Vísir - 25.08.1948, Blaðsíða 7

Miðvikudagur 25. ágúst 1948
VISIR
KJQOOOOOOOOOOOOOOOOOOCSOOOOÍXJOWOtwxnKJit.vtxvTfVyí.^v.i,
Andrea baö um nánari upplýsingar.
„Gangi allt að óskum,“ hélt hertoginn áfram, „verð eg
undir þá herför búinn á sumri komanda ,en eg vil ekki
verða fyrir eins miklu tjóni þar og við Kamerino og nú
við Fanzu. Eg vil ,að hliðunum verði lokið upp fyrir mér
þar, eins og í Pesaró og Rímíní og þú átt að sjá um, að
það verði gert. Jafnframt nærðu töglum og högldum í
Fjallaiíorg. Mér er saina, hvaða aðferðum þú beitir og
þú getur fengið hjá mér allt það fé, sem þú þarfnast til
mútugjafa. En fyrst og .fremst verður þú að g'eta sezt þar
að“ S^rj'SÍl
„Vitasuld.“
„Eg gæti kallað Galaezzó Branka þaðan, svo að þú gætir
sólt um starf hans......Þú gætir ef lil vill notið hjálpar
liúsfrcyjunnar við það. Þið virðisl sæmilega kunnug, ef
dæma má af samræðum j'kkar í dag.“
Andrea lét sér hvergi bregða, en Borgia liélt áfram: „Eg
gæti hugsað mér margt leiðinlegar en að kokkála Varanó
karlinn......Það ætti að geta hjálpað þér við að gleyma
frænku minni........Já, lállu Madonnu Kamillu útvega
þér starf í Fjallaborg.“ Hann reis á fætur, eins og samtali
þeirra væri lokið, 'en er Andrea gekk lil dyra, gaf Borgía
lionum merki um að bíða og sagði: „Mér er sagl, að þú
hafir i þjónustu þinni mann, sem Maríó heitir Bellí og lck
illilega á Este kardínála, að því er hann liefir sagt mér.
Eg hefi frélt, að hann sé svilcari við Frakkakonung, ill-
inenni hið mesía en vaskur maður, sem var áður í þjón-
ustu Ma*jtúu.“
„Þctla stendur allt heima,“ svaraði Andrea og vissi ekki,
hvað hertoginn gæti verið að fara.
„Eg legg til,“ mælti hertoginn, „að þú hagiiýlir þér
liina ágætu starfskrafta hans í Fjallaborg. Hann mun
kunna ýmsar aðferðir til að senda menn til fundar við
feður sína.....Þú gerir þér ljóst, að þú getur ekki kvænzl
Kamillu, fyrr en hún verður orðin ekkja og það cr auð-
veldara að opna hliðin, þegar vörðurinn er ekki viðstadd-
ur..“
„Satt er það, yðar náð.“
„Engik merki mega sjást á líkinu — ekkert, sem getur
reynzt s ö n n u n — þú skilur?“
„Fuílkomlega, herra minn.“
Andrea liorfðist sem snöggvast i augu við hertogann og
óskaði honum innilega til fjandans.
Þrítugasti og níundi kafli.
Það var eitt hlutverka Bellís að vcra lífvörður Andreas
og hann sagði Marió því frá upphafi samtals sins við her-
togaun um að ekki mundi verða af hjúskapnum við
Angelu Borgia. Hertoginn ætlaði sér að tryggja það, að
Angela léti þelta gott heita, en Andrea var samt ekki ör-
uggur, því að hann hafði séð afbrýðina blossa upp í henni,
er hann kastaði kveðju á Varanó-hjónin. Hann gerði sér
ljóst, að hann yrði að vera var um sig og morguninn eflir
ræddi hann málið vandlega við Belli.
„lá, alltaf er kvenfólkið eins,“ mælti Bellí. „Það get eg
sagt méð sanni, að eg hefi liaft vit á að sneiða lijá því. Eg
yorkenni þér, húsbóndi góður.“
„Það er óþarfi af þér. Ilver er skoðun þin?“
„Þú þekkir Angelú betur cn eg, en mér hefir skilizt af
honum Fúria kunningja minum, að liann muni nokkur-
um sinnum hafa unnið ýmis verk fyrir hana. Eg hefi
svona lesið það milli línanna hjá honum.“
„Þú verður að koma þér i betri kynni vio líann pg gera
sem mesl úr þvi, að eg sé jóhuggandi vegna ákvörðunar
hertogans,“ sagði Andrea.
„Þú þarft ekki að kenna mér ncitt í þcssuin efnum. Eg
mun eiimig hlera sem bezt um tilfinningar stúlkunnar.
Annars er það skoðun mín, að við ætlum að fara liéðan
hið bráöasta. Ilvenær liyggstu leggja upp?“
„Cm l'ikt leyti og Varanó-hjónin — eftir svo sem hálfan
mánuð.“
„Þú ræður,“ sagði Belli, „en margt og mikið mun velta
á þvi, hvort Angela Borgía óskar viðtals við þig. Geri hún
það, muntu kunna lagið á að köma henni í gott skap, en
þú ert í hættu, ef liún vill hvorki heyra þig né sjá. Þá verð-
ur bezt, að eg eldi ofan í þig og fylgi þér scm skugginn
þinn, hvert sem þú ferð. En umfram allt verður þú að
gæla þess að láta ekki sjá þig of oft eða viða með Kam-
illu Baglióne.” '
Andrea liristi höfuðið. „Það er nú gallinn, því að eg þarf
einmitt að koma mér sem bezt i mjúkinn hjá lienni, eins
og eg liefi sagt þér.“
Hann frétti ekkert frá Angelu þá um daginn og er liann
hitti Sesar Borgía þrem dögum síðar, spurði hann liertög-
ann, hvovt liann hefði skýrt málið fyrir frænku snini.
„Já, og hún tók því heldur illa, eins og við var að búast,
En það er aukaatriði. Konur af okkar ælt gera ætíð skyldu
sina.“
Síðar um daginn heimsótii Andrea Lúkreziu í þcirri
von að þilta Angelu þar, en hún var þar ekki. Hann bað
Lúkrezíu að færa lienni kveðju sína og tjá lienni, að hann
væri ólmggandi. Hún hét þvi, en bætti síðan við: „Því
skrifið þér henni eklci bréf og segið henni, livernig yður
er innan brjósls?“
Andrea lét elcki scgja sér'þetta tvisvar. Þá um kveld-
ið skrifaði hann Angelu cldheitt bréf, þar sem hann lýsli
örvænlingu sinni, formælti grimmd forlagana og bað
um að mega koma á fund licnnar. Siðan sendi hann bréfið
með örugguin manni, en fékk ekkert svar. Dagarnir liðu
og Marió Belli bjó til allan mat handa lionum og fylgdi
lionum hvert sem hann fór. Þeir fóru í hverja kirkjuna
af annari og svo vildi oft til, að þeir mættu þar einmitt
Varanó-hjónunum, sem fóru um síðir að licilsa þeim með
breiðu, kankvísu brosi.
„Xú cr góð von um að heimurinn taki miklum stakka-
skiptum íil liins betra,“ mælti Varanó einn daginn, „úr
þvi að stjórnmálamaður eins og þér og vígamaður á borð
við Bellí gerast svo trúræknir.“
Öðru sinni sagði Yaranó: „Það er annars kraflaverk,
að fundum okkar skuli bera svo oft saman, þrátt fyrir
hinn inikla fjölda kirkna i borgiimi og gríðarlega mann-
fjölda, sem sækir þær um þessar mundir.“
Að lokuin hætlu þeir félagar þó öllum látalálum og
fóru þau þá öll saman í kirkjulieimsóknirnar. Pílagrim-
arnir voru eidci alveg eins margir og fyrr á árinu, en
Belli hafði augun hjá sér i sifellu, því að liann ællaði sér
ckki að láta Andrea vcrða fyrsta manninn, er liann liefði
tekið áð sér að veruda, sem vegínn yrði. Hann hvessti
sjónirnar á hvcrn þann, sem liann laldi grunsamlegan,
en árás var aldrei gerð á Andrea.
„Það táknar þó engan veginn, að ekki sé hafðár gætur
á þér,‘“ sagði Belli við hann einn daginn. „Lafði Angela
mun fylgjast vcl með öllu.“
Eilt kvcldið, þegar þeir Belli voru á leið i heimsókn i
margar kirkjur og á aðra helga staði i fylgd með Yaranó-
hjónunum, sagði Bellí alll í einu: „Þetta er ákaflega að-
laðandi kona!“
„Já, það er liverju orði sannara!“
„Eg óska þér til hamingju.“
„Það er óþarflega snemmt eim,“ sagði Andrea og
brosti með sjálfum sér. Er Belli þagði, bætti hann við:
„En það rennur kannske einhvern tíina upp sá dagur,
er þér gefst tækifæri til þess.“
Nóttin var skollin á, þegar þeir fóru yfir Tíber-fljót og
Lt. -u i.nss öaruleós, þar sem þeir bjuggu. Er þcir áttu
fáein skref eftir þangað, urðu þeir varir við konu með
grímu fyrir andliti og i fylgd með pilti, sem hélt á ljós-
keri.
„Messer Andrea Orsíní?“ spurði liún og kannaðist
Ándrea þegar við rödd Tóníu, þernu Angelu Borgía.
„Sá er maðurinn, góða min,“ svaraði hann.
„Bréf til yðar, herra minn,“ mælti konan. „Þér viljio
kannske lesa það við bjarmann af Ijóskerinu og tjá mér
! svar yðar. Eg þvkist sjá, að þér kannist við mig.“
Engin undirskrift var á bréfinu, enda gerðist þess ekki
þörf. Þetta var heimboðið frá Angciu, sem Andrea var
búinn að biðo svo lengi. Honum létíi við að fé bréfið, en
þó langaði hann ekki lil fundar við Angelu svo skömmu
eflir að hann hafði verið með Yaranó-hjómmum. Myrkr-
ið og kuldinn i veðrinu drógu og úr allri löngun i þá átl.
En svar b.ans gat aðeins orðið á einn veg.
.„Fullvíssaðu húsfreyju þína um það,“ sagði Andrea við
konuna .að brcf þetta hafi vakið lifið í brjósti minu og
eg muni lcoma hið bráðasta.“
„Hcfði hún slcrifað mér einúm eða tveim dögum eftir
Gandolfó-förina,“ sagði hann við Bellí, ,,þá hefði allt verið
í lagi, en uú eru liðnir sex dagar frá því að eg skrifaði
henni. Mér lizt ekki á þetta.“
„Sagði ekki Lúkrézia frænka hennar, að hún hefði verið
veik?“ spurði Bellí og glotti.
„Trúir þú þvi?“ ;
„Nei, cg trúi því frekar, áð viliur'mínn E
liría sitji eiii-
7
Eg ætla aö gefa honum Íö5-
tirbróSur mínum tiu þúsund
króna ávísun i jólagjöf.
En þú getur það ekki. Þú átt
ekki tiu þúsund lcrónur í bank-
anum.
Þa5 gerir ekkert til. Hann
fer elcki meS ávísunina í banlí-
ann. Hann er svo nízkur aiS
hann geymir liana.
Hvernig gengur tóbaksrbekt-
in hjá honum frænda þínum?
Æ. hún gengur svo sem ekk-
ert. Hann hætti viö hana. Hann
gat ekki gert það upp við sig
hvort liann ætti heldur aS
planta vindlingum eða vindlum.
Líttu á þessa herfilegu mynd
þarna hinum rnegin.
Það er ekki mynd — þú ert
að líta í spegil.
Hvers vegna giftist þú svona
óiaglegum manni ?
Hann bað mín, góða.
Hann er afskaplega mikill
dýravinur; góður við allar
skepnur.
Hvers vegna skilar hann þá
ekkj apanum aftur andliti sínu.
Skóburstárinn: Á eg að
bursta skóna yðar, herra ?
Bankastjórinn: Nei.
Skóburstarinn: A eg að
bursta þá svo vel að þér-geti'S
speglað yður í þeint?
Bankastjórinn: Nei.
Skóburstarinn: Gunga.
Hún er svo súr á svipinn að
andlitssmyrslin hennar ysta
þegar hún ber þau á sig.
Eg vil íá mér kærustu sem
bæði er góð, gáfuð Og fögur.
Þú vilt ekki fá þér kærustu.
Þú vilt fá þér þrjár!
Lárétt: 2 Greip, 6 áburður,
7 friður, 9 nútið, 10 lítil, 11
ósja-ldan, 12 félag, 14 rómv.
: tala, 15 hola. 17 hósla.
|' t * , '
‘ Lóðrétt: 1 Fiskur, 2 fanga-
í mark. 3 iradTstaða, 4 sam-
tenging, 5 uppslökkur, 8
hljóma, 9 vafi, 13 sekt, 15
| skaut, 16 frumefni.
í
j : i
| Láusn á krossgatn nr. 63|9:
Lárétt: 2 Stegg, 6 seg, 7
R.E., 9 Si., 10 æfi, 11 móð, 12
Fa., 14 au, 15 bit, 17 innst.
Lóðrétt: 1 Biræfni, 2 S.S.,
3 tok, 4 eg, 5 griðung, 8 fcfn,
9 sóa, 13 ris, 15 B.N., 16 f.?.