Vísir - 16.02.1949, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 16. febniar 1949
VISIK
XniÞntjm :
Úr heliarklóm
Fyrir einu ári var eg von-
laus drykkjumaður. Eg
gerði tilraunir til þess að
hætta að drekka. En þ||r
mishcppnuðust. Eg draklc
meira og meira. Það var Eé-
lagasamband fyrrverandi
drykkjumanna, sem kom mér
á réttan kjöl.
Eg liafði heyrt sagt frá
félögum þessum, og að mið-
stöð þeirra væri i New York.
Annars var eg oftast fullur,
svo það drögst að eg skrif-
aði tii miðstjórnarinnar. Eg
þekkti ekki iVeimilisfangið,
svo eg skrifaði á umslagið
beiðni til póststjórnarinnar
um að koma bréfinu í rétt-
ar hendur þó að það vantaði.
I-'.g gat þess að eg hefði
barist í báðum heimsstyrj-
öklunum, en væri nú mjög
hjálpar þurfi.
Síðar frétti eg það, að
pósturinn, sem kom bréfinu
til skila hafi sagt, er liann
afhenti það: „Eg kem hér
með hermann. Þið verðið að
rcyna að gera mann úr hon-
um“.
Afsakanir eru
engar til.
Svo Iiófust brélaskriftir
milli mín og félagsins. Eg
bjó i alskfckktum landshluta*
og gat því ekki haft per-
sónuleg samband við það.
Hvorki miðstjórhin né und-
irfélögin. Eg fékk mörg bréf.
Með köflum komu þau dag-
lega, flest loftlciðis. Þau voru
vél samin, stutt og læi'dóms-
rik. !
Það er þýðingarlaust að af-
saka drykkjumanninn, og eg
gerði það ekki. En það voru
vissar ástæður, senx urðu
þess valdandi, að cg fór að
di’ckka. F.g hafði farið úr
sjóliðinu og vann um nætur.
Dóttir mín vann á daginn.
Sonur minn var flugmaður
í Kína. Fhix hann hafði eg
ekkcrt fi'étt um langt skeið.
-Konan mín var veik, og við
höfðum enga hjálp við heim-J
ilisstörfin. Eg var þreyttur,
og mér leið ekki vel.
Svo fékk eg mér í staup-:
inu, lil þess að liressa mig. ’
Vinið varð cins og stafur,'
er eg studdist við.
Aftur *r drukkið.
Konan mín dó. Og eftir
dauða hennar fór eg að
diekka mikið. Um kvöld í
rigningu ók bíll á mig á
þjóðveginum. Þar lá eg hálf-
dauður, en bílstjórinn ók
deiðar sinnai’. Fg var fluttur
; i sjúkra’hffsv'ar lá'ég>á márg-
svhnaði, eg datt og fékk
s.tórt sár á höfuðið. Prest-
ur nokkur fann mig liggj-
andi á götunni, blóði drif-
inn.
Eg kornst nokkurn veg-
inn til heilsu, og reyndi að
lcomast aftur í sjóliðið. En
vegna diwkkjuskajiar stéiðst
eg ekki prófið. Allt var von-
laust. F.g reikaði um eins og
skipsflak. Eg lenti oft í rifr-
ildi og bardögiun. Flesta
moi’gna vaknaði eg með
timburmönnum. Svi venju-
lega meðferð, sem fylliraftar
sæta þrjátiu tíma fangelsi
í eininenningsklefa jók á
áfengisfýsn mína. I’.g
skammaðist mín, og þráði
áfeng'i til þess að la kjark.
Kvöld nokkurt fór eg fram
í eldluis til þess að leita að
l'lösku, sem eg liafði falið
þar. Eg opnaði óviljandi
rangar dyr og valt niður
kjallaratröppurnar. Eg
missti meðvitund í tv:er
klukkusíundir. F.r eg rakn-
aði úr rotinu, sá eg þrjá
ketti, er sátu grafkyrrir í
grenndinni og horfðu á mig
spyrjandi augum. Eg dauð-
skammaðist mín. Kettirnir
höfðu meiri áliril' á mig, en
ræða hefði liaft.
Iteynt að bæta l'fernið.
Nú ætlaði eg að brevta utn
strik. F.n það varð lítið um
efndir. F.g drakk minna dagj
og dag, en því nxeira daginn
eftir. Og er eg var konxinn
í hundana greip eg þetta
hálmstrá að skrifa til Félaga-
sainbands fyrrverandi
drykkjumanna. I
1 fyrsta bréfinu stóð: „Við
hjálpum yður, ef þér viljið
fá hjálp“. Á þennan hátl var
nokkru af ábyrgðinni sett á
mig. Hið eina, senx félagið
krefst, er ákveðin ósk um að
hætta að drckka. I
„Við gerum allt yður að
kostanðarlausli“, stóð i bréf-
inu.
Bréfritarinn óskaði mér tll
hamingju, og bað mig að
skrifa aftur. Það gerði eg. I
I'élagið sendi mér-pésa, er
eg skyldi lesa. í einuni þeirra
stóð þessi ámiiining: „Asetjið
yður á hverjuni moigni, er
þér farið á fætur, að smakka
ekki áfengi þann dag. Þér
skuluð ekki gera heit iim
æfilangt bindindi. Látið
hverjum degi nægja sína
lótbroti eða lijartabilun.
unum á mér, ogfieitið á mig
að ganga í bindindi,- |
„Sýndu, að þú sért mað-
ur“, sögðu þeiri
En áfengisfýsnin er sjiik-
dómur, sem skammaræður
eg þurfti að grípa til áfengis1 á^ur 011
til þess að losna við þæi’.
Mínir óþekktu hjálpar-
menn voru hyggnir, þeir Trúin er til mikillar
sendu mér stutta bæn, er eg hjálpar.
skildi hafa yl'ir. Bænin liafði F.g skildi, að félagið neyddi
mikil áhi’if á mig. engau að vissu marki, held-
Upp frá þessu fékk eg bréf ur fylgdi honuni að þvi vin-
daglega. I þeim voru mörg gjarnlega. F'élagasamband
góð ráð. 1 einu þeirra var lyi’rverandi drykkjmanna
mér ráðlagt að liorða mik- hefir ekki útrýmingu áfengis
il sætindi, því að drykkju- á stefnuskrá sinni. Trúniál
rnenn l'á aukinn syluir- ekki heldur. Þó kemst jiað
skammt við nautn áfengra ekki lijá Jiví að belida á,
drykkja, og þetta þyrfti að að trúin á æðri máttarvöld
bæta líkamanum upp, cr er mikil hjálp fyrir þá, sem
hætt væri við áfengið. henni eru gæddir.
Sigurinn var ekki auðunn- í einu bréfa minna lcomst
inn. F.g féll ennþá tvisvar eg svo að orði: „En er jiað
l'yrir áfenginu. F.n bæði lækn- nokkur ávinningur að bjarga
irinn og ráðunautar mínir mér?“
í, er því að kenna, að þeir
trúa ekki á neitt æðra en þá
sjálfa. Menn verða að fá
jákvæða afstöðu til lífsins
og trúa á framtíðina, sjálf-
an sig og æðri máttat'völd.
Þegar Jiessu er náð, geta
menn rekið djöful vinsins af
höndum sér.
Og vinir mínir trúa því,
að mér hafi tekizt það.
sögðu, að ekki þýddi að salc-
ast um það, þetta væri al-
gengt meðal drvkkjumanna.
Þeir svöruðu: „Um Jiað
munuð j>ér síðar fá fulla
vissu. Þér getið lfiað í mörg
ár cnii, og Jiað væri fásinna
að láta jiau verða leiðinleg.
Þér getið hjálpað mönnum,
sem líkt er ástatt með og yð-
ur.
Mcnn glcyma bczt eigin
i
náunganum
Freisting,
sem var sigruð.
Mér óx kjarkur að nýju.
Mér var ráðlagt að forð-
ast deilur og geðæsingu. ,
Reyndi eg til jiess að komast a,.,^;-Jll,n ,ueð »JVÍ að hÍal»*
hjá stælum, svo sem mögu- ,, ..
le,ft var i -g *an8anl Pess !*ð lara
til New York. Vinirnir ó-
þeklctu hvöttu mig til jiess.
Þeim lék cins mikil forvitni á
að kynnast mér og eg jieim.
Svo fór eg til New York.
F.r eg fór að ræða við vini
mína gerðu jieir niér jiað
skiljanlegt, að eg yrði aldrei
l'aus við löngun í áfengi. Væri
(J
Svo rakst eg á flösku með
vinanda i, er eg hafði glevmt.
Eg tók llöskuna, hélt henni
upp á móti birtunni og lét
gutla i henni. F.g sá mig í
anda hella vinanda í glas,
blanda hann vatni og bera
glasið að vörum mér. Fg
hlakkaði til.
, , , ... . , eg einn hinna fáu, er þannig
Fn a þessu augnabliki kom , 4 1
er astatt með. Flestir „út-
pósturinn með bréf frá vin-
um mínum. Það mátti ekki
tæpara standa. I liréfinu voru
góð ráð eins og venja var. , .
Þar stóð t.d. þetta: „Það ly d al ,V1 au |,ess lan&
getur komið fyrir, að j)ér 1 l>að' <>ff d efí lelh Jvrir
vatnaðir“ drykkjumenn
læknasl algcrlega. F'.g má
livorki sjá áfengi né finna
-, i , „ freistingunni álít eg, að eg
nlitið hættulaust að la eitt . , , ..
, ,, .,, , niundi ekki liafa þrek ti jiess
staup. F.n eitt staxi]) er oí 1
., . , , að liætta þa að drekka.
mikið og jiusund staup munu 1
á eftir fara, og jtykja of fá“.
lég undraðist oft hve bréfin Ovíst er um 4ða hvern
áltu vel við eftir því hvci’ii- mann.
ig var ástatt fyrir mér. | Skýrslur frá félaginu sýna,
að hclmingur þeirra drykkju-
Þeir vissu hvað við átti. nianna, sem reynt cr að
1 einu bréfinu stóð jætta: lijálpa, læknast algerlega.
„Verið ekki svona vondauf- ^ F'jórði hlutinn fellur aftur
ur. Vér væntum þess.að sjó- og aftur, en sigrar að lok-
liðar gefist ckki upp!“
um. Um fjórða hlutann
Þarna liittu þeir naglann bregst til beggja vona. F'élag-
á höfuðið, því að eg var ið missir sjönar af sumum,
mjög upp með mér að j>ví að og nokkrir gelast upp. Þeim,
nata verið sjóliði. j sem ckki er alvara með að
Nf námskeið hefj-
ast í Berlitz-
skólanum.
! I næstu viku hefjast ný
námskeið í Berlitz-tungu-
málaskólanum í Barmahlíð
13, er Halldór P. Bungal veit-
ir forstöðu.
I Skólinn hefir starfað í vet-
ur við inikla aðsókn, með'um
hundrað og fimmtíu nem-
endum ,og láta þeir mjög vcl
af kennslunni, telja, að þessi
nýja kejmsluaðfcrð auðveldi
mjög tungumálanám.
I Nú hefst, eins og fvrr segir,
annað námskeið, sem stend-
ur ylir í jirjá mánuði, jiað
er að segja fram i niaí-nián-
uð. Kenndar verða eftirtald-
ar námsgi'einar: linslta, en
jiar kenna jieir Mr. Boucher
og Iáinar Pálsson, leikari;
iranska, en Jiar kennir frú
dr. Urbantschitsch og' þýz.ka,
sem Halldör P. Dungal kenn-
ir. Thorolf Smilh blaðamað-
ur liafði á liendi enskukennsl-
una i vetur, en er nú á för-
um til Noregs, og mun þvi
ekki kenna á jæssu voi-nám-
skeiði.
Kennslu-
aðfex'ðin.
Tungumálakennsla með
Jiessum luetti hefir gefið góða
raun, bæði liér á landi og
annai’sstaðar. Ilér er einkum
um að ræða aðferð til þcss
að fá fólk til jiess að notfæra
sér J>að sem Jxað kanii fyrir i
jiví tungumáli, sem Jia'ð legg-
ur stund á. t Jiessu skyni eru
notaðar ljósmyndir af
kennslunni. er sýna daglegt
líf og umgengni í liinum
enkumælandi lieinii. Hér cr
ckki um að ræða þurra orða-
bókarfræðslu, lieldur lifandi
kennslu í j>ví máli, sem við
á liverju simii.
Bréfin björguði; mér þegar
liælt
að drekka, verður
j)janing ‘.
Þetta vi
sagt.
'tist mér viturlcga
Lækningin hefst.
Dagarnir liðu og eg stóðst
mátið’. En eg leitaði einnig
til læknis og fékk styrkjandi
meðöl og b-vitamín til Jiess
að auka mataiiystina. J
; Ed stöðugt urðu iilax' end-
eg valtui' á fótnuinn: Mig ; umhmsMgar svo áleitnar, aðj
,ár vikur. ’Svo kiidi’st ég á fæt-
ur. varo eg að gunga uicð
staf. Eg íor strax og iekk
mér i staupinu. Fg varð
íljötlega all drukkinn. .Þar
-sem eg var ÍHslMu-ðá, varð
allt annað brást. Þau voru ekki bjai'gáð.
luiitmiðuð. I |>eim voru ekkij Samvera míu með viinui-
bindindisprédikanir. Þeir um i New York slyrkti mig
liöfðu verið drykkjumenn ínjög. Eg er ekki trúaður.
eins og eg og vissu hvað En í Jiessari hörðu baráttu
við átti. | mjmii hefi eg orðið var við
Börnin höíðu áminnt mig, æðri mátt. Það var einkum.
og eg háfði skammast mín, er eg var einn á löngum
en þurfti meira áfengi á eftir gönguferðum úti i svcit. Eg
til Jiess að svæfa samvizk- lbr að tnia |>ví, að til va'ii
nna. Þau skildu ekki að einhver æðri stjórn, og eg
drvkkjuskapur er veikindi. revmli að biðja hana bjálpar.
Yinir. míuir og kunniug,jar lég skil nú,. að mest af J)c>irri
höfðu hdað yfír hausamót-i óliamingju, sem mean rata
Hæli fyrir
vandræðafólk.
Á l'uiidi hæjarráðs s. I.
föstudag var m. a. lagt fram
j)iél' frá Samhandi íslenzkra
sveilafélaga varðandi sam-
starf Reykjavikur við ömnir
sveitafóíög um byggingu hæl_
is fyrii' svonefnt vandræða-
lölk. Tilnefndi bæjarráð jrá
Olaf Sveinbjörnsson, skrif-
stofustjóra og Magnús V.
.Tól la nnessou; yfrfra mfærsl u-
fulllrúa til viðræðna við
iiambandið um málefnið.