Vísir - 26.04.1948, Qupperneq 7

Mánudaginn 26. apríi 1948
VISIR
t
^/|£j) cjCaturence Cj- Ofocíi <
SKÁL
í VATNABYGGÐ
man
21
ekki vai' jafnslyrk ogáður. Conchita var nú næstum skræk-
rórna i lok hverrar setniiigar og bar það taugaóstvrk vitni.
Hún leit tii jarðar, er hún svaraði.
. „Eg er áhyggjufull,“ svaraði hún, „vegna þess að mér
þykir leitt að liorfa upp á það, að saklaust fólk verði illt
að þola vegna þess, að það liggur undir grun um morð,
sem það hafði engin afskipti af og veit ekkert um. Eg
rnun ekki vorkenna þeim, sem sekur er, en eg sé enga
ástæðu til að valda öðrum sársauka, með því að flækja
þeint i málið, svo fremi að unnt sé að komast hjá því.“
„Og er eg sekur um að hafa stuðlað að því, að grunur
félli á saklaust fólk?“
„Nei, að miimsta kosti trúi eg því. að þér numduð ekki
gera neitt ^líkt af ráðnum hug.“
Conchita var enn niðurlút.
„Eg hefi veríð þeirrar skoðunar frá þvi er eg fyrst sá
vður fyrir utan liús Grace, að þér væruð bezti drengur.
En þér hafið haft afskipti af þessu rnáli, sem iögreglan
ein ætti að fást við. Eg nefni sem dænti myndvél Grace
og alla þá þvælu.“
Conchila leit upp og horfði i augu mér. Mér iiafði áður
virzt, sem yfir þeint livildi dökk móða, en nú var þessi
ntóða horfin, og það var andartak, sent neistar hrvkkju
i þeirn, — og það var hótunarvottur í tillitinu.
„Og svo flaug ntér í liug, að ef þér itefðuð ltaldið áfrant
snuðrí yðar, hefðuð þér kannske fundið fleiri hrot úr
plötunni, en McKay sýndi okkur, ef til-vill itrol nteð etn-
kennismiðanum á, svo liægt væri að að fá vitneskju unt
hvar Norntan lsekhir lét búa plötuna til.“
„Hyernig vitið þér, að líann gerði það?“
„Eg þekkti Norman lækni. það er einmitt eittltváð þessu
likt, sent honum ntundi detta í hug. Við fenguin okkur
glas sainan endrum og eins. Hann liafði sina kosti. en
manni flaug stundum i ltug, að hann liefði löngun til að
gera eitthvað illntannlegt. Og seiuast, er við sátum að
drykkju saman, síðastliðinn; þriðjudag var það, sagði
hann, að Eddie mætti húast yið dálit-lu övanalegu á af-
mælisdaginn hennar. Ög það var afmælisdagur Eddie i
gær.“
„Eg er eklci að leyna yður neihu,“ sagði eg. „Eg veit
ekki meira um þessá gramntófónplötu en þér.“
„Ekki ineira,“ sagði eg. „En eg hugsaði á þá leið, að
Corichita ntundi ntiklu fróðayi unt þetta en eg. IJað lagð-
ist í mig, að Conchita vissi eitthvað, sem ntundi ltafa
óþægilegar afleiðingar fvrir hana og Eddie, ef upp kænt-
ist.
„Ivomist eg að einhverju varðandi þessa gramntófón-
plötu, skal eg trúa yðrir fyrir þvi,“ sagði eg. „Tlvar get eg
náð i yður í horginni.“
„Nafn okkar er i‘símaskránni,“" sagði Conchita. „Við
iiúunt við Perrygötuna i Greemvich Village i Manhattan.
En þér ætlið þó ekki að fara að leita að fleiri hrotuni úti í
skógi ?“
„Þvi ekki það?“
Conchita yppti öxlunt.
„EinliVer drap Norman lækni, til Jtess að konta i veg
fyrir, að hann léki graiiimófónplötuna í viðurvist þeirra,
sent boðnir voru til drvkkju í húsi Grace. Hvers vegna
ernð þcr að leggja vður i framkróka með því áð líómast
nð hvernig í þessu liggur?“ ,
„Eigum við ekki að-fara til hinna og halda áfram að
leika kroket?“ sagði eg.
Við lögðunt af stað i átUna til gistihússins. Þar skildi
Cóiíchita við ntíg og fór til eiginmanns síns. Hann var enn
á sainá slað, eu hann sat nú undir trénu <>g liorfði úl á
vainið. • ‘
Hin voru ilætt kroket-leikmim. Graee stóð fvrir frain-
an runna. sem skyggði á innganginn í skenkistofuna. Þeg-
ar hún sá mig gekk hún hratt á móti mér. Mér til mikilhtr
furðti var hún ein.
„Eat’ðu nú. ya.rlega,“ sagði <‘g dálitið meinlega. „Þú
.færð jkjannskc kvef,. ef. Pennington er hvergi nákegur lii
að gæta Jtin. Iívar —?“
„Snuðu við,“ sagði húu lágt, ílún tók í lmndlegg ritér.
„Earðu á brott. Þangað. sem þú varst. Nálgastu ekki veit-
ingahúsið strax. í skenkistofunni er þröng lögreglumanna
ög sérfræðinga frá. sknfstofju liéraðsdómai’ans, Þeir voru
Nýr Plymouth
til söíu eða helst í skiptum fyrir nýlegan jeppa.
Bifreiðiri er með útvarpi, miðstöð og tvö ný varadekk
l'ylgja. öll dekk 6 strigalagá.
Tilboð merkt: „Nýr bíH“ sendist afgr. hlaðsins fyrir
n. k. miðvikudag.
Endurminningar Churchills,
—Smælki—
g nókjkurri í Bandaríkj-.
Frh. af 2. síðu.
„Ef Þjóðverjar halda útþenslu þessari áfram og við
framkvæntd fyrirætlana okkar, þá muini Þjóð-
verjar verða okkur mun sterkari í lofti á árinu 1936.
Þegar þeir verða búnir að skjóta okkur aftur fyrir
sig, niunum við aldrei geta náð þeint.
Verði stjórnin einhvern tíma á næstu árunt að
kannast við það, að þýzki flughcrinn sé okkar öflugri,
Jiá miut það verða skoðun ntanna - og eklci að
ástæðulausu að mínunt dónti að hún hafi brugðizt
helgustu skvldu sinni við þjóðina.“
I
Upplýsingar Hitlers um þýzka ílugherínn.
(1 nóvember 193) varaði Churchill stjórnina enn
alvarlega við hættunni og svaraði Baldwin jiá, að í
Evrópu einni væru Betar hálfu öflugri en aðrar
/jjóðir).
Þann 19. ntarz 1935 voru lagðar fram tillögur unt frarn-
lag til flughersins. En endurtók orð ntín frá í nóvemher
og véfengdi emi þær fullyrðingar, sent Baldwin hafði þá
borið frant. Þessu svaraði aðstoðarflugmálaráðherrann. og
taldi enga hættu á ferðunt.
I ntarzlok fóru utanríkisráðherrann og Anthony Eden
til fundar við Hitler i Þýzkalandi og í mikilvæguni við-
ræðum, sent þeir átlu saman en þær voru varðveittar
í lteild var þeint skýrt svo frá, að þýzki flugherinn væri
þegar jafnóki ltins hrezka. Stjórnin gerði þetta lieyrin
kunnugt Jt. 3. áþríl.
I byrjuri ííiaí ritaði (örsætisráðheri ann grein t málgagn
sitt, Tlte Newstéttei’, Jiár sent hann ræddi unt hætturnar
af víghúnaði Þýzkalínids nteð álíku sterkum orðiun og
Jjeim, sent eg hafði viðhaft æ síðan 1932. Hann notaði
meira að segja orðið „gildru“, sem hlýtur að ltafa túlkað
óttann i hjarta náris. Og satt var Jm.ð, að við höfðunt geng-
ið í gildru. .
Hin fræga játning Baldwins.
Það var ekki fyrr en 22. maí, sent Baldwin gérði tiiria
frægu játningu sína. Eg neyðist til að taka hana upp hér:
„1 fyrsta lagi hefir mér ekki horizt nein vitneskja
að þvi er snertir tölu þá, er eg gat í nóventber, sem
bendir til þess að talan hafi verið röng. Eg taldi þá,
að hún væri rétt. Eg hafði hinsvegar rangt fyrir mér,
er eg gizkaði á }>að, sem síðar ntundi gei'ast. Þar
skjátlaðist mér stórkostlega. Við fórum* alvcg villir
vegar að þessu leyti......
Hver sent ábyrgðin kann að vera og við skjót-
unt okkur ekki undan gagnrýni — þá hvílir lnin ekki
á neinum einstökum ráðherra. Stjórnin l>er í heild
ábyrgð á þessu, við berum allir áhyrgð á þessu, eigum
allir hlut áð máli.“
Eg vonaði, að þessi ótrúlega játning ntundi bera noldc-
urn árangur og nefnd, skipuð mönmint úr ölluin floklcum.
yrði kpsin til að kánna staðreyndirnar ög leggja ú ráðiitl
unt öryggi oklcar.
En neði'i málstofan lirást við þessu á aniian veg. Verka-
mánniiflokkiiririn og frjálslyndir, sem höfðu flutt eða
stutt vantraúststillögu níu maíiuðum áður, þótt stjörnin
færi sér liægt, voru duglausir og vissu ekki sitt rjúkandi
ráð. Þá hlakkaði til kosninga, þar sérit þeir gætu harizt
gegu „víghúnaði íliatdsmanúa." '
Stjórnarliðið virtist hinsvégar sem bergiiumið af hrein-
skilni BaldwinS. Hann hafði’kannazt við að ltafa slcjátlazt
stqrkostlega, í ákaflega ntikilvægu máli, sem liann har
ábyrgð á, }>rátf fyrir altar þær upplýsingar, sem ltann
hafði aðgane að, og þeint fannst hanri hafa hætt fyrir
brot sitt nteð þvi að gera |>essa játningu sína.
Merin fylltust eihkénnitega mikilli hrifriingn yfir ráð-
herra, scin hikaði ekki við að játa, að sér líefði skjátlazt.
Sumir íhaldsmenn voru mér meira að segja reiðir fyrir
að hafa komið Irimun góða foringja þeirra í klípu, sein
karlniennska hans og . heiðarleiki. höfðu hjargað hoiv
um úr, en Þ-4' því miður *- dkki þjóð hsri^:. -. .*
í bor:
unum var maðnr tekinn fasturi
fvrir flakk. Þegar leitn.fi var ál
honum fundust í vösum hans:
4 vasaljós, 4 skrúfjárn, to te-
skeifiar. 5 pakkar af. tóbaki; 4
pund af soSnu svínakjöti, i|
poki af brjóstsvkri, 3 skrúf-
lvklar, 2 raftaugar, 1 bílspegill,
r stálmæliband, 1 gluggaþurrka*
á bíl, einir kvenhanzkar, eitti
pils og ein brjósthöld.
I
i'tikió er úm vasaþjófa i;
Tokio. Hefir lögreglan sett upþ
götuauglýsingar svohljóSandi.:
„X araðu þig, vasaþjófur er á:
liælunum á þér!“ Lögreglu-i
þjónn nam staðar til að lesai
auglýsinguna, og .á méðatt hann,
stóð við, kont vasaþjófur og'
náði í peningaveski hans.
í
1
Ferhyrningur. Stanley Múll4
er og ntóðir hans kærðu ófárirj
sinar í hjúskaparmálum : Hiti
fagra hollenzka brúður Stan-
ley’s, sem hann hafði krækt í á
stríðsárunum og kvænzt dagimt
sent lrann kærði, var strokin
nteð föðúr hans. f
HrcMgáta Hr. $92
Lárétt: 2 Fiskar, 6 þingit
ntann, 7 sundmaður, 9. reiðj
10 veiðarfærí, 11 boga, 12
leikur, 14 tveir eins, 15 fpam-
koma, 17 eyddi.
Lóðrétt: 1 Máttvana, 2 hójk-
stafui', 3 þvertré, 4 tónri,
5 orka, 8 brínt, 9 spýja, 13
þvottur, 15 tónít, 16 frum-
éfni.
Lausn á krossgátu nr. 591 í
Lárétt; 2 Steig, 6 naf, 7 fá,
9 sá, 10 fat, 11 tel, 12 ær, W.
F.F., 15 ára, 17 iðrun.
Lóðrétt: 1 Þeffæri, 2 S. N.,
3 tap, 4 ef, 5 gjálfur, 8 áar, 9
sef, 13 «æi u, 15 ár, 16 an.
Minjar Neanderihal-
manna iinnst í Aíríkii
Anterískir visindamenn,
sent verið hafa í N.-Afríku,
hafa fundið bein af Neander.
thalmanni þar syðra.
Fundust hlutar úr höfuð-
kúpum af slikum ntönnuni
skammt fráRabatí Marokkó,
i helli. sent nefnist Herkútes-
arhellii' og er i greriad við
Stoði HerkiTlesaí' (Giliralt-
arsuiut). Neaiiderthaliuaður-
jáftri ei' talinn hafa veri'ð uppi
' .jfýrir um 150 þús, árum0