Vísir - 14.11.1949, Blaðsíða 7

Mánudaginn 14. nóvember 1949
VISIR
7
64]
ÖRLAGADISIN
EHIrC. B. KELEAND
Eg leitaði þvi um allt og spurði hvern mann, en enginn
minntist þess að hafa séð, meðan á hardaganum stóð eða
siðar, munkinn, sem gortaði af þvi að hann væri spor-
lnindur páfa. Hann hlaut að liafa komizl út, meðan bar-
daginn stóð sem hæst, en af því hlaut illt eitl að leiða fvrir
okkur, því að hann mundi fara til Florens og segja þar
tiðindin. Yerst var þó, að hann lilaut að halda áfram of-
sóknum sínum á hendur Betsy, úr því að hann var enn á
lifi og aðstaða hans var nú stórum betri en fyrr, því að
hann hafði séð andlit hennar.
Eg gekk til Tassos og sagði honum, hvernig i öllu lægi.
„Menn mínir verða að dréifa sér,“ sagði liann, „þvi að
við munum mega okkar lítils gegn þeim, sem halda munu
gegn okkur. Flótti munksins hvetur okkur lil að hafa
hraðan á.“
„Eg á sök á því, að svona er komið, Tasso.“
„Við crum því vanir' að vera hundeltir. En herfang okk-
ar mun verða á óhultum stað og við leitum það uppi á ný,
.þegar um hægist aftur. En hvað verður um þig, Englend-
ingur? Þeir þekkja þig, fjendur okkar.“
„Eg fer til Trebb'io,“ svaraði cg.
„Þegar stúlkan verður ferðafær, ef hún verður það
nokkuru sinni,“ sagði hann þungþúinn. Ilann bandaði
í áttina til manna sinna. „Þeir verða að vera á bak og burt
fyrir myrkur, áður en órjúfandi hringur hefir verið sleg-
inn nm fjöllin.“
Eg gaf Kristofer merki. „Félagi,“ sagði eg vig hann,
„safnaðu Svartstökkunum saman og farðu til Trebbio.
Munkurinn hefir komizt undan og mun efla lið gegn okk-
ur.“
„Hvað verður um þig?“ spurði hann.
„Stúlkan er meidd, eins og þú veizt og ekki ferðafær.
Eg bíð hjá henni.“
„Heilbrigð kona er til leiðinda,“ mælti hann. „og sjúk
kona er ógæfa. Eg mun sjá um, að þeir riði til Trebl)io.“
Það sem eftir var dagsins unnu útilegumennirnir baki
Ijrotnu rfð að koma herfangi sínu á obulta staði i hellum
bingað og þangað um fjöllin, en siðan lmrfu þeir á brott.
i'Sjálfur sat eg við munnann á hellinum, þar sem Bealrisa
stumraði yfir Betsv og beið og hlustaði milli vonar og
ótta. Beatrisa gekk úr til mín við og við, cn sagði ævinlega
hið sama, að Betsy hefði ekki enn lokið upp augunum eða
fengið rænu.
Tasso kom til okkar um það bih scm myrkrið datt á
og Beatrisa gekk út til okkar.
„Ykkur mun eldci verða óhætt hér,“ mælti Tasso. -
„Eg óttast, faðir minn,“ sagði Beatrisa, „að það mundi
ríða lienni að fullu, ef liún yrði hreyfð.“
„Englendingur, eg hefi greitt þér skuld mina við þig,“
sagði Tasso við mig.
„Vel og drengilega, vinur,“ svaraði eg, „svo að eg er nú
í margfalt meiri þakkarskuld við þig, sem mér mun aldrei
auðnast að greiða.“
Eg skildi, hvað hann var að fara. Hann varð nú að gæta
öryggis síns og dóttur sinnar, þar sem hann hefði gert
skyldu sína rfð mig. „Farðu, Tasso,“ sagði eg. „Þakklæti
mitt mun fvlgja þér, hvert sem þú ferð.“
En nú rétti Bealrisa úr sér, liorfðist í augu við föður
sinn og liristi höfuðið. „Þú getur farið, faðir minn,“ sagði
hún, „en eg verð hér eftir.“
Tasso leit á okkur til skiptis qg .varð nndrandi á svijí,-
siðán yppti hann öxlum, eins og ítala er siður og bandaði <
frá sér með liöndunum: „Eg mundi ekki ráða, þótt eg
ætti þak yfir höfuðið,“ sagði hann og lá jafnvel við að
hahn brosti. „Þú ræður.“
„Það verður ef lil vill hægt að flytja liana eftir einn eða
tvo daga,“ sagði hún. „Gela ekki nokkrir menn njósnað
um mannaferðir þangað til og gert oklcur aðvart?“
„Þú ski])ar fvrir, svo að þú munt lika ráða þessu," svar-
aði faðir hennar.
Við heyrðum nú fótatak skammt frá okkur og rétt á
eftir birtist Kristofer heldur skömmustulcgur, fvrir
framan mig.
„Eg skipaði þér að fara til Trebbio," sagði eg gramur.
„Nei, Pietro, þú mæltir svo fvrir, að mennirnir ættu að
fara þangað. Eg er enginn Trebbio-maður - eg er þinn
maður. Eg hlýði þér í öllu nema einu. Eg er eins og blóð-
suga — hangi fastur við þig. Skipaðu mér að gera hvað
sem er annað en að skilja við þig og þvi mun eg hlýða.“
Að svo mæltu settist hann við eldinn og setti upp svo
broslegan jirákclknissvik. að cg gat ekki reiðzt hon-
um. Þvert á móti fann ég til innilegrar gleði yfir tryggð
lums og vinfestu.
„Þú ert uppreistargjarn óþokki,“ sagði cg. „Það er |)á
bezt, að þú verðir um kvrrt og látir skera þig niður við
trog með þér betri niönnum."
Beatrisa vakti hjá Betsy alla nóltina, en eg sat fyrir ut-
an liellihn og vakli ýmist eða dottaði. Kristófer hraut
við hlið mér. Beatiisa gekk út til mín, cr morgnaði.
„Hún er vöknuð,“ sagði hún, „en er með óráði. Til allrar
hamingju hefir lhm þó engan sótthita."
„Nefndi hún nafn mitt?“
„Nci, hún talar aðeins í sífellu um bréf, kónga og Fen-
eyjar.“
„Heldur þú að hún lifi ?“ spurði eg.
„Eg sagði þér i öndverðu,“ svaraði Beatrisa dálitið ó-
þolinmóðlega, „að hún hcfði aðeins fengið högg á höf-
uðið.“
„Má eg fara til hennar?“
„Vertu rólegur. Eg skal láta þig rfta, þegar vist er, að
hún þekki ])ig.“
Eg sat fyrir framan hellinn allan morguninn og þorði
mig ekki að lircyfa, ef Betsy skyldi senda eflir mér. Krislo-
fer hét á mig að ela og drekka, en eg hafði enga lyst. l’m
nón kom Bealrisa til mín og sagði: „Ilún sofnaði eðlilega
um hádegi, en nú er hún vöknuð aftur og er alveg með
réllu ráði.“
Eg geklc inn í hellinn og þar var svo dimmt, að eg sá
vart í andlits Betsyar.
„Pietro!“ sagði hún í hálfum liljóðum.
„Betsy?“ svaraði eg. „Verður þú jafngóð aftur?“
„Já, svo er þér fyrir að þakka,“ mælti liún, en eg kraup
við lilið hennar og tólc um báðar hendur hennar, en hún
1 virtist því ekki andvíg.
„Eg kom,“ sagði eg hjárænulega, „eins fljótt og mér
var unnt.“
„Já,“ svaraði hún, „þú komsl fljótt.“
Eg liikaði nú, en stamaði svo, því að eg vildi endilega
fá að vita ]>að, sem eg ætlaði að spyrja um: „Gerði hann
þér mein, Betsy?“
Hún brosti af veikum mætti. „Eg er eins og æg var,
þegar eg var flutt inn í kastalann — svo er munkinum
Frá
Skákþinginu.
Fórðci umferð Skákþings-
ins í meistaraflokki og 1. fl.
var teflll V gær.
í meistaraflokld vann
Björn Jóhannesson, Jón
Kristjánsson cn Guðjón M.
Sigurðsson og Þórður Jör-
undsson gerðu jafntefli. Bið-
skákir urðu hjá Pétri Guð-
mundssni og Gunnari Ólafs-
syni og lijá Bjarna Magnús-
syni og Þórði Þórðarsyni.
Óli Valdimarsson átli frí.
í 1. 11. A vann Magnús
Vilhjálmsson Anton Sigurðs-
son og Lárus Ingimarsson
vann Arnljót Ólafsson, en
Jón Pálsson og Birgir Sig-
urðsson gerðu jafntefli. í B-
riðli vann Ilaukur Sveins-
son Ingmun Guðmundsson,
cn biðskákir urðu lijá Há-
koni Hafliðasyi og Haulc
Ivristj á nssyni annarsvcgar,
en Eiríki Marelssyni og Frey
steini Þoi-bergssyni hins
vcgar.
Finnnta umferð í meisc-
araflokki verður töfld i
kvöld.
— Sextugur
Framh. af 4. síðu.
son. Mætti íslandi auðnast að
eiga sem flesta slika sonu í
ábyrgðarstöðum þj óðfélags-
ins. Þá yrði betur séð fyrir
mörgum málum, sem nú biða
úrlaushar, en annars yrði.
Eg vil svo árna Þorvarði
Björnssvni og fjölskyldu
hans allra heilla mcð afmæl-
isdaginn, Megi gæfa og gengi
fylgja þeim um ókomna
daga.
Th. G.
Sigorgeir Sigurjénsson
hæstarcttarlögmaður.
Skrifstofutimi 10—12 og 1—8.
ASalstr. 8. Sími 1043 og 80950
GÆFAN FYLGIB
tumgunum frá
SIGUBÞÚB
Hafnarstræti 4
mrfHr
c. a. Sun*ufki, — TARZAN —
Tarzan og ungi veiðimaðurinn ciga En Lúlli hefir nú klæðst fötum Hann skoðar vegabréf Haynes og er liítt af bréfum Iiaynes dettur úr vasa
:al sainan. , Haynes. kampakátur. hans.