Vísir - 22.06.1949, Blaðsíða 6

8 I S I R
Miðvikudaginn 22.' júní 1949
VISIR
DAGBLAÐ
Otgefandi: BLAÐAOTGAFÁN VISIR H/F.
Bitstjórar: Kristján Guðlangsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan hJ, **
MINNINGARDRÐ.
•’ * . .... • . -f\
Margrét Magnúsdóttir,
fyrrum Ijósmóðir.
FÆDD 11. FEBRÚAR 1B7D
DÁIN 14. JÚNÍ 1949
í dag erú til moldar born- til Þíngeyrar með manni
ar jarðneskar leifar frú sinum. Jens A. Guðmunds-
Margrétar Magnúsdóttur, syniv kaupmanni, sem lézf
fyrrmn Ijósmóður. Við and- 1920. Áttu [mu saman 11
lát hennar er fallin frá gagn- hörn.
merk koiia, sem skilað hefir. S,e\ af jiéim eru á lil i, liin
miklu og dáðríku dagsverki, mannvíenlegustu, og nýtir
jkáttaka i síldarútgerð virðist munu verða miklu niinni Kn |>að má vel vera að það jjjóðfélagsborgarar. Auk
*■ á þessu sumri en i l'yrra, cn j)á var talið að um hálft láti ekki liátt yfir sér, eudá jM.ss ()|u j)al[ Jijóii upp fóst-
annað hundráð skipa sækti veiðarnar. Nú munu ski])in var lil'sstarf hennar fótgið i urhai n ng sannar [mð einn-
verða helmingi færri eða um ])að bil. Margir útvegsinenn jjví að mýkja og græða og |,j,la ,,)<,, þjónuslulund
treystast ekki til fjárhagsins vegna, að halda skipunum lilúa að j>vi voikhvggða. Það Margrélar og þeirra hjóna
úti til veiða, með þvi að j)á brestur rekstrarfé og ekki cru oft þau verkin, sem |,ei><gjcmda var j>vt barni
mega þeir enn einu simii við áföllum. Allmargir síldvciði- unnin eru í kyrijiey og fjarri vt,;(( som þeirra eigin.
bátanna töpuðu síldarnótum sínum í bruna Jieim, cr ný- amstri og |>ys dagsins, enda J Hcimili þeirra bjóna á
lega varð í netagerð Björns Benediktssonar, en þótt nokk- ekki spurt um launin. Þingevri var eitt af þessum
uð sé til af noluðum eða ónotuðum síldarnótum í landinu,i ...... .
1 , .. ..... , * , 1 Margret heitm aíh ser-
verða þær seldar með hau verði, og se um notaðar nætur . , . ,
1 staka sogu, sem er osk
Ekld er ein báran stök.
áð.
fyrirmyndarheimiluin, enda
murgir, sem þangað höfðu
erindi. Jens heitinn, maður
)gu,
Stór þáttur |>eirrar spgu er
þjóiuisla, þjómisla við hið Margrétar, rak um árabil
verzlun á Þingcyri, en hún
góða i lífinu. Hi'm var liéis-
inóðir i Griindaríirði fyrsi sjálf, eins og úður segir, ljós-
og síðan i Þingevrarhreppi "lóðil' ! hrcppnum, svo geta
..... margra ára skcið. Marg- "Ul næn i að ekkl hefir aUlaf
.„. ... I,............ verið erilslausl á lieimili
Þegar líl'sskeiðið liér á
örðu er á enda, er nvanni
voru ]>ar nein mistök og svo gjarnt að lala liugann
aldrei ekki i eilt einasta | reika til liðinnar tíðar, liía
skipti var nein óheppni ytir æviskeið þess eða þein -
að ræða, svara gæðin tíðast ekki til verðsins, enda ávallt
liæpinn hagnaður að slíkum kaupum, en áhættan miklu
meiri og tjónið oi't mesf.
Það eru ekki útvegsmenn einir, ‘sem tregir eru til veið-
anna. Sjómennirnir hafa margir hverjir fengið meira en
nóg af' rýrum hlut síðustu fjögur sumrin og kjósa nú miklu
fremur að stunda landvinnu, sem gefur tryggar tekiur. , .. V(.
. , , /y” ar voru þær nneðurnar, sem
Þanmg telia utvegsmenn nyrðra að ovist se hvort ollum , . .... ....... . . ,, hpirrn
Z. . . , ^ . , hun veitli aðsloð og h|ukr- l,uua
þeim skipum verði uti lialdið, sem ætlað var að stunda , .,v , ' .
^ .... . , , un, um leið og þær gafu
sddveiðar, þar eð manuatli se ekki faanlegur a skipin nu í , . ..v,-,, • , ■
T , . , .. , , þ.ioðlelagmu nytt lit. Aldrei
siunar. Þegar utvegurinn a við tjarskort, veiðaríæraskort
og manneklu að stríða er 'vissulega ekld ein háran stök,
og illt fyrir þjóðfétagið i heild að þurfa að byggja alla
sína afkomu á slíkum atvinnurekstri. ' ý ... • , ‘ ... t,.n, r.,pr o« er bá
með Margreh i jiessu starfi ae, sem iai.nii cl, ug ti
sími. Þar lagði hún fram'alla jaína hægast að sja
sina miklu ])jónustu og fórn-^ Iivers virði lílið var hjá
arlund. Fjöldi þessara þeim, livað cttir var skilið
mæðra lifa ennþá, og hygg meðborgurum og okomnum
ég að kveðjúr þeirra og ósk- til góða.
ir séu atlar á einn veg, þegar I Margrét tieitin var fróð
Margrél nú he'fir flutzt yfir kona um marga liluti, og vel
hina niiklu móðu. lesin, enda hóklmeigð mjög.
I En um leið og Margrét Var lu’in mjög athugul og
lagði á sig mikið erfiði við glöggskyggn á lifið sjálft og
sitt •ljpsmöðurs'tai'f, varð hún lagði sig mjög fram um að
að liugsa um störl Jieimili, afla sér þ'ékldngar á hinum
j einkanlega eftir að hún kom dulræmi htiðum þess og hin-
Of mikil varúð í litlánastarisemi og of mikið hölsýni
atmennings getur vissulega Jeitl til miklu íneira tjóns, en
cfni standa til. Það er Ir.egl að skapa kreppu bæði með
athafnaleysi og óheppilegum aðgérðum. Takmörk eru t. d.
fyrir j)ví hversu nærri kaupmætti almcnnings má ganga,
án þess að stíkt iiefni sín grimmilcga á allri framleiðslu,
sem á innlendum markaði hyggir. Takmörk eru einnig
fyrir ])ví hversu rýra má hlut útvegsins, án þess að af
því leiði kreppu og atvimiuleysi. Bankastarísemi í landinu
er vissulega erfið og áhættusöm og sjálfsagt að gæta allrar
varúðar, en of mikil varúð í fjármálastarfseini getur verið
þjúðarheildinni jafn skaðsámleg, sem liún er gimileg, ef
einvörðungu er iniðað við liagstæða afkomu lánaslofn-
anna. Slík afkoma er þó byggð á útraustum grundvelli,
með því að ef svo fer, að enginn efnamaður vill nálægt
útveginum koma, vegna áhættu, sem kann að vera marg-
vísJLegs eðlis og feiða al' sér „modei ne ski.Jdaíangelsi“ um
aldur og ævi, þá er efnahagur og öll starfsemi lánastofn-
amia nijög Jiáskasamleg og ótraust, þrátt fyrir áferðar-
fallegar tölur í reikninguin, sem hljóta þó að liera veik-
leika sínum vott með hvcrju ári, sem tíður.
I'að er heihirigðara að lara á hausinn eHir heiðarlega
tilraun til viðreisnar, en að gefast upp fyrir erfiðleikunhm
og leggja árar í bát. Þjóðin verður að Vera hjartsýn og
athafnasöm og útflutningsverðmætin verður enn að auka
að miklum mun, lit þess eins að vcrjast gjaldþroti. Óhóf-
legur samdráttur í atvinnurekstri verður ekld varinn gagn-
vart ])jóðarlieildinni, ]>ótt óvænlega kunni að liorfa um
afkomuna. Eins og nii er komið högum, eru það lána-
stofnanirnai-, sem mesta áhyrgðina hera, en þær hafa líka
horið sína ábyrgð á undanförnum árum, og geta heldur
ckki skotið sér undan sínum þætti í áhyrgð á núverandi
þjóðarbúskap, jaliivel þótt fyrirbyggjulaus töggjöf hafi
liótað hörðu í krafti valds síns og máttar.
■
■. .v-'f
um torváðnu gátum, sem
ýmsum ú'r' lýúfGdð glíiiía víð,
en alltaf fáir fá ráðningu á
hér í lífi. Gat hún þar miðl
að öðriim af tangri revnstu
og djúplækri ihugun, enda
var ánægjulégt að ræða við
liana unr þau mál.
Nú þegar Margrét hefir
haft vistaskipti, má fullvíst
telja, að liún muni.fá næg
verkefni og einmitt þau
verkefnin, sem voru sérsták-
lega einkennandi í fari hénn
ar í lifandi Hfi, sem sé að
miðla öðrum, að þ.jona þeini,
er þess.þurftu nxeð og i lienn
ar valdi stóð að veita hjálp.
Það er einhversstaðar
skráð, að ekkert lakmark sé
æðra en að veita þjónustu,
scm þá cinnig er látin at'
Jiendi með réttu hugarfari.
Ég fyrir mitt teyti efast ekki
um sannleiksgildi þessara
orða, og þess vegna má full-
yrða að tiver sá eða sú, sem
þjónað hefir þessari fögru
dyggð hér í lifanda lifi, Iiahn
eða tuin hefir ávaxlað pund-
ið vet, og þá ]>arf engiim
lieldur að efast um launin.
Um leið og við í dag kveðj
um um stunct þessa mætu
konu, þá viljum við öll
þakka henni viðkymiinguna,
tiið góða slarf, sem liún innti
af hendi í þessu þjóðfélagi.
Við biðjum jafnframt, að
gjafarinn allra góðra hluta
geí'i henni verkefni og starf
við hennar liæfi á þeirri lífs-
bráut, er hún nú hefir hafið.
Með þeirri ósk, von og trú
vil ég ljúka þessum fáu oi;ð-
um.
Ó. J.
FOTAAÐGERÐASTOF A
mín, Bankastræti 11, hefir
síma 2924.
Emma Cortes.
♦
Það hefði þótt fáránlegt,
I ef einhver hefði hreyft því
' að halda því fram fyrir svo
sem mánuði síðan, að hita-
bylgja ætti eftir að dynja
yfir okkur íslendinga í sum-
ar, svona vorum við orðnir
hvekktir á hretviðri og kalsa.
Og þeir voru líka nógu
margir, sem spáðu áfram-
haldandi Iieimskautatíð, og
fæstum kom til hugar, að
reykvískar blómarósir fjöl-
menntu á „rúntinum" með;
bera fótleggi, nema þá af
sokkaleysi.
*
I
1 I .n tiú er bó si'uuirið komi'S,
ia.* i • f i . ,. • , loksins, munu allir vera sam-
rurculegast er ]>o, að jafnvel er lanastofnamr nsa n*'t) . ni y-ö
, , —............. gettun spókað
og motmæla ogætilegn stjórn fjármálanna, þá er af ppin--0kkur í 20 stiga hita. falið
berri hálfu láunung Jiiifð á varnaðinum, ’ óg þjöðin fær garnla vetrarírakkann og þvkku
ekke
gagnvart atþjóð, ])ótt þeir þykist herrar tánstof'nananna. imi aö ganga upp á l'jórðu hæð
Fyrsla skilyrði til endurreisnar i athafnalífi Jandsmanna, ■ eoa svo. Já, öðruvísi mér átSur.
cr að þjóðin sé á engan hátt blekkt, en lienni sýndur J uJlur hrá\. Vit! lnufuln ekki Ienkrur
aii öftinda Kaupmannahafnar-
búa af hitanum á „strauinu“ og
trúnaður. En sjaldan er ein báran stök, er á boðunum
, brvtur.
uorrænir .stúdeutar
skozkir
RGM
túristr geta farið heim og skýr'.
frá liinu dásamlega vcöurfari
og einmuntíð á tslandi, sem af
einliverjum misskilningi hefir
hlotið þetta kaldranalega nafn.
*
Eg brá mér upp á íþrótta-
völl í góða veðrinu um dag-
inn, og þangað er gaman at
koma þessa dagana. Við
tókum tal saman, Pétur Bier-
;ng, umsjónarmaður vallar-
ins, og eg, en hann er manna
áhugamestur um starf sitt.
enda hefir völlurinn tekic
miklum stakkaskiptum síðar
hann tók við starfi sínu.
*
ITann sýndi mér ýmsar um-
bætnr á Vellinum. Meðal annar;
hafa verið setlar upp nýjar
marks.tengur, sem eru frá-
brugönar hinum eldri a'ð því
leýti, að þær eru ávalar þeim
megin. sem inn á leikvangim
snýr. Jér því mipni hætta á, af
knötturinn hriikkvi aftur inr
á leikvanginn þegar skotiö er í
stengurnar, hetclur í netið, eins
og vera ber. Kvaðst Pétur hafa
séð þelta á Bislet-iþróttavelli
í Ostó, er hann dvaldi þar i ver-
ur lil þess aö kynna sér rekstur
slílrra valla og nýjungar í sam-
bandi við þá. Verður þetta
vafalaust vel þegið at knatt-
'spynnmHÍnnum og knattspyrnu-
uunendum. En í satnbandi yið
Iþróttavöllinn vildi eg beiiia
þeirri áskorun til foreldra, 'að
þau brýndu fyrir bornum sín-
um að vera ekki ein sér á véll-
inum þegar æfingar fara ]>ar
fram. Hæglega geta slys hloti/.t
af t. d. gætn þait orðið fyrir
kúlu, kringlit eða spjóti, en
vallarvörðurinn getur að sjálf-
sögðu ekki verið alls staðar á
varðbergi.
*
Gestir á íþróttavellinum
hafa einnig veitt þvf eftir-
tekt, að talsverðar umbætur
hafa verið gerðar á útvarps-
tækjum yallarins, hátalarar
virðast betri og fléiri, og mig
grunar, að fengnar hafi ver-
ið nýjar grammófónplötur.
Hafi vallarstjórn þökk fyrir.
íþróttavöllurinn getur orðið
vinsælasti staðurinn í augum
reykvískrar æsku ef vel er á
haldið og nú er talsverð við-
leitni i'þáátt.-