Vísir - 20.10.1948, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 20. október 1948
VISIR
s
IDQQQOQQOOQQQQQQQOQOQOOQOOQQQQQOQQQQOOOQQCXJOQQQC
ISAMUEL SHELLABARGER |
StaqÍare^ut
7B §
QOQOQOQQQCQQQQQQQQQQQQQQCQQQQO *
hún. „Þú ert ýmist blindur eða alsjáandi og þessi niaður
er ýmist illmenni eða miskunnsami Samverjinn.“
„Já, þetta þarfnast nokkurrar skýnngar, mamma, en
eg skal segja þér allt af létía, þegar þar að kenmr. En
þetta er frelsari minn, Maríó Bellí.“
Frakkinn hneigði sig. „Eg sé ljóslega, livaðan lians lign
hefir dugnaðinn og atgerfið, Madonna.“
„Tign?“ át Andrea eftir með beizkju ,en Bellí svaraði
ekki, fyrr en hann var búinn að hagræða honum í gras-
inu og færa honum matinn, sem móðir hans livatti hann
til að ela gætilega. Þá sagði Bellí: „Þú verður alltaf liöfð-
ingi í augum mínum, alltaf örsíuí og cg geri ráð fyrir
því, að hermenn á Italíu muni um alla framtið þekkja
þig undir þvi nafni.“
Andrea spurði Marínó, livort lianns vrði ekki saknað
i höllinni, er hami hyrfi þannig á brott.
„Nei, eg bað um brottfararleyfi. llertoginn lieldur, að
eg sé að reka ykkur úr dalnum, en annars bið eg þig um
að vera blindur áfram um liríð mín vegna, ella verður erf-
iðara að forða mér frá snörunni cn i Ferröru forðum. Eg
varð að liugsa til framtíðar minnar“ Bellí ldó við
„og' þinnar."
„Framtíðar minnar?“ át Andrea eftir.
„Já, eg' sagði skilið við þig í Fjallaborg, Jjvi að þú vildir
endilega ana út í glötunina, en eg æUaði hinsvegar að
ganga í lið með andstæðingunum til a'ð geta forðað þér
frá eudalokunum, sem eg sá fyrir.Eg ber mikla
virðingu fyrir þér og skulda þér meira en .mér verður
unnt að greiða.“
„Skuldar mér fvrir hvað?“
„Þér er ljóst, að eg er ekkert gefinn fyrir þa'ð, sem
xnenn kalla liinar göfugri tilfinningar. Tvisvar liefi cg
séð, að djöfullinn er ekki alveg einráður i heiininum. Eg
á Systur Lúsíu að vísu mest upp að unna, en þegar þú
snérir baki við öllu, sem þú liafðir dýrkað, vegna sann-
færingar þinnar og samvizku, þá þóttist eg sjá, að eg
rnundi einlivern tíma geta skriðið upp úr helviti. Eg hafði
b.ugsað mér að byrja nýtt líf.“
Andrea ypp'ti öxluin. „Þú erl kynlegui- fugl, eins og eg
hefi ofl sagt. Eg hefi sannarlega ekki blelckt menn eins
xnikið og þú..En mig langar annars lil að viía, livað
hefði gei*zt, ef Systir Lúsía liefði ekki skorizt í leikinn."
Bellí hikaði augnablik. „Eg átti enn eilt spil,“ sagði
hann utan við sig. „En eitt skil eg þó ekki hvernig
Systir Lúsía gat vilað, að eg ætlaði að myrða Sesar Borgia
í kveld.“
Hann kleip sig í hökuna og þau sátu þögul, unz dimmt
var orðið. Þá leit hann upp.
„Þeir ættu a'ð fara að koma,“ sagði hann.
„Hverjir?“
„Það spurðist um borgina ,að þig mundi skorta hæli i
fjöllunum og þú mundir biða hér. Lciðsögumennirnir
hljóta að koma rétt strax. Þii manst, að þú erl blindur.“
Bellí snéri sér að Mónu Kostönzu. „Madama, Orsiní er
betjá allra hér u'm slóðir. Bændurnir eru fúsir til að láta
lifið fyrir hann og margir hafa þegar gert það.Eg
býst við því, að þú farir til Krespínó um tíma, herra, þegar
þú verður búinn að jafna þig-“
„líann sezt þar að fyrir fullt og allt og mála myndir,
Droltni til dýrðar!“ svaraði Móna Kostanza.
„Nei!“ svaraði Anch-ea ákafur og starði í áttina til
borgarinnar. „Nei, eg vona, að eg gcti snúið aftur til
Fjallaborgar Drottni til dýrðar, um það er lýkur. Heldur
l>ú, að Madonna fáist til að fvrirgefa mér, Maríó? ....
Annars er það ekkert aðalatriði. Eg hcfi ekki rétt til a'ð
biðja hana fyrirgefningar, fyrr en cg hefi unnið það aftur
lienni til handa, sem hún hefir tapað mín vegna. En færi
l'.ún úr borginni, áðin- —-----“
„Hvernig ælti hún að geta það'? Hún kaus að vera um
kyrrt, svo að um ekkert er að velja framar,“ mælti Bellí.
„Hún er ekki siður fangi en þú undanfarið. Ilitt er þó
öllu verra, að Boi’gía licfir lieitið a'ð gefa Don Esteban
Ramirez hana.“ Anclrea fylltist liryllingi og mátti ekki
mæla. „Borgia hatar hana næstum því eins mikið og
Þig“
„En þá . . . . “
„Þá er skamnuir tími lil»stefnu,“ mælti Belli reiðilega.
„Hún er hugrökk, en Ramirez cr alkunnur þrjótur. Eg
ve.it ekki, hvernig þelta fer, en það gelur kannske verið
þér nokkur huggun, að höfuðsnienn hertogans — Gravína,
Ólíverottó, Giampaóló Baglíóne, Vílellozzó og fleiri -
gela snúið baki við honum þá og þegar. Þeir eru óánægðir
og geta komið honum á kné, ef þeir slanda saman. En
það er bczl, að þú skiptir þér ekki af þeim, því að her-
toginn þelckir ráðabnigg þeiira ekki síður en þeir sjálfir.
Geri þeir hinsvegar uppreist, þá verður liann lítils megn-
u.gur og þér gefst þá tækifæri til að taka Fjallaborg. Eg
veit liinsvegar eklci, hvernig þú átt að fara að því, févana
og vinalaus. Eg skal þó láta þig fylgjast vel með öllu,
sem gerist og stend mc'ð þér, ef lækifæri gefsl — þótt
ekk: væri af annari sök en að hálsinn á mér verður einskis
virði, ef Borgía fréttir, a'ð eg blindaði þig ekki. Það, sem
þú verður fyrst og fremst að hugsa um nú, er að safna
kröftum í köggla.“
Móna Kostanza sagði óttaslegin: „Á eg þá ekki að fá
áð liafa þig hjá mér, sonur minn, þrátt fyrir allt?'‘ Svo
þagnaði hún skyndilega. „Xei, þetta er breytt. Þú ert
breyttur. Gerðu það, sem þú telur rétt — með blessun
minni.“
Andrea klappaði henni á höndina. „Það skiptir miklu
máli, mamma. .... En Belli,. eg má ekki til þess hugsa,
að Kamilla sé ein í höllinni með þcssúm spænska glrepa-
manni getur þú ekki gert neitt?“
Nú hevrðist kvistur brotna skammt frá og siðan greini-
legt lótatak.
„Hérna koma þeir, sem ætla að bjóða þér hæli, Mess-
ere. Þeir munu leyna þér vel, en þú verður að láta mig
vita, hvernig eg á að hafa samband við þig'. En meðal
annarra orða, þig skortir ferðapeninga. Gerðu svo vel.“
Andrea var undrandi vfir þvngd pvngjunnar, sem Belli
fékk honuni. „Nei, vinur, þetta cr ol' mikið.“
„Þú átt þetta sjálfur.“
„Eg skil þig ekki."
Bellí ldó lágt. „Þetta cr féð, scm hcrtoginn greiddi mér
fyrir að stinga úr þér augun.“
Sextugasfi kafli.
Gettum má að því leiða, að vinsældir Maríós Bellis hafi
ekki vaxi'ð eftir að hann stakk auggun úr Andrea. Menn
fengu viðbjóð á honum og reyndu.að forðast liann eftir
inætli. Þa'ð valcti því furðu og hrvlling allra, er Bellí og
Alda litla sáust á tali i eiuu gluggaskotinu daginn eftir
Frá Hull.
M.s. FOLDIN
26.—27. þ. m.
EINARSSON,
ZOEGA & CO. H.F.,
Ilafnarhúsinu
Símar 6697 og 7797.
SKiPAIlTGCRÐ
RIKISINS
„HEKLA"
Áætlunarferð austur um
land í hringferð hinn 25. þ.
m. — Tekið á móti flutningi
til Fáskrúðsfjarðar, Reyðar-
fjarðar, Eskifjarðar, Norð-
fjarðar, Seyðisfjarðar, Þórs-
hafnar, Kópaskei-s, Húsavík-
ur, Akuieyrar og Siglufjarð-
ar á morg'un.
Pantaðir farseðlar óskast
sóttir árdegis á laug-ardag.
£ & &U?rt>U$kA:
„Hvers vegna komst þú í veg fyrir,
að þt-s-si maður hiefði ijónið ?" spurði
Chedvdek byrstur.
,,1‘etta Ijón er upptihald mitt,“ svar-
að'i Tarzan. „Vinir tninir drepa aldrei
sér til g:úuans.“
„Enginn viilimaður skat fá aö ey'ði-
h'ggja minar veiðar,“ stigði Hinker og
a'tinði.að berja Tarzan niður. .
En Tarzan fleygði lionuin tit jarðar
nieð snöru handtaki. l>á greip Hinker
til byssu sinnar og skaut.
-i.'bU-