Vísir - 13.05.1950, Blaðsíða 5

LangaTdaginn 13. rhai 1950
V í S í R
5
í
Iinagayxlagíssaga WHS'11§L'
Cflir J/atnei J. ddimondi.
Bréí'ið til Dalpliine fóivnm
Cardiff5 án þess að misfarast
eoa tefjast, en þ'egar það loks
komst á ákvörðvmarstað, sem
var smáþorpið Aberportii,
við sjó frammi, við landa-
míeri Wales, fór illa. Það
leiiti í höndiiinn Davis lög-
regluþjóns, föðnr Dalphine.
Bréfið var frá Jack Delan-
ey. Hann hafði séð mynd af
henni í heimilis- og garð-
yrkjuriti, og hann hafði
skrifað henni, í von um, að
fundhhi þeirra mundi ein-
hverntöna bera saman. Lög-
regluþjónninn las bréfið upp-
hátt. „Munduð þér vilja
skrifast á við mig ?’“
Fjölskyldan sat að fe-
drykkju.
„Þú skrifar ekki þessum ■—
þessum spjátrungi, né hef-
ir wokkuð annað saman við
hanii að sældá‘*, sagði faðir
henöar.
Ef Davis sagði eitthvað á
heimili sínu, var það sem
dómsúrskurSur. Hann var
Irægur í hreyfihgum og gekk
hægt. Skipti vart skapi — én
leit oft út fyrir að vera reið-
ur, þótt hann væi'i það ekki.
Kona hans var grÖnn, kyrr-
lát, sveigðist sem strá í vindi.
Og Dalphine var engin
draumsóley, þótt pilturinn
hefði líkt henni við draum-
sóley, í bréfinu. En Dalphine
var allra laglegasta stúlka
eigi að síður. Og hún gat
verið þétt fyrir.
„Þá var hami flugmaður
og eg efast ekki um, að hann
flýguf liátt nú. Snoppnfríður
náuiigi. kvennagull vafalaust,
scúi aldrei hleypur af sér
hornin. Og takfu nú eftir,
eg vil að þú forðist þennan
fiskmangara — Roddy Reg-
an. Þetta mál er til lykta
leitt.v'
En rnálið var ekki til lykta
leitt. Urn kvöldið, þegar
hann var að skyldustörfuiii
sá haim þati gangca út að vík-
í'nní í túnglsljósmú. Hann
þekkti svo seni göngulag hins
griudlioraðá 'fiskmangara —
óg við Mið h’áns dótfirin, fag-
urlima og nijúk í hreyfing-
úiii. „Eg hagnaðist um 2
piiiid óg 10 shillinga, bará
óVeru í þessari viku,‘‘
hcýfði liaiin haiin segja. Þá
lagði Dalphine á flótta. Og
faðir hénnar hristist af
lilátrk þáf seúi háún stóð.
En’ næstu viku gei'ðist ekk-
ert, sém honuúi var skennnt-
uú að. Diilaffull tillit móður
og dótlnr. Eitthvað á seyði.
Hann gáf gæt'ur áð póst-
manninum eins og manúi,
seúi hann hal'ði griln um að
mundi fremja iúúhrot. Og
þegar bréfið kom frá London
Var llaiin Við til að taka á
móti því. En þegar hanú var
búimi að taka við bféfinu
jiorði hann ekki að opna það.
Það var stílað til konu hans
og það var kvenmannshönd
á nmslagiúii. Haún fór ask-
vaðandi til konu siúnar og
bréfið
mi-nm
Og úú horfði hiin á föður ^
sinn og tillit hinna gráú spurði frá hvérjum
augu heúnar var úijúkl og væri.
bar ró vitúi.
„Mér þætti gaman að vita
hvaða rétt þú hefir til þess
að dæma piltinn óséðan ? Ef
þú hefðir séð, þóft éklci væri
nema himininn yfir honum,
gæíi maður kannske Ijlustað
á fordæmingaroi'ð þín, sem
eru ekkert neúia viúdurinn.“
Lögreglúþjómiinn lagði tc-
bóllann frá sér, áil þess að
Íáta sér bregða.
„Það er vegna þess, að eg
jiekki Jack Delaney, en ekki
vegna þess að eg jiekki hann
ekki, sem eg banna þér að
skrifast á við hann.“
„Hvernig stendur á, að þú
þekkir liann?“ spurði konan..
Hann snéri sér að henni,
hægt og rólega, og minnti á
eimreið, sem gnúið cr við í
hálfhringi >á skiptislöð
,,Eg kýiin'ti'st Iröúum í
London í styrjöldinni. Sú er
ásta-ðaú, frú.“
Hann snéri sér að Dalp-
liine.
Dar is lögreglúþjómi reif
bréfið í tætlur. Svo studdi
haún sterklegúm hnefa á
b'orðið og spurði hvort íiann
hefði ekld jafnan verið óað-
finnanlegur, aðdáanlegur
heimilisfaðir ? Og þvi voru
jjær þá að þessu fyrir fram-
an nefið á honum? Var það
heiðarlegt — og sanngjarnt?
Hvar var holilísta þeirra ?
Var hún upprætt úr huguin
þeirra? Nei, þær skyldu sjá,
að haúii yrði ekki lamb við
að leika sér.
Frú Davis hélt í bollana.
Dalpbiúe neitaði að snerta
við neinú. Davis faðir henn-
ar drakk út, kveíkti sér í
pípú, og hállaði sér aftnr.
v,Eg e'r ékki eiún af þeim,
sem ekki gfetui’ i iðúrkennt
mistök sín. Eg játa nú, að ég
Íiafði .rangt fyrir mér um
eitt. Dalphine, þú mátt vcra
með Roddy Regan ef þú vilt.“
„0“, sagði Dalphine, „Þú,
— þú“ hvæsti Ilúii út úr
s'ér óg lientist út úr berberg-
iúú.
Þégar Davis vakúaði morg-
uninn eftir, yar allt á tjái og
tundri í herberginu. „Sysfi’r
mín í Söutliamton liggur á
banasængimii,“ sagði kona
iians. „ð’ið Dalplvine verðum
að fara til hennar áður en
húú dfeýr. Berðú löskurnar.
Og lögreglúþjónúiún lét ber-
ast með straumnum, ef svo
mætti segja, bar töskurnar
fyrir þær á stöðina, ög kvaddi
þær innilega, er hann var bú-
inn að koma þeim fyrir í
lestinni. En þegar lestin var
komin úr augsýn, liorfði
hann lengi á auða brautina.
Svo skauz t hann allt í einu
eins og eldibrandur inn í
símastöðina og sendi lög-
reglunni i Southampton
éftirfarandi skeyti:
„Tvæi’ konur þykjast verá
mæðgui’ koma* Southampton
dag sennilega kalla þær sig
Davis legg til gefið þeim
gætur seúdið allar upplýs-
iúgar árangur eftirgrenslan-
anna til aðallögregluþjónsins
Abei'poi't“.
Eftir tvo daga kom slceyti:
„Um Davis-komii'iiar í
Cólton Maúor John E. Del-
aúey með þeim gær lýsing
fylgir öðru skeyti fóru öll
hió svo virðist fjórði maður
bófaflokks þessa aðeins ó-
kominn ræða iðulega um
hann kalla beinasna hafið
iþér upplýsingar hann“.
Og loks kom skeyti um að
bófaflokkuriiin væri á vest-
úfléíð í Iiifféið Delanéys.
Davis lögfegluþjónn váf
sjálfui' viðstaddur til þess
taka á möti homim.
„Þið hafið Íeikið á mig aft-
ur", þrúlúaði hanú, ef mæðg-
ufúai’ og' Delaney gengu
djarflega ínni i húsið.
Þau byrjuðu öll að tala 1
Og svo reiddi hann sterk-
lega hönd til höggs — og
Jack Delaneý lá eúdilaúgur
í sandlnuni.
„Þú — þú ferð út í öfg-
ar með þetta“, kveinaði Jáck
og reyndi að skreiðast á fæt-
ur.
„Jack, Jaek, góði vin, fyr-
ir gefðu mér. Eg ætlaði bara
að snerta þig, svo aðeins sæ-
ist smámerki, — en aúnars er
þetta alfallegasta glóðarauga,
sem eg liefi séð.“
„Þú mátt jiakka þínum
sæla, að augað hrökk ekki
úr tóttinúi".
„Ha, ha, eg var smeykur
áðan, hélt að þú mundir
koma upp um mig, og því
dreif eg þig hingað“.
Lögregluþjónninn lioffði á
haúii áhyggjufullur á svip.
„Þú hefir þó ekki sagt
þeim frá því, að eg sendi
þcr myndina af Dalphine?“
„Það gei’ir nú vísL ekld
mikið til, eins og komið er.
Við Dalphine ætlum að gift-
ast.
„Þú þekkir ekki könur,
eins og eg. Ðalphine mundi
ekki giftast þér, ef hún héldi,
að það væri áhugamál mitt
og vilj.i Herrá trúr, ef hún
vissi um minn þátt í að koma
á þessum kymnmi, íiiundi
cngimi -— ekki skratíinn
sjálfur, draga hana út í það“,
„Vitleysa", sagði Jack.
Lögi’egluþjónninn brosti.
„Hvaða bjálfi sem er, get-
'Nú finnst mér nóg kom- Ur leitt hest að vatnsbóli,
sagði hann og brosti til en vitur maður gefur hesti
sínum salt, og reynir svo að
koma í veg fyrir, að hann
einu. Delaney gaf þeirn
merki um að bíða.
talað saiiian undir fjögur
augu, og eins og maðuj' tal-
ar við manú.“
Og svo þreif hann í Jáck
og dró hann með sér niður
í fjöru og á hak við stóran
stein.
ið‘
lögregluþjónsins.
„Út“, sagði lögregluþjónn-
inn, „út, þar sem við getum' nái í það. Þú munt skilja
þetla allt, þegar þú kynnist
Dalpliine betur“.
Og svo leiddi liann haún
heim og hélt áfram að búrsta
af honum sandinn, þangað
til þeif voru kömúir að hús-
dyrununi.
sagði
„Vinkonu
liúii.
Lögregluþjónninn ól grun-
semdir í tíu daga. Svo tók
hann sig til og opnað eitt af
hrófiúmm, en bréf komu i'rá
vinkonunni. Bréfið var skrif-
að með karlmanmbönd og
byi’jaði:
„Kær Dalphine“. — Við
tedrykkju þennan dag tók
hann bréfið og rýiidi í það
og tók ti‘1 máls:
„Viukóna þíú“, sagði hann
og leit til konii sinnar,
„finnst áúgu Ðalphine minna
sig á sfjöfntir himinsins, og
varii' hennar eru sem rósa-
blöð, en vesalings lindar-
penni piltsins hefir gigt,
hann tekur kippi, af því að
pillaumiiigmn verðnr að
hæfta annað veifið, uppgef-
inii í leit að oi'ðum til þess
að lýsá ástártilfiúúingum
sínum. Og piltúrinn viit- hitta
hana eitthvað og segja það,
sem hami getur ekki skrifað.“
TIVOLI opnar á morgun kl. 2
Tívöll býðlir yður nú.'upp á fjölbréyttustu skemmtanir, sem völ er á, t.d:
CCnVOLÞ'
Dratigahús
Speglasalur
Gesíaþraut
Ðvergarnir 7
Riíflár
Skammbyssur
Spil o.fl.
Bílabraut
Rakettubraiit
Hestaliriugekja
ParísarSiióL
Rólwbáta.
Flug-hriugekja
Lystibátar
Tívolí-bifreiSar
ganga á 15 mín. ffesti frá Búnaðarielagsbúsinu að Tívolí.
Vetingaliúsið
verður opið alla daga nema miðvikudaga og' föstudaga, og býðui’
yðúi’ upp á heita og kalda rétti ásamt alls konar veitingum. Ðansað írá
kl. 9—11,30. Efth’miðdagstónleikai’ og dans, laugardaga og sunnudaga
frá kl. 3,20.
Garðurinn
verður opinn alla dága frá kl. 8 til ll,80,nema langardaga og
suimudaga frá ld. 2 e.h. til kl. 11,30 e.h.
Símar: TívoK 6610. — Veitiúgahúsið 5135. —
Aðg'öngumiðasala liefst kl. 11 f.lí.
TIVOLI