Vísir - 28.02.1950, Blaðsíða 5

ÍHiðjudaginn 28. febrúar 1050.
V í S I R
5
ístf»«ífitifjar erlcwudis:
sveita húsfreyjan
jalinsd©tt!i Oas'
Meðan ég naut jólahvíld-
ar hjá Jörgen Dahl vini mín-
um, komst ég á snöðir um
að íslenzkar konur vœru á
nœslu grösum og sögðu ná-
grannar þeirra mér, að þœr
pœttu kvenskörungar mikl-
ir.
inlega að læra hjúkrun
annað fer það ekki eins mik-
ii'ö níilli bæja og venja var
i heima. Þó þurfa menn ekki
, | að vera hátíðlega boðnir til
1 þess að koma. Við Kolbjörn
skóla. Þá var þannig ástatt|höfum - seinni árum haldið
íNoregi.að mikill hörgull var i gamla íólkinu j sveitinni
á hjúkrunarkonum, og varð j yeizlu á hverju ári> og koma
það -úr, að ég geiðist hjúkr- LQ—g0 manns til okkar þann
unarkona í Trögstadsveit og
gegndi því starfi í þrjú ár.
Þá brá ég mér snöggvast
aftur, til
dag,
Krisíín, Margrét og' Kolbjörn með fósturbörnin.
Snemma morguns annan heim og síðan út
í nýári lagði ég hala á bak þess að giftast fyrra mann-
og hélt ti:
sem kofiurnar eiga heima,'bónda í Trögstadsveit. Okk-
hafði áður tilkynnt komu ur varð ekki barna auðið, en
mína og erindi
a
fá mat og kaffi og
skemmta sér við að rif j a upp
gamlar minningai', hlusta á j hingað. Þá spurði kona mig sérstökum vandræðum
upplestur og söng og horfa j meðal annars hvort við hefð- stríðsárunum?
~ . . „ . . |á kvikmyndir. Það er á- jUm sama tungl og sama guð Við fengum nazistaheim-
b nægiuiegt að hoiía a gamla a Islandi og í Noregi. Onnur sokn. Rotuðuu þeir í ollu a
i fólkið, þegar ytri og innri yl- hona lét í ljós mikla undrun heimilinu og tóku manninn
simleiöis. Þý'að,.!6’ ífe?dinKur- minn með sem *»**• 1**"
, . „ . i ., hugljufai mmnmgar bieiö- mn, skyldi lita ut alveg ems þeir foru. Við hjonin vorum
_ egar eg kom ao veginum, sem vanrækt voiu a heimil-,agt yfir hlikfleti sálarlífsins. 0á amnað fólk og einstaka alltaf að eera eitthvað ó-
sem liggur heim að Oiestad, um sínum. Eftir fimm ára r , ö . . , .
,, _ , . _ , ., , , jlsienzkt orðtæki segir. „vita manneskja spurði mig hvort leyfilegt og voru okkar
var þar fynr hestasleði. — sambuð do Damel. Eg bjo þa ,börn hvað við si er haft«
Höfðu frú Kristín og Kol- ! " !" J!'"""
maður hennar sent
tvn ár O- ól nnn fvvir - - ,.ég hefði komið með lestinni stærstu syndir þær, að við
, °° ° ' 'umgamlafólkiðmsettisegjaltii Noregs. Þetta þekkingar- hjálpuóum Oslóarbúum um
t.lh . t. yomunumþangaðt.ltegt.^^. þekkíagotto|lm rv. aunaantekn_U V ■
vmnumann til þess að sækja var að tryggja þeim fram- i0go,ottþeirmeta» Líf sveita
mig alveg að áætlunarbíln- j tíðarheimili. j fólks hér er mesta striti
Arið 1932 gerðist ég ráðs-:
ing en ekki regla og hvort gátum. Einu sinni létum við •
eink sem fólk veit mikið eða lítið 600 kg. af baunum, sem áttu
„ÍAo„:-- ----- húsfreyjurnar á um okkiu’ eru allir Norð-i'að skipta miiíi 200 manns.
Oiestad ei guðarmkill kona a Oiestad og an sióai smáhæjunum mikið að gera.
um, sem ég kom með.
i um hafa
aðalíbúðarhús- giftist
bóndabær. í
inu eru 14 herbergi og rúm
mmum
ar borðstofan ein 50 manns í | Höfum
eg núverandi manni Eg held að norsku hÚ5freyj-
Kolbirni Öiestad
urnar
ítneira að
einu. Kemur þaö sér vel, því fleytt síðan. Oiestad er stór- lenzku
að gestrisni er mikil á Öie-j jörð, víðáttumiklir akrar,
stad. Þegar ég kom voru frú ' beitilönd og skógar. Áður
við búið hér sam-
hafi yfirleitt mun
gera en þær
menn okkur vinveittir. Baunirnar lentu í nazista-
Fólk hér í grenndinni er höndum og allt komst upp.
ákaflega sparsahit og sumt Stríðsárin voru leiðínlegur
ís' júr hófi fram. Þekki eg dæmi timi, t. d. máttum við hvergi
Iþessj að fólk geymir heldur fara nema með leyfi sýsíu-
Er það karlmönnunum að fé sitt en kaupir nauðsynleg mannsins.
Kristín og móðir
hennar, fyrr höfðum við alltaf 5—6
hefir
kenna?
ustu hluti, sem það vanhag- j Þegar hér var komið þurfti
,, rrr, ' ■ . • . • • x ------o~ ---- - ai' um. Hvað peningameð- frú Kristín að fara áð sinna
Margret, sem er 77 ara, em« vmnumenn, en nu hefir v, ' ;x ,. . r , , , , , _ .
..,, . ■ ■ ■■. - , ,, , , . ... ikpnuxnar smai en lslend- ferð snertxr held eg að ís- husmoðurskvldunum, fostur
ar um oll mnanhusverk og velakosturmn aukxst svo . • Q_ An ua,, , ,. , . , . “ .
, ■ , , '.. ' 5 ■■■ x x + , .. 4 mgai, en buskapuiinn hei .lendmgar seukommr iskuró börnin tvö eru farin aö
hoíðu þvi i morg horn að ’mjog, að við getum konust _krfefgt margra handtaka, ef
lita. Það er hefð á Öiestad, jaf með'3. Laun vinnumanna alkoman á að vera nokkurn
að þjónustustúlkur þar fá hafa hækkaö mjög á seinni
-í veginn tryggö. Eftir minni óbörfu
að velja einn vinnumanninn árum og fa þeir nu 300 kr. :revnslu em norskir karh
fcil eiginmanns, en húsbænd- á mánuöi, áuk fæðis °g' menn ágætis eiginmenn, sem
ur halda síðan brúðkaups- húsnæðis, en stúlkur fá 200
erfitt er að standa á sporði
veizluná og leysa ungu hjön- j kr. auk þeirrar uppbótar,1 hyaS , aS snertir
in út með gjöfUm. Nú stóö sem orðin er venja hér hjáj
einmitt þannig' áe, aö síðasta okkur en ekki ér almenn í i
þjónustustúlkan var nýbúin Noregi. j Sarna tungl —-
að fá lokakaupið og önnur j Á sumrin er fariö á fætur sami guð?
var ekki komin j staðinn- jklukkan .4—5 á morgnanai ,tEr alþýöumenntun betri
Góðgerðir Öiestadhjón- j en vinna hættir klukkan kér en heinia?
anna voru ekki naglaskpyn- sex siödegis nema í hiröing- Ekki helci ég það, allur al-
mgslegar og þegar þeirra var , um. Þá er unhið eins lengi ménningur : les litið annað
neytt. var mér að góþuni pg hægt er. Á veturna er en héraösblaðið og mörg j
sveitasið boðið aó hvíla mig ekki farið á fætm' fyrr en heimili eiga sáralítinn bóka- j
og þá ég það með þökkum. 5—6 á morgnana.
Þegar á daginn ieið, gat ég
ioks farið áð spyrja Krist- Veizla gamla
ínu um ævi hennai' heima og fólksins.
erlendis. | Kemur fólk mikið hvert til
„Eg er fædd í Tungu við annars eins og gerist til
inn hinum megin, þeir eyða heiman, en eiginmaður og
fé sínu ógætilega og oft að vinnumenn verða að fá eitt-
hvað í svanginn, þótt blaða-
mann frá ísíandi beri að
Alltaf í óleyfi. garöi.
Lentuð þið ekki :í neinum : Ó. G.
Hungursneyð yfirvofandi
i ntörgum héruðum Kína.
Isafjörð þann 28. marz 1896.
Faðir minn, Vilhjálmur Páls-
sveita heima?
Nei, ekki veröur þaö sagt.
son ’var bóndi í Tungu, en Þótt fólkinu komi vel saman
móðir mín er Margrét Jóns-jog sé hjálpsamt hvert við
dóttir frá Króki á Rauða-1
• sandi.
í Tungu ólst ég upp ti.1 22
ára aldurs, þá fór ég til ísa-
fjaröar og hóf hjúkrun und-
ir stjórn Vilmundar Jónsson-
ar, núverandi landlæknis.
Karlinna Grein Jóhannes-
dóttir og ég vorum einskon-
ar yfirhjúkfúnarkonur á
sjúkrahúsinu á ísafirði. Við j
höfðura ekkert til brunns aö j
bera, þegar viö hófum starf-!
ið nema brjóstvitið, starfs- j
löngunina og ieiðbe.iníngar j
læknisins.
Tveimur árum seinna fór
Hið opinbera máigagn kín
versku kommiinistástjórnar
innar í Sjanghai skýrir frf
því, að milljón manns a'
milljón mannr
kost. Eins og eg sagði áðán;.
er mikið að gera á heimil-; ,, , . , v
„ , , ubuatolu Suhsienheraðs
anum, svo að ef lestrar-;,, _ . . ,
... . iNorður Anhwei Iiði liungurs
longumn er ekki þvi sterk-
ari, veröur litið úr bókleg-
um iðkunum.
Veit fólkið nokkuð' áð
ráði um ísland?
Það veit meira nú en fyr-
ir 30 árum, þegar eg kom
neyð og 3.100.000 eða meirí
en helmingur allra íhúanna
búi við sultarkjör.
eymclarkjara almennings þar.
ín’i er bætt við á'ð fólk þettíi
hafi ekki i fnörg bús að
vonila, þar sem ástaiidið sé
viðast hvar slæmt, |k>U ekki
sé það alls staðar eins, og
numi l>að hiynja niður á
flóttánum vegna skorts.
Þrátt fyrir allar tílraunir
kommúmsta til [>ess að koma
Ástandið í Sluisien er tákn- í veg fyrir að liundruðir þús-
rænt fyrir kjör almennings unda flytji húiVrlum vegna
víðast hvar í liinu koramiiii- skortsins, er þess farið að
ég til Noregs og ætlaði eig-
Aðalhærirm á Oiestad.
istiska Kína, einmitt þegar
yetrarhörkur liefjast þar í
landi fyrir alvöru. Afleið-
ing vuntavaxta. langvarandi
þurrka, drepsótla og horg-
arastyrjaldarimiar á fyrra
ári er nú alvai'lega farið að
gæta og varla verður hjá því
komist að áður en þes'sa árs
uppskera verðiir iiýtt, hafi j
j hungursneyð heimsótl heim-j
i ili milljóna Kinvcrja á meg- j
inlandi Ivína.
'. .. ^
I .
Örlög flóttafólks.
Sjangliai blöðin skýra írá
þvi. að 360 þúsundir maima
hafi flúið Shusienhérað vegna ;
gæta mjög í horgum neðar-
lega í Yangtseedalnum að
flótlafólk streymi þangað.
Borgir ganga fyrir.
Flótlinn úr sveiUmum til
borganna hefir eklci orðið
miuni fyrir það, að hin
k onuuún is 1 isk u y firvölcl
vii'öast revna að hirgja horg-
irnar upp af matvæium á
kostnað sveitanna. í dagblöð-
uin i Sjanghai Iiefir verið
skýrt fi’á skinsförmum af
kofai, cr hafi komið frá
Anhvei, þar sem lmngurs-
nevðin er talin cinna íiiest.