Vísir - 03.01.1950, Qupperneq 7

Þriðjudaginn 3. janúar 1950
V 1 S I R
20
æ
SaJkímws
sekMB* ímw&dimtá
Eftir
Richard Macauly.

gaf hann honum nánar gætur. Meðan þau voru að fara
fram lijá honum veitti lögregluþjónninn þeim enga at-
hygli, en undir eins og þau voru komin fram hjá fór hann
ag rýna í blað, sem fest var á hlífðargler hans, —r og svo
aí' stað á eftir þeim.
Porter vissi, að Ellen ók ekki of hratt, — að hún hafði
ekki brotið neinar umferðarreglur. Hann beið þess á-
hyggjufullur á svip, livað gei’ast mundi, er iögreglumað-
urinn gaf hljóðmerki um að nema staðar. Ellen vai’ð
skelfd á svip sem vænta mátti, liægði á sér og ók út að
vegarbrún. Lögreglumaðurinn skildi bifhjólið sitt eftir
fyrir framan hifreðina.
Elleiz sat eins og lönzuð nzeðan lögregluþjózznimz, sezzz
fór sér zzzjög hægt, kozzi til hennar. Húiz reyzzdi að brosa
senz fegurst og láta senz ekkert væri.
„Þaz-na hélt eg, að allt væri í hinzna lagi, eg ók í mestu
makindum —
„Vissulega gei’ðuð þér það og vafalaust er allt i lzinuza-
lagi,“ sagði lögreglunzaðui’inn, „en núnzerið á bifreiðinni
yðar er á listanunz zzzíizzim. Við ei’unz að leita að manni
nokkrunz, ungunz ízzanni, hávöxnum, unz það bil þrítug-
uizz. Þér hafið vænti eg, ekki séð lzamz?“
„Ekki svo eg viti.“
Lögz'egluzzzaðuz’inzz skoðaði allt í bifreiðinni i fljótheit-
unz og izzælti svo:
„Eg verð að gægjast inn i hílvagninn.“
Nú fór Ellen ekki að lítast á blikuna. Hún hafði vai'la
nzált til þess að rísa úr sæti sínu. Ilún gekk nzeð honunz
að dyrunum á vagninunz. Lögreglumaðurinn opnaði dyrn-
ar og fór hzn og Ellen bjóst við þvi að heyra lzvert skotið
af öðru, en er ekkert gerðist gekk hún inn líka. Porter
var hvergi nálægur, að því er virtist.
Lögreglunzaðurinn opnaði skápinn, sem virtist vei’a
eini hugsanlegi felustaðurinn í vagninunz, en fann ekkert.
„Jæja, hann virðist ekki vera hér,“ sagði lzann.
Þau gengu zit úr vagninunz, lzún og lögreglunzaðurinn.
Er þau námu staðar við bifreiðardyrnar sagði Ellen:
„Heyi’ið mig', lögreglunzaður góður. Anizarhver lög-
reglumaður kann að hafa meðfei’ðis samskonar lista og
þér. Get eg ekki fengið eitthvað hjá yður til sönnunar þvi,
að búið sé að i’annsaka bifreið mína og vagninn, — ella
verð eg fyrir sífelldu ónæði, og kemst ekkert áleiðis?“
„Núnzerið verður strikað út af öllum listunz innan
klukkustundar,“ sagði lögi’eglunzaðurinn, „en eg skal veita
yður úrlausn.----það getur konzið sér vel að hafa vottoi’ð
unz þetta, er þér komið í næstu bækistöð.“
Lögi’eglumaðuz’inn tók smáspjald og skrifaði aftan á
það, að bifreið og bílvágn ungfrúai’imzar Ellenar Raker
Izefði verið skoðaðir af lögi’eglunni, og mætti hún fara
ólzindruð ferða sinna.
Lögreglumaðurinn gekk að biflzjóli sínu, en Ellen sett-
ist í sæti sitt, og Izafði hún enn ákafan lzjartslátt. Hún
setti eltki lzi’eyfilinn í gang fvrr en lögregluþjónninn var
lzorfinn úr augsýn hennar, — þá setti hún í fvrsta gír og
ók lzæg't áleiðis. Hún ætlaði sér að nema staðar fljótlega
og gægjast inn í bílvagninn, en þoi’ði ekki að gera það
þegar, ef ske kynni að lögregluþjónninn fæi'i að hugsa
nzálið fz’ekafa og grunsemd vaknaði í huga hans. Þá zzzundi
lianll aftur snúa og væri þvrlzezt að flana ekkz að neinu.
Portcr hafði falizt í baðkerinu. Hann var allur í einu
lcófi og lá við köfnun. Þegar lzann varð þess var, að bif-
reiðin zzzeð vagninunz aftan í sér var konzin af stað aftur,
ýttti hann upp lokizzu, senz var yfir baðkei’inu og klöngr-
aðist út. Því næst geklc lzann að framglugganum og reyndi
að gefa Ellen nzei'ki unz að nenza staðar og er lzún loks
tók eftir þessu í speglinunz kinkaði hún kolli til mei’kis
unz, að lzún hefði tekið eftir lzozzum. Settist hann svo
niður, ygldur á-brún og hugsaði nzálið.
Ilazzn gat ekki að svo stöddu gert sér neiiia grein fyi’ir,
hvernig þeir lzöfðu þefað uppi slóð lzans, en hann var
ekki z neizzum vafa uzzz, að Ranning var potturinn og pann-
an í öllu. Mikilvægast af öllu fannst Izonunz nú að gera
sér grein fyi’ir, hvað lögreglan nzundi gez-a, eftir að þessi
bifreið, ásazzit húsVágninúm, hafði vez’ið alhuguð án þess
áð nokkuð grunsanzlegt fynt ist.
Að því er virtist izzundi bifreiðin ekki verða stöðvuð
oftar að iliiiznsta kosti gat hann gei’t sér nokkurn
veginn örug'ga von um það, fannst honum.
Eins og unz lzafði verið talað nanz Ellen staðar við eina
blaðasöluna í Kansas City og kevpti þar veðreiðadagskrá
og veðnzáiaskz'á. Þar næst ók lzún yfir ána inzz í Kansas-
fylki og hazzz stáðar í fyrstu bzlabækistöðinni, sezzz Jiúli
konz að. Er lzún liáfði i’ætt nauðsynlegar ráðstafanir við
unzsjónarmánninn, gzæitt bílstæðið fyrirfram o. s. frv.,
fór hún inn í bílvagninn. Hún lokaði dyrununz vandlega
á eftir sér áður en hún tók til nzáls.
„Bezt að læsa að séi’,“ sagði Porter, „ef einhverjir óvænt-
ir géslir skyldu konza.“
Ellen gerði sem hann hað og sagði þvi næst:
„Hvar gátuð þér falizt? Eg var oi'ðin snzeyk zznz, að
þér hefðuð skotizt út'o’g eg skilið yður éftir hjálparvana
á þjóðveginuzn.“
„Eg faldist í baðkerinu," sagði hann hugsi. „Næst vildi
eg prófa það, þegar vatn er í því.“
„Eg gæti líka sizúið nzéz* undan,“ sagði Iiún hlæjandi.
Svo rétti lzún honum veðreiðadagskrána með tilheyr-
andi veðnzálaskrá.
„Það eru veði’eiðar uizl' þessar nzundir í grennd við
Chicago, New Yoi’k og San Francisco,“ sagði kann, er
lzann lzafði litið á þessi plögg.
„Jæja,“ sagði hún éftir nokkuz’a únzh.tigsun, „ætli það
verði ekki hýggilegast fyi’ir okkur að álíta að piltur sá,
sem við viljum klófesta, sé úr miðvesturfylkj.unum og þar
sé atlzafnasvæði hans.“
„Yið leggjuzn af stað áleiðis til Chicago í fyri’amálið,“
sagði lzann. „Yið verðum konzin til Peozúa annað kvöld.“
„Þér lalið um þetta eins og það sé jafnauðvelt og að
drekka vatn.“
„Mér þykir leiít, að eg get ekki lzvílt yður við akstur-
inn,“ sagði lzann hugsi.
„Yið Skulunz ekki fást um það,“ sagði húzz og andvarp-
aði. „Ef eg inissi atvinnuná get eg allt af fengið starf við
að aka vörubil. Hvað viljið þér lzafa til nzatar í kvöld?“
Þegar þetta gei’ðist var Banning Ieynilögreglunzaður í
St. Louis. Hann stóð klukkustundunz saizzan á verði i
gi'ennd við aðaldyr eins kviknzyndahússins. Banning
ályktaði senz svo, að einnzana nzaður i stórri boi’g myndi
lzclzt hafa það sér til afþreyingái’, að fara z kviknzynda-
lzús. Og það lilýndi Porter gei’a, væri hann í St. Louis.
7
BREIÐFIRÐINGAFÉL.
Izefir félagsvist, fund og dans ,
í BreiöfirSingabúö í kvöld.
.(“
FRAM.
JÓLA-
TRÉS-
SKEMMTUN
Knattspyrnufél. Fi’anz verð-
ur i Sjálfstæöishúsinu
finimtud. 5. jan. og hefst kl.
3 e. h. Dansleikur íyrir full-
oröna lzefst kl. 9. Aögöngunz.
seldir hjá Sigurði Halldórs-
syni, Öldugötu 29, Kron,
Baramhliö 4, Hverfisgötu 52,
Sundlaugavegi 24 og Þórs-
götu i.
KNATT-
SPYRNU-
FÉLAGIÐ
VALUR.
Æfingtaíla félagsins í hand-
knatleik í vetur:
Kvennaf lokkur.
í Háskólanum:
Þii’öjud. kl. S—9.
í húsi í. B. R.:
Föstudaga, kl. 7.30—8.30
Karlaflokkur.
I húsi í. B. R.:
I. aldursílokkur:
Þriöjudaga, kl. 7.30—8.30
Laugardaga, kl. 7.30—8.30
II. aldursflokkur:
Þriöjudaga, kl. 6.30—-7.30
Laugardaga, kl. 7.30—8.30
III. aldursflokkur:
Þriðjudaga, kl. 6.30—7.30
Sunnudaga, kl. 5—6.
Geynziö æfingatöfluina.
Nefndin.
VALUR!
J ólatrésf agnað ur
fyrir börn félagsnzanna verö-
ur haldinn n. k. föstudag kl.
4 aS Hlí'Sarenda.
Aögöngumiðar seldir í
Verzl. Varnzá á nzorgttn.
Dans fyrir félagsnzenn kl.
9 unz kvöldið.
Skemmtinefndin.
ÞL F 17. M.
ÁRSHÁTÍÐ
Skógarnzanna verður haldin
laugardaginn 7. janúar og
hefst kl. 8,13. — ASgöngu-
nziöa sé vitjað til húsvaröar
K.F.U.M. í seinasta lagi n. k.
finzmtudag. ---- Stjórnin.
£ SuwcufllUi Bsom TAlRZAN “ SÖ7
Randy tók lzana í faðm sér og lzjarta Hann náði sér i þykkan lurk og'var Lúlli glæpamaður átti sjáífur ekki Allt i cinu brást í dauðri grein og
hahs barðist ört, því að hanp elskaði ákvéðinn í því að verja Déane, þótt góða tíma, því hann var nzesta bleiða féll hún il jarðar. Lúlli hélt þá að ein-
flugþernuna. hanu yrði sjálfur að fórna lifinu. og ótlaðist kyrrð skógarins. hver váeri að undibúa árás.