Vísir - 11.10.1947, Blaðsíða 4

4
;V, ,í.
VISIR
Laugardaginn U. október 1947
DAGBIAÖ
Utgefandi: BLAÐAÚTGAFAN VlSIR H/F.
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa:,Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Geymsluvandamál bæjar- ir aukinni x-æktun. Sú stefna
búa á garðávöxtum var svo liefir reynst viturleg og ver-
bi-ýnt orðiðfvrir nokkrum ár- ið studd af beztu mönnum.
um að stjónrarvöld bæjarins Nú ei'u þeir tímar framund-
töldu nauðsyn til bera að bær- an að brýnni nauðsyn ber til
inn befðist handa um að leysa en áður að auka stórlega
það, þar sem enginn einstak- framleiðsíu garðávaxta. Er
lingur treystist til þess. Málið réttlætanlegt að eyða dýr-
var undirbúið og fyrsta mætum gjaldeyri til kaupa á
kostnaðai’áætlun gerð, sem gai'ðmat ei-lendis frá þegar
mun liafa reynst um 2 niill- við höfum meiri og betri
jónir króna. jmöguleika til að fullnægja
Um svipað leyti rcðist ung- Þeim þörfum en á nokkru
ur Reykvíkingur í að leysa öðru sviði?
þetta mál, án vitundar um | Greinar „Boi'gai’a“, sem
fyrirætlanir bæjarins. Fyrstu leynir föðurnafni sínu og
beinu áhrif þeirrar fram- skírnar fyrir almenningi geta
kvæmdar eru þau að spara naumast rýrt gildi Jarðhús-
bæjarfélaginu útgjöld um 2 anna né gert viðskipti þeirra
,v ..v , . ,. , , .. v. , milljónir króna. Má buast við við bæjarfélagið tortryggileg
vei-ða við oskum utvegsmanna og skapa skilyrði til at- _ . . T V1 , . , , _ VT
, , , , , , x, , ,v að framvegis niuni Jarðhusin an þess að rok konn til. Um-
vmnurekstrar almennt í landinu. Pvi verður ekki neitað , . , . ,
----- i—-"-1—« igrein „borgara er
á misskilningi og er
Vandi útvegsins.
jjslenzkir útvegsmenn hafa þráfaldlega skorað á þing og
* stjórn að-gera einhverjar þær ráðstafanir, sem full-
nægjandi reyndust til að útvegurinn geti borið sig. Þeir
hafa talað fyrir daufum eyruiri, en árangurinn hefur
orðið aðgerðaleysi eða neikvæðar ráðstafanir, sem ætlað
var að færðu þjóðina í átt til ríkisrekstrar og þjóðnýt-
ingar í rússneskum sniðum. Þessa dagana situr ríkis-
stjórn að völdum, sem lýst hefur yfir því, að hún vilji
Jarðhúsin spara bæjar-
búum intii:! verðmæfi.
spara bæjarbúum og lands- rædd
niönnum mikil verðmæti ár- byggð
skerunnar.
í dabl. Vísi s. 1. mánudag
skrifaði einhver „borgari“
grein af óvenjulegu þekking-
að stjórnin hefur allt til þessa verið aðgerðalítil og enn
hefur þess ekki orðið vart, að hún hafi ákveðnar tillögur
fram að bera á Alþingi til endanlegrar úrlausnar ríkjandi
vandræða.
Við Islendingar erum sennilega eina þjóð í heimi,
sem eigum allt ökkar undir afkomu og afköstum sjávar-
útvegsins. Því áðeins getum við tryggt afkomu okkar,
að sá atvinnuvegur verði efldur eftir mætti og lionum ;u h’.vsi um þella vandamál og
tryggð sæmilega Örugg framtíð. Allur útvegur hefur verið ^‘öbugiið viðskipti bæjai
rekinn með halla á þessu ári, að því undanskildu að
stórútgerðin, — en þó nýsköpunartogararnir einir, —
hafa barizt í bökkum, en engum teljandi hagnaði skiiað og
geta þarafíeiðandi engin áföll cða óhöpp staðizt.
Þegar svo er komið hag útvegsins virðist þjóðinni
allri skylt að stuðla að endurreisn þessa mikilvæga at-
vinnuvegar, en það má gera á margan hátt. Rekstrar-
lcostnaðinn verður að færa niður og samræma við er-
ei
lega með betri nýtingu upp- samsafn rangfærslna. Hon-
um hefir þó staðið til boða
mjög fúslega rétt rök máls-
ins, en hann hefir ekki óskað
að kvnnast þeim. — Þó leið-
inlegt sé þykir rétl að gefa
eftirfarandi sýnisliorn af
málsaðferð þessa liuldu-
manns:
„Borgari“ upplýsir: að
nokkrir menn liafi stofnsett
Jarðliúsin. Það er rangt, að-
BERGM
--♦—
íns um 2 af 7 Jarðhúsanna
fyrir geymslu á uppskeru og
útsæðis fyrir garðræktendur,
sem liann leigir garðlönd, en
þeir skipta þúsundum, svo og
stofnanir bæjarins. Það erj cins einn maður á þau. Hann
ekkert launungarmál að sú j íelur stofnár þeirra 1946 en
stefna liefir verið ráðandi það er 1945. Hann telur Jarð-
lendan markað eftir því, sem unnt er. Um það fjalíar h->á stjórnvöldum þessa bæj-1 húsunum til foráltu að þau
löggjafinn væntanlega á þessu þingi, en þótt hetur rætist av að hvetÍa tíl °«' §reiSa f>'r" seu atvmnufynrtæki og elfki
úr en horfur eru á í bili, verður margt fleira að gera.
Daglega eykst hættan á aukinni erlendri samkeppni, sem
\’ið erum ekki menn til að standast. Daglega er fleiri
veiðiskipum fleytt á sjó í erlendum höfnum, en þessum
skipum er ætlað að stunda íslenzk fiskimið, með því að
veiði í Norðursjó er sem óðast að ganga til þurrðar. Sama j
hættan vofir yfir fiskimiðum hér við land, en vegna j
óheppilegra samninga, sem á sinni tíð voru gerðir af j Enn um skömmtun. ástæöulaust, að því cr bezt
dönskum stjórnarvöldum við erlendar þjóðir, er land-' „Hvatarkona“ skrifar mér: verður séð, að vera meö sífellt
helgi Islands svo þröng, að við getum ekkert gert fiski- „Eins og vonlegt er, tala bæjar. nöldur um skömmtunina, eins
stofnunum til bjargar, — jafnvel ekki gætt landhelginnar búar varla um annað meira en og til dæmis „Þjóöviljinn“
svo sem nauðsyn krefur. i skömmtunina og virðast margt- þessa dagana. Vafalaust ver&a
Þótt rýmkun Íandhelginnar sé okkur hið mesta nauð- ir orönir ógurlega vitrir eftir á, geröar nauðsynlegar umbætur
synjamál, sem og algpr friAiút á; JrihfjörðtSti og upp- eins og oft vill veröa. Er og í á henni, en ílestir hugsandj
eldisstöðvum nytjafiskanna, getur það hætt skilyrði þjóð- rauninni ákaflega auövelt aö men munu viöurkenna nauösyn
arinnar til veiðifángs, en enganveginn Jryggt aðstöðuna láta syngja í tálknunum á sér hennar, úr því sem komiö er.
að öðru leyti. Líkindi éru til að fisltur lækki í verði, þegar vegna skömmtunarráöstfana,
matvælaframleiðsla Evrópulandanna er komin í viðun- sem ávallt hljóta aö vera óvin-
andi horf. Þá getur svo farið að fiskur reynjst lítt ,sælar, enda þótt nienn geti viö-
seljanlegur, eða að keppinautar okkar búi að erlendum urkennt réttmæti þeirra.
markaði. Því verða íslenzkir útvegsmenn að vera viðbúnir I
harðri samkeppni af þeirra hálfu og mega í engu standa Endurbætur nauðsynlegar.
þeim að baki varðandi sölu og dreifingu framleiðslunnar. Vafalaust hefir þeim, er aö
Landssambíind íslenzkra útvegsmanna hefur nýlega sett skömmtuninni stóöu,. veriö þaö
á fót skrifstofu í London, sem mun ætlað að vijma að full-ljóst, aö lián var ékki einhlít
þessu verkefni aðallega, og er þar farið að dæmi annarra 0g hlaut aö sæta gagnrýni. Þaö
Norðurlandaþjóða. Sendinefndir gela verið góðari svo er mikiö vandaverk aö takast
íangt sem starf þeirra nær, cn takmörk eru fyrir þjví, og slíkt verk á hendur svo að öll-
nieð erlendúm markaði getum við aldrei fylgst ejris vel Um eöa flestum líki. Bergmál
hér heima, sem fastir starfsmenn erlendis. hefir birt bref frá óánægðu
stöfnuð (il hags fyiir bæinn-
um leið og hann sýnist and-
vígur því að bærinn greiði
fýrir geymslumálum bæjar-
búa. Hann,;telur að ékki megi
kosta til kartöflugeymslu
vegna þess hve ódýrar kar-
töflur eru. Nú eru kartöflu-
tunnan um kr. 150,00 til
framleiðenda. Ef „Borgari“
^ kaupir vetrarforða t. d. 5
^ tunnur og geymir þær í al-
gengri heimageymslu og tap-
ar 2 tunnum i skemmdir er
tjónið 300 kr. Leigugjaldið í
Jarðhúsunum allt árið fyrir
þetta magn er kr. 120,00, en
frá því má draga það, sem
jmenn meta að hafa ó-
skemmda fæðu. Hann gerir
tilraun til að yfirfæra óvin-
sældir Búkollu-málsins svo-
kallaða á Jarðhúsin þó eng-
inn skyldleiki sé þar í milli.
Hann telur að mönnum beri
að kaupa einn kartöflupoka í
einu og fara með hann i
geymslu og að leigjendur i
Jarðliúsunum þurfi að fara
10 ferðir inn að Elliðaám til
að sækja inniliald eins poka.
Þó veit hann vel að gert er
ráð fyrir að menn fari með
vetrarforðann 5—10 poka eða
hvað það er í einu lagi og þeir,
sem sækja sjálfir, taka inni-
liald eins poka i einni ferð
eða tveimur eftir lieimilis-
þörf, en þeir sem óska fá
lieimsent vikulega sama
niagn. Þá finnur greinarhöf.
að þvi, að garðávaxtageymsla
sé staðsett við Elliðaár, þó er
það yfirvegað álit hæfustu
Frh. á 8. siðu.
AL
Loks veltur á miklu að nytjun sjávaraflans yprði í fólki og var þar ýmislegt: sagt,
cngu áfátt, bæði að því er gæði og nýtingu varðár. Ilér sem réttmætt veröur aö telja,
er miklum verðmætum kastað á glæ í margskonar hrá- ekki sízt hyaö snertir skömmt-
efnum, sem vel mætti nýta. Sem dæmi mætti nefna að unarákvæöin um búsáhöld og
úr hákarli mun lifrin ein vera lrirt, cn fiskurinn látinn fatnaö.
synda sinn sjó. Danir senda hákarl til niðursuðu á.ítalsk-
an markað, þar er hann soðinn niður og seldur lil Amer-j Breytingar.
iku. Einhverjir annmarkar kunna að vcra á slíkri frám- Nú ’inunu hafa veriö gcröar
kvæmd, en þetta er nefnt sem dæmi þess hvað aðrar j^ær breytingar á, aö barnshaf-
þjóðir gera og vel mætti athuga og einnig sem dæmi andi konum og nýgiftum hjón-
„óvenjulegs úrgangs hér heima lyrir, þótt oí't sé hannjum veröur veitt nokkur úrbót
nijkill. yið.aðrg,,Ye.i.ði. .... -og,er-þaö,.veLfariö.-Anriars er
Ekki við öðru að búast.
En skrif kommúnistamál-
gagnsins koma varla neinum á
óvart, ekki er viö ööru að'búast'
úr þeirti átt. Aö sjálfsögðu'
finnst ritsnápum „Þjóöviljaiis“ (
þaö ye.ra .mikill .hvalreki á'
'f jörur "sinar, er eitthvað mis- ■
tekst hjá núverandi stjórnar- j
völdum, bæöi í sambandi viö
skömmtunina og annað. Enda
æpir þe'f’ta veslings blaö nær
daglega upp um þaö, aö rikis-
stjórninui beri aö segja af sér
sem fyrst, jiar eö hún sé aum-
asta stjórn er hér hefir setiö viö
völd, og þá vegna jiess, aö
kommúnistar eiga j>ar engan
fulltrúa. Maöur skyldi ætla, aö
þjóöin heföi fengiö sig full-
keypta á ráösmennsku manna
eins og Áka Jakobssonar og
Brynjólfs Bjarnasonar.
„Gagnrýni“ Þjóðviljans.
í fimmtudagsbiaöi Þjóöviíj-
ans má enn sjá alveg óvenju-
lega heimskulega ritsmíð um
skömmtunina, í sama rætna tón-
inum og venja er til. Segir þar
meðal annars, að nú muni yfir-
völdin vera aö breyta skömmt-
unarfyrirkomulaginu á íslenzk-
um ullarafurðum „í samræmi
viö gagnrýni Þjóöviljans“. Flest
eigna þeir sér, Þjóðviljamenn.
í þessu sambandi má geta jiess,
aö „Hvöt“, félag sjálfstæðis-
kvenna, hélt fund um skömmt-
unarfyrirkomulagið og benti
einmitt á, aö ástæðulaust væri
aö skammta fatnaö úr íslenzkri
ull, því að þar væri ekki um
neina gjaldeyrissóun aö ræöa.
|-^ En sem sagt, ekki er við öðru
aö búast af kommúnistum, ill-
kvittnin og rætnin er ávallt söm
við sig í þeim herbúöum.“
Vopnahlé.
Aö endingu þetta. Þaö er bú-
iö aö skrifa svo mikið um
skömmtunina, aö rétt er að gera
nokkurt hlé á. En til Jiess er
ætlazt, aö skömmtunaryfirvöld-
in noti þann frest til jiess aö
kippa því í lag, sem sannast aö
vera óviöunandi í Jiessu efni.
Verði það ekki gert, Jiá veröur
byrjaö að skrifa aftur.