Alþýðublaðið - 20.05.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
©Tíýnomið
i Rmcjagnamrzlunina a JSaugamg 31
mikið úrval af fei'ðalíofíortM.xwL og töskum.
Ærisiinn Sveinsson.
1 t '. . '
Ný verzlun.
í dag fimtudaginn 20. þ. m. verður opnuð ný verzlun á Hverfisgötu
34. Þar verða seldar flestar matvörutegundir, svo sem: hveiti, hafra-
mjöl, dósamjólk, kaffi, sykur og fl. Einnig ýmskonar sælgæti, gos-
drykkir, Vindlar, Cigarettur o. m. fl. — Og siðast en ekki sfst
brauð frá Alþýðubrauðgeröinni.
Gerið svo vel og lítið inn. Spyrjið um verðið.
Verzltmin „Hekla“,
Hverfisgötu 34. (Hús Porvarðar Þorvarðssonar).
Hér með tilkynnist að tímakaup meðlima »Stein-
smiðafélags Reykjavíkur« er frá 21. maí kr. 1,75 um
tímann frá kl. 6 fyrir hádegi til kl. 6 e. h. almenna
vinnudaga.
Félagsstj órnin.
Góðir fiskimenn
geta fengið pláss á mótorkútterum í vor og sumar.
H. P. Duus.
Koli koEtistpr.
Eftir Upton Sindair.
Önnur bók:
Þrœlar Kola konungs.
(Frh.).
»Eg er yður mjög þakklátur“,
sagði Graham loksins, og Hallur
var fullvís um sigur.
Honum var svo létt, að hann
gat farið að hugsa um sjálfan sig,
og hann mundi þá, að hann hafði
ekki smakkað mat allan daginn.
Klukkan var tólf, og hann fór inn
til Reminitskys. Hann var rétt að
enda við fyrri réttinn, þegar hann
varð fyrir hræðilegum vonbrigð-
um.
Hann leit upp og sá Jefif Cott-
on ryðjast inn og stefna beint til
sín. Andlitsdrættirnir voru stirðir af
reiði; Hallur sá það og stóð á
fætur.
„Komdu", sagði Cotton og
þreif í handlegg hans og dróg
hann með sér svo snarlega, að
þeir sem inni voru áttuðu sig
ekki á því hvað fram fór.
í þetta skiftið fékk Hallur ekk-
ert tækifæri til þess, að sýna eftir-
litsmanninum samkvæmissiðu. Alt
atvikaðist með slíkum hraða.
Cotton helti yfir hann úrvali af
skammaryrðum, og þegar hann
ætlaði að spyrja einhvers — vegna
þess að hann var enn þá ekki
búinn að átta sig almennilega á
þessu — skipaði Cotton honum
að halda sér saman, og lagði á-
herzlu á orðin með því, að kippa
í treyjukraga hans. Tveir hinir
viðbjóðslegustu námuþjónar tóku
hann á mílli sín og fóru burt með
hann.
Ákvörðunarstaðurinn var járn-
brautarstöðin, og Hallur sá, að
þar beið lest. Þeir drógu hann
upp í hana og sleptu honum
ekki, fyr en þeir höfðu kastað
honum niður á bekk.
„Jæja, ungi maður", sagði Cott-
on, „nú skulum við þó sjá, hver
það er, sem rekur þessa námul"
„Fæ eg farseðil?" spurði Hall-
ur, sem farinn var ögn að átta
sig.
„Eg sé um það", sagði Cotton.
„Og fæ eg dótið mitt?"
„Geymdu kennurum þínum á
háskólanum nokkrar spurningar",
sagði Cotton hæðnislega.
Augnabliki síðar kom maður
hlaupandi með hinar fátæklegu
pjönkur hans, bundnar f böggul
með seglgarni. Hallur sá, að mað-
ur þessi var digur sem naut og
blár sem hel, og heyrði Cotton
nefna hann „Pete".
Farstjórinn hrópaði „til", og
um leið beygði Cotton sig að
Halli og hvfslaði ógnandi: „Eg
ræð yður til þess að halda' kjafti,
þegar til Pedro kemur, annars
gæti mjög hæglega hent yður
eitthvað óþægilegt, einhverja
dimma nótt".
Svo stökk hann út úr lestinni,
en Hallur tók eftir því, að „Pete“
var kyr f lestinni nokkrum sætum
aftar en hann.