Vísir - 08.11.1948, Blaðsíða 7

Mánudaginn 8. nóvember 1948
V I S I R
aOOOOWOOOOOOOOOOOQCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCXX
ISAMUEL SHELLABARGER
Sra^íare^nr
B9 |
OQOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOQ
óllum! En við skulum jafnframt biðja hann um að auð-
svna okkur náð sína framvegis, svo að við getum staðið
fast fyrir, þegar fjandmenn leita á okkur aftur, hrundið
álilaupum þeirra og varizt, unz sá dagur rennur upp,
þegar eilífur friður ríkir.“
Hún þagnaði andartak, en snéri sér síðan að Mciss og'
Báyard.
„Það sæmir ekki,“ mælti hún, „að eg sýni ekki, að eg
kunni að meta hjálp þá, sem þessir tveir menn hafa veitt
okkur, þvi að án liennar hefði það ekki verið kleift, sem
unnið var i kveld. Eg votta ykkur þakklæti mitt og heiti
ykkur ævarandi vinfengi þegna minna.“
Að svo mæltu benti hún Seraf að ganga til sin. Hann
hélt á litlum kistli og' úr honum valdi Kamilla tvö dýr-
índis djásn, sem hún gaf höfuðsmönnunum, en manngrú-
inn hyllti þá. Meiss ljómaði allur og tautaði eitthvað fyrir
munni sér á þýzku. Bayard setti dreyrrauðan og mælti,
vandræðalegur:
„Frú mín, það veit trúa mín, að þér gerið alltof mikið
úr hjálp minni. Eg liarma aðeins, að hafa ekki getað
unnið yður meira og verið lengur i þjónustu yðar. Én eg
met þessa gjöf yðar jafnmikils og lijartalag yðar og hug-
ickki. Eg sver að bera djásn þetta yður til heiðurs, þegar
eg tek næst þátt í hérmannaieikjum í viðurvist Frakka-
konungs.“
Þegar mannsöfnuðurinn kyrrðist aftur, snéri Kamilla
sér að Andrea og sagði: „Hvað Orsini höfuðsmann áhrær-
ir, þá liefir hann ekki gert annað eða meira en honum bar,
þar sem hann var foringi hersveita Fjallaborgar. Hann
verðskuldar því livorki sérstakt lof né laun, enda hefi eg
ekki liugsað mér að verðlauna hann á neinn hátt.“
Allir viðstaddir gripu andann á lofti. Menn voru sem
steini lostnir. „Nei, þetta nær ekki nokkúri átt, Madonna,“
sagði Bayard.
„Nema með hendi minni,“ bætti Kamilla við.
Hafi viðstaddir verið háværir áður, var það ekkert i
samanburði við þau fagnaðaróp, sem nú kváðu við. Menn
hylltu hina nýju höfðingja Fjallaborgar. Fögnuðurinn átti
sér engin takmörk og ópin ætluðu aldrei að liljóðna.
Andrea féll á kné og bar hönd Kamillu að vörum sér.
„Hrekkjasvipurinn á andliti þinu hefði átt að vera mér
hæg sönnun,“ sagði hann við hana, er liann stóð upp og
tók sér stöðu við hlið hennar. „Það veit trúa min, að eg'
er hræddur um að þú gerir mér grikk á^leiðinni upp
kirkjugólfið!'4
„Andartak,“ sagði hún, r.étti upp aðra höndina og gat
eftir langa mæðu þag'gað niður i mannfjöldanum. „Eg
hefi ekki lokið máli minu. Ilér er staddur maður, sem eg
á meira að þakka en nokkurum öðrum, að Andrea Orsini
undanskildum.......Messer Marió,“ sagði Iiún síðan við
Bellí, sem stóð skammt frá pallinum, „þér ættuð að vera
hér við hlið mér. Nei, ekkert lítillæti. Gangið fram.“
Kurr fór um mannfjöldann, þegar nlenn veitlu því eflir-
tekt, að Bellí var í einkennisbúningi Borgía-hersins. „Eg
er varla svo til fara, að eg geti verið hér,“ sagði liann og
glotti.
Kamilla tók enn til máls, skýrði frá afrekum Bellís og
hvernig liann hefði bjargað Andrea i þessum sama sal.
Mannfjöldinn rak upp fagnaðaróp, en að lokum aflienti
Ivamilla Bellí kistilinn og það, sem enn var eftir af dýr-
gripum i lionum.
„Æ sér gjöf til gjalda,‘“ sagði hún, „og þelta færi eg
yður fyrir rýtinginn.“
Það kom öllum á óvart, er Belli hristi höfuðið. „Eg
_______________________»
IMý fæðingar-
deild á ferð- |
inni ? t
Kleppshyltingum leikur nú
mjög hugur á að vita, hvað
líður stofnun lyfjabúðar í
hverfi þeirra.
Yegna upphringinga ým-
issa manna þar, spurðist Vísir
i gær fyrir um það hjá land-
lækni, hversu amrgir lyfja-
fræðingar hefðu óskað leyfis
til að reka lyf jabúð á þessunx
slóðum. Var auglýstur um~
sóknarfrestur útrunninn ái.
mánudag. Landlæknir kvaðst.
engar upplýsingar gefa í
þessu máli — væri það ekkih
lækni, hversu margir lyfja-
vandi sinn. Mun hann telja'
slík embættismálefni einka-;
mál.
Mun þó marga Kleppshylt-
inga fýsa að vita, hvort héiý
muni eiga að verða á ferðinni
nýtt fæðingardeildarmál, að
því er framkvæmdarhraða
og annað snertir.
Yfir 900 þúsund dýrateg-
undir eru taldar vera til og
600 þúsund þeirra eru skor-
dýr.
Heimsfræg myndaferðabók fr Islandi
Island við aldahvörf eftir Auguste Mayer
Fyrir röskum 100 árum gerðu Frakkar út einn stærsta erlendan leiðangur, sem lil Islands hefir komið. Foringi fararinnar
var Paul Gaimard, sem Jónas Hallgrímsson orkti til kvæðið þjóðkunna „Þú stóðst á tindi Heklu hám“. í förinni voru einnig
Xavier Marmier, sem kunnur er úr Heljarslóðarorustu Gröndals og franski málarinn Auguste Mayer. Um leiðangur Gaim-
ards var gefin út stærsta og veglegasta ferðabókin um Island, sem út hefir kómið. Hlaut hók þessi einkum frægð fyrir
hinar fögru Islahds-mvndir Mayers.
Nú hefir úrval af myndum þessum í fyrsta sinn verið gefið út á Islandi. Myndirnar, sem eru víða af landinu, eru ekki ein-
göngu fagrar og sérkennilegar, heldur hafa þær einnig menningarsögufegt gildi, því að þ'ær sýna ýmsar horfnar byggingar,
búning fólks fyrr á tímum og lifnaðarhætti.
Sendiherra Frakka á íslandi, Henri Voillery ritar formála íyrir bókinni og Guðbrandur Jónsson prófessor segir frá ferðum
Gaimards og félaga hans um landið.. Formáli bókarinnar er á fronsku og íslenzku og' allt annað Iesmál og textar undir
myndum á íslenzku, frönsku, ensku og' dönsku.
Kvland viö
aldalivörf á
crindi inn á
sérlsverí ís-
lcnækl lieiniili
Island viH
aldalivörf er
tilvalin gijöfi
isanda VÍBIEBIM
yöar erlendis