Vísir - 02.07.1949, Qupperneq 5

V I S I R
5
Laugardaginn 2. júlí 1949
WINSTON S. GHURCHILL 35. GREIN.
Oiurehill triiði ekki
á innrás í Bretland.
Ástandið vai þó ískyggilegt og
Bretar voru við öllu búnir.
Septémberinánuðui' reyntli^ eins og juni, mjög á þrek
og þpl þeirra, er báru ábyrgðina á st.yrjaldarrekstri Bretá.
Loftorustan, sem þegar liefir verið lýst, geisaði enn af
biuum mesla ofsa og nálgaðist óðum hómark sitt. Þegar
Jitið er til baka sést, að sigur brezka flughersins 15. sept-
ember markaði timamót. En þetta var ekki ljóst þá, og
við gátuin heldur ekki vitað, hvort enn meiri loftárásir
væru i vændum, né beldur hversu lengi þær myndu
sianda.
Yeðurblíðan olli því, að barizt var í björlu i mjög stór-
um stíl. Til þessa höfðum við fagnað þessu, en þegar eg
heimsótti Park flugmarskálk í 11. flugsljórnarumdæmi i
Jjriðju viku september varð eg þess var, að liorfur liöfðu
breytzt nokkuð, en greinilega þó. Eg spurðist fyrir um
veðrið og var sagl, að góðviðri myndi haldast næstu daga.
Þetta virtist samt sein áður ekki vera eins mikið fagnaðar-
efni þá, eins og í byrjun mánaðarins. Mér fannst eg verða
þess greinilega var, að veðurbrevting myndi ekkj vei’ða
skoðuð sem nein ógæfa.
Svo bar við, er cg.var í herbergi Parks ásamt allmörg-
um herforingjum, að liðsforingi einri kom nieð þau skila-
boð frá flugmálaráðuneylinu, að allar birgðir af De Wilde
skotfærum væru þrotnar. í>ettá voru u|)páJialdsskotfæri
orustuflugmannanna. Verksmiðjan, sem framleiddi þau,
hafði orðið fyrir loflárás. Eg sá, að þetta fékk mjög á
Parks; en bann svaraði af kat’Imennsku cflir andartak:
„Yið börðumst við þá áður án þeirra, og við getum gert
]>að aftur.“
Eg átli margar viðræður við Dowding flugmarskálk.
sem var vanuraðaka frá l'xhridge til Chequers (sveitasel-
iirs forsa'tisráðlierra) um helgar og fann þá glögglega, að
nú reyndi á orustufluglierinn til liins ítrasta. Tölur þær,
sém eg rýndi i á viku hverri sýndu, að við liöfðum nægan
flugvélakost, ef árásir fjandmannanua ykjust ekki. En
andleg og likamleg áreynsla flugrnannanna var ekki sýnd
á skýrslunum.
Því að þrátf fyrir óbifandi skvldurækni og férrnfýsi flug-
mannanna, sem oft áttu í höggi við ö (i sinnum fjölmenn-
ari óvini, og þrátt fyrir yfirburði þeirra og áframhaldandi
sigra þeirra en tjón óviuaima. er mannlegu þoli takmörk
sett. Til er breiu og bein ögmögnun sálar og likama. Mér
kom í hug, hversu Wellington hefði verið innan brjósts
er leið á daginn i orustunni við Waterloo: „Annaðhvort
yrði Guð eða Bliicher að koma til hjálpar.” Að þessu sinni
vildum við ekki Bliieher.
Innrás Þjóðverja.
Meðan þessu fór fram virtist allt benda lil, að innrás
Þjóðverja sta^ði fyrir dyrum. Á Ijósmyndum vorum höfð-
um vér talið alll að ‘>000 vélknúnár flevtur í hollenzkum,
belgískuni og frönskum höfnurii og árósum. Yér gálum
ekki vilað með vissu, hversu margir stærri farkostir
væru til vara í Rínaiósum, á Eystrasalti, en þangað var
Kilarskurðurinn enn opinn.
í athugun milini á iiinrásarvándamálinu hefi eg selt
fram skoðanir minar og ályktnir, sem eg bvggði ])á Irú
mína á, að við gætum afstýrt innrás ef til hennar kæmi
og þar af leiðándi, að hún vrði ekki gerð. Engu að síður
var ómögulegt að vera vollur að þessum vaxandi undir-
búningi viku eftir viku, á ljósmynduni og í skýrslum
leyniþjónustu okkar, áu þess að finna til nokkurrar skelf-
ingar. Slíkl gagntekur mann smám saman.
Yfirmenn hcrforingjaráðanna voru yfirlejtt þeirrar
skoðunar. að innrás væri yfirvofandi, en eg var efins
og liélt fram gagnstæðri skoðun. Að sjálfsögðn kappkost-
uðum við að vera við öllu búnii’. Ekkert var vanrækt,
sem unnt var að framkvæma með umhyggju og uppfinn-
ingasemi foringja okkar og árvekni liinna miklu og vel
búmi herja okkar og hinu ódrepandi þreki og hugrekki
allrar þjóðarinnar.
Um miðjan september virtist iimrásarhættan vera svo
augljós, að liætt var yið að senda bráðnauðsynlegar her-
sveitir til Austurlanda, sér í lagi., þar sem senda varð: þær
suður fyrir Góðravonarhöfða. Eflir að eg liafði Jieimsótt
varðstöðvarnar við Dover og fundið örlagaþrungið and-
rúmsloftið þar, frestaði eg um nokkurar vikur að senda
Ný-Sjálendingana og skriðdrekasveitirnar tvær sem eftir
voru, til landaima fyrir botni Miðjarðarhafs. Samtimis því
hafði eg á takteinum þrjú liraðskreið skip, „Glon-skipa-
félagsskipin“ ef til þeirra þyrfti að taka og senda þau
um Miðjarðarhaf.
Lesandinn er beðinn velvirðingar á eftirfarandi orð-
sendingu:
Frá forsætisráðherranum til flotamálaráðhcrrans
18.9.40.
Þér hljótið að geta komið upp nýjum flotamálafána.
Mér sárnar að sjá duluna, sem nú er, á hverjum morgni.
Mér létti mikið að sjá árangur þann, er náðist af hinu
nýja flugmálafi'amleiðsluráðuneyti.
Frá foi’sætisráðherranum tit Beaverbrooks lávarðar.
12.9.40.
Tölurnar, sem þér gáfuð mér uin batnandi flugvéla-
kost frá 10. maí til 80. ágúst eru stórkostlegár. Ef unnl
væri að sýna svipaðar lölnr til 30. september, sem ekki
er Jangt undan, vildi eg helzt lesa þær á stjórnarfuudi i
stað ]>ess að senda þær i umburðarbréfum. Ef svo skyldi
fara, að septemberlölurnar vrðu ekki til fyrr en seint í
oklóher, mun eg lesa þær. sem eg hefi nú fyrir hendi fyrir
sijórnina. Þjóðin stendur i þakkarskuld við vður og ráðu-
nevti yðar.
Frá forsætisráðherranum til Beavcrbrooks lávarðar.
25.9.40.
Hinn undursamlegi árangur, er ]>ér liafið náð þrátt fvrir
vaxandi erfiðleika, knýr mig til þess að biðja yður að
flytja ráðuneyti vðai’ beztu ]>akkir og heillaóskir stjórnar
Mans Ilátignar.
Víkingahersveitir.
Allt þetta sumar reyndi eg að hjálpa hermálaráðherr-
anum i barátlu hans við hleypidóma hermálaráðuneytis-
ins og hersins vegna víkinga- eða áhlaupa-sveitanna.
Frá forsætisráðherranum til hermálaráðherrans. 25.8.40.
Eg hefi hugleitt samtal olikar. .um kvöldið ag skrifa
yður vegna þess að mér er sagt, að fyrirtælanir um vik-
ingasveitirnar séu nú til athugunar. Ekkj skal skrá fleiri
mcnn í [>ær og framlíð þeirra er í deiglunni. Þess vegna
fannst mér eg verða að skrifa yður til ]>ess að láta yður
vita, live sterklega eg er sannfærður um, að Þjóðverjar
Jiafi liaft á réttu að standa, bæði í fvrra slríði og eins nú
í notkun áldaupasveilanna.
1918 brutust þeir (Þjóðverjar) víða i gegn hjá okkur
og ollu iniklu tjóni, og þar voru áldaupasveitir að verki
og öll vörn Þjóðverja síðustu fjóra mánuðia árið 1918,
hvggðist einkum á snilldarlega vel staðsettum vélbyssu-
hreiðrum. Þetta hefir gerzt i margföldum slil í þessari
slyrjöld. Fall Frakklands varð vegna aðgerða ótrúlega
fámennra úrvalssveita, er búnar voi’u líinum beztu vopn-
um, en meginþungi Jiýzka hersins kom á eftir og tryggði
sigLirinn og hertók Frakkland.
Ef um nokkura herför á að vera að ræða árið 1941
ldýtur hún í eðli sínu að verða bæði á láði og legi (am-
phibious) og vafalaust hljóta að gefast mörg taekifæri
til minni háttar hernaðaraðgerða sem hljóta að byggjast
á því, að liði vcrður skipað á land að óvörum, léttvopnuð-
um, liðlegum sveitum, sem væru vanar að berjast sjálf-
slætt, í slað þess að véra hreyfðar úr stað á liinn [ning-
lamalega hátt, sem siður er um venjulegar hersveitir.
Þess vegna liniga öll rök að þvi, að við höhium áfram
hugmyridinni um víkinga- eða áhlaupa-sveilir. Eg he.fi
þcðið um 5000 fallhlífarheriiienn og við verðum að fá
að minnsta kosti 10 þúsund þessara „fóstbræðra“, sem
geta brugðið við með leifturhraða. Aðeins á þennan hátt
er liægt að tryggja sér þær stöður, sem si'ðar gera mögu-
legar meiri háttai’ aðgerðir venjulegra hersveila.
Framh. á 7. siðu.
Vísir
gefur yður kost á að lesa
margt, sem ekki er að
finna í öðrum biöðum.
V í SI R
er eina blaðið, sem birtir
greinar og heilar síður
um heilbrigðismál.
V I 8 I R
er eina blaðið, sem birtir
greinar og heilar siður
um tæknileg efni og
framfarir á því sviði
í
1
1
§
I
VÍSIR
er eina blaðið, sem birtir
hinar stórmerku endur-
minningar ChurchiIIs.
VÍSSR
er eina blaðið, sem leit-
ast við að birta fræðandi
og skemmtilegar grein-
ar, jafnframt greínum
um tæknileg efni og
mál, heima og erlendis.
Og svo er
VÉSIR
fyrstur með
fréttirnar.
rr