Vísir - 13.01.1950, Síða 7

Föstudaginn 13. janúar 1930
7
SAv
Sníituus
sehur
28
Eftir
Richard Macauly.

„Hann býst vonandi clcki við síorgróðá næst?“
„Nei, eg gaf honuin í skyn að l>að mætti hann ekki.4*
Portér mérkli við hesta í f jórða, finnnta, sjötta og sjö-
unda lilaupi, í véðréiðaskrá hennar.
„Eg veit ekki hvort eg get hitt yður slrax eftir veðreið-
arnar. Það getur verið, að hann bjóði mér eilthvað. Eg
veit ekki hvort liann hefir bifreið, og þá verð eg að hjóða
lionum að sitja í þangað, sem liann hýr. Kunningsskapn-
um verð eg að iialda áfrani, þar til liið mikla tækifæri
býðst sem við vonum að bjóðist.“
„Er ekki bezt, að eg taki við?“
„Nei, eg er i miklú áliti lijá honum, eins og þér skiljið
-— og eg get komist fljótlegá að þvi, sem þér munduð
þurfa marga daga li!.“
„Gott og vel“, sagði Portér, „en umfram alll farið var-
lega. Ivomið í námunda við verustað minn i kvökl. Gætið
þéss, hvort yður'ér veitt eftifför. Eg skal vera á verði.”
V.
Eilen fór nú til fundai’ við Bért Goggin I skcnkistofunni.
llann var ekki seinn á sér að spvrja liana, livort hún liéfði
„fiskað“ nokkuð.
1 Iún benti honiini á liestnafn i skránni — „Lucky Stiff“,
en þessi'hestur ásamt öðruíu voru neðstir á lista atvinnu*
veðmálábraskara.
„Já, þéi* farið vissulegá óvanálegar götur — þér og
kunningi vðár.“
„Já, það er vist um það.“
„Jæja,“ sagði Goggin ög neri liökuna, „ckki legg eg á
í'lótla þegar byrlega hkes. Eg trúi á yður, ungfrú góð —“
..I>að verður gaman að vita hvort j)ér segið það að
hlauprnu loknu,“ sagði Ellen lilæjandi.
Hún reyndi að liverfa inri í þröngina, svo að enga grun-
semd véldi, og er þángað var komið gaf hún honum eins
nánar gætur og hennifrekast var unnt. Hún varð þcss vör,
að milvili ánægjusvipur kom á andlit lians, þegar Lucky
Stiff var að spjara sig sém mest.
Þótt liún fylgdisl með liv^fri hreyfingu lians að kalia
gætli hún þess, að náígast liann ekki um of, fyrr en að
loknii fjórðá hlauþinu, en þá hafði liann beðið hennar
dálitla stund. Hún hraðaði sér nú til lians, og livíslaði um
leið og hún gekk fram hjá lionum:
„Samovar í þessu hlaupi.“
Goggin kiniiaði aðeins kolli sem snöggvast og flýtti sér
að eiiiúm söltíglugganum. Þáð var eins um Samovar og
fleirí Iiesta, sem Portér veðjaði á, að liánn gerði ráð fyrir,
að liann inúiidi reynast betúr en menn almennt ætluðú
og svo fór, að liaun sigraði glæsilega, var sex liestlengdir
á undan þeim næsta, er hann rann að marki.
Og í sjötta iilaupi sigraði liesturinn, sem Porter véðjaði
á, en iim þennáh liest gaf Ellen Goggin einnig bendingu
— og liesfurinn sigraði með svo mildum yfirhurðum, að
Goggiu horfði með slíkri undnin á Ellen, að engu var lik-
ara en að liann teldi liana veru, sem allt í einu liefði svifið
til jarðar frá fjarlægri stjörnu.
VISIR
Elleiv sagði vig liánn dálitið hikandi, því að hún vikU
ékki, áð hann vrði fyrir vonhrigðum á þessum degi:
„Þér iiafið grætt í hvérju lilaupi. Emð þér ekíd smeyk-
ur um, að lieppnin nnmi hve,rfa. ef þér veðjið éinu simii
enn?“
„Nei, heillin, nei,*‘ sagði Gpggin kátur mjög. ,,Eg trúi
á yður senliværuð þýr heilládís mín. Og nú kaupi eg ipiða
einnig fyrir yður í þakkar skyni fyrir bendingarnar.“
„Jæja þá,“ sagði Ellen og vppti öxlúm. „Hésturinn er
Yery Sad.“
„Gott og vei. þá veðjum við á Verv Sad.“
Hann liló liásum rómi og glömpum brá l'yrir í græðgis-
legum augum hans.
Hann hraðaði sér að tiu dollai’a glugganum og þegar
hann kom aftur og rétti henni tíu dollara verðmiða inælti
hún mjög í nióti, en liann hélt þvi fast fram, að hann gæí'i
henni miðann aðeins til þess að lála í ljós þakklæti sitl og
ldvkkti út með því að segja:
„Það er það minnsta, sem cg get gert fvrir faliegustui
t— pg yafalaust beztu stúllcúna, sein eg hefi fyrir liitt á
lifsleiðinni.“
En það fór nú svo, að■ Very Sad sigraði ekki og inun-
aði-þó svo litlu, að vart varð i ínilii' séð. Goggin gat ekki
dulið vonhrigði sín, en sagði aðeins:
„Jæja, þeir geta ekki allir sigrað.*’
Eitthvert þref var á dómnefndarpalliniun, að þvi er
virtist, því að menn voru jiar sýnilegá að stinga samaii
nefjuni,' ■
Ellen var i þann vegiun að rífa sundur iniða siiui, er
Goggin liindraði hána i því og mælti:
„Þetta megið J>ér aldrei gera, væna min, fyrr en öll von
er úti. Eg hefi einu sinni tapað góðum skildingi á að vera
of fljótur á mér.“
Það var engu liltara en að liönd forsjónariniiar væri að
gi’ípa hér imi í til þess að sanna áþreifanlega, að gælni í
þesstun efnum væri mönnum til gæfu og hags. þvi að Vart
hafði Goggin sleppt orðinu er tilkvnnt var á dómarapali-
inum, eftir að dómnefiid hafði horft á kvikmyiui áf hlaup-
inu, að Very Sád hafði unnið, og þar með varð gróði þcirra
hyors um sig yfir 80 dollarar.
Goggin réði sér varla fyrir kæti og i fýrstu kom liann
engu orði upp.
„Hó, lió, hö,“ galaði hann í eyru Ellenar, „eg hefi aldi’éi
orðið fyrír sliku, aldrei lieyrt um neitt slíld getið. Þessi
kuimingi yðar, eða kummigjar, liljóta að húa í liestiuium
cg fylgjast hetur með liestunum en þeir, sem tiirða þá,
að minnsta kosti ekki verr.“
„Jæja, þeir liafa aðstoðu til þess að fylgjast með ölln,“
sagði Ellen varfærnislega.
„Og livaða bendingu liafa þeir gefið yðúr um næsta
og seinasta hlaup ?“
„Engar — alls engar,“ sagði Ellen.
Ellén renndi alveg hlint í sjóinn með að segja eittliVað
af viti um, livers vcgna engar bcndingar væru aim þetta
lilaúp, en liætti á að segja eins borginmannlega og hún gat:
„Þetta verður liálfgerl „hunda“-hlaup. Ilver liestanna
seni væri gæti unnið."
Hún haíði heyi’t Porter taka þannig til orða þegar svipað
og lét þetta fjúka. Fyrir henni vakti framar öðru, að
Goggin væri sem hrifnastur og ánægðastur og ekkert gerð-
ist, sem skyggði á liið mikla traust, sem liann þegar hafði
fengið á henni. Hana grunaði, að hann kynni að vera einn
þeirra, sem liætti öllum gróða sínum í von um enn meiri
gróða, að liann héldi áfram gróða sinum og liéldi áfram
að gTæða þar til veðreiðunum ivki. Og í lok þeirra yrði
eitthWað að gerast, svo að þau gætu sannað á liann ínorðið.
Goggin iiafði verið að rýna í veðréiðaskrána all-hugsi,
en sagðí svo loksins:
Stálfram-
leiðsla Breta
á hámárki.
Stálframléiðslan í Bret-
landirvarð meiri á síðastliðnu
ári en nokkru sinni fyrr.
Framleiddar voi’U 53 þús.
smáléstir af stáli frám yf-ir
áætlun stjórnarinnar, en alls
varð ' stálfráilileiðsian l51/2
milljón lesta. Jókst fram-
leiðslan með liverjum mán-
úði á árinú, nema í júlímán-
uði.
KAVPHÖLLIN
er miðstöð verðbréfavið-
skiptanna. — Sími 1710,
Tvæv fallegar samliggj
andi
STOFUR
í Hlíðumnn nærri 40ferm.
að stærð til leigu gegn
f yrirf ramgreiðslu.
Aðgangur að síma, haði
og cldhúsi getur komið til
greina.
Tilhoð mei-kt: „Til leigu
—926“, sendist blaðinu
innan íárra daga.
EFTIRSÓKN
mín . eftir lSLENZKUM
FRÍMERKJUM er eins og
RlKISSJÖÐSINS EFTIR
KRÓNUM.
Híkissjóðnrinn sækist þó
mest eftir fjöldanum en
eg liefi mestar mætur á
gæðunum.
Látið mig sjá, það sem
þið hafið að hjóða.
Magnús Stefánsson
Túngötu 22.
Sími 1817.
C. g. Surmtffa, — TAitZAM — 5/5
I.úlii héít, að apaunginn væii einn Skotið hæfði i mark og apaungimi Molat trylltist af bræði, öskraði og En Tarzan heyr'ði skotið og apaöskr
á ícrð og hkypti áh hljóðáðd af sársauka, réðist: gegn Lúllá. in og rann á hljóðíð, ,a
J