Vísir - 12.04.1948, Side 7

Múnudagiim 12. apríl 5 948.
V I S I R
zJlaiuren-ce g. bu
ocnman
SKAL
14
t VATNABYGGÐ
nfieð runnana í baksýn. Hann sá niig bcra myndavélina
inn í húsið, en að þvi er mér virtist, gat hánn ekki vitað,
að Graee Jiefði siðar borið hana að bifreiðinni og lagt
liana i hólfið. bar sem lrann hafði álcveðið að drépa Xor-
man Iækni greip Jiann kekifærið, sem barst homnn npp
í hendurnar, að nola til þess vopn, sem annar álti. Hann
lilaut að liafa tekið skunnnbyssuna meðan eg var að
kveikja upp eld og Graée að hafa fátaskipli. iMeðan við
Graee fóruin tii Hláfossa kom Nonnan læknir og var
veginn. Morðinginn leitaði þar næst í húsinu að mvnda-
vélinni, til þess að liamvga'ti eyðilagí fihnima, er kynni
að leiða i Ijós sekt hans. En liann gat ekki fundið mynda-
vélina innan liúss.
Morðinginn lilaut þar næst að hafa farið á brott og kom-
ið aftur sein einn liinna óljoðmt gesla til drykkju í suniar-
husi Graee;
Ættarnafn morðingjans gat verið llurley eða Wester-
ford, en þeir meðal geslauna. sem háru- þetta nafn, gátu
gengið upp hæðina frá gistiliúsinu á skainniri slundu.
en orðið svo fyrir ónæði af mínum völdum, er liann var
að reyna að Jirjóta upp hólfið. Jlann gat lika lieilið Ste-
warl, en þá, var um tíu minútna gang að ræða úr liinni
áttinni. .lá. Jiað gal lika verið, að hér væri um Pennington
að ræða, Iiann hefði laumazl út, er eg mókti, og laum-
azt inn aftur, meðan við Graee voruin að tala við lögrcglú-
manninn. Einhvern vegirin var það svo, þrátl fyrir full-
vissanir Grace um, að Pennington mundi aldrei vega mann
vegna al'Jjrýðisemi, að eg gat ekki vcrið viss um sakleysi
hans. En kannske á'éði óvild min til mannsins nokkuni
um þessa áfstöðú iniíia.
Mér varð ekki svefmamt. Kluklvustimdum smnaii íá eg
og liugsaði* um þelta, en liafði kaunske: m'ókl eylítið á
milli, er koinið var vmdir morgun. Eldurinn var útkuln-
aður. Mér var kalt á fótunum og eghyJti úiér á leguhekkn-
um, og reyndi að loggjasl Jjannig, að eg fyndi ekki lil
verkjar i liöfðinu. I.oks reis eg á faetur. Smeygði rökum
skóuum á fælur mér. Eg var einkeunilega skajji farinn,
er eg gekk að hifr-eið Graeé; Eg vissi. að hverju eg mimdi
komast, er eg ojjnaði hölfið i bifreið hennar.
Myndavélin var horfin.
o -•
Það var aúgljöst mál, að morðinginn hafði ekki fariö
langt, eftir að haim greiddi mér höfuðhöggið. Hann hal'ði
farið inn í skóginn og falizt Jjar, unz kyrrð var komin á
aftur, og hirt myndavélina. Jafnvel þólt eg licfði gætt
þeirrar varúðar, að læsa inyndavélinni, ef lögreglumað-
urinn kom að okkur Grace, mundi liann hafa tekið hana.
Hann numdi hafa sprengt upp hólfið, eins og hann veyndi
að gera, þegar eg kom honum á övænt.
Eg lagði aftur leið mína inn i húsið til 'Jjess að vékja
Grace. Mún svaf vært eins og barn, iá í bniprj undir sæiig-
inni, andlitið að mestu grafið niður í kocldaun. Ilar Iienn-
ar lá þannig, að )jað var engu lálcara en að húu lvefði Jegið
hreyfingarlaus klukkúslundum sáman. Það sá í hlaut
svefnfötih hénnar, þar senv önnur öxlin eins og gægðist
app undan sængimvi. Eg tök varlega i öxl hennar. Hún
ljærði ékki á sér.
„Grace,“ sagði eg.
Hún Iireyfði sig Jítið eilt .gaf frá sér hljóð sem liklist
Jjví er köttur er að mala, og sncn sér við svo að önnur
kinn hennar livildi á hönd minivi. En hún opnaði ekki aug-
un. Eg tók'aftiir i öxl liennar og Jvristi hana til dálitið.
„Grace!“ ^
Hún dæsti. Rétti upjj aðra lvönd sína og Jvreif i liár mitt.
Loks opnaði hún augun, en lválfsofandi, en allt i.einu
kipptist Jvún við og sottist iijjjj og var glaðvalcandj á svíjj-
stundu.
„Jim.“ '
„Ifver Iiélztu, að Jvað væri ?“ sagðl eg.
„Eg mátti vita, að það værir ]jú,“ og hún slraulc lolck
frá augum sér. „Mig var að drevma um þig, og allt var
eins og fyrir Jjremur árum. O, að verða að vákna, Jvar sem
allt er eins og Jvað er. Er noklcuð að, Jim?“
„Þú Ivefir visl elclci Jiirl myndavélina úr Jiólfinu?.“ spurði
c.Ú-
„Af liverju sjjyrðu?"
„Einliver hefir hirt hana. Hvers vegna veit eg eklci, en
eg lvefi ásett nvér að komast að Jvvi.“
„Jim. blessaður Juellu að leika leyniKigreglumann."
„Get Jjað eklci."
..J3aki<aðn Jjinum sæla, að þú erl i •lifenda tölu. Ertn Ini-
iniv að glcyma hvernig för fyrir Jvér í ga'rkvðldi?"
„Siður en svo. Eg er staðráðinn j að finna þann, sem
greiddi mér lvöfuðhöggjð, og lumbra á lionum."
Grace liallaði sér áftur á Jcoddann.
„Hvað sem öllu liður Jvykir mér vænl tnn, að þú ert
hérna li.já mér, Jim."
Það var eg lika. Og eg óskaði Jjoss að eg gæti gleymt
nveð öllu seiivuslú Jjremur árununv og degiuum i gær, og
að Norman lænkir, Pennington og öll Ivin lvefðu aldrei
ovðið á vegi Grace og nvin. Löngmv hafði_vaknað i brjósti
minu, áður en eg valcti Grace, að vefja liana örnumv og
kyssa hana. En eg gerði Jvað elclci.
í Jvessum svifum konv Henry Pemvington inn, nvjög fyr-
irmaimlegur, lclæddur hláuivi siUcislojjpi.
„Góðan dag,“ sagði hami. „Eg lieyrði mannanvál, svo
að mér vár ljóst. aðþið voruð, yöknuð. Eigum við að fara
i gistilnisið til Jvess að neyta morgunverðar?"
„Eg ætla að leggja leið nvína í gistihúsið," sagði eg, „og
tala við McKay i. sima segja höuum frá myivdavélimú."
„Ilvaða myndavél?" spurði Pemúivgton.
„Einhvcr stal myndavél Graee úr hifreiðinni siðaslliðna
nót u" svaraði eg. '
„Eg skil elcki í, að McKav geti lial’t idiuga fyrir rann-
sókn smáþjófnaða, eins og' sakir slanda," sagði Penning-
ton. „Hann hefir annað mikilva'gara að liugsa."
„Eigum við elclci að drekka morgunkaffið lvérna og 1‘ara
svo i gistiluisið?" sagði Grace.
„Þið gelið drukkið kaffið livar sem yklcur sýnist," sagði
eg, ,.en eg fer niður i. gistihúsið. Það lcann að veva niilcil-
vægara en ykícur gruuár, að eg fari án tafar."
I Og egjivarf frá þejúi, en eg var gramur sjálfum inér
' yfii að' vera ajcgvir úl j Pgnnington yfir því, að hann slcyldi
- vern þdPiia"; Eg kágðf Hú'sjálfan mig, að eg væri afhrýði-
| saiiiuv eins og skólupillur, en á hitt væri Jjó einnig að líta,
i uð eg taldi mig geta gefið McKay mikilvægar upjjlýsingar."
—Smælki—
Bændur tveir sem voru ná-
grannar sáust oft en voru fáinál-
ugir. Létu sér nægja aö bjóöa
góðan dag og ekki nieira. Dag*
nokkurn tók annar þeirra uppj
nýjan sið og tók hinn talí.
„Heyröu Magnús kvað gafst þú.
klárnum uin daginn. þessum
sem fékk kveisuna!" „Eg gaí
honum terpentínu.“ svaraöi
Mágnús. ..I 'akka þér l’yrir rá‘ð-
iö,“ sagöi hinu og fór á burt hiöf
snarasta.
Tveiin vikum síðar hittusC
þeir á ný. „Hvernig var það1, -
Magnús, sagðist þú ekki hafá
gefiö klárnum þinum terpentínu
við k.veisu?" I
,,Já,“ sagöi Magmts.
„Nú, en eg gaf minnm klár
‘terjjentínu og hann drapst af
því.“
„Já, minn drajjst líka,“ sagði
Magmis. ' í .
?
Gekk í barndónú. í jDan-
ville, 111. var nva'ðúr nokkur, 79
ára aö aldri, skyndilega veikttr.
Læknir var sóttur og kvaö liann
upp þann dóm, aö ölduugurinn
væri veikur af hlattpabóhi. -
Öldungadeildarmaður i
Bandaríkjunum féll nýlega vi'ö
kosningar. Hann setti svohljó'Ö-
andi ávarp í blað þaÖ, sem geí-
iö var tit á staönnm : „Eg þalcka
öllunt þeint, sent kusu *mig, en
kónan mín þakkar ölltitu jjeitn
sent kusu mig ekki.“
HtcASqáta ht. 53$
Lárétt: 2 Verkaði, 6 rökk-
ur, 7 Iveir eins, 9 tónn, 10
við, 11 fugl, 12 öðlast,'14 har.
15 verður, 17 innbyrða.
Lóðrétt: l Trjátegund, 2!
AND t *75 ILLEQAL FOR
.TUOUGHT SUPERMAU j SUPERMAN TO OO
(WAS MV FR.IEND.' J TUE. PLANET'S /
PUBLICITY.'ANDX
K ASr'ííÍ ■jýp J ( CAN 5T0P WIM FROM
mL.ssk iki WL* M V ooiuG rr, too/
- as Y:;
.vouaL
LAVWYEI3/
I AGREE
QET ITS APVERTISERS
f WUICM JUSTIFIED
ý SUPERMAtéS ACTlON.
IPVRICHT. Í-MC.'M-.CLUÍRE ÍJÍWsPAfPt^ÞDICATE'
Artkf Si
SluióUr
at
123
140*
TUE USE OF SUPERMAN ^
CONSTITUTES UNFAIR COMPETITIOM,
MOtlOPOLY AND RE'STRAINT OF
TRAOE? 1SUALL SECUR6 AN 4
INJUNCTION AGAINST THE PLANET'5
FUR.TMER USE OF SUPERMAN— *
ATONCE/ ^ <- M j. Jf
1 .1)01
elt
pottai
Iveir eins, 3 livíla, 4 nútið,
fornt, 5 er lil, 8 eggjárn, 9
huggun, 13 kraflur, 15 tveiv'
iiiis, 1(i iþrótlafélag,
Láiétl: '2 Einar, H ai»i, 7
Mg, 9 V. F„ 1(> ín, 11 hík 12
1 i ný, 15 örn, 17 tátúa'
Aðnúrál, 2 Fa.„
. N„ 5 raflýsa, 8
13 frú. 1!> öl, 1 (>
Bitstjóri „t)]anei“: Eg býst
við Jjvi, ftö Iáj'is Lane vcrði
reiö vegna tijálpar Kjarnorku-
maitnsins viö blað okkar. Kenl
Clark segir, að Itún niimi ta'p-
ast hafa vita'Ö hver svikabrögð
hafa verið j talli.
A skril'stofu „Sphe.ret1 stynur
Lojs bungait og fiunst iíjarn-
orkutuáðurinn hafa farið illa
með sjg, en ritsljórinn segir. að
þetta sé ólöglegt af Kjarnorku-
ntauniniim og itð Jtanu miini
finna ráð við því.
Hann Iiefir Jöjífræðing 1 ráð-
liiti tneð* sér, sent sainsiunir
jtessu og slyður ritstjóraun i
]jeirri fyiira tlan, að koma í veg
fyrir, að Kjarnorkumaðurinn
geli i framtiðiÐJii hptlpað
„Planel“.
Litgfi'ieðinguijnn: Að uota
Kjarnorkiimnnninn i þessttnt
lilgangi er algerlega ólöglegt pg
Iiaft á frjálsri samkeppni. Eg;
skal fá úrskurð um bann gcgn
þvi, hö „Planot" geti gcrt slíkt
oflar.r
VERZL. INGÖLFUK,
Hringhmut 3<8. Sími 3247.