Vísir - 15.05.1951, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 15. mai 1951
- v j “•
sögðu? Palricia hafði sagt, að Corinne hataði alla og þess
vegna Violu einnig. Ef svo væri g;at vel verið, að liún hefði
leitt grun að henni. Hún gat hvenær sem var komið og
hótað því, að segja eftirlitsmönnunum frá öllu um lijóna-
band Violu. Og þá var Viola í vanda. Aftur hugsaði Callag-
han: Var Corinne eins slæm og menn hugðu?
í þessu var harið að dyrum. Það var Niliolls, sem kom
inn og sagði:
„Það skyldi ekki vera til áfengislög'g hérna. Eg er eitt-
livað svo slæptur.“
„Þú ert vanur að vera það á morgnana. Það er flaska
þarna í skápnum.“
Nikolls gekk að skápnum og skenki sér í glas. Svo, er
hann liafði fengið sér vænan sopa, dæsti hann og sagði:
„Æ, nú líður mér hetur. Ætli þú værir ekki slæptur, ef
þú hefðir staðið í eins ströngu og eg í nótt?“
„Hafðirðu nokkuð upp úr henni?“
„Jás þetta er stúlka sem hefir augun í kollinum. Þær
lærá víst sitt af hverju þessar, sem taka á móti fötum í
næturklúbhunum í London. Hún hefir ekki háar hug-
myndir um Mardena-klúbbinn.“
„Hvað segir hún um Donelly?“
„Hún er ekki alveg klár á honum, sem maður segir.
Iíeimi geðjast vel að honum, en finnst eitthvað grunsam-
legt við hann. Konur eru vitlausar í honum.“
„Nefndi hún nokkrar?“
„Corinne Alardyse til dæmis — liún er bandvitlaus i
h.onum.“
„Nefndi hún ekki fleiri?“
„Nei? hún nefndi ekki fleiri, sagði bara svona ahnennt
að það væri heill skari á eftir honum.“
„Hvar er þessi vínstújlca þin nú ? Er hún í skrifstofurini
árdegis ?“
„Já, hún kemur þegar klukkuna vantar korter í tiu og
athugar póstinn og gengur frá reikningsskilum um við-
skiptin daginn áður. Donelly kemur klukkan lólf.“
Callaghan leit á armbandsúrið sitt.
„Hringdu til hennar og reyndu að koma þvi svo fyrir,
að hún sendi þér vélritað bréf.“
„Nú það er ritvélin, sem allt snýst iun?“
„Já, eg hefi litið á véirilað þréf. sem Stenhurst fékk. Það
er ekki óhugsandi, að það hafi verið skrifað á eina rítvél-
na í skrifstofu Donellys.“
Nikolls fór og talaði við stúlkuna í shna. Skönnnu scinna
kom hann aftur og kvaðst hafa búið svo um hnúíana, að
hún skrifaði honuiri vélritað bréf. — „Hún kemur með
það hingað i dag síðdegis.“
Callaghan, sem hafði skotist inn í haðherhergið, kom
aftur og sagði: n
„Skrepptu i bílnum til Lundúna, Windy. Leitaðu uppi
Frane, John Eliot, Stevens og Lullworth, ef hann er kom-
inn heim úr hernum. Eg geri mér í hugarlund, að þessir
piltar geti útvegað okkur vissar upplýsingar, ef þeir lála
liendur .standa fram úr ermum.“
„Hvað er um að vera?“
„Hinn 23. ágúst 1939 giftist Viola Alardyse Rupert
nokkurum Sharpham í borgarfógetaskrifstofLumi við Mar-
leos Road, Kensington.“
„Herra trúr,“ sagði Nikolls og fór að blístra, — og hún
erfði góssið og allt saman — ó, ó, ó . . .“
„Já, hálfum mánuði eftir að styrjöldinni lauk gekk
Sharpham i flugherinn. Hann gerðist flugmaður, var tek-
inn höndum, en var drepinn, er hann gerði tilraun til þess
að komast undan á flótta úr fangabúðuin á ítaliu 1944.
Eg verð að fá feril þessa manns rannsakaðan. Það er sama
hvað það kostar. Aðeins eitt skiptir máli: Að fá upplýs-
ingarnar tafarlaust.“
„Gott og vel,“ sagði Nikolls.
„Og svo er dálítið aannð, sem þú getur gert sjálfur,“
héít Callaglian áfram. „Farðu og heilsaðu upp á Ayns-
worth. Hann er inn undir hjá flugmálaráðuneytinu. Fáðu
allar upplýsingar sem þú getur urn Sharpham. Reyndu
að fá afrit af öllum opinberum gögnum hann varðandi
og vertu nú einu sinni snar í snúningum, Windy.“
„En stúlkan?“
„Láttu þig liana engu skipta — hún bjargar sér.“
Callaghan fór í innislopp og kveikti sér i vindlingi, gekk
svo að skápnum og liellti whiskyi í glas. Hann fór að
hugleiða það, sem hann hafði heyrt um jiennan Sharp-
ham. Hvers konar náungi skyldi þetta vera? Ef til vilí
hafði þessi maður ekkert verið að hugsa um væntauleg-
an arf Violu? En ef hann hafði nú gert það? Hvað sem
þvi leið gat liann ekki hafa haft neina vitneskju uui
erfðaskrána ög ákvæðið um, að tekjur Violu yrðu áðeins
352 stpd. á ári, ef hún giftist. Erfðaskráin varð ekld kunn
fyrr en eftir andlát frú Stenhurst — og hann gat því ekk-
ert um þetta vitað.
Callaghan hló, er hann hugsaði um hve undrandi Sharp-
liarn lilaut að hafa verið, er liann fékk hréfið frá Violu í
ííölsku fangabúðunum.
Símaliringing kvað við. Það var Patricia, sem liringdi.
Ilún var kát og' hress.
„Góðan dag, Slim. Hvernig er dagskipanin?“
„Nú er það Madame X.? Hvernig líður yður í dag?“
„Fyrírtaks vel. Lífið er dásamlegt. Eg verð að játa, að
eg cr dálitið hrifin af þér, Slim. Þú ert bara líkur George
Raft — eða kannske það sé Clark Gable?“
„Þökk, Patricia, en ef þér er sama, þá vil eg heldur
líkjast sjálfuín mér. Snúuni okkur heldur að viðskiptum.
Er nokkuð að gerast í Dark Spinney?“
„Ekkert sérstakt. Eg er ekki þar. Það væri víst óklókt
að hringja þaðan. Eg^ er í shnaturninum á Alfristonveg-
inum. í rauninni er aðeins eitt að segja. Eg held, að Cor-
inne hafi fengið dálítinn áhuga fvrir yður.“
„Jæja, því hefði eg ekki trúað, ef einhver annar liefði
sagt mér.“
„Jú, hún var bara vinsamleg við mig í morgun. Ilún
var að spyrja mig um þig. Hún hafði vitanlega komizt
að því, að þú hefðir verið hér. Hún veit, að þú sást líka
Gervase. Og hún skilur ekki hvers vegna þú ert ekki
fariiln.“
„Ilún er Iíklega forvitiii að eðfisfari?“
„Ilvort hún er. En það mætti scgja þér, að hún vildi
gjarnan tala við þig. Hún veit, að ]>ú býlið hérna i Two
Friars gistihúsinu — og hún spurði mig spjörunum úr
um einkalíf þitt og daglega háttu, hvernig sem henni
nú gat dottið i hug, að eg vissi nokkuð um þetta. Eg laug
hana fulla — taldi það liyggilegast. Sagði henrii, að þú
værir vanur að fá þér göngu árdegis á Hurstmonceaux-
veginum og smáhressingu í Crown-kránni um tólfleytið.
Eg komst nefnilega að þeirri riiðurstöðu eftir nokkura
— Mjólkurskömmtuniii
Framh. af 1. s.
um álciðis. Gangi þctta að
óskum
mun verða unnt að auka
mjólkurskammtinn á
morgun upp í a. m. k. Iiálf
an litra á reit (nr. 32), en
í gær voru aðeins látnir 3
(lecilítrar á reit.
Fólki þykir að vonuin all-
hart, að ekki skuli liafa ver»
ið leyfl að vinnA að vegavið-
haldinu, þar sem verkfall
bílstjóranna fyrir austan
ieysist fyrirsjáanlega ekki
fyrr en samkomulag næst
við þau félög, sem hoðað
hafa verkföll 18.—20. þ. m.
Bændum úl um sveitir er
þetta til mikils tjóns, þai’
sem þeir gcta ekki náð til
sín tilbúnum áburði í tæka
tíð.
VINN.IJF.ÖT
Drengja- og telpubuxur,
margir litir.
Gcejan Jylgir hringunum frd
SIGURÞÓR, Hafnarstræti 4»..
Margar gerðir JyrirliggjandL
R/lifi ni ngarspjöld
Krabbameinsjél. Reykjavíkur
Jást i Verzl. Remedia Aust
urstrœti og skrifstoju
hjúkrunarheimtt
Grundar.
Stgsrgeir SigurjéÐSSOB
hœstaréttarlögmsðor.
Skriístofutimi 10—12 og 1—C.
ASalstr. 8. Sími 1043 og 8085«.
Aðalstræti 9. — Sími 1875

IARZA1M
8S7
Chifam íiiælti: „Eg rakst á þessa lier-
menn, eftir að Wolf var drcpinn og
jþpir fylgdu mér hihgað.“
Tarzan sagði: „Ííeð pví að reyna að
stéla gimstcíhinum, hefúrðu komið
þeim til að tortryggja okkur.“
„Én nú hefi eg lika lært að opna
þessar Inirðir, og nú fef eg að Jeita
stúlknanna okkar.“
Hermaður mælti: „Sá ykkar, scm
heitir Tarzán, verðuf að koma slrax á
fuini Tífu droUhingaiV