Vísir - 25.01.1950, Blaðsíða 7

Miðvikadaginn 25. jauúar 1950
VI S I R
1 Suliiitus
1 sekur
36
Eftir
Richard Macauly.
og aftur um gólfifS, til a'ð liðka sig, cn Banning var stirður
mjög sém vön var til.
„Erfiður dagur, Banning?“ sagði Porter.
„Þér.búist þió ekki við, að eg svari svo, að mér bai'i liðið
A el eftir atvikum ?“ sagði Banning i nöldurs og bæðnis tön.
,.Og að eg liáfi skemmt mér vel, eða hvað?“
„Nei,“ sagði Porter. „Eii eg man það yel, að niér leið
ekki sem bezt i héraðsfangelsinu. Hafið þér nokkurn tíma
verið i haldi í fangaklefa og beðið þess, að vera leiddur í
rai'niagnsstóíimi, Banning?“
„Nei,“ sagði Banning, „og eg býst ekki við, að Jiað verði
hlutskipti mitt.“
„Néi, það verður ekki Iilutskipti yðar, en námu-
gígurinn, ef til vill að þér sofnið svefninum langa á bohii
hans. Sennilega er það ekki 'eins slæmt og að láta h’fið i
ra f m agnsstóln um.“
„Það skal eg ekkert um segja.“
„Jæja, þér skuluð fára ag hugleiða inálið, þvl að í kvöid
verður úr þessu slcorið. Éf aíít gengur að óskúhi háldið
þér lífinu, ef elcki
'Porter jppti öxlum.
„Þér eruð of margorður um þetla,1- sagði Bauning. „Eg
l’er að halda, að yður skorti áræði.“
„Hættið þessu. Banning, þér eí’uð ekki svo skyni skropþ-
inn, að ætla, að eg slcppi yöur lifandi, lieniá
,.1'arið ekki kriiígúm þettá eins og köttur úhi iieitán
graut, — segið mér bvað þér eigið við.“
.„Það ætla eg að gera,“ sagði Porter, „Eg fæ gest í kvöld
•— manninn, sem myrti móður mina.“
„Hættið nú, eg stend auglili lil auglitisl við manninn,
sem niyrti móðiir yðar.“
„Þér kunnið að skipta uni skoðun í kvold. Þér verðið
viðstaddur komú háns liingáð í kvölcí, án þess liann viti
af.“
„Vissulega,“ sagði Batming af napurri hæðni, „eg verð
í svefnherbergjunum uppi og legg við hlustirnar.“
„Nei, ]kr verðið í baðlcerinu niðri!“
„Syo!!“
„Ef eg liefi licppnina með niér mun inaður þessi segja
nægilega mikið til þess, að fvllsta áslæða sc til að ætla að
iiann sé selcur um morðið. Þér verðið að leggja yður all-
an fram við að biusta eftir því sem bann segir.“
Banning var þannig á svipinn, sém bann ætlaði Porter
kolbrjálaðan. En Porter lét það ekki á sig fá og hélt áfram:
„Minnist ]x?ss, Bánning, að ]>að er alveg eins mikilvægt
fyrir yður og fyrir mig, að sekt mannsins sannist, ef lil
vill mikilvægara, því að ef bann lætur ekkert uppskátt,
kann eg að lialda lífinu, en þér ekki.“
Hann matbjó lianda þeim og mataði Banning eins og
um morguninn. Banning át eins og bann licfði ekki bragð-
að vott eða þurrt dögum saman, en ekki lét lumn í Ijós
neilt þakklæti við Porter.
„Eg verð að In'cgða mér frá stundarkorn,“ sagði Porter,
‘.en eg gct ekki hætt á neilt, eg vcrð að gangá frá ýðiir eins
og í gærkvöldi.“
, Er haiín háfði gert þetta brá liann sér burt, til þess að
kaupá áfengiplínionaði og sódavatn, og ér hann kom.aft-
ur leysti liann Banning.
Ilann sýncli nú > Banning baðkerið undir beddanum og
mælti:
..Baðlccrið ■ verður bvílustaður .yðar i kvöld, ef til vill
nokkrar klukkustmichr. Eg set téppi og kodda í kerið. Eg
mun ganga þaunig frá lokinu, að ]>að verður opið lítið
citt, svo að þér gelið clregið andann, og héyrt það, sem fér
í milli mín og manns þessa.“
„Þér berið mikla umhyggjn fyrir föngum yðar,“ sagði
Banning þöttalega.
„Eg el engar áhvggjur um líðan yðar, persónulega er
mér sama þótt þér kafnið innaji fimm minútna, en nú
’éruð þér yerkfæri, sem eg verð að nola, til þess að fá
fí'élsi pg uppreisn æru minnar. Áður voruð þér verkfæri
laganna, og vig lá, að eg glataði lífinu. Fari allt vel verðið
þer verkfæri mér til björgunar.“
„Ekki er eg trúaður á það,“ sagði Banning liáðslega.
„Þér .ættuð að reyna að vera Irúaður á það, yðar vegna
ekki siður en mín vegna. Nú skuluð þér ganga fram og
aftur við og við til þes.s að liðka yðúr, og til örvunar blóð-
rásihni. Þér verðið kannske lengi í baðkerinu/'
Banuing varð því feginn að geta lireyft sig dálítið, þólt
riiin væri eigi mikið og gaf Porler hönuin naiiar gætiu’
þótt yart þyrfli að óttast, að lcymlögreglumaðurinn gæti
tekið sér neitt „fvrir henduv“, þar sem hann var enn í
járnum.
Nokkimim mínútum fyrir kluldcan níú sagði Poríer:
„Jæjá, Banning', nú verðjð þér að fara i kérið. En fyrst
ætlá eg að losa yður við þetta.“
Banning til mikillar andrunar dró Porter upp lylcilinn
að handjárnuiium og losaði hann við þau, en áð vísu
liáfði. hánn bvssuna til talcs.
„Eg geri þetta vegna þess að það kynni að glamra í
járnunum og kerinu, ef þér hreyfið yður. Qg eídci ætla
eg að troða neinu upp 1 yður, — það verður vist nógn erf-
itt að drága andann þarna niðri i kérinu. En varizl að
géra nolclcurn hávaða. Baðkerið er þúnnt — og úr ziníci,
og' býssukiiia nuui auðveldléga smjúga gcgnum það. Mun-
ið, að eg héf'i ívær byssur frá yður, Banning. Þér liafið
'sannarlegá séð mér vel fvrir vopnum.“
Bánning svaraði engu, en Porter varpaði teppi og lcoddá
niður í kerið.
„Leggisl niður, Baimihg. og sjálfs ýðar vegna' s’ailuð
þér óslcá þess, að áforni niitt heppnist þá haldið þér
lífinu og getið halciið áfram áð hrella sakiai'.st fólk.“
Bamiing varð sem snögg\’ast á svipina eins og honum
væri slccmmt, en hann lagðist fyrir í kerinu og lcom sér
eins þægjlega fvrir þar og honum %'ar unnt. Porter gelclc
þvj næst frá ölín sem liann hafði áður ákveðið. Hina
skammbyssuna tólc liann úr buxnavasa sínum, þvi að
lninn liugði hana of áberandi þar, en var i nokkrum vafa
bvað liann ætti að gera við líana. Loks gekk liann að
skápnum, tók þar teppi, kastaði þyí í hrúgu á gplfið,
skammt frá þar sem hann ællaði að sitja og faldi hyss-
una úndir leppimi.
Þegár klulclcán yar að vei’ðá níu ólc Ellen bifreið sinni
að bílvagninum. Eftir örstutta stund var barið á dvrnar.
Porter opnaði þær og hleypli Ellen og Göggin inn. Þegar
þau voru komin inn lokaði Porler dyrunum vandlega.
„Þelta er herra Goggin,“ sagði Ellen næstum feinuus-
lega, máðurinn, sérh eg sagði þér frá, herra Swanson.“
Á þvi, sem gerðist á næsta augnablilci, gat allt oltið.
Því að nú mundi það í ljós lcoma, er hafa mundi úrslita-
þýðingu. Þeklcti Goggin Porter aftur? Þeir höfðu hitzt
Nóg af heitu
vatni.
Þráti fýrir mjkla notkun
heita vatnsins síðustu daga,
hefir hitaveitan jafnan haft
nægilegt vatn til þess að miðlá
bæjarbúum.
Hafá geýniár hilaveitúnn-
ar á Öskjuhlíð aldrei tæmzl
og venj ulega verið noklcuð af
'vátiii afgangs. Hefir eicki
þurft að gripa til varastöðv-
arinnar við Elliðaár né þurft
að auka við valnsmagnið frá
Reyk jum ineð þrýstilÖf tsdæl-
um, en það liefii' reýnzt
nauðsynlegt áðúr, þegar
vatnsnotkunin hefir náð há-
márki.
Mayiifiarái
VÉLRITUNARKENNSLA.
Hefi vélár. Einar Sveirisson.
Simi 6585.
VELRITUNARKENNSLA
Sími úÓ2í). . . .. . (64
SNÍÐAKENNSLA. ----
Birna jónsdóttir, (j'Sinsgötú
14 A. Sími Söiíý; (y-ji
ÆFING hjá tneist-
ara- c>g 1. fiókki í
kyökl kl. 10 e. h. í
Í.R.-luísinu.
Ií. og' III. flokktir! Æfing á
fimmtudag' kl. 10 e. h. á
sama staS. . Þjálíarinn.
Sniðteiknun. Námskeið í
sniöteiknuu byrjar n. k.
föstudag, 27. þ. m. Nokkurir
nemendur geta enn komizt
að. Umsóknir tilkynnist
skrfstofu skólans, Laága-
vegi 118, sími 80807. Opin
dáglega, nema laugardaga
kl. 11—12 árd.
Saumur drengjafata. Nýtt
námskeið byrjar innan fárra
daga. Umsóknir tilkynnist
strax.
fvrir
L cl,\.
Tréskurður og leirmótun
1-11- rlromri t___T .1 'irtl -
CR.sStouéu, — IARZAM—
Tarzan heygði sig fimlega undir högg HÖggið var vindhögg, en um leið Hann flevgði Randy afturábak tii Éji útl i sjónum nálgaðist hákáýl bráð
Puuidys. stökk Tarzan fram. Molats. sína.