Vísir - 19.05.1949, Blaðsíða 7

7
yr.j^cx' ;. x.f rT > tpc»
Fimmtudaginn 19. maí 1949
VISIR
IJ!llinUlillllHI!U!HiilHlllliHIIIIIHIimiimmmillllHH!!!jlj
1 (<?oAawftd tHapAkall
| MERTOGA YNJAN |
I 42 1
fífimiiimmiiMiiiiiiiimiiiiiiiHiiiiimiiiimiSiiEiiðigisiiiEigiÍ
göngum, sem ætluð voru hanameislurunum og dómur-
unum.
Tolliver, sein var stuttráma og kverkmæltur, lyfti lmnd-
um og kallaði:
„Bardaginn cr nú i þann veginn að byrja. Hann fer fram
samkvæmt áskórun Sir Harry Cunningham, sem á hana
þá, er herjast við hana James Jewetts. Ilanarnir cru ails
fjórtán, sjö í hverjum flokki. Sjö cinvígi verða háð. Frest-
m til veðmála er úlrunninn.. Herrar inínir, hafið augún •
á l)ardagasvæðinu.“
í hvcrt skipti, sem Sir Harry tók bezta vigiiana sinn upp
úr körfunni, var sem hann fengi glhnuskjálfta. -- Þrek-
mikið brjóstið, slerkir fælur, grimmileg augu, sem gneist-
uðu af bardágálöngun, allt spáði góðu um sigur. Eða þá
útglenntar ldærnar ?
Sir Ilarry var dálílið skjálfraddaður, er liann spurði:.
„Eruð þér tilbúinn, herra Jewelt?“
„Eg cr tilbúinn, lierra minn,“ sagði Jewett og liélt á loft
liana sínum, semvar liinn vígalegasti, blóðrauður á brjósti
og augnaráðið nístandi.
Dauðaþögn ríkti, þegar hanameistararnir settu hana
sina á motturnar. Hundruð augna mændu á þá, þvi að
meng reyndu að gera sér grein fvrir hvor invndi bera sig-
ur úr býtum.
Hauarnir böðuðu vængjunum og skóku sig alla og spíg-
sporuðn á litlum bíetti, eins og jafnan. þegar bönum cr
sleppt úr körfu. Svo virti vígháni Sir Ilarry andstæðing
sinn fyrir sér, ýfði sig allan og hristi, og réðist til atlögu
gegn lionum. Bárdaginn stóð ekki Janga stund. Vighani
Jewetts lyppaðist niður og féll blóðugur til jarðar eftir
skannná stund, en áhorfendur gerðu hark mikið.
Næsla einvígi stóð lengur, cn aftur sigraði vighani Sir
Harry.
Sir Ilarry var allur í einu kófi. Hann þurrkaði svitann
af cnni sér. Hann var dálílið hjátrúarfullur. Var ekki til
einhver málsliáttur á þá leið, að þegar bvrjunin væri góð
færi illa að lokum? Að minnstá kosti var sagt, að „allt
væri gott þegar endirinn væri góður“. En hvað um það, i
ekki tjóaði að örvænta. j
I þriðja leik fór svo, að víghani Sir Harry féll blóðugur !
og sundurtættur til jarðar. i
Leikar stóðu nú 2:1.
Eftir að Jewett hafði unnið fjórða leik var sem djöfulleg
heppni fvlgdi Sir Ilarry. Vighanar lians Iniru sigur út být-
inn í fimmta, sjötla og sjöunda leik, en úrshtaleikurin var
mikilvægastur. Sigurlaunin. Fimm bundruð til tvö þús- ‘
und sterlingspund fyrir unna leiki og 1000 sterlingspund
að auki fyrir sigur i iirslitaleiknum. Það var eins og Sir
Harry tútnaði allur út, cr sigurgleðin náði tökum á lion-
um. Hann var alveg utan við sig af gleði og sójiaði Jewett
til hliðar, en hann liafði sem drenglyndur mótstöðumaður
a ílað að rétta bonum böndina og óska honum til ham-
ingju með sigurími. Sir Ilarry Cunningham bevgði sig nið-
ur og fór að þvo sár hana sinna úr volgu saltvatni.
Og ekki fvrr en húið var að komá hönunum fyrir i liin-
um diinmu körfum þeirra stóð Sir Harry upp og tók niöti
beillaóskum vina sinna og innlieimta sigurlaunin, en
honum áskótnaðist samtáls þetta kvöld að meðtöldu
því, sein liann liagúáðist á veðmálum - 3000 slerlings-
pund.
—o—
Klukkan var næstum íiíu, er Alma Meranda leit upp úr
blaði sínu, Tlie London Xews. Hún las Jietta blað jafnan
með mestu ánægju, gléýþli við hneykslisfréttunum, og
nú hafði him verið að lesa frásögn, sem birt var undir
fyrirsögninni „Ástarævintýri konungs“. Var Jiar sagt frá
hinni furðulegu ástríðu Adolfs Friðriks Sviakonungs, en
hanii feldi títt hug til kvenna, scm liöfðu orðið fyrir ein-
hvcrju hkamsáfalli. Sjö konur liöfðu notið hvlli haiiá,
tvær þeirra voru eineygðar, tvær einfættar, tvær höfðu
misst annan handlcgginn. og sii sjöunda var handleggja-
laus. Einkennileg ástríða, hugsaði Abna. Hún sveipaði
sig sjalinu og bætti i eldinn.
Hvað þetta dróst, að Harrý kæmi. Hann var vanur að
koma snema, er hann bar sigur úr býtum. Ef hann tap-
aði var liann vaiíur að ráfa úr einni skenkistofunni í
aðra.
Alma náði sér i jiortvínsflösku úr skápnum og var i
Jiann veginn að hella í glas lianda sér, þegar barið var að
dyrum.
„Iiver er þar?“ spurði liún.
„Bréf til Sir Ilarry Cunningham.
„Smeygðu þvi undir burðina.“
„Ljúktu ujip Jiegar í stað, stelpa. Þetta er áriðandi bréf.“
Alma tók slagbrandinn frá og rýndi út í mvrkrið. Þar
scm sendiboðinn virtist ekki liærri í loftinu en drengur á
fermingaraldri hleyjiti hún honum inn, en henni til mik-
illar undrunar, var Jiað enginn smájiatli, sem inn lcom.
Sendiboðinn varpaði kufli sínum á stól og gekk að eldin-
uin. Þetta var þá alinennilegur karlmaður, hugsaði luin,
þótt liann væri lágur vcxli, og hann var klæddur hvitum
lijartarskinnsbrókum. Hann horfði á bana rannsakandi
augum.
„Hvernig bragðast vin Sir Harry?“
Alma hló. Frekja lians gerði Iienni gramt í geði, en lil-
lireyting var þó i Jicssari heimsókn.
„Brækur þínar eru glæsilegar,“ sagði hún, „ef nú orð-
bragð Jiitt væri í samræmi við búnað þinn.“
„Kannske þú viljir sannfærast um hversu blíðmáll eg
get verið ástin min.“ sagði sendiboðinn, gekk að henni og
tók utan um liana. Portvínsblasið valt u-m og datt á gólf-
ið, en Alma yeitli því elcki eftirtekt. Ivossar Jiessa manns
voru áfengari en vínið, — það voru margir mánuðir liðnir
síðan er nokkur karlmaður hafði haft slík áhrif á liana.
„Hver ertu?“ hvislaði hún.
„Þjónn hjá hertogavnjunni af Harford.“
„Hertogaynjunni af iIarford,“ endurtók Alma undrandi.
,,.Tá, elskan, eru nokkrar athugasemdir væntanlegar frá
þér um það?“
Sjl Ölmu liafði fallið til jarðar og hin hvelfdu þrjóst
liennar voru aðeins liulin til hálfs.
„Hvað beitirðu, væna mín?“
„Alma.“
„Aliiia, það hefir útlendan hljóm.“
„Eg er jiortúgölskA
„Kýsstu mig, portúgalska mær.“
— Vorverkin
Framb. af 5. síðu.
Rauður hör (lineum),
fljótvaxinn og blámstrar all-
lengi. Hæð 30—40 cm.
íberis, verður að grisja,
millibil 10—15 cm. Hæð 20—
25 cm.
Kornblóm, blómgast mjög
sncimna. Hæð úin 90 cm.
Nemophilia, lágvaxin,
ágætt kantblóm.
Nigella, hæð um 45 cm.
Draumsóley (paþaVer
glauceus). Fræinu verður að
sá mjög grunnt, vegan þess
hve sniátt það er.
Draumsóley (papaver pa-
loniifolium, fl. pl.) með of-
krýndum störum blómum;
verður að sá grúnnt og grisja
Jiannig, að 10—15 cm. séu
milli plantna. Hæð um 90
cm.
Draumsóley (jiapaver som-
niflorum, fl. jil.) með livitum
og rauðum blómum. Verður
að sá grunnt og gisið. Hæð
um 100 cm.
Blönduð sumarblóm eru
margar teguiubr sumar-
blóma og verður þvi að sá
því gisið. Hæð 30—90 cm.
Inginmr Sigurðsson.
SKIPAÚTCCRÐ
■ RIKISINS
M.s. Skjaldbreið
til Húnaflóa, Skagafjarðar
og Eyjarf jarðar liinn 23. þ.m.
Tekið á móti flutningi til
hal'na milli Ingólfsfjarðar og
Haganesvíkur, einriig til
Olafsfjarðar og Dálvíkur í
dag. Pantaðir farseðlar ósk-
ast sóttir á mánudaginn. —■
„HEKLA"
austur um land í hringferð
hinn 24. þ.m. Tekið á móti
fluthingi til Djúpavogs;
Breiðdalsvikur, Stöðvarfjarð-
ar, Fáskrúðsfjarðar, Reyðar-
fjarðar, Eskifjarðar, Norð-
fjarðar, Seyðisfjarðar, Þórs-
hafnar, Raufarhafnar, Kópa-
skers, Húsavíkur, Akureyrar,
og Siglufjarðar í dag og á
morgun. Pantaðir farseðlar
C (?. SuwcuyhAs
TARZAM
m
•'LL. /3”
Gor æddi að dyrum fangaklefans og
opnaði þær. Tarzan stóð við dyrnar
nieð mikinn trél'urk i liendinni, sem
liann liafði tckið úr glugganum, tilbú-
inn til þess að lumbra á Gor.
Gor hratt upp dyrunum og steig inn
fyrir. En uni leið reiddi Tarzan' upp
trélurkinn og barði af öllu afli í liöfuð
Gors. Hann hné niður á gólfið meðvit-
undarlaus.
Tarzan tók nú til óspilltra málanna
við að losa fleiri rimla úr glugganum.
Eftir nokkra stund lirökk annar 'rihi-
ill úr glugganum fyrir liinum mikla
krafti Tarzans.
Hann sveiflaði sér lcttilega upp í
gluggakistuna, en þá bárust lionum til'
cyrna liræðileg neyðaróp frá öpunum.
„Nú er Zee vafalaust að gefa þeim hina
deyfandi sprautu,“ hugsaði hann.