Vísir - 09.08.1948, Qupperneq 2

•~i T-'miÍmm
, ’ *>. -", ■
rn riiiiiiM

v í S i 1%
Mánu<lágurinn 9. ágúst 1948
T»» i ■a.it.iii.w*l./1 ii TTHii.ií ÍMp'.níyrfláiiiaiinBtiwMniÉiiMál i
GUOMUNDUR DANÍELSSDN
S • . jr&'

Fiesole smáborgin, seni
af sér Flórertz
$y idi^i

m.
! „Kæri faðir, Baldi!
Leyfið þér mér að kynna
fyrir yður þessa þrjá íslend,
inga, sem eg hitti lieima hjá
Donnu Luciu. Þeir eru mjög
gáfaðir og skemmtilegir, og
eg vona, að þér munið gera
för þeirra sem ánægjuleg-
asta til klaustursins, sem við
erum öll svo hrifin af. —
Kær kveðja. Rosselli.“
Þannig hljóðar í íslenzkrri
þýðingu bréfið, sem Ross-
elli lögfræðingur reit Franc-
iscanamunkinum Padre
Baldi, þriðjuilagskvöldið 13.
júllí 1948, og bað okkur að
fá horium í hendur,’ ef við
létum verða úr því að lieim-
gatrili'''- '.tnitííuipipn'i ~l>iil|andi,'ihahn , setti körfuria ' sina
„þapr.fær^ykkur hamingju.“ gæti-Iega frá sér á jörðiriai
—-‘ Við sogðúmst engari bíl eiris og hann géymdi i hérini
eiga, þ*sit. niiðijr, hvort hann fjöreggið sitt og hennár dótt-
gæti þá ekki selt okkur bíl- ■ ui sinnar óg barnanna hénní
sþurðum við.
ar, - - eins og hann geymdí
jnn
Hánri ' lét ganVán okkarji henni fjöregg sjálfrar Ffé-
ekki á sig fá, eri hélt sig við sole-borgar. Sarrit var ekk-
* ’efnið: „Þá eigið þið kannske (ert brothætt í körfunni, nei,
konu eða kærustu,“ sagði því fór svd víðsfjarri, hún
hann og dró nú upp úr körf- liafði ekkert inni að halda,
unni snotur kvenbelti úr nema silkibeltin og Iukku-
silki, handofin og marglit. (dúkkurnar, sumar í mániísi
„Þetta er handavinna dóttur myrid, aðrar í líki klyfjáðra
minnar,“ hélt liann áfram, asna, mikið ómerkilegar fi-
— „unnið hér í Fiesole. gúrur úr stráum. —
Hvergi, nema í Fíesole fáið |
þið svona.“
Gamii maðurinn
hverfur frá.
Við hristum
ypptum öxlum og
Jí
sækja Fiesole næsta dág.
Svo kom næsti dagrir, eipn ■'
sá heitasti og sólbjartasti
dagur, sem eg man, og hann
liður mér ekki úr minni, þó
hann sé liðinn, heldur mun
halda áfram að skína fvrir
sjónum mér, eins og dýr
perla í langri festi timans.
Guðmundur Daníelsson á torginu Pizza di Ferrare
an»;: £ Genova.
„... Þeir ertt
kommúnistar."
j Við kölluðum nú á
inn og báðum hann að bera
höfusin. ö!funf“m T1.',™: Því
_______. broslum v.ð æliuSum að gleðja haun
kalt, - þangaS III gamli «S. - Mann. varS
maðurinn missti vonina og v,\osk okkar ,ÞeSar .> s,f>
rölti í brott lotinn. - En °® ÞeSar ’f" ko,n 1,1 baka
hann var ekki kominn „ema mcð '"L'h‘floskuna- sntr>
nokkm- síu-ef áleiðis, þegar bann scl' f Sam mann:n-
I kJ . % 1 /Y í» n /Vrt -■ • V /. r* í i « /v 1% n/rt H /1
„Þrístirnið ' ,
úr norðri.“
Við voruin þrír saman,
Thor Vilhjálmsson, Halldór
Þörsteinsson og eg, „þrí-
stirnið úr norðri“, eins og
gamansámur : ; ítali orðaði
það, enda þótt, við „gengjum
undir“ á kvöldin éri „risum“
á morgnana að dæmi sólar-
innar. —Við stigum upp i
strætisvagninn klukkan hálf
tólf og vqrum komnir upp á
fjallið eftir fjörutíu minútur.
Fiesole stendur nefnilega
á klettinum mikla norðan
yið Arnodalinn, þrjú hundr-
uð metra lxáum kletti, þar
sem öll. skrautblóm ítalíu
sinritíiii éðá öftál-úPíústuiri ing, livort þessi fjöll eiga’eitthvað i útliti hans snárt um °£ saS®i. „Seztu óhrædd-
ur hjá þessum útlendn
rætur sínar á jörðinni eða i í okkur nótu, sem hafði ann->
því landi, þangað sem ‘ an hljómgrunn og dýpri en umnnum,þeir eru kommún-
draumar okkar einir geta'allar hinar, — veit ekki l?að er aih 1
flutt okkur heim.
granítmúraúná og fæddi að
lokum af sér frægustri lista-
miðstöð Ítálíu, Florenz við
Arno, — fæðingarborg sjálfs
Dantes, leikvöll, llífsrými og
að lokum dánarheim þeirra j gestur mættur, nema við, en'ið,
Miclielangelos, Macchiavell- uu kom þjónninn til okkar hcndi hans, liáar steintröpp-
i’s, Galileo’s, og Alfieri’s, svo með matseðil, og við kusum nrnar framundan, — nei, cg
aðeins nokkrir rir hópi hinna okkur af réttum lians, það veit ekki hvað það var,
eitt
| hvað það var, — kannske
ilegt spori:
þung karfan i lriinni
mörgu snillinga séu nefndir,j sem girnilegast þótti. — Viðl en eitt var vist: I>etta var
þá.“ Sá gamli kinkaði kolli,
. . . og við skenktuin með við-
Þarna var enn enginnþreytulegt sponð, graa har- , ° ,,
.2? *;* 1.__t_• u:______: hofn a skal hans og gafum
honum ameriska sigárettu
til þess að reykja með vin-
inu. — „Þétta er bliðasti dag-
urinn í Ficsole á sumrinu/*
þvi að barnið varð að lok-’höfðum keypt um morgun- gamáll maður frá^. Fiésole,; Jagðl °!Jr?g“n”^’>.. ^ar
um moðurinni meira. jinn i Florenz blað italskra: afi lítilla barna, sem kannske:D" !a 01 *eng^ !®r
Þar fyr'ir hætti það ekki að kommúnista, L Unita eðal yrðn að leggjast svöng í-ból-. g.as.,nU’ ”sv<!aa ar^ e "
Iita upp til hennar, da hana Emmguna, og þegar þjonn- & » kvoi<h af þvi eng-> 1InaMt1f;;1vnri “ fcén
og elska. Nei, ennþá og um inn sér okkur með það, lyft-í inn vildi kaupa smádótið, •*. tr
alla framtið mun dalbriinn- ast dökkar brrinir liaris, og sem hrin mamma bjó til og s^ur U1U V1 ’ ” <>vcrs1/1 f , 7
inikli beina tinnudökku' hann bendir á blaðið og fer. lét í körfupa hans afa, — a lua ur ,eru‘ , ” ’ sv?
auga upp til hinnar cldfornu um það aðdáunarorðum, og gamall maður, sem bráðurn .Injtn Cr C
fegurðar, þar sem fjallstind- er ekki um það að villast,;
urinn og himinninn mætast, hann er
liætti að rolta um þennan , _
umsvifalaust bú-: f)allstind, — og í gleði okk- .... ® • * «
— upp til Fiesole. — Við stig- inn að taka okkur i flokk- ar á hans eigin fjallí liöfð- J?”’a’°" er, -a VCr *
um af vagninum, vorum nri inn, skiptir ekki ináii, hvað- ' um við þó ekki glatt hann, ma 3 - la, aser’. . aa“ ag 1
staddir á skáliÖHu torgi fram an við eruin komnir, hann heldur notað okkar einasta Vangan,1s^
á brrin hamranna, sáum livar spyr ekki einu sinni um þaðr tækifæri til þcss að segja a V1 s y um e 1 mis"
letrað'stóð: Albergo Auror.ai góður kommririisti spyr. aldr-;'við hann, — f*»r bií Kina s 1 ia’ lva lann æ i vi .
far þú þina
Svo þessi veitingastaður er ei um þjóðerní, „þvi inter-í leið vonsvikirin rit í sólar-
hafa fundið sér sillu til þess1 Þ® helgaður morgungyðj- nationalé mun tengja strönd brunann. —
að bria á, allar trjátegundir j unni’“ söSðum við hver við-við strönd!
landsins orðið sammála um1 annan
að festa rót. — Borgin er lit-
il, ein smáborg tuttugu þús-
und sálna, og liklega eru
fæstir íbrianna ríkir af verð-
hréfum né heldur auðugir af
pappírsmiðum þeim, sem
lírur eru nefndir, því að á
þessum stað er það óhugs-
andi fjarstæða, að sóa lífi
sínu i eltingaleik við jafn
óljstræna hluti og peningar
cru.
Hefir orðið stríðs-
(jlsepamönnum að bráð.
og gengum mn um
portið. | Enn einn
„Hér hefir konungurinn í betlarinn.
Síam snætt
Eins og hlið him-
insiins hefðu opnazt.
„Heyrið þið,“ sagði
Kaupgerð.
— „Eldri er Villa Medici
svöruðum við, „þú getur orð-
ið hundrað ára.“ — „Hver
veit,“ sagði hann. „Eg bið ró-
ein- legur, — eri þegar kallið
hádegisverð, j Jæja, hvað um það, við hver okkar allt i einu, „eig- kemur að ofan, þá þýðir ekki
stendur rauðprentað á bláu höidum áfram að éta, við um við annárs ekki að kalla að þrjózkast við.“ — „Eg
spjaldi við mngangmn, en étuill mikið og dr'ekkum á liann aftur og bjoða hon- lifi og eg veit ei hve löng er
hvað varðar okkur um það? rauðvín með, og þegár við um rauðviri?“ -- ,,Köllum mín bið, eg lifi unz mig fað-
Iier ætlum við að snæða ha- erum langt komnir með allt hann aftur. Köllum liann aft- irinri kallar,‘“ tautaði eg á
égisver í ag, þa er í þetta, þá kemur ofan tröpp- urý‘ syörilðu hiirir tveir ein- islenzku, því þessi .gamli
okkar augum mun þýðing- urnar fré götunni gamall ulu rómi. „Signore! Viitu Itali v.ar allt í einu fárinn
arníeiri staðreynd.
þulur með körfu. — „Betlari, setjast við borðið okkar og að'hafá yfir efiiið úr sálmin-
Jri, ré.tt einn, hvergi er frið- dreltka vino rosso?“ {uiri okkar héima, - - eiris ná-
Auk þess' er Fiesole svo auðvitað kemur okkur ekki
úiiklu eldri en Florenz, að til hugar að ganga inn, við
hrin var eyðilögð af róm- sctjumst við borð ' riridir
vérskúm
úm oftar
én bakkár Arrio, þar sem daliriri, bórgina i botrii dáls-
Florenz stendur riú{ urðu ins og fIjótið, sem liðast i
fcyggiíegir mönnurri. ! sveigum vestur'um láglend-
‘ Á þeirri öld, þegar Iifs-;ið, rit þartgáð, sem Toskana-
hættulegár flugur ríktu énn hafið þréýfist áldrei' á áð
éinvaidar yfir' dálbotniriurii veita þvi móttöku. Og hánd-
Fögur útsýn j ur fyrir þessum andskotans j Hann narn strax staðar .og. kvæmlegá ög hann hefði ver-
tjftr dahnn. betlurum,” tautuðum við og leit við okkur, fyrst spyrj-1 ið alinn ujip í Gaulverjabæ
Veitingahrisið er löng gérðuipi okkur kolharða inn-1 aridi, síðan undrandi, unz. eða á Stokkseyri. — „Eg ætla
bygging einriár hæðar, en —•' - >r , i i;;. .i. -T f W*>.
vortis. Ekki gátum við. fætt brosið leysti spurnina og j anriars að kaupa af þér eitt
alla betlara ltaiíu. —•' Hanri {undrunina af hólmi, og þáð ibeltið, sem hún dóttir-þiri óf
nanvstaðar i svo sem þriggja j Var mikil birta i gömlum svo haglega,” sagði eg að lok-
'skrefa f jarlægð frá borðinfl,' aUgum hans, eins og sáí hans uni, og í gléði sirini bað
m stríðsglæjiamönn- laufþáki trjánna, þaðan sérii ávarpaði okkur hljöðlega, hefði allt li éinu séð lilið gámli niaðurinn gúð að Véra
ar en einu sinni áður hægt é/áð horfa riiður yfir tók eitthvað uj)j>. lir körf- biminsins opriast. „Gracie, niéð okkiír, og seídi mér
k«». j riaini íToi«J rinrii sinni og rétti það nð isignori, ,si' si,“ sVaraði liárin belfið,- og réis'<á:fætur, Og
okkur. . Knglnn okkar lért lágróriiái, en brosið- vék ekki fánrist riú sin för orðiii góð
við honum, én eg sá út uridr ,af hrúkkóttumridlitinu, held-vá ökkar fund. Lithi síðar
an niér, áð þetfá vÓKtr-ffgúrr ör settiat • þár áð,; eiris óg kvaddi hanri og fór. - Við
ur hrugðnar úr ■ inislitum þcgaé'iörið sézt áð i dölrin- höfðinn nú* sctlð méira éi*
stráum'— ætláðartil bess að uin,-þégar vetririnn ér liðinn. •klukkufíma'undir bórðrim á
óg sléttunrii miklri’ i Tosk- an alls risá riáfnlaus f jöll ; h'ftrigafoá dirigJa innau áe.Ml-a! - 'Og •'•við i bórfðimi -állir á'Álbergo Aufórá ög köHuSumt
ánahéráði, þá rérs "fjalla- blámistruð, líjúpuð sæ heið- !<-úðt»n fiíniþóra.. ‘J. ' "élraflri' inéðán bábn' vhr að*gféiðalionurit áfalliiin köstn-
drottningin ódauðlega tveim rikjimnaf, svo það ér spurn- .’.Þær fö ðn frá slyái'/' sá'gðt’táká-íéá’ sá‘ti. og ’hverriig að. ^ . . .1 -'