Vísir - 16.02.1949, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 16. febrúar 1949
V I S 1 R
$LI!IIII!!lII8limtlllili!illI8!llill!3lliil!MIi!IS8!lilliiiili!!SI«il!llf
E ■ ■ , 'Uictoria Khits: Lækmr
■WM eða E§
525 eiginkona H
wu 3 ,52
^HliSll§liH8il^iÍiÍlli2llitiiiiiinfHii8ilfieSI!i81ilifi!Slil8iHmfi
„Eg er koniin af þeini aldri, að luegt sé að gefa mér
ráðningu eins og óþekkum krakka, þótt grauturinn sé
sangur. Jafnvel þorparinn hann Hamish segir, að hann
muni ekki horfa á það áðgerðaidaus, cf hánn berji mig
oftar.“
„Já, eg lái honlim það ekki, en þar fyrir er óhvggilegt
af yður að haga yður þannig, að rægilungurnar fái tæki-
færi til að leggja ýður i einélti,“ sagði Andrew og hvatti
Rufus. „Og að nota tækifærið, þegar vagnimi er fvrir ut-
an hús, þar sem eg er i sjúkraviljun, og setjast i hann og
biða min, það megið þér ekki gera. Þeíta flvgur um allan
bæinn á sviþstundu, megið 'þér trúa.‘‘
„Það sá eriginn til mín,“ sagði Kirstv þrálega. „En allir
hæjarbúar hafa séð yður á ferðinni með beinagrindinni frá
herragarðinum. Já, og þéf akið lienni i bifreiðinni hennar.
Skyldi nú vera skrafáð minna um það? Og hvi skylduð
þér þess vegna þurfa að gleyina því, að vður geðjaðist vel
að mér áður?“
„Kirsly Iitla,“ sagði hann, „þcr megið ekki glcyma þvi,
að ungfrú Eraser og konan mín eru systkiriábörn, og auk
þess er ungfrú Fráser sjúklingur minn.“
Andrew lét nú Rufus brokka eftir heiðarveginum og
sóttist þeim leiðin greilt.
„Blessaðar farið þér nú ekki að verða afbrýðisamar.
Vitanlega 'var eg búinn að fá mælur á ýður, áður en hún
kom til sögunnar. Og eg héfi enn mætur á yður og enn
meiri mætur á lierini. Sannast að segja er eg alls ekki viss
um, að mér geðjist að úrigfrú Fraser. Hún er nefnilega
frámhléypriari en svo, að mér líki.“
„Framldeypin hún er frekjudrós,“ svaraði Ivirsty af
hita og skipli lituin. „Eg held eg liafi séð upplilið á henni
þcgar hún vap])ar um í þessum aðskornu reiðbrókum.
Og liún situr á krárini og þambar öl sem karlar! Eg veit
vel hvað þeir kalla slíkar kvinnur í Aberdeen, og það sagði
eg við afa, er hann sagði að hún væri aðálsmær, og slíkt
fólk gæti komið fram eins og það lysti, livað sem hver
segði. En íriér sleridúr hjáftanlega á sama livort hún er
frænka konunnar éða 'ekki. Mér geðjast ekki að henni.
Eg hefi skömm á lienrii. 'Og mér geðjast ekki heldur að
konúrihi yðar.“
„Jæja, Kirsty. Þá éruð þér eina manneskjan í Arden-
brae, sem ekki ‘er lirifin af Hénni,“ sagði Andrew eins og
honum væri Skemmt. „Af hvérju geðjast vður ekki að
benni?“ » f,**l
',,'Hún 'ér svo ímyridunargjörn. Og liún hefir gert yður
óhairiingjúsairian. Og þéss' vegna gæti 'eg —" gðéti eg —-
-drepið hana,“ sagði húri og smeygði varmri hönd unair
handlegg hans. Andréw vaið skyndilega álvörugefirin á
svip. Hann kipraði saman augun og starði fram á vegirin.
„Nú held eg, að þér ættuð að skipta um umræðuefni,
Kirsty,“ sagði hann rólega. „Þér eruð lagleg og góð stúlka,
en nú Iiafið þér fárið lit á hála braut. Eg ræði ekki ttiu
konu ittiriá við hvérn sém er.“
„Eg segi það, serii níér býr i brjósti,“ sagði hún og rétti
’ir sér i sætiml og várð enn þráalegri á sviþ. Húri hdrfði
a hárin méð tryllingslégú augúáráði. „Hún er vond í sér,
hefnigjörn, og lnin er að eyðileggja yður. Þér ættuð að
reka haria á 'dyr, áður éri'hún spillir öllu fyrir yður; svo
að enginn ber tráust lil vðar sem læknis. Það er það,
sem fvrir lienni vakir.“
„Vitleysa, Kii*sty,“ ságði Andréw strangri röddu. „Gæt-
ið skáþsiriúna vðar, eða ég læt vður fára m* vagriinúni
og þá vérðið'þér að ganga héirii. Hvernig gétur 'y'ður flog-
ið í hug að mæla svo lieiinskúlega? Þeita er líiá'ípleg 'fjnr-
stæða, Allir vita, áð sfái fsénii iriin sem læknis liéfir ál'drei'
blómgázt eiris vel og síðan er við Rósnlinda gerðuni fé-
lag með okkur. Rósalinda er dugandi læknir ög þið er
öllnm orðið vel ljóst.“
.,Já; dugleg er hún, svö tlngleg —- og sFi;g,, að hún lVr
soiííiii saman alla á sitt hand, hænir þá til'síiifjg ffn yðuf.
Jafnv'eJ' þá, sem sóru og sárl við lögðu; að 'þeir mundu
aldi-ei leita til kvenlæknis.“
Kirsty mælti nú af alvöruþuriga:
„Eg veit vel livað eg er að tala um. Eg veit betur eu þér
. hvað er að gerast í bænum og um livað fólk talár. Ilún
I kemur þvi þannig fyrir, að menn ætla, að þér'séuð jafnan
j undir áhrifum áfengis og slíkum manni sé illl að treysla,
, að þér séuð látuf og ’ekki dugandi læknir, i stuttu máli, að
í' það sé hún, sém ha’ldi' öílu á floti. Fólk scgif, 'á'ð húri 'sllti
i scr út, meðan þér séuð að flækjast út um Iivippinn og
j hvappinn með frænku hfennar. Ef þcr rekið hana ék'ki á
dvr rennur sá dagur upp, er hún rekur yður á dyr. Eg
aðvara yður ,liún er vond kona, og hún hatar yður.“
„Rétlast væri að eg gæfi yður ráðningu, Kirsty," sagði
Andfew gremjulega, „en vitanlega væri Iicimskulegt af
mér áð gera neilt í málinu. Eg læt {jetla sem vind um eyr-
un þjóla. Og nú þagnið þér, eða leiðir skiíja. Eg leyfi yður
þá aldrei framar að sitja i vagninum hjá mcr. Eg vil ekki
hlýða á þetta bull. Og ef yður skilst ekki, að .... Gotl og
vel, hvað ætlið þér að gera?“
„Eg .... eg skal þegja," sagði hún og horfði i ándlit
Iians og svo faldi hún skyndilega andlit sitt við barm lians
og fór að gráta. „Eg fengi aldrei afborið það, ef þér réidd.
ust mcr, eg vildi aðeins vara yður úð lienni sjálfs yðar
vegna. En ef .... ef þér reiðist mér, þá .... fyrirfer eg
mér.“
„Vitlevsa, Kirsty," sagði liann og þrýsti henni að sér
sem snöggvast, í vinsemdar skyni. „Þér skuluð ekki taka
rucrri yður það scm eg sagði. Hættið nú að g'ráta, eg get
ekki hvortlveggja í einu, þerrað tár yðar og ekið. Heyrið
mig, eg hefi meðferðis nokkra bfáuðsnúða, smurt brauð
og levatn i liitaflösku. Við skulum aka niður i gilið og
setjast þar að tedrykkju. Það er svo yndislegt veður í dag,
og það væri tilbreyting í þessu. Þegar sólin skin freistast
maður næstum til að lialda, að vorið sé að nálgast. Þér
éruð vitanlega banhungruð að venju?"
Ivirsty kinkaði kolli og ljómaði af gleði. Hún hrosti,
nieð tárvot augu. Andrew varð lu’ærður vegna hinnar
harnslegu liyggðar hennar og aðdáunar, og hann talaði
gíetnslega við hana á leiðinni niður í gilið, þar scm lillar
likur voru til, að augu foiwitinná riianna mundu hvila á
þeim. En hvað eftir annað sagði hann við sjálfan sig, að
þessi vinskapur þeirra gæli haft hættulegar afleiðingar,
og að þáð víeri rangt af honum gagnvart jiinni ungu mær,
áð halda kunningsskapnum við hana í því horfi, sem
komið var. En Ifann var hrelldur og einmaria, óg gat ekki
fengið sig lil að slíla vinskapnum, þvf að Iionum var'mikil
huggun i trvggð liennar óg li'arnslegri aðdáun, en liinn
furðulegi vinskaþur þeirra milli hafði lcilt þau úl á hættu-
lcgar brautir, svo að vafasamt var, að þau gæti staðist
áílar fréistingar.
Hann lyfti henni úr sætinu, og hélt hcnni svo þétt að
ser artdarfak, áður eri hann setti hana niður á jörðina, og
svo'fór liánn að leita að einhverju, sem harin gæti notað
fyrir dúk. í gilínu var skjólgott og það var heitt áf sólu
þar. Þau rieyttu nú af mikilli gleði hinnar fátæklegu mál-
tiðar, og Kirsty hló og talaði án afláts, og skvldi enginn
ætla, að hún hefði verið að gráta skammri stundu áðiir.
Þá fyrst, er máltiðinni var lokið, og þáu voru búinri áð
selja bollana og hitaflöskuna i körfuna, varð hún alvöru-
gefiri á svi]). Ilún lá á teppinu með hendurnar krosslagðar
lindir linakkanum, og Andrew var skemmt er hann virti
fyrir sér svipbrigðin i hinu fagra andlilí hennar. Það var
enginn éfi á, að hún hugsaði margt þessa sturidina.
„Um hvað eruð þér að hugsa, Kirsty?“ spurði hann
eftir diykklanga stund.
Engin hreýfing var sjáanleg á hemii, er hún svaraði
rólega:
„Ura yður, Andri. Og um það hversu heitt eg elska
yður“.
„O — það er fallegt af vður,“ sagði liann, studdi sig á
annan olnbogann og horfði í augu hennar aí' gleðibland-
inni meðaumkun. „Alla þessa ást ættuð þér að geyma ein-
hverjum ungum nianni, sem fær ást á vður og getur
géngið að eiga yður. Það mun aðeins verða yður til ó-
gæfu, að þykja vænt um mig.“
„Mér slendur á sama hvaða afleiðingai* það hefir, eg
mun álltaf rfska 'ður, Iivort sem þér clskið mig eða ekki,“
sagði liún og horfði á lumn með erigilbrosi sinu og vafði
örimmum um iu'ds bönum. „Eg elska yður, nægilega fyr-
'ir okkur breði. AU.t vii eg gera, allt, tíl þess að gera yður
bamingjusaman, þáð sver eg.“
„En eu, .... Kirsty," sagði itann og reyndi að spvrnn
gcgn því. að hún drægi höfuð hans að sér, en augu henn-
ai' voru ;svp björt og tíndrandi, að það var sem balsarn
væri bþrið' .i öíl sár hjartans, allt það, scm liánri luifði
Irimgrað efíir, vnr í boðt. „Kirsty. KirStv Iitla, þetta megið
þcr ekki. {kt .... þér eruð imirii. .Eg .... eg get ekki
]ægið ásl yðar, það væri smánarlegt al mér.“
„Eg ei* ekkert barn,“ hyislaði hún og ch*ó andann ött og
till og þiýsti hönd hans að hjarlastaö. cn hjartað barðist
7
Borgíirðingafé-
lagið íeíur m\ 5.
hundruð félaga,
Aðaífundur Borgfirðingn-
félagsins var haldinn 2. þ. m.
íljórnin var öil endurkosin.
Félagar eru hátt á 5. hundr-
að.
Iiman félagsins eru starf-
andi allmargar fastanefndir,
sem hver vinnur að sínu
verkefni í þágu félagsheild-
aririrtar.
Eiri þessara nefnda er svo-
kölluð byggðasafnsnefrid, en
ætíuriarverk líehnar er að
koma á laggirnar vísi að
byggðasafni ög vinna á ann-
an hátt að söfnun gagna
varðandi menningu og sögu
hcraðsins. í þcssu sambandi
má geta þess, að félagið hef-
ii* keýpt örnefnasáfn úr
Borgarfjarðar. ög Mýrasýslu,
sem Ari Gislason kerinari
hefir unriið að og safnað á
uridánförnum árúrn.
íþróttanefnd vinnur í sam-
ráði við héraðsbúa sjálfa að
uukinni iþróttairtenningu
þeirra én fyrst ög fremst að
því að koma upp iþróttavelli
<ig öðrum mannvirkjum i
sariibartdi við bann heima í
Iiéraðinu.
Fréttanefnd liefir það hlut-
vérlc að afla frélta sem víðast
úr héraðinu, en þær fréttir
eru SÍÖan íesnár a kvöldvök-
um félagsins hér syðra.
Áf öðrum fastanefndum
iná nefna úthreiðslunefnd,
leiknefnd, handíðanefnd
kvenna, taflnefnd og söng-
ííefnd. Innan félagsins starf-
ar. blandaður lcór, er Jön ís-
leifsson stjórnar.
.Féíagið heldur kvoldvökur
regluíega einu sinni i irián-
uði alla veírarmánuðina fyrir
ftlaga sína og gesti þein*a.
Félagið hefir álcveðið a'ð
efna eftirleiðis lil árlegra
skemmtana heima í héraði,
Siiorrahátíðar, sem væntan-
lega fer fram að Reykholti
hverju sinni. A s. 1. sumri hélt
það slika Snorrahátíð og var
ágóðanum skipt i þrjá liluta,
einum i byggingarsjóð fyrir
skiðas'el Reykholls^cóla, öðr-
uin skal varið lil fyrirhugaðs
byggðasatns og sá þriðji
rennur í iþróttavallarsjoð.
Stjórn Borgfirðingafélags-
ins skipa Eyjrilfur Jóhanns-
son formaður, Guðm. Illuga-
son varaform. Sína Asbjam-
ardóttír ritari, Steingrimur
Þórisson gjaldkeri og með-
stjómendur Guðni. Hjártar-
son, Þorgeir Sveinbjarnarsori
og Þórarinn Magnússon.
Eússar mótmæia.
Rússneski sendihen*ann í
Tehei*an, hefir lagt fnim yiö
fi*örisku stjörnina mriímáriri
I gegn þvi, að lögð hiifa verið
fram í þingiim í íran gögn, er
sánna eiga íhlutun Rússa i
málefni landsins.