Vísir - 24.02.1953, Blaðsíða 7

PFiðjudagjnn ,24. lebrúar 1953.
f 5
I THOMAS B. COSTAIN:
I i
| Ei má sköpum renna. |
•MHiiiMiHfeiaiil
110
.■
■
■
■
!■■■■■■■■•■■■•■■■■■
,-„Við skulum ekki ræða um Gabrielle frekara," sagði Frank
og var enn rólegur.
„Eg mun ræða hana eins og mig lystin Mér geðjast aidrei
að henni og treysti hennl áldrei. Fyrst náði hún Caradoc á sitt
vald — og svo hremmdi hún í>ig sem þann næstbezta. Og eftir
það, sem hún gerði í leikhúsinu og allir vita um, á hún ekkit
afturkvæmt til Frakklands. Þess vegna giftist hún þér og af
engri ástæðu annari.“
„Eg elska hana og hún elskar mig. Það er það eina, sem skipt-
ir máli, og. þér mun ekki takast að reita mig til reiði, móðor.
Það, sem eg kom til að ræða við þig, er þetta. Eg verð að taka
við þessu húsi nú þegar. Gabrielle er sem stendur í íbúð minni,
•erv eg ætla mér að koma með hana hingað í kvöld."
Móðir hans fór í vamarstöðu svo skyndilega, að honum fláug
í hug, að andúð hennar og þykkja hefði virst meiri en hún í
reyndinni var. Hún tók upp handklæðið, settist og lagði það á
enni sitt.
„Æ, hvað mig verkjar í höfuðið — það er eins og það ætli að
springa. Þú sérð kannske fyrr en varir hvernig þú ert að fara
með mig, Francis, þú tekur ekkert tillit til mín. Og það hefur
þú aldrei gert. Þú ert alveg eins og faðir þinn var.“
„Það er eina lofið, sem eg hefi fengið frá þér, fyrr og síðar,
— þótt það sé ekki meint sem lof — að eg sé likur föður mín-
um. Eg mundi feginn hafa frestað þessari viðræðu, ef það hefði
verið hægt, en þú munt skilja, að bezt er að fá þetta útkljáð
þegar. Eg verð að búa sem bezt í haginn fyrir konu mína.“
„Þú hugsar bara um hana. Þú ert ekkert að hugsa urn mig,
móður þína.“
Hún lagði báðar hendur að höfði sér og dæsti.
„Ó, höfuðið á mér, — eg held, að eg sé að ganga af vitinu.“
„Þú ættir að fara að hátta. Við getum rætt þetta frekara á
morgun. Þér líður kannske betur þá.“
„Og þú ætlar að koma hingað með þessa konu? Við getum ekki
búið undir sama þaki.“
„Það verður þú að taka ákvörðun um fyrir þitt leyti. Þetta
er mitt heimili og eg ætla að koma hingað með konu mina þegar
í kvöld.“
„Þú gafst mér húsið. Það var samkomulagsatriði."
„Eg leigði þér það til fimm ára og leigutíminn var út runninn
fyrir þremur árum.“
Hún rétti fram hönd sína eftir pilludós, tók eina og gleypti.
Hún horfði á hann ásökunaraugum:
„Eg verð fárveik og það er þér að kenna.“
„Þá skulum við ekki ræðast við frekara í dag.“
„En það verðum við að gera.“
Hún sat með lokuð augu um stund.
„Það er ekki víst, að réttindi þín séu eins augljós og þú ætl-
ar, ungi maður. Það skal svo sannarlega verða athugað'. Og ekki
tekur þú tillit til Caradocs frekar en vanalega. Hann hefur
notað húsið til þess að taka á móti vinum sínum —“
„Hann verður að sjá um sig sjálfur. Eg vil, að það komi
greinilega fram, móðir, að eg vil að þú hafir heimili þitt á-
fram hér, ef þú óskar þess, og þú verður alltaf velkomin, en
það er augljóst mál, að þú verður að bæla niður andúð þína á
Gabrielle.“
„Ó, því þurftir þú að koma aftur núna? Þessi skelfilegu mis-
tök þín verða hið mesta áfall1 fyrir Caradoc og Mary.“
„Hvert okkar um sig hefur sínu eigin lífi að lifa.“
„Þú ætlar þá einvörðungu að hugsa um þinn eigin hag.“
„Þú getur orðað það þannig', ef þú vilt.“
„Eg verð ekki stundu lengur í þessu húsi, ef þessi kvenmaður
kemur hingað,“ sagði frú Ellery af miklum ákafa.
„Þú tekur sjálf ákvörðun þína þar um, eins og eg hefi áður
sagt.“ .
„Þú ætlar þá að hrekja burt móður þína, vegna þessarar
ævintýrakonu?“
Hann svaraði eins rólega og hann gat:
„Ef þú ferð þá ferðu af frjálsum vilja. Eg hefi ekkert frek-
ara að segja.“
„Þú getur staðið þarna, Francis Ellery, og talað þannig til
móður þinnar.“
Hann mælti af nokkrum þunga, en þó stilltur vel:
„Þú verður ap láta þér skiljast, móðir, að eg mæli ekki sem
sonur, heldur sem eiginmaður — eiginmaður hinnar yndisleg-
ustu óg aðdáunarverðustu lconu, — og hamingju þessarar konu
set eg ofar öllu.“
--------- |>ag var hvergi ljós í glugga, er Frank kom þremur
klukkustundum síðar með konu sína. Þar sern enginn svaraði,
er hann hrihgdiÓþþnáði' ligí-hiá sjálfur dyrnar ’ix.eS útidyralykli
sínum-’ '
„Þáð líter ekki út fyrir, að hér sé neinn,“ ságði hann. Gabri-
elli hélt þéttingsfast í handlegg hans í dimmunni.
„Mér .er heldur léttir að því en hitt,“ hvíslaði hún. „Frestur
er á illu beztur."
;,Það er ékki víst, að þið hittist nokkurn tíma, elskan min.
Eg er þannig skapi farinn nú, að eg kysi það helzt.“
„Þú hefur ekki sagt mikið um 'viði-æður ykkar, en.það legst
í mig, að þetta hafi ekki verið auðvelt fyrir þig. En þetta vissi
eg fyrir, eins og eg sagði við þig.“
Hann tók hana í faðm sér og kyssti hana mörgum sinnum.
„Eg læt mér það í léttu rúmi liggja. Afstaða þeirra og fram-
koma hefur engin áhrif á mig. Því máttu ávaUt trúa.“
„Mér stendur líka á sama, ef það veldur þér ekki áhyggjum
og leiðindum."
Hann kyssti hana enn éinu sinni áður en hann sleppti henni.
„Eg verð að kveikja. Eg var heppinn að hafa tinnubyssuna
mína meðferðis."
Hann kveikti á kerti í véggstjaka.
„Eg hefi aldrei komið hér fyrr,“ sagði Gabrielle, þegar Frank
hafði kveikt á fleiri kertum. „Þettá verður þá heimili mitt—
eg er hrifin af því, — það er tilkomumikið.“
Það kom æ grénilegar í Ijós, er þau fóru herbergi úr herbergi,
að móðir hans hafði farið „í flaustri að heiman". Og allt þjóna-
Iiðið hafði hún tekið með sér. Ekki hafði verið kveikt upp eða
neinn viðbúnaður hafður til þess. að hægt væri að gera það í
snarheitum. Og það hafði ekki einu sinni verið tekið af borðinu,
að miðdegisverði loknum. Það kom brátt í ljós, að Topp hafði
verið vitni að burtförinni, og kvað hann fylkinguna með kerlu
í fararbroddi hafa farið með svo miklum hraða, að sér hefði
virt standa blár logi aftur af henni.
Gabrielle var búin að jafna sig og var orðin kát og hress, eins
og henni var eðlilegt. Hún sleppti ekki taki af handlegg hans
og vildi óð og uppvæg skoða aUt frá hanabjákla og niður í
kjallara.
„Þetta er áeriðanlega stærsta húsið, sem eg hefi nokkurn tíma
átt heima í — nema í Rússlandi — sumt dálítið þungbúið, en
eg mun brátt koma öðrum svip á það. Það verður gaman að fara
í búðir og kaupa allt, sem þarf.“
„Þú skalt fá allt, sem þú óskar þér, Gaby.“
GabrieUe gat ekki varist því að geispa, er þau komu aftur í
setustofuna.
„Eg er dauðþreytt. ..Þú sagðist verða að fara í skrifstofuna,
en eg sleppi þér ekki núna. Þú mátt ekki skilja mig eftir eina
núna. Eg veit .ekki nema þau komi aftur og hreki gleðikvendið
burt — vUji ekki að eg hvílist í neinu ættarrúmmu.“
„Þú skalt ekki ala neinar áhyggjur," sagði hann og hló. „Eg
ætla ekki að yfirgefa þig. Eg hefi látið Topp spyrjast fyrir. Enn
hafa engar fregnir borist.“
„Þá vil eg fara að hátta undir eins.“
„Við verðum líklega að hírast í gamla herberginu mínu í
nótt,“ sagði hann, en svo varð hann mjög hugsi á svip. „Þegar
Á kvöldvökunni,
Bóndinn fór í kaupstaðinn, til
þess að kaupa sér bifreið. Hann
skoðaði margar, og loks sá hann
eina, sem honum leizt vel á.
Hún átti að kosta 56 þúsund
krónur. Bóndinn samþykkti
verðið, fór út í gamla skrjóð-
inn sinn og sótti þar mjólkur-
brúsa, sem hann sagði, að bíl-
verðið væri í. Sölumaðurinn
taldi féð, en þar reyndust að-
eins 54 þús. krónur, þótt talið
væri tvisvar.
•
Skopleikarinn W. C. Fields
naut ekki verulegra vinsælda
í HoIIywood, því hann var
harðskeýttur og tannhvass, ef
í það fó.r Margir glöddust ’því,
er Mað eitt skýrði frá andláti
hans.
En Fields var alls ekki dauo-
ur, svo að hann hringdi til rit-
stjórans, og mælti: „Hvernig
getur yður dottið í hug að birta
fregn um það, að eg sé dauð-
tir?“
„Afsakið,“ svaraði rítstjór-
inn, „en hvaðan hringið þér?“
Hann hafði ekki ein heldur
tvær konur í bifreiðinni hjá sér
— konuna sína heittelskuðu og
tengdamóður sína. Þær voru al-
vanar að stjórna bifreið úr aft-
ursæti, og við hvert götuhorn
gáfu þær liohUm óteljandí leið-
beiningar. Löks leiddist honum
þetta, svo að hann sagði:
„Heyrðu, Anna — hver er
það eiginlega, sem stjórnar
bilnum? Þú eða hún móðir
þín?“

:ít”U
Fjársöfnun
i
V
V
v!
&
i!
V
V
v.
v.',
V
V
V
Vr:
Vi-
V'
V . V
s . Vi
^Minnisblað yfir nokkr-V.
• V.
^ar vörutegundir sem vérV'
S höfum á boðstólum. V
S v;
s V
Vti
V
V
JKveimadeildar SffSð-
jvamaféiags ísfands
ll leykjavík.
•Dömudeitd:
Léreft, ýmsar breiddir.ý
Léreft, dún og fiðurhelt. V'
Sirs, ýmsar gerðir Og ^
breiddir. ^
Tvisttau. y
Flonel. V
Gardínuefni V
Kjólatau, fallegt úrvalV
Samkvæmiskjóíaíau
Peysufatasvuntuefni
Kvennærföt
Magabelti
Brjósthöld
Undirföt
Náttkjólav
Peysur
Pils
Hanskar
Handklæði
Höfuðklútar
Slæður
Sioppar
Kápur
Dragtir
Snyrtivörur, ýrosar
tegundir.
íHerradeifd:
ÚHU Aíhhí
Einu siimi var ....
Eftirfarandi bæjarfrétt mátti
lesa í Vísi hinn 24. febrúar
1918:
ísfirzku vélbátarnir
munu nú aUir vera komnir'
fram. Tveir þeir fyrstu komu
hingað á föstudagsmorgun eða
nótt. Annar þeirra var v.b.
„Freyja“ (skipstj. Guðm. Jóns-
son). Hann lá á Dýrafirði á
þriðj.udaginn ásamt fleiri bát-
urii,, ;sem .hléypt höfðu þar inn.
Tveir bátarnir „Eggert Qlafs-
son“. og „Sverrir" höfðu lask-
azt talsvert. „Eggert“ hafði
hleypt þangað á mánudag með
brotið stefni (eftir ís) og hafði
misst „davidana" og bát af þU-
fari. Frá Dýrafirði var „Freyja"
í 33 tíma hingað og hreppti af-
spyrnu suðaustan rok, en frá
ísafirði lagði hún síðast allra
j vélbátanna. Tveir farþegar
! komu hingað með „Freyju“ frá
Dýrafirði, þeir Nathanaél
’ Mósesson kaupináður og út-
j gerðarmaður og Jens Guð-
imundsson kaupniaður.
Herraföt
Kykfrakkar
Úlpur
Hattar
Húfur
Skyrtur
Bolír
Nærbuxur, stattar og
síðar
Bindi
Náttföt
Sokkar "
Belti
Axlabönd
Rakvélar
Ferðatöskur
Lyklaveski
Peningaveski
o. fl. o. fl. o. £1,
(ifyöp goff málefni.
s
s
s
s
s
s
s
s 1
s
N
s
s
V
V
V
V
V
X
V.
V
V
V
V
V
V
V
V
X
y
s
I
V-
V
S
y.
V,
V
V
V
V
V
V
V
V
t
V
s
V
V
s
V
V
v;
V!
Vi
V;
v;
v
V;
V
s
vörur ogl
V
V
V
V
V
i V
V
s
' V
JÍ.
Blðndal h.f