Vísir - 04.09.1948, Blaðsíða 3

Laugardaginn 4. séptembér 1948
V I S I R
ILaíUjgapíijagssajga
LDUIB KAMP.
íLefgm iiae B 'BS8 Ú í ifi

mér tiú um, að ])etta væri Max, sem var gáfaður en ó-
gleymt og grafið, en svo áreiðanlegur, mælskur og rit_
: rakst eg á þetta í bókinni.'1 fær en drykkfeldur mjög
' Hún kolcaði við andartak:
„Sjáðu til, eg liefi ávalt lit-
ið svo á, að menn verði að
„jMax, já, sagði eg þér að
cg rakst á bann í Japan?“
IIúu svaraði því engu.
Þegav konan lians loks opn-
aði augun, leil í kringum
sig og kom auga á ];ann, ralt
bún upp hálfkæft óp og varð
otlaslegin, næstun* orrant-
ingaifull á svip, id honuni
fannsl. Þótti honum þetta
furðu gegna. ilann bafði
verið að lesa í blaði, og eflir
„Golt og vel,“ sagði bann. þér,“ sagði liann
taka afleiðingunum að þvi ef „Þáð var í vetur sem leið,“
þeim verður eittlivað á. Jafn- sagði hún. „Eg liitti hann í
vel, ef menn verða að varð- boði. Eg veit ekki hvernig
veita leitt leyndarmál. Mér það gerðist en eg fór að
er illa við fólk sem alltaf er dreklca með bonum. Varð
að játa mistök sín og syndir. mjög drukkin, geri eg ráð
einkenni- 'Það er eins °s að taka ein‘ H rir-“
„Þú getur verið áhyggjulaus, lega þurr í kverkunum, og hvein hlul byrði, sem manni i „Þú þarll ekki að segja
sagt pabba allt af létta, ef bikandi, „að eg-ætlaði að búa er sk>Tlt aS bera’ og leggja a mér frá þessu,“ svaraði hann.
eitthvað bjátar á. Hefirðu til te banda þér. Mér flaug í herðar annars. Það vil eg llonum var skapi næst að
áhyggjur al' einhverju?" hug, að þú kynnir þá að sofa ckki' sizt al öllu vildi eg braða sér út, beita kröftun
Þegar hún leit í augu lians betur.“
velta mjnum byrðum á þig.“ um á einbverju, en mest af
var tillit þeirra þannig, að
liann gat ekki verið í vafa hann við:
um, að hún var að reyna að
Er liún svaraði engu bætti
að liann varð þess var, að hún leyna bann einhverju. Hon-
Arar ekki eins og hún átli að um fannst sem kaldur gustur
sér, liafði liann gefið lienni færi um stofuna.
nánar gætur. Nú gekk hann „Það amar ekkert að mér,
til hennar. elskan mín.“ Hún reyndi að
„Hvað er að, væna min?“ blægja. „Eg var dálítið tauga-
sagði hann vinsamlega, er óstyrk. Kannske Jjcssí bók
bann kom til liennar. Hann hafi baft þessi áhrif á mig
sellist á annan arm stólsins,
sem hún sat í.
„Ekkert,“ sagði hún. „Ekk-
ert, elskan mín.“
„Ertu viss um það?“ sagði ist ekki eiga sér viðreisnar
Iiann.
Hún reyndi að brosa
von
„Það veit eg vel,“ svaraði öllu ráði hann, að sjá ör-
hann. væntinguna liverfa úr andliti
Hún leit á hann sem hennar.
„Eg leit sem snöggvast i snöggvast: i „Það kom einhvern veg-
bókina, sem þú varst að „Þú bafðir rétt fyrir þér. inn af sjálfu sér, að fá sér
tesa-" Þú varst einu sinpi i ibúð glas með Max. Hann spurði
Hann reyndi enn að lála Max.“ mig hvernig eg gæli verið
sem ekkert væri. Hún hélt niðri i sér andan- viss um, að eg elskaði þig, nú,
„Eg sá þar eitthvað uni um, meðan hún beið þess að er þú hefðir verið að beiman
náunga, sem lá á setustofu- ]lann segði eittlivað. i tvö ár. Hann vildi kvongast
góHi. Þctta minnti mig á __0„ mér af nýju. Eg veit ekki
Hann tók bókina í hönd eittinað, en eg get eklci kom- Max var fyrri maður henn. livernig það var, en þegar eg
Hann hafði lesið liana á l5vi tvril miS-‘' ar. Já, það er þá þella. hugs- raknaði við og sá allar þess-
„N ið skulum ekki lala um ag; ]lann. Það var Max. Í ar bækur allt í kringuin mig,
þelta, ‘ sag'ði liún fljóllega. ]1US1 ]ians var griðarsloe les- þá---“
„Eg held, að dularfullar stQfa nieð bókaskápum frá j IJann tók liana i fang sér
skóldsögur hafi miður góð go]fi ]]] lofts. Það vai' stofan og þrýsti hen.ni að sér.
aln if a mig, það er allt og sem hann hafði verið að rcyna , „Elskan min, vertu ekki að
sumí.“ að muna þegar hann las ásaka sjálfa þig. Eg vissi
Hann vissi, að ])etta var þetta i-sögunni. Hann liafði þetta — liefi vitað það lengi.“
ekki salt. verið í boði bjá Max, og þá j „Nei, nei, bvernig gaztu
„Þetta er ekki saga, sem á kymitist hann fyrst konu vitað það?“
ser.
skipinu. Hún fjallaði um
drykkfeldan mann. sem virt-
til „Þú ætlar þó ekki að lelja
tima, og éinkum mánaðarins,
sem liðinn var, síðan er hann
kom heim aftur.
heima i flokki dularfullra ]ians jfúu var þá skilin við
skáldsagna,“ sagði hann. Max, en þau voru enn vinir.
„Jæja, er bún það ekki?
„Max sagði mér frá því.“
„Nei, nei, það getur ekki
bans, en brosið var veikt og mér trú um, að þú hafir orð-
ekki sannfærandi. Hann leit ið óllaslegin af að lesa skáld-
hana enn fyrir augum sér, sögu?“ |
eins og fyrir nokkurum min- ' Rödd hans bar því vilni,
útum, er hann hafði tekið til að hann trúði henni ekki. j
að virða hana fyrir sér vegna Hún spratt á fætur. i
þess að bún var ekki eins „Eg er víst þreytt. Eg lield ”Jæja’ er lmn Paö ekkl; Þeim hafði komið saman um verið, hann gæti ekld leildð
og hún átti að sér. Og nú lét eg fari að búa mig undir að .sagðl lmn vonleysislega. Hun að s]cilja þaunig. Og hann mig þannig, þótt eg vildi ekki
hann bugann reika til liðins hátta.“ gekk fram ,llja llonum og kafði þá sannfærst um hvers þýðast hann af nýju.“
ilýtli ser 1 rumið. Hann veglla öllum geðjaðist að i Framh. á 7. síðu.
í svip var honum hugslæð- breiddi yfir liana, og er liann
ast að liætta að ræða um slökkti á lampanum sá hann,
þelta cða hugsa, reyna að aö hún var enn áhyggjufull
Fyrir nokkurum mínútum koinast í sama liugarástand a Svip.
hafði hann horft á hana, þar 10g áður en liann varð ótta I „Við skuluin ræða um
sem hún sat i hægindastól, hennar var, én það vár ekki þelta,“ sag'ði liann og settist
og lét fara vel um sig, með auðvelt, að hælta að bugsa á rúmstokkinn hjá benni.
lukt augu, og bann liafði um þetta. Hún fór inn í svefn-1' „Jæja, elskan mín,“ sagði LítUl afli
liugsað um hversu vndislegt1 herhergið, cn hann fór að 'hún þreytulega og snéri sér
og kyrrlátt væri lijá þeim, og rýna í bókina, og varð star- un(]an.
hann naut þess, að borfa á snt á þessar línur, sem komu Það var næstum eins og
Enskur togari
er nú a togaramiðum fyrir kom hingað í fyrradag.
Austurlandi, þar sem bezt Hafði orðið fyrir vélbilun.
veiddist á dögunum. Hins
hana, lukt augu hennar,' ]:0num kunnuglega fyrir: hann væri að tala við sjálfan vegar liefir sæmilega aflazt
dökkt hárið ,næstum rauð-| „ —----------maðurinn, sem sig: j á Halanum, að þvi er Vísi var Hvar eru skipin?
leitl í skini lampans, og hon- hi á gólfábreiðunni, út úrj „Það var eitlhvað varðandi tjáð af LÍL í gær. j Eimskip: Brúarfoss er
um hafði fundizt, að þessi drukkinn eftir
sjón xTæri sönnun þess, að drykkju, reyndi
whislcy- manninn
bókasafninu, l
í svip að drukkna manninn á gólfinu.; Aflasölur.
Leith. Fjallfoss fer frá Vesl-
mannaeyjum i dag áleiðis til
svcimi fyrir augum hans, æ'. öxl hennar. 293.314 kg. Þá seldi ,Öli Siglufirði. Horsa fór fra
hraðar.“ I „Geturðu ekki trúað því, Garða hinn 30. f. m. i Eng- llufí til Reykjavikur i gær.
hann væri að fullu laus úr virða fyrir sér bækurnar ijEghefi reynt að muna þetta j Uöðull úr Hafuarfiiði scldi. Hull, Goðafoss er í Amster-
herþjönustunni og gæti nol- bókaskáp i herberginu, en — þvi ag mer virðisf það á afla sinn, 307.775 kg. í dam. Lagarfoss cr i Kaupr
ið kyrrðar og öryggis beimil- það var sem allt bringsnérist eÍnhVeni liátt tengt okkur. Bremerhaven 31. f. m. Kald- mannahöfn. Reykjafoss,
islífsins. Og svo þetta báll- fyrir augunum á honumt Er það ekki svo?“ bakur seldi afla sinn 2. þ. m. Tröllafoss og Sutherland eru
kæfða óp og óttinn i augum bælcur í bundraða tfili voru á 1 Hann lagði hönd sina á í Cuxhaveh, en hann var með i Reykjavik. Selfoss er á
hennar? •>
Hann var ekki i neinum
vafa um, að kona lians unni
Íipnum. Tilfinningin um það
hafði ekki gert liann stoltan,
ekki stigið honum til höfuðs-
ins, aðeins gert hann örugg-
an og ánægðan.
Og nú liafði þetta lcomið
fyrir. Eins og eitthvað hefði
skotið upp kollinum allt í
Eitthvað um hækur! Iler-
bergi fullt af bókum. Og
þetta var eitthvað tengt konu
hans. Hann gat ekki munað
einu, eilthvað, sem lcynni að á rafmagnsplötuna. Ilann
elskan mín, að eg er þin meg- landi 1845 kit fyrir um 56Ó0 j Vatnajökull er i Leith.
in, ef eilthvað bjátar á, vil stérlingspund. Rikisskip: Hekla er vænt-
lijálpa þér. Eg vildi að þú j anleg til Siglufjarðar i dag.
gætir trúað mér l'yrir þvi, Skúli Magnússon, j Esja er væntanleg frá Glas-
hvað þetta var, liversu mjög‘sem amar að þér.“ j bæjarútgerðartogari Rvlc. gow i kvöld. Ileiðubreið er a
sem bann reyndi. Bækur, J Hún fór að gráta. Og hann j for á veiðar í gær. Patreks- suðurleið frá Fáskrúðsfirði.
kona hans. .... ! lét hana afskiptalausa þar tiL f jarðartogarinn Vörður kom
-----+ Ilann fór fram í eld- grátinum linnti. Ilann hvorlci í gærmorgun til þess að taka
liúsið og setti ketil með vatni 1 snerti hana né gei'ði tilraun ís. Brezka olíuflutningaskip-
liafa mi'ður góð áhrif á sam-
búð þeirra. Ilann ákvað að
ætlaði að færa henni heitt te.
Þegar liann kom inn í her-
gæta þess, að láta elcki á jhei'gið, sat hún við snyrtiborð
neinum grun bera og fara j sitt og greiddi sér og varð
varlega í sakirnar. Hann’ ]ians ekki Vör þegai*. En þeg-
reyndi að láta sem ekkert ar hún varð hans vör lcippt-
væri, lagði liendur sínar að ist hún sVp viðýað hánn varð
vöngum hennar og lxorfoi áhyggjufullur um Tiana.
heint framan í liana, „Eg ætlaði bara að segja
til að þerra tár hennar. Hann ið, Britislx Drummer fór í
sá, að hún var að reyna að gæi'moi'gun héðan.
laka einhverja ákvörðun. Og
liann beið átekta. Súðin
„Eg ætlaði mér aldrei að hefir verið tekin upp i
segja ]>ér frá þessu,“ sagði siipp til viðgerðar. og málun-
]>ú)i þrálega og einarðlega. ár. Þá var Egill rauði, togari
„F.g lcii svo á, að þetta skipti Neskaupstaðar. lekinn i slipp
; initJugnálkjjhvorki fyr- í gærmorgun til botnhremsl
ii' þig né mig. Eg hafði talið unar og málunar.
Skjaldbreiö fór frá ísafirði i
gær á leið til Sirandahafna.
Þyi'i 11 er fyrir Norðurlandi,
fór síðast l'rá Sauðárkróki á
leið norður um land.
Skip Einarssonar & Zoéga:
Foldin er í Aherdeen. Linge-
stroom verður 1 IIull 6. þ. inj
Reykjanes kom til Vesij
mannaeyja i gærmorgun. J
Verður í Reýkjavik í kvöld: