Vísir - 31.08.1949, Qupperneq 7

7
Miðvikudaginn 31. ágúst 1949
V 1 S I R
28
ÖKLAGADISIN
Eftir G. B. KELLAMD
boði Þjóðræknis-
félagsins.
/ gær bauð stjórn Þjóð-
ræknisfélagsins nokkrum ls-
lendingum, búsettum vestan
hafs, til kvöldverðar i Val-
höll á Þingvöllum.
lieldur svissncska málaliði i sveitum einlivers liöfðingja
landsins.
Þeir stukku af baki og gengu inn i veilingalmsið. Eg
hraðaði mér þá fram á stigaskörina. Eg hcyrði mcnnina
lala, gormælta og dimmraddaða, en gestgjafinn svaraði
skrækum rómi og aulinn, sonur lians, flissaði eins og lians
var yon og visa.
„Þau sofa öll cins og steinn,“ sagði gestgjafinn. „Ilinn
ágæti Piero Riario mun launa ykkur rikulcga fyrir, Iive
skjólt þið brugðuð við. Allir munu fá góð laun og mikil.“
Eg sá i anda, hvcrnig liann néri saman Iiöndunum af
græðgi og aurafíkn.
Hrottalcg rödd, sem talaði mjög slæma ítölsku, grcip
fram i fyrir honum og spurði:
„Þau eru þá fjögur, eins og húsbóndinn tilkynnti mér?
Stúlkan, búin sem maöur, en kvenmaður engu að síður,
dvcrgurinn hennar og siðan þessir tvcir Svartstakkar.
Húsbóndinn fyrirskipar, að mcnnirnir skuli skilyrðislaust
teknir af, en stúlkan færð honum.“ Hann hló lágt og bætti
við: „Húsbóndinn ætlar ]xi ckki að ræða stjórnmál við
hana.“
Eg gekk nú aftur til herbergis okkar Kristófers og vakti
hann. Við biðum siðan átekta. Komumenn réðust brátl til
nppgöngu á loftið og gerðu enga tilraun til að fai-a liljóð-
lega. Þegar þeir voru komnir hálfa leið upp stigann, gekk
eg hratt fram á skörina og mælti: „Steinarnir eru vakn-
aðir.“
j'foreldra sinna, og kynnst
I jieiinaþjóðinní nokkuð í
sveit og við sæ. Láta þeir all-
ir vel af för sinni, þótt veð-
urfar hefði getað verið
skemmtilegra að undan-
förnu.
Að loknum kveldvcrði í
Valliöll, var dvalið urn stund
í sumarhúsi Ófeigs læknis
Ófcigssonar á Þingvöllum,
en þvi næst haldið til Rvíkur
og var þangað komið laust
fyrir miðnætti.
Þjóðræknisfélagið hefir!
sett sér það markmið, að

,4
Hahkrem
Raksápa
í J
VERZL.
Var þar notið hins bezta
beina, en ekki verður sagt að
Þingvellir hafi verið í sinu (
fegursta skrúði vcðurs halda uppi sambandi við ís-
vegna.
Þeir, sem þátl tóku i för-
íendinga, sem erlendis dvelja
Iangdvölum, greiða fyrir
ferðum þeirra hingað til
inni og hér eru nú gestir, ]ands eftir föngum og leið-
voru: Kristinn Guðnason beina þeim, sem liingað
vcrksmiðjueigandi og sonur koma, ef þvi verður við kom-
hans Harold Guðnason,1 jg. Er þetta hin þarfasta
Skúli G. Bjarnason og frrx starfsemi, senr ástæða væri
hans Margrét, frú Regina til að efla til muna, en það
Eiríksson, frú Svana Athel- j verður þvi aðcins gert að al-
i stan, frú Ella Pearson og nienningur gefi starfseminni
! Guðmundur Þorsteinsson. 'gaum og styðji hana með
j Stjórnendur Þjóðræknisfé- þátttöku sinni.
; lagsins, sem þátt tóku í för-
inni voru forseti félagsins
herra biskupinn Sigurgeir
Sigurðsson, Ófeigur Ófeigs-
sons íæknir og Kristján Guð-
laugsson hrl., allir með)
könum.
Seðlaveltan
vex.
Gestir Þjóðræknisfélagsins
hafa allir ferðast víða um
landið að undanförnu, heim-
/ tok júnimánáðar s.I. nam
seðlaveltan 157A millj. kr.
Hafði seðlaveltan aukist
unr tæplega 5.4 rnillj. kr. i
sótt æskustöðvar sinar eða mánuðinum. Til samánburð-
Vdinslásar
Blöndunartæki
fyrir bað.
Blöndunarkranar
fyrir eldhús, í borð
og vcgg.
Handlauga-kranar
nýkomið.
VÉLA- &
RAFTÆKJAVERZLUMN
Tryggvag. 23. Sími 81279.
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæstaréttarlögmenn
Oddfellowhúsið. Sími 1171
Allskonar lögfræðistörf.
ar má geta þess, að i júni i
fyrra nam seðlaveltan 151.3
millj. kr.
Fyrirliðinn bölvaði þá á erlendri tungu, brá sverði sínu
og tók undir sig stökk í áttina til mín. Eg liralt Kristófer
til hliðar? til þess að hafa meira svigrúm, en óskaði þess
með sjálfum mér, að eg hefði boga minn og hálfan tug
örva. Eg var þegar búinn að bregða svcrði minu, en er
brandar okkar skullu sainan, stóð eg betur að vígi, þar
sem eg stóð hærra. Það bætti og úr skák fyrir okkur
Kristófer, að einungis einn maður gat ráðizt upp stigann
i senn. En þarna stóðum við nú, lögðum og hjuggum sem
éðast, svo að glumdi i húsinu öllu. Loks kom eg lagi á
aðra öxl fyrirliðans, en hann rak þá upp reiðiöskur og
sótti að mér af enn meira kajipi en áður. En eg var bæði
stærri og sterkari, svo að hann komst hvergi og lét sér
loksins skiljast, að það mundi enginn leikur að vinna á
mér.
Lét liann þá undan síga varlega, en eg lét ekki ginna
mig til þess að veita honum eftirför, þvi að þá hefði að-
slaða mín þegar orðið verri. Þetta var í fvrsta skipti, sem
eg barðist við mann, svo að eg væri staðráðinn í að vinna
lionum mein og þessu fylgdi taugaæsing, sem liitaði mér
og kom mér á óvart. Eg fann til lirifningar, sem eg hafði
aldrei komizt í kynni við fyrr, en féll þó vel.
Fyrirliði árásarmannanna hélt undan niður stigann all-
an og hann og menn lians leituðu til eins herbergisins
niðri, þar sem þeir gátu ræðzt við. Eg heyrði skræki gest-
gjafans, sem reyndi að gefa þeim heilræði.
„Láttu mig taka á móti þeim næst,“ sagði Kristöfer að
baki mér.
„Hafðu gætur á dyrum Betsyar,“ svaraði eg, „þvi að ef
til vill er hægt að sækja að henni eftir öðrum Ieiðum.“
Eg leit eftir ganginum. Dvergurinn lá ekki lengur fyrir
framan dyrnar og' Betsy hafði heldur ekki lokið þeim
upp, svo að eg vissi, til að forvitnast um, hverju hávað-
inn sætti. Mér datt í hug, að liún hefði orðið hrædd o»
Iiefði því lokað sig inni.
Eg hafði varla hugleitt þetta, þcgar eg heyrði þunglama-
legt fótatak niðri, eins og margir menn væru að rogast
með þunga byrði milli mín. Þegar þeir birust, sá eg að
tveir þeirra héldu á stóru eikarborði og ætluðu því að
skýla sér. Þeir sóttu nú að mér að baki borðinu og sá eg
elíki annað en fætur þeirra, er þeir ]rokuðust upp stigann.
Mér varð Ijóst, að eg mundi ekki fá staðizt þessa sólcn,
þvi að eg liafði ekki annað en sverð mitt gegn sterkri eik-
inni og þeir gátu ýtt mér á undan sér frá' stigaskörinni og
sótt siðan að mér frá báðum hliðum, er þeir væru komnir
upp á ganginn. Þetta gæti ekki farið neina á einn veg.