokunar-
tíma vinnustáðar viðtakanda,
J)ví að svo oft fær liann skeyti,
send
sem
Hefði og verið
eru heiíri til hans.
hægurinn l)já
að ná tali af honum í síma og
tilkynna honum efni skeytisins.
H vorjigt var gert og sýnir
skeytingarleysi, sem er fyrir
neðan allar hellur.
I
Skaðabætur ?
Mönnum aéikur vaíalaust
hugur á að vita, hyernig menn,
sena veröa fyrir slíku, geta:
náð rétti sínum hjá símanum.
Þó er hitt aðalatriðið, hvort
þessi dæmalausi (eða er hann
dæmalaus?) seinagaiígur verð-
ur til þéss, að viökóinandi
maður veröur aö láta greiöa
fyrir sig fargjald ööru sinni til
þess aö komast frá París, því
að skeytið kom svo seint hirig-
að, aö of seint reyndist að koma
boöum um farmiðarin út í tæka
tíð. Borgar síminn fargjaldið ?
Annars er J)að aukaatriði, ef
síminn lætur sér það að kenn-
ingu verða, að sagt er frá þessu
opinberlega og lætur þetta ekki
koiria fýrir aftur.