Vísir - 05.08.1947, Page 2

r
V 1 S I R
Þriðjudaí'inn 5. ágúst 1947
Langflesíir morðingjar eru venjulegir borgarar, sem
skyndilega verða giipnir æði eða ofsareiði af smávægi-
legum sökum að því er mönnum finnst. Höfundur
greinar þessarrar, Clement J.V/yle, segir frá mörgum
rurðulegum og jafnvel grátbroslegum ástæðum fyrir
að rnenn urðu morðingjar.
Safnaði hauskápum. íkvartaði undan matnum.
Frá Frakklandi er áagan ['Fangavörðurfnn spurði
um hina alræmdu Jabour- Uiana, hvort hénni liefðí ekki
(iska prinsessu, öðru nafni' alllaf þótt maturinn góður.
Þegar piparkerlingarnar laust allir búnir að gleyma,
i myndinni „Eitur og pipar“ að Norðmaðurinn var myrt-
(sýnd í Tjarnarbíó fyrir(ur vegna þess að hann not-
nokkuru) voru að því spurð- ; aði rakhníf de Lima í heim-
ar, hvers vegna þær iiefðu 1 ildarleysi.
lafði Guilfort, sem enginn
veit þó í rauninni hvað hét.
Hún var ákaflega alúðleg, 'laði Kata.
góðgerðasöm og trúuð, en i
liafði einn slæman ávana — Mannorðið
'morð. En sumir munu segja, 'par í veði.
„Jú, en köttunum mínum
þykir liann vondus,“ svar-
hefnt sín á honum, afréð {
að hún hafi haft afsökun, ] Þótt hér hafi eingöngu ver-
því að á unga aldri var hún j jg sagt frá „venjulegu“ fólki,
dregin á tálar af manni ein- jkemur það einnig fyrir, að
janað mörgum ekkjumönn-í De Lima og fæstir morð- ’/um. Þar sem hún gat ekki (forhertir atvinnuglæpa-
um og piparsveinum, svör-iingjar eru glæpamenn aða"
uðu þær: „Þeir varu svo ein-(eðli eða upplagi. Fleslir
mana vesalingarnir, að við þessara ógæfusömu manna
töldum betra fyrir þá, aðjeru fram að verknaðinum
þeir dæju.“ íheiðarlegir borgarar, sem út-
Slíkar ástæður fyrir morð- ‘má mannslíf í augnabliks-
menn verða vitstola um
hún að kynþiæður hans|stuncj fremja glæpi, sem ■
skyldu gjalda þess fyrirjeru ))Utan fagsins“. Lee,
liann. j leikinn innbrotsþjófur, virt-
Hún tók sér sæti í skemmti • ust falla svo iienctur við'
garði og brosti viðkunnan-1 handíökuna, að lögreglu-
im finnast ekki einungis í I æði. Það er því engin furða, )lega til einhvers karlmanns, f þjórminn, sem liandtók
gamanleikjum og það er ékki j þott morð sé oft framin '\sem framhjá gekk, en lokk- (liann) tók að hæða hann:
svo langt síðan virðuleg frú j vegna lireinustu smámuna, jaði hann síðan heim lil sín.; #_§a ])ylcjst Vera karl i krap-
i Annapolis, Helen Rundle, ] eins og þegar maður að Þegar þangað var koinið, | lnu þtl liefjr efclíj niejra
hyrti Allan Willey fyrir aðjnafnj Chappeleau, drap vin ] veitti hún honum kossa og j llUírrclílcj en rotta j gildru.“
segja, að hún liefði upp-jsinn af því að liann haafði' jfeiturlyf. Að þvi búnu gerði1 Lee reiddist ákaflc«aa, tók
þvottahendur. í borginni Ho-ígefjð hönmn spil, sem hann liún það, sem hún hafði | undjr sjg stokk, þreif skamm
liart í Oklahomafylki myrti, tapaði á í p0ker. Henry Beg-1 mesta skemmtun af — taka tlySSU af 0grum logre(ttu-
.T. Mayobb konu sína, aí því in drap Friedu Edson af því af honnm höfuðið. Og liöfuð- ]-jóni 0g slíaut lnnn tll bana.
að hún stillti útvarpið á ag hún leit á hann og hló við.; veiðarnar gengu prinsess- j sálfræðingm- var siðan lát-
atöðvar, sem honum var illa James Dodd særði Daniel unni vel, því að þegar lög- jlnn rannsalca bee 0g Spurði
við og í Núrnberg í gamla Fury með linífi af ]>ví að i reglan brauzt inn í heimili liann innbrotsþjófinn, hvorl
daga, myrti Hans Ziegler j hann stöðvaði hundaslag. Og ' hennar, fann hún þar hvorki
’onu sína af því að hún (j Cleveland niyrti Herbert > ineira né minna en tuttugu
hann sæi ekki eftir morðinu.
,Langt frá því,“ þrumaði
en maðurinn með vandvirkni í línskápinn j vegj
raðað/liann „MannC)rö mitt var í
Hættuleg
gágnrýni.
Það getur verið hættulegt j þann tjma
að gagnrýna listamenn, svo j
sparkaði einu sinni í Jlann i! Edmonds mann, sem hann(og sex höfuðkúpur
i'.'Véfni. jþekkti ekki
hafði.verið í sömu krá og' prinsessunnar.
Edmonds í tvo tíma og star- j
að á hann án afláts allan Langaði í
ekkjustandið.
m j i ,, , i Það, sem frú Diana Silleck
em af þvi sest, að Iheodore , I ... ,
, ,. . . ML.vrzvz veldur nuklu. / gerði, er ekki alves hhðstætt.
Gardelle, malan, brenndi til Æ. , ,,v. ° . ,
hana konuna, sem hann Menn gera marga vitleysu Diana hafði mætt manm sin-
•eigði hjá í London, af því vegna ástarinnar, eins og.um fynr UlsUlli sameigm-
að hún fór niðrandi örðum1 l,eSar Daniel Rausom kyrkti legs kunmngja þeirra, sem Þær vildu ekkert við Kozier
málverk eftir hann Var konu sína af l,ví að kún til-fsagði henni, að Silleck væri lala, en hanu lél ekki bugast
hinn reiðasli, er ikynnii konum, að hún ætti vellauðugur. Dianá flýtti sér af þessu, heldur at'réð að
ö«reglan spurði hann fyrst, ‘ vinSott við annan mann.'/aS giftasí honum og kom ’ afla sér f,jár af eigin ramm-
Mario Mariotti, Korsikubúi, homiin siðan fyrir kattarnef, leik. í hvert sinn sem hann
barði vin sinn i rot, 'af því |til þess að verða efnuð var fjár þurfi, mvrli hann
að hann ætlaði að rséna ; ekkja. Því rniður varð hún kmann, scín virtist vel efnum
keypti
mdist þetta og myrti þáésty- tælii og hélt tilraunum
Frederick Waller safnaði
50.000. pundum til að dreifa
meðal fátækra, cn komst að
! þeirri niðurstöðu, að hann
væri inest þurfandi sjálfur.
Fyrir það fékk hann tiu ára
fangelsi, en fannst það átta
of niilcið. Þegar hann losnaði
úr fangelsinu i Sidney, hélt
hann til Adelaide mcð föls-
uð skilriki i vasanum og
tókst með því móti að fá
stöðu fangavarðar við fang-
elsi borgarinnar.
Þarna komst Waller yfir
4000 pund úr sjóðum fang-
élsisins, en er hann var tek-
inn öðru sinni, kvaðst hann
aðeins liafa tekið það, scin
honum bar — 500 pund fyr-
; ir livert á.r, sem liann sat
inni „umfram“ ])að, sem
lvánn verðskuldaði.
Góður gestur.
Innbrotsþjófar og ræn-
ingjar eru oft harðhentir og
óvandir að meðulum, en ó-
víst er, hvort hægt er að
segja það um Armand Leco-
que. Hann var hið fullkomna
prúðmenni, því að hann
liafði þann sið að læðast inn
til kvenna, bíðja þær um
kvöldverð, ræna þær, kyssa
þær síðan óteljandi kossum
og halda á brott. Lecoque
varð þekktasti maður París-
arborgar, daglega i blöðun-
um. Samkvæmt fullyrðingu
franska hlaðamannsins Ge-
i orges DuParc fóru margar
Vísindastarfsemi. | Parísarkonur ekld svo i
Kozier, amerískur náms- ]iattjnn) að þær hefðu ekki
maður, langaði til að geta
sér orð fyrir visindastörf.
Iíann leitaði til ýmissa op-
inberra stofnana og kvaðst
','liafa fundið upp eilífðarvél.
um
Gardelle
yfir bæn um að Lecoque
heimsækti þær — að þær
lieyrðu glugga opnaðan
hljóðlega. „1 raun og veru,“
segir hann ‘ennfremur,
„skildu rnargar konur eftir
vort hann hefði nvyrt kon-
nna til fjár.
Maria Zwanziger, þýzk,
var lik a tilfinningasöm, því
uð hún bvrlaði Hertu Wag-
en.héilz . göðri vinkoriú sinni,
eitur. af því að hún kom
óboðin . kveldverð hjá henni.
Men n tóku ekki mikið til
þess í „vilta vestrinu“ í
ílanda MÍijmvum, þótt menn
vteru kotnir. Einu sinni
kom ( . Ilvmer inn í skemmti
stað í borginni Paradise i
Isevatl en ftuin ■ kkerksæti.
Gerði i hiimi sér j>á litið fyrir
Og sett ist á kjöllu T. Kramj-
érs. Sé > móunielli vitanlega.
i n 1 íy: mer svaraði með þvi
|að sk.ji ééi hánn t'yrir ókurt-
ci$ina,
Alþjóó 'Jegl morö.
Það er líkara skáldsiigu,
sem ht .•fði mátt heita „Morð
á mar‘ er Mantiel de Lima
'varð n nanni' að hana f’yrir
nokkti; rum ármn. I.ima,
■ Trasilí tmnvðnr. drap norsk-
an ,sjé)mann éi sænsku skipi
nmei •iskri landlielgi. Ilver
þjóð u m sig lieimiaði að fá
þau.ri framseldan og eftir.
yvargai i’ vikur, varð Rrásilíai
hlutskí vrpust. Þá voru vafa-
liann kærustunni. Mönnum hlásiiauð ekkja. Diönújbúinn, ramdi líkið,
■ venjuleg ástarsaga, en sann- jvininn lika fyrir lygina.
jleikurinn ér'sá, að morðing- {
: inn var 84 ára, fórnarlamb-1 Ke///r undirrói
! og þrætueplið áttatíu j a^s h’ns li'ia.
sínum áfram.
Réttvisiri kunni ekki að
meta þessa vísindastarfsemi
ic> 'rj og prætueDlið áltatíu I /lins liia- og setli Kozier í rafmagns-
ara. Kata kattavinur iiaföi siólinn, en hann neitaði al-
Petrius van der Corput nteiri mælur á kötlum en ] gjörlega að segja orð um
inálti sjálfum sér unv kenna. | mönnum og ivéil tiu i síof-] uppfimiingu siiva. Hann ætl-
Eiti kv '•!'!. er hann var tals-: um sinum. Húseigan<:inn(aðj að helua sin’ á heinvin-
vert hreyfur, sagði hann ásl-! amlnaellí þessti kattái'arg-' unv fvrir að taka líf snillings.
ahi, en Kata ré'ðst þá 'á hann ;
með slíkunv ofsa, að hvaður-1 Hollgwoód og
inn fíýði á náðir logreglunu- góðgerðarstarfsemi.
ar Þar kærði liánri Ivötu fyr- Joe Galú
ii að liafa liólað að' myrða verða leikí
sig. S'Éundu siðá’r dró han
niey
ham
„Þai
hanii.
að haim elskaði
mer
ipuroi
h
-kk
Pu ert
syaraðij
an mín.“
ikkimv ])inn,“ hrópaði kæruna td baka, þvi að Kata
ivs lángaði til að
i í Hollywood.
sig tilyalinn til
’apamenn, en
slulkaii. ..Annað hyorl verð-
ur þú að lofa að giftast mér
eða ]>u kemst ekki út nema
;tð mér dauðri.“
tók hana á orðinu.
I.orj)
Hún dó án
konan hans
put kom i Sing
héitaði að nvyrðá hávin ella.
En Ada.m var ekki léngi i
páratlís, því að húseigand-
inn s'té óvart ofan á rófima
á einuin kettinum. Þá var
að . verða ] K.ötu nóg boðið, íviin keyrði
þegai' Cor- ( !iamar í 'höfuð' luiseigaivd-
ing og var I a-us,.en varpaði lvonum síð-
klel'íi hinmi dauða-ian nið.ur síigánn og varð
nef’ndi hann kléf- hvort tveggja haivs hani;
Cor-I Kata heldur áfram að ala
áði hiin vitlans áð verðaa,
vess
En
S^í i
a mi „ s u m a i ■ h ú s t a ð u t •
verða
Hann taldi
að leika g
Hollywood taldi hamv ólvæf-
an. Galimas framdi ])á inn-
hrot lil að sanna, að lianri
gælí vel leikið læpamaivn.
Hans Karl, Austurríkis-
maður, fór i fangelsi vvveð
glöðu geði líl ])(‘ss áð’hreinsá
mannorð si.lt. Vinir'’.hávis
sögðu, að hann væri vitskert-
vir og Karl langaði til að af-
saivna það. Aðeins andlega
Iveilhrigður maður, verður
q * ,• • ■1 y' /UU Uir
pænvdur tyrir glæjv.
Ástraliumaður a'ð nafni

Amerísk ,,manivéquivv.“
nýtízku dragt.
sýnir