Vísir - 20.02.1953, Blaðsíða 7

FÖstudaginn 20. íebrúar 19&3
j M 'i "'i l> li'iV' " ■ '* i >■ "■..

miirn
ffSlB

■
s
THOHAS B. QOSTAIN:
ma
•aaVMpMMiHai
107
s
s
8
i
s
ituHpaWHwniM
hvað hún var fljot að átta sig á öllu og láta til skarar skríða
með jþetta.“
. Hún talajSi uin þætta í allt annari. tóntegund én þegar þau
ræddu um Margot í París. Nú talaSi hún um þetta blátt áfram
óg rólega. Hafði það þegar haft þessi áhrif á hana, að vera orðin
konan hans?
„Ætti eg að áræða ,að skrifa henni?“ spurði hún svo.
,,Það held eg. Hún vill vafalaust fá fréttir af þér.“
Gabiielle hugsaði málið, en hristi svo höfuðið.
; ,;Nei; ékki strax að minnsta kotsi. Það er bezt, að hún fái
ekkert um það að \úta, fyrren hún hefir kvongazt Henri sínum.
Ég er1 %iss ura, að það er bezt að bíða_“
Ailt í einu varð hún dálítið glettin á svip.
„Þú heyrðir hvað telpan sagði, Frank. Heldurðu, að? —“
„Við hvað áttu?“ sagði hann og var auðséð á svip hans, að
hann vissi vart hvað segja skyldi.
„Alls ekki við það, sem þú heldur — þú mátt ekki taka öllu
af þessari hátílegu, ensku alvörugefni.“
' „Við hofum aldrei rætt um — um það, Gaby, hvort við ætt-
um að eignast börn?“
„Að sjálfsögðu vil eg eignast börn. Heldurðu, að það verði
nokkur leið fyrir mig að komast undan því? Eg er smeyk um,
að svo verði ekki.“
Hún hló við.
„Bróðir þinn á son. Við verðum að minnsta kosti að gera
betur en þau. Eignast tvö — kannske þrjú. En láttu þér ekki
detta í hug að eg ætli að fara að keppa við Rakel.“
„Eg hefi lofað því hátíðlega, að ef eg kvongaðist skyldi eg
láta fyrsta son minn heita Jósef eftir föður mínum. Eg er ekki
beint hrifin af því, en minningin um föður minn er mér helg.“
Það fór eins og hrollur um hana.
?,Josef — hamingjan góða. Ekki er eg hrifin af því. Jæja,
eg gæti kallað hann Jo-Jo og það finnst mér „sætt“.“
Frank hallaði sér aftur í stólnum og virti fyrir sér ótal gulln-
ar skýjaborgir, sem allt í einu svifu fram fyrir hugskotsaugu
hans, en hugur Gabrielle beindist brátt á aðrar brautir og
hún mælti:
„Eg vildi, að vinir þínir hefðu komið með Lavalette. Það
leggst í mig, að eitthvað hræðilegt muni koma fyrir þá. Leynd-
armálið síast út og allt bitnar á þeim.“
„Wilson er slægari en svo, að hann láti taka sig höndum.“
„Slægvitur er hann vafalaust, en honum er stundum laus
tungan, og honum kami að verða hált á því.“
Hún andvarpaði, en snéri sér svo við, til þess að geta virt
hann betur fyrir sér.
„Ætlar þú aftur til Parísar, Frank?“
„Eg verð vitanlega að fara til þeirra aftur-, þegar eg er búinn
að koma þér örugglega fyrir.“
Eftir langa þögn mælti hún:
„Það verður víst svo að vera. Eg — eg er ákaflega hrædd
um, að eitthvað gerist. Af hverju vildu þeir ekki fara að ráðum
okkar?“
„Eg get farið til Parísar áhættulaust. Eg er blaðamaður og
get farið um að vild. En eg lofa aðeins einu, að félaginu „Wil
son og félagar“, skal verða slitið undir eins og eg kem þangað.“
„Og nú, eftir að þú hefir knúið mig til að giftast þér — og
eg sætti mig furðanlega við það
við mig meðan þú ert þar?“
„Við höldum áfram ferðinni til Ostende og eg kem þér í skip,
sem fer til London. Eg er smeykur um, að þú verðir að vera hjá
móður minni, þar til eg kem aftur. Það verður ekki löng bið.“
Hún þagði langa stund, en loks tók hún til máls:
„Eg fer nú að skilja, að eg mun verða að gjalda eigingirni
minnar. Eg var svo ákveðin í að bjarga markgreifanum að eg
lét það við gangast, að þú flæktist í málið. Eg man ekki til,
að eg hugsaði hið minnsta um afleiðingamar. Nú verður þú
að fara aftur til Parísar og horfast í augu við hvað, sem fyrir
kann að koma. Eg get ekki einu sinni beðið þig um að fara
hvergi, þótt eg óski þess í hjarta mínu að þú farir ekki. En
eg get að minnsta kosti lagt mig í sömu hættu og þú. Eitt skal
yfir bæði ganga. Við förum bæði.“
„Nei, Gaby, það get eg aldrei fallizt á.“
„Þú getur ekki hindrað það. Eg fer með þér.“
Frank horfði á hana með miklum samúðarsvip, en hún var
svo ákveðin á svip, að hann var alveg viss um, að hún myndi
fara hvað sem hann segði eða gerði. Þótt hann óttaðist afleið-
„Gábý,“ sagði han«,í,thú e rröðin komin að mér, að krefjast
þess, að þú hagir þér skynsamlega og hættir ekki á neitt Eg
verð vitanlega að fara aítur til Parísar og eg hygg, að eg þúrfi
ekkert að óttast, en ef þú færir væri það sama sem að ganga
þeim á vald. Og að hvaða gagni mætti það verða okkur? Það
gleður mig vitanlega, að þú skulir vilja koma með mér — en
þú hlýtur að sjá, að það er ekki hægt. Þú verður að halda kyrru
fyrir héma.jnegin landamæranna.“
„Nei, eg verð að fara með þér. Eg gæti aldrei fyrirgefið
sjálfri mér, ef eg gerði það ekki.“
„Þú varst að tala um það áðan, að þú hefðir verið eigingjöm.
Eg get ekki skrifað undir það. Og eg get ekki fallizt á, að neitt
þurfi að bitna á þér af því, sem gerzt hefir.“
„Þú ert steinblindur, þegar um míg er að ræða. Þú sérð alls
ekki galla mína.“
„Eg er vafalaust steinblindur, ef um galla þína er að ærða
— hafirðu nokkra. Én vel þekki eg kosti þína. Eg veit til dæmis
hve hugrökk þú ert, og það er blátt áfram að sýna framúrskar-
anifi hugrekki,. eins og þú gerðir, og vera óeigingjörn. Eg veit
líka, að þú átt ekki til illgimi eða hefnigimi. Eg hefi aldrei heyrt
þig tala illa um neinn, aldrei orðið þess var að þú værir af-
brýðisöm eða .smásmugleg. Svo að sú eigingirni, sem þú talar
um, getur ekki verið háskaleg. En hvað sem öllu líður, kost-
um þínum og gGllum, þá elska eg þig eins og þú ert, og vildi
þig ekki öðru .vísi að neinu leyti.“
Og svo bætti hann-yið eftir dálitla þögn.
„Og nú- ætla eg að biðja þig að tala ekki meira -um þeiía.“
Það var mikil hlýja í augum hennar sem bar þakklæti vitni
og innri gleði, en samt hristi hún höfuðið og sagði:
„Það gerir mig óhamingjusama, þegar eg heyri og finn hve
vænt þér þykir um mig.“
Og eftir dálitla þögn bætti hún við:
„Hvenær heldurðu, að við getum lagt af stað til Parísar?“
En henni gekk illa að batna kvefið og veðrið versnaði að
mun, og þau urðu að hálda kyrru fyrir enn í nokkra daga í
Courtrai.
Lavalette var þar einnig. Hann var því líka feginn, að geta
frestað ferðalagi sínu, því að vissulega átti hann erfitt með að
slíta sig frá sínu elskaða Frakklandi. Frank skildi vel, að hon-
um leið illa á sálunni, og kom eins oft til hans og hann gat því
við komið, og réyndi að draga úr áhyggjum hans út a£ konu
hans og dóttur.
Það var fjórða daginn eftir komu hans til Courtrai, að hann
kom í heimsókn til þeirra, og var þungbúnari og sorgmæddari
en Frank hafði áður litið hann. Hann var með samanbögglaðan
bréfmiða í höndum sér. Gabrielle var farin að klæðast og mátti
ekki annað heyra en að vera viðstödd.
„Gabrielle, Gabrielle,“ sagði hann, er hann sá hana, „eg á
þér svo mikið að þakka, að það veldur mér tvöfaldri sorgar
byrði, að vera boðberi illra tíðinda. Ekkert verra gat komið
fyrir. Þeir hafa verið teknir liöndum — Wilson og hinir tveir
vinir okkar. Eg var að fá fréttirnar.“
Gabrielle varð náföl og hvíslaði: (
„Eg vissi það, eg vissi það!“
Frank gekk til hennar og tók utan um hana.
„Þú mátt ekki ala þungár áhyggjur. Þeir geta ekki gert þeim
neitt.“
„Eg mátti vita, að svona myndi fara. Þetta er afleiðing gerða
minna.“
Um stund horfðu þau beizk í lund hvért á annað.
„Hvernig komst þeir að þessu?“ spurði Frank eftir nokkra
þögn.
BRIDGE
é.
¥
.♦
♦
Útspil
é 3
G-6
G-9-4-3
K-8
Á-G-7
N
5-4
A é K
S
é Á-10 ,
¥ Á-K-D-10-5 ;
♦ 10-9-6
* D-10-9
Suður spilar 4 ¥. — Vestur
kemur út með Á 3 og. Austur
lætur kóng í. Hvemig væri
sk>-nsamlegast fyrir Suður að
spila spilið. Ráðning í blaðinu
á morgun.
Á kvöldvökunni.
Maður nokkur fékk að skoða
geðveikraspítala, og við brott-
förina sagði hann við yfirlækn-
inn: „Hvernig vitið þér, hve-
nær óhætt er að sleppa sjúk-
hvað hugsarðu þér að gera lingunum?“ .
„O, það er nú ekki mikill
vandi,“ svaraði læknirinn. „Fg
segi bara við þá: Magellan
sigldi þrívegis umhverfis jörð-
ina. í hvaða ferð andaðist.
hann?“
„Hver þremillinn,“ sagði
gesturinn. „Það er svp larígt síð-
an eg lærði sögu, að ég efast
um, að eg gæti svarað þessu “
•
Nonna litla var boSið í a£-
mælisveizlu vinar síns, og var
þá spurður, hvort hann ekki
vildi aðra sneið af tertu. Hann
leit löngunaraugum á hana, en
svaraði svo: „Nei, þakk fyrir!“
„Svona nú, Nonni minn,“
nægja ein sneið en ef hún vissi,
hvað hún var lítií,
hún senrtilega segja,
mætti fá meira.“
sagði húsfréyjan, „ÞaS fá ser
ingar slíkrar ákvörðunar, gat hann ekki varizt því að hugsa,! allir aðra sneið og þú verður
að með þessu lagði hún fram óræka sönnun fyrir því, að húrí að gera ;það líka.“
elskaði bann. Og það yljaði honum um hjartaræturnar sem ] „Jæja,“ svaraði NonnL
geta má nærri. („Mamma sagði, að mér mundi
mundi
að eg
- VÍÐSJA
Frh. af 4. síðu.
únista, með þvi að Jeggja
þeim tii vopn og skotfæri og
veita þeim vernd fíota og
flugher.
Enginn maður í ábyrgri
stöðu hefur hreyft því, að
bandarískar hersveitir verði
notaðar til stuðnings Þjóðernis-
sinnum á meginlandinu, og
Chiang hefur ekki beðið um
slíka hjálp.
Afleiðing hinnar
nýju stefnu.
Hvort sem Chiang hefst
handa eða ekki, leiðir hin nýja
stefna blátt áfram og augljós-
lega til þess, að kommúnistar
verða að treysta varnir sínar í
strandhéruðunum -á megin-
landinu. Þetta ætti þegar að
koma hersveitum Sameinuðu
þjóðanna að nokkru gagni svo
og öðrum andkommúnistiskum
herjum í Asíu, og vörnum hins
frjálsa heims yfirleitt. (Time).
úhu Aíhhí ýar.
Meðal bæjarfrétta Vísis hinn
20. febrúar 1918 var þessi:
Símabilun.
í rokinu í gærmorgun, höfðu
brotnað milli 20 og 30 : síma-
staurar milli Grafarholts og
Hamrahlíðar hér í Mosfells-
sveitinni, og var þvi ekkert
símasamband norður i allan
gærdag’. Ókunnugt er möiinum
hér, hvort síminn hefir slitnað
eða staurar brotnað víðar en
þarna, en ekki er það ósenni-
legt og má þá gera ráð fyrir,
að nokkrir dagar líði áður en
síminn kemst í lag aftur, eins
og í haust þegar símslitin urðu
mest. Frétta er því ekki að
væntá, hvorki' af Norðurlándi
né frá útlöndum næstu daga.
Merkjasala kvenna-
deilifar SVFt á sunnudag
Árlegur fjáröflunardagru-
kvénnadeildar Slysavarna-
deildar Islands er á sunnudag-
inn kemur.
Þann dag beita konurnar sér
fyrir merkjasölu, en þær hafa
til þessa ekki látið sitt eftir
liggja, þá um er að ræða að
hrinda mannúðarmálum £
framkvæmd, eins og alkunna
er.
Þá raunu konurnar sjá um,
að fram verði borið gott eftir-
miðdagskaffi í Sjálfstæðishús-f
inu, frá kl. 2 e. h., til ágóða
fyrir starfið. — Börn, sem ætla
að selja merki dagsins, eru beð-
in að koma á morgun, laugar-
dag í Grófina 1, í skrifstofu
SVFÍ. :
A'filtaf stækka
ffiiígvélarnar.
London (AP). — Breíar hafa
ákveðið að smíða flutningaflug-
vélar með fjórum þrýstihreyfl-
nm.
Er ætlunin, að flugvél þessij
geti flutt 150 manns og flogið;
með úm 1000 kni. hraða á klst.|
ýið sj^vþrmál.; ;:Yiókerb.-Arm-i
strongs-smiðjurnar
sraíða flugvélina.
eiga að