Vísir - 29.07.1948, Blaðsíða 3

Fimmtudaginn 29. júlí 1948
Ekkért hefir
ræzt úr aflaleysi togar-
anna, að því er LlC skýrði
Vísi frá í gær. Flestir tog-
aranna erU á Halanum og
miðum undan Vestfjörðum,
en 2—3 að veiðum hér í
„bugtinni". Þeir fá einnig
tregan afla.
Skúli Magnússon,
hinn nýi togari Bæjarút-
gerðar Reykjavíkur, er á
leið til Þýzkalands með afla
sinn. Hann fór héðan s. 1.
sunnudag. Elliði fór frá
Siglufirði áleiðis til Þýzka-
lands á mánudag og sama
dag fór Röðull frá Seyðis-
firði. Surprise fór frá Hafn-
arfirði í gær, en Forseti er
væntanlegur með afla sinn til
Englands í dag.
Framleiðsla frystihúsanna
í Vestmannaeyjum var um
síðustu mánaðamót sem hér
segir: Hraðfrystistöðin 65
þúsund kassar, Fiskur & Is
33 þús. kassar og Isfélag
Vestmannaeyja 17 þús. kass-
ar.
Nokkrir
enskir og færeyskir drag-
nótabátar eru á veiðum við
Vestmannaeyjar um þessar
tnundir. Þá hafa einnig tveir
færeyskir bátar stundað
lúðuveiðar við Eyjar. Litlar
spurnir hafa menn af afla-
brögðum hjá þeim.
Mikið hefir verið af
fugli í Eyjum í sjumar, en
oft lítil átt og óhagstæð og
veiði því minni, en búast
mætti við. Lundinn er seldur
á kr. 1,50 stk. og sagður
ganga vel út í kjötleysinu.
Hvar eru skipin?
Eimskip: Brúarfoss er í
Leith. Fjallfoss í Hamborg.
Goðafoss í New York. Lagar-
foss fór frá Gautaborg í
fyrradag til Leith og Reykja-
víkur. Selfoss fór frá Ant-
werpen í gær til Hull og
Leith. Reykjafoss fer í kvöld
til Rotterdam. Tröllafoss er
í Reykjavik. Horsa á Akra-
nesi. Soutliernland fór frá
Hull í fyrradag til Rvíkur.
Ríkisskip: Hekla var í gær-
morgun á Seyðisfirði á norð-
urleið. Esja á leið til Glas-
gow. Súðin og Herðubreið
eru í Reykjavík. Skjaldbreið
er á Húnaflóa á norðurleið.
Þyrill í Reykjavik.
Skip Einarssonar & Zoega:
Foldin er í Reykjavík. Vatna-
jökull á Breiðafirði. Westhor
i Reykjavík. Lingestroom í
Amsterdam og fer þaðan á
morgun í stað Vliestroom,
eins og áður hafði verið gert
i'áð fyrir.
m
Eg sit hér á Hallormsstað,
ásámt inörgu öðru ferðafólki,
og ldusta á útvarp frá
Reykjavík, þá lieyri eg til-
kynnt að frú Hansína Bene-
diktsdóttii', kona Jónasar
vinar míns Kristjánssonar, sé
látin. Konan min sat við hlið-
ina á mcr og eg heyri hana
andvai-pa: „Æ, guði sé lof,
að hún liefir loksins fengið
hvíldiná.“
Svona getur lifið stundum,
ekki sízt þegar á ævina líður,
leikið vini okkgur- ug- vtð'
gleðjumst' yfir lausn þéirra
frá þessaii jarðvist.
Það sem mér, og sennilega
mörgum sem til þekktu, kom
fyrst í hug við þessa andláts-
fregn var þetta, þar er liorf-
in ein af ágætiskonum sinn-
ar samtíðar. Eftir að þessi
fregn barst hingað i Fljóts-
dalshérað, var að vonum
mörgu eldra fólki tíðrætt um
frú Hansinu, sem byrjaði sitt
lífsstarf sem ung læknisfrú
hér á Brekku, og allir ljúka
upp einum munni um að hún
hafi kynnt sig.hér með ágæt-
um og staðfestir það reynslu
mína og annarra Skagfirð-
inga um hana, öll þau mörgu
ár sem hún starfaði sem
læknisfi'ú á Sauðárkróki.
Herskip og skemmtiferða-
skip.
Það vakti að vonum undr-1
jun og furðu hjá mörguin þeg
ar það fréttist að vínveiting-
ar hefðu verið leyfðar um
liorð i strandferðaskipinu
»,Esju“ í landhelgi — eða
nánar tiltekið við hafnar-
jbakkann í Reykjavík. Menn
víssu þó að allar vínveiting-
ar voru samkvæmt lögum
bannaðar um borð í islenzk-
tim skipum i íslenzkri land-
helgi — og töldu sumir að
liér hlyti að vera um vítavert
athæfi að ræða, sem varðaði
yið lög. í Alþýðublaðinu var
sú skýring gefin á þessu at-
liæfi að ráðherra hefði far-
jð að óskúm erlendra manna,
Sem með skipinu voru og
yildu ekki sætta sig við sömu
reglur um vínveitingar og ís-
lendingar hlýta, og liefði ráð-
Jierránn gefið út úrskurð, uni
áð víáveitingar skyldu levfð-
ar. Sumir voru ekkert hissa
já þessu, þeim finnst ekkert
of gott fyrir útle'ndinga, eklci
sízt þegar eitthvað átti að
græðast á þessu — og það i
erlendum 'gjaldeyri.
En það leið ckki á löngu
feð skýring var gefin á þessu
ifyrirbæri — vínveitingum
um borð í strandferðaskip-
Snu „Esja“ í íslenzkri land-
helgi. Dómsmálaráðuneytið
Iét útvarpi og blöðum í té
greinargerð um þetta. Þar
sem segir m. a. að samkvæmt
3. grein áfengislaga frá 1935
nái ákvæðin um bann við
vínveitingum í landhelgi
ekki til lierskipa eða
skemmtiferðaskipa — og þar
sem „Esja“ sé nú skemmti-
ferðaskip þá séu vínveiting-
ar leyfilegar um borð i þvi
skipi.
Með þessu á málið að vera
útrætt að dómi ráðuneytisins
og „Víkverja“, sem að sjálf-
sögðu hefir lagt sinn skerf
til þessa máls og hlakkað
mj ög yfir því að nú skuli
vinveitingar vera teknar upp
urn bprð í islenzkn skipi í
landilielgi. — 5ronar hann
auðsjáanlega að fleiri reglu-
gerðir iun skemmtiférðaskip
komi á eftii'. — En ínálið er
ekki útrætt.
Lög þessi eru frá 1935
eða frá þeim tíma, sem fjöldi
erlendra herskipa og
skemmtiferðaskipa kom
hingað árlega og „Esja'
eða önnur íslenzk skip ekki
orðin að skemmtiferðaskip
um — og þess vegna er það
öllum ljóst að í lögum þess-
um hlýtur að vera átt við er-
lend skip en ekki fslenzk.
Þess vegna er að miiíu viti
andi laganna brotinn enda
þótt bókstafur þeirra haldi.
— Örðin herskip og skemmti-
ferðaskip eru í söniu máls-
grein og það vita allir, sem
um þessi mál vilja ræða með
sanngirni — að hér átti lög-
gjafinn við erlend skip en
ekki íslenzk.
En nú er þessi úrskurður
lijá hæstvirtu ráðuneyti fall-
inn. — „Esja“ er skemmti-
ferðaskip, sem flytur liing-
að nokkra útlenda menn, er
vilja liafa forréttindi um-
fram aðra menn, sem hingað
koma t. d. með Dr. Alexan-
drine. Verður þess langt að
biða að farþegar — að sjálf-
sögðu útlendir — á öðrum
skipum gera s‘mu kröfur og
þeir sem koma með „Esju“?
Við, sem teljum að. heppi-
legast sé að takmarka sem
mest vínveitingar bæði á sjó
og landi, verðum að fylgjast
vel með í þessum málum.
Það getur verið að fleiri
skipum verði með reglugerð
eða úrskurði „breytt“ í
skemmtiferðaskip.
Gisli Sigurbjörnsson.
Þau hjón eignuðust 5 bórn,
4 dætur og einn son og ólu
þess utan upp 3 fóstúrbörn.
Dóltur sína misstu þau éfna
Úngfullorðiigt, ;i efnilega :og
elskulega sttilku og einkason-
inn á s. 1. sumri, sém orðinn
var læknir og búinn að vinna
að þeim störfum nokkur ár
vestur í Ameríku og afla sér
þar mikils álits, enda harm-
aður mjög af stéttarbræðrum
hans hér sem gérðu sér um
liann glæstar vonir sem góð-
an stai'fsbróður.
éga einkasonar þeirra
hjóna var svo saknað sem
raun varð á af óskyldum
hvað þá um nióðurhjartað
Góðleiki hennar, kjálpfýsi. Isein e]skaði hann og aimaðist
hréinlyndi og höfðingslund fr4 upphafi lians lífs, en varð
mótuðu öll hennar störf bæði svo skyndilega og óvænt að
á heimili og utan þess.
Heima í Skagafirði, þar
sem frú Hansina starfaði sem
sjá honum á bak og þar með
allar vonirnar um hann
bomar til grafar. Það sem
gaf frú Hansinu huggun og
gerði hana svo sterka sem
læknisfrú i aldarfjórðung
veit eg að nú að drjúpa hugir
hundruðanna í hljóðlátri j virtist i þessari bitru sorg,
þökk og virðingú fyrir störf]var sennilega tvennt, í fyrsta
hennar þar og öll kynni við ]agi þær yndislegu og mörgu
hana og hennar ágæta og j minmngar sem hún átti um
glæsilega heimili, sem öUum ' drenginn sinn og hitt, að hún
stóð opið til lijálpar og fyrir-' fann ag sjúkdómurinn sem
greiðslu í Iiverri mynd sem j nú hefir ieitt hana til dauða
var og við varð komið. j var þa búinn að taka hana
Fyrir utan öll þau um- þeim tökum sem óhjákvæmi-
fangsmiklu störf sem ætíð lega hiutu ag stytta tlmann
hvíla á húsmóður sem hefir til samfunda við blessuo
i heimili til uppeldis og um- bömin sín tvö sem á undan
sjár mörg börn og fleiri eða vom farin.
fæn-i starfsmenn við bú-
rekstur, eins og þau hjón
höfðu bæði á Brekku og á
Sauðárkróki, þá bætist þar á
ofan mörg störf á læknis-
frúna, svo sem
meðala meðan maður hennar
hafði lyfjabúðina heima og
svo ýmisleg störf og gegning-
ar til aðstoðar manni sínum
við læknisaðgerðir.
Alltaf virtist frú Hansina
hafa tíma til alls, þvi ofan á
öll þessi störf bættist svo það
að sinna öllum þeim mörgu . ,
, t fynr bæði ljost og skyrt.
s« u,n wm nMtam srfe lt Hún var af ^ kjamviSum
fy Uuhe.nnhþessarraragtetu komin ^ m bregSas, aS
Þegar eg geng hér um
skóginn á Hallormsstað og
virði fyrir mér muninn á
hæstu trjánum og hinum
afhending læSri eða lægstu sem þó sýn-
ast búa öll við sömu skilyrði,
verður mér að spyrja: „Hvað-
an koma kvistir?“
Sama spurningin hrópar
til mín þegar eg hugsa til frú
Hansinu Benediktsdóttur,
sem að svo mörgu leyti bar
hærra en hennar samtíðar-
konur, en þar liggur svarið
læknishjóna.
manndómi og mannkostuni,
Við fundum oft til þess.'dóttir sveitar- og héraðs-
Skagfirðingar, og töldum hofðmgjans sira Benedikts
furðulegt að þrátt fyrir allar Kristjánssonai' á Grenjaðar-
hennar annir og vitanlega stag sonar Kristjáns heitins
þreytu, var hún alltaf kát, t stóradal í Húnavatnssýslu,
alltaf mild og hjálpsöm, alltaf sem eiima frægastur er af sið-
bjartsýn, hreinskilin og djarf- aritimainonitíum fýrir dugn-
mælt við hvern sem var að aðj drenglund óg karl-
eiga. Eg veit að þessir hennar' mennsku.
Ifíi*sn siyi'aði
í Durban í S.-Afríku fór
nýlega fram fegurðarsam-
keppni og sigraði stúlka, sem
hét Hedy Devine.
Þegar samkeppninni var
lokið og dísirnar höfðu
dreifzt út um mamifjöldann
birtist sigurvegarinn allt í
einu sem 17 ára gamálL ung-
lingur!
lyndiskostir hafa haft ekki
lilil áhrif til góðs á sjúklinga
þeirra, eg segi þeirra, því
liún fylgdist með sjúkling-
um mannsins síns þannig, að
hún leið með þeim og gladd-
ist með þeim eftir þvi livern-
ig á stóð.
Frú Hansiná var mjög
frjálslynd í skoðunum og
sinnug um öll félagsstörf
sem til unibólá Íiorfðu, t. d.
var hún mji)g,,virkur kraftur
i starfsemi Hins Skagfirzka
Rvenfélags og heimilisiðnað-
armál lét liún nókkuð til sín
taka. Enda sögð ágæt hann-
yrðakoua af jieim er vit
höfðu á.
Eg lýk svo þessum fáu
minningarorðum um frú
Hansinu með innilegri kyeðju
og þökk frá okkur hjoimm
og börnum okkar fyrir alla
þá vinsemd og tryggð sem
við höfum notið uin aldar-
fjórðungsskeið í nábýli við
þessa ágætiskonii, mann
lieimar og börn. Eg lít svo á,
að frú Hansína hafi gengið
til siUnar siðustu hvu,i ancð
Méinaf skjiild cftir faáurt og
starfsamt- lif.
Staddur á HaHormsstnð,
23. júli '48.
Sig. B. Björnssoii,
frá Veðramóíi.