Vísir - 04.03.1953, Blaðsíða 4

VÍSIR
irzsxss.
IfiM'
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
, i; , Skriístoíur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR HF.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Það á ekki að taka af bændum.
TJaddir hafa heyrzt um það nokkrum sinnum, síðan verk-
•*-*- fallið var leyst í desember-mánuði, að ekki væri rétt að
láta bændur skaðast af því, að farin var önnur leið en venjuiega
við að leysa vinnudeiluna, verðlækkunarleiðin. Hún hafði
meðal annars það í för með sér, að verð á mjólk var lækkað
VÍÐSJ'Á VÍSIS:
Hollendingar ætla a& girða
fyrir fló&ahættuna varanlega.
Tveir grfðarmi'lklir varnar-
garðar verða reisfir.
f HoIIandi eru á döfinni mik-
il áform um, að ganga svo frá
flóðvarnakerfi landsins, að á
komandi tímum þurfi ekki að
óttast, að „sagan endurtaki
sig“, varnargarðar bili og sjór
flæði yfir stór landsvæði.
Þessum framkvæmdum verð-
ur hraðað sem mest má verða,
en ef til vill verður þeirra vegna
að fresta í bili hinni miklu
Ijsselmeer eða Zuyder See
til muna, og verða bændur að bera nokkurn hluta verðlækk- áætlun (um uppþurrkun Suð
ursjávar).
Hugmyndin með hinum nýju
áformum er, að koma upp öfl-
ugum varnargörðum til þess
ofveðurs, strauma og sjávar-
gangs um fimm alda skeið.
Samkvæmt tillögum stjórn-
arinnar skyldi vinna bráðan
unarinnar, það er að segja, að ríkissjóður bætir þeim ekki
lækkunina að öllu leyti.
Vitanlega mátti alltaf gera ráð fyrir því, að einhverrar
óánægju gætti meðal bænda sem annarra, því að sú lausn er
vandfundin — í hvaða máli sem er — sem allir geta sætt sig við.
Þegar bændur hafa á þetta mirrnzt, hafa menn í þeirra hópi
fært fram þau rök gegn verðlækkuninni,- að ekki hafi þeir
farið í verkfall eða hvatt til þess, og því ættu þeir ekki að
.skaðast af því. Það er rétt, að þeir fóru ekki í verkfall, en þeir
eru hluti af þjóðihni, og þegar válin er verðlækkunarleið, hlýt-
ur það að „bitna“ á nær öllum. Hver maður verður að ta <a á
sig nokkra byrði vegna þess sem lækkað er, og ef ákveðið hefði
verið, að ríkissjóður bætti bændum mjólkurverðið að fullu,
hefði þar ekki verið um annað að ræða en að taka úr einum
vasa og láta í annan, verðið ekki verið lækkað í raun og veru.
Bændur hafa sannarlega ekki verið afskiptir að því er
snertir verðhækkanir á ýmsum sviðum á undanförnum árum.
Þeir geta ekki kvartað undan því, að á þá hafi hallað verulega
í kapphlaupi kaupgjalds og verðlags og undanförnu. Verð-
hækkun landbúnaðarafurða hefur ævinlega fylgt í kjolfar kaup-
hækkana — eða öfugt — enda er nú svo komið, að fram-
leiðsluráði finnst ástæða til þess að hvetja menn til þess að
auka neyzlu mjólkur og annarrar slíkra fæðu. Álmenningi erjbug að eftirfarandi viðfangs-
sannarlega ljós nauðsyn þess, að neyta sem mests af þessum
fæðutegundum, en það er aðeins verðlagið, sem kemur í veg
fyrir að meira er gert að því en raun ber vitni. Þessar afurðir
eru orðnar of dýrar, og þess vegna draga menn úr kaupum á
þeim eins og hægt er heilsunnar vegna.
Verðlagning landbúnaðarafurða er annars eitt bezta dæmið
um það, hvernig ekki á að,!selja vörur. Það er venja allra,
sem við kaupsýslu fást, að þeir lækka vöru sína, þegar hún
gengur ekki út, til dæmis vegna þess að verðið er of hátt, eða
gæði vöru hans ekki samkeppnisfær við gæði varnings, sem
annar kaupmaður hefur á boðstólum. Hér er hinsvegar ekki
um neina samkeppni að ræða, og sennilega skákað í því skjól-
inu, en þó er það skammgóður vermir, því að ekki er hægt
að hækka verðið ótakmarkað. Einn góðan veðurdag er það
komið á það stig, að menn geta greitt það — varan selzt
ekki, hve góð og nauðsynleg sem hún kann að vera.
Bændur verða þá að gera það upp við sig, hvort þeir vilja
hafa trygga sölu afurða sinna, þótt verðið sé eitthvað lægra eii
hægt væri að pína menn til að kaupa þær fyrir, eða fá þær
endursendar, svo að gefa verði búpeningi osta og þess háttar,
sem ekki mun hafa verið ótítt undanfarið. Aðferð kaupsýslu-
mannsins mundi vera sú, að hann sætti sig við lægri álagningu
í þeirri von að aukin umsetning bætti honum það upp. Það er
um síðir allra tjón, ef vara selzt ekki, hrúgast aðeins upp, og
þetta á við um landbúnaðarafurðir ekki síður en annað. Fram-
leiðsluráð segir í auglýsingum sínum, að það sé „hyggindi, sem
í hag koma“ að neyta landbúnaðarafurða í ríkum mæli. Þao
væru meiri hyggindi að spenna verðið ekki svo hátt, að menn
verði að draga úr viðskiptum við bændur.
Efst
á myndinni og neðst til
að loka sundum milli eyja og vinstri er sýnt, hvar og hvern-
sandeyri, til þess að girða fyr-jig Hollendingar hyggjast gera
ir, að Norðursjór flæði þar á, varnargarða þá, sem eiga að
milli og inn yfir landið. I koma í veg fyrir það í framtíð-
Willep Drees forsætisráð- inni, að annað eins tjón verði
herra gerði þinginu grein fyrir af flóðum og í byrjun febrúar.
þessum áformmn í þingræðu
nýlega, en jafnframt var lögð 4. Ríkisstjórnin láti fram
fram greinargerð um tjónið af fara athugun á því hvaða ráð
völdum flóðanna um mánaða- myndu bezt duga til þess, að
mótin síðastliðnu, en eins og slíkir atburðú- sem í byrjun
mönnum er í fersku minni febrúar endurtækju sig ekki,;
dundu þá yfir þjóðina hinar og sérstaklega að byggja sam-
mestu hörmungar af völdum fellda, öfluga varnargarða til
efnum:
1. Að fylla í yfir 100 skörð,
sem mynduðust í varnargarð-
ana og tæki ríkisstjórnin að sér
ábyrgð á því vei-ki og fram-
kvæmd þess og greiddist kostn-
aður úr ríkissjóðL
2. Endurbygging flóðgarða
skyldi hafin eins fljótt og tök
væri á og framkvæmdum hrað
að eftir megni.
þess að loka sundunum, sbr.
það sem að ofan var sagt. (Sjá
meðf. uppdrátt).
5. Viðvörunarkerfið verði
endurskoðað og endurbætt.
Um Ijsselmeer-áætlunina
er það frekara að segja, að
verkið var hafið með því að
byggja varnargarð til þess að
afeirða um V3 þess svæðis, sem
þurrka á upp. Áformað er að Vs 1
þess svæðis, sem þessar fram-
kvæmdir ná yfir, verði stöðu-
vatn, til þess að hafa jafnan
nauðsynlegar vatnsbirgðh'.
Upphaflega var gert ráð fyrir, I
3. Ef nauðsyn krefði skyldi að Ijúka þessum framkvæmd-
stjóninni heimilað að fresta í
bili framkvæmd Ijsselmeer-
áætlunarinnar,
um 1960.
Hugmyndin
um samfellda
en hgumyndin, varnargarða úti fyrir óg á eyj- !
með henni er, að auka ræktar- 1 unum, sem tilheyra Zeeland- 1
land í Hollandí um lOafhundr- héraði, er að loka eystri kvísl
aði (um 538.000 ekrur lands).
Framh. á 7. síðu.
Arfur með
^Híkíð tiicii aElan ai'íinn og ki'ai'ðist
14.Ö0ÍÍ pmisdfð asil&i.
Ai unna mönnum sannmælis.
í^næbirni Jónssýni bókasala gafst í fyrradag kostur á að svara
^ hér í blaðinu spurningu varðandi íslenzk dagblöð. Hann
bjóst ekki við, að svarið yrði birt, því að hann ætlaði að segja
blöðunum til syndanna, en það var einmitt tekið, þar sem í
því fólst áfellisdómur á hann sjálfan.
Sn. J. finnur ekkert gott í fari íslenzkra blaða, en sakar þau
þó einna harðlegast fyrir það, að þau unni engum manni sann-
mælis, er ekki fylgja blaðinu að málum. Sjálfur ann hann
engu blaðanna sannmælis — leggur öll að jöfnu, en er hanr.i
þá ekki einmitt að gera sig sekan um það, sem hann telur mesta
Ijóðinn á ráði blaðanna? Blöðin eru ekki fullkomin frekar en
önnur mannanna vei-k, en þó unna þau mönnum frekar sann-
mælis en Sri. J. þeim í svari sínu. En meðal annara orða:
Hvers vegna er landhelgismálið honúm efst í húga'bog hxii1
eindregna afstaða blaðanna í því, er hann þylur ávirðingu
þeirra?
Það telst almennt til happs,
þegar mönnum tæmist arfur, en
böggull fylgir stundum skamm-
rifi, eins og nú skal frá skýrt.
Á áririu sem leið andaðist
í Bretlandi banka- og fjái-mála-
maður, sem hét Hugh Micklem,
og lét hann eftir sig meira en
milljón punda, eða 1,178,645
sterlingspund. Hann átti tvö
börn — son og dóttur. Sonur-
inn er þekktur golfleikari,
Gerald að nafni, og átti hann
að fá tvo þriðju hluta arfsins, en
systir hans, gift kona, sem
heitir frú Joan Smith, átti að
fá áfgáriginn, ó'g að áriki faét-
eign föðurins.
Gera má ráð fyrir, að menn
hefðu almennt tekið því tveirn
höndum, að fá svo væna fúlgu
„á einu bretti“, en skattalögin
í Bretlandi sjá fyrir því, að
kúfurinn er tekinn af arfinum
og meira en það. Ríkið reiknar
sér nefnilega allskonar skatta
og skyldur af fé, sem mönnum
tæmist á þenna hátt, og þegar
reikningurinn barst frá hinu
opinbera, hljóðaði hann á
hvorki meira né minna en
1,192,814 sterlingspund. Ríkið
ætlaði sér með öðrum orðum
ekki aðeins að hirða allan arf-
inn, heldur 14,000 pundum bet-
ur1 — sermilega fyrir ómakið.-
Með reikningnum fylgdi af-
sökun frá ríkinu, þar sem sagt
Miðvikudaginn 4. marz 1953
Bergmáli hefur borizt eftirfar-
andi bréf frá manni, sem hefur
oft sent pistla til birtingar. Þar
segir: „I dag (þ. e., sl. mánudag)
birtast i Vísi undir fyrirsögninni
„Ilvað finnst yður?“, þrjú svör
Við spurningunni: í hverju finnst
yður islenzkum dagblöðum eink-
um áfátt? Svörin voru öll drengi-
leg og átelja sumt af því, sera
ámælisvert er i íslenzkri blaða-
mennsku yfirleitt, þó ekki allt,
sem ekki er að undra i svo stuttu
máli. Tvö svörin eru, auk þess
að vera gagnrýnandi, einnig upp-
bj’ggileg, þ. e. þau gefa blaða-
mönniim holl i’áð til þess að bæta
úr ýmsum veilum, sem blaða-
kaupendur eru langþrcyttir á.
Landhelgis- og
fisksöludeilan.
Einn (Sn. J.) nefnir, sem
dæini um afleita blaðamennsku,
skrif blaða imi landhelgis- og
fisksöludeiluna við Breta. Þetta
finnst mér sleggjudómur eða
dómur. sem þarfnist frekari skýr-
inga, því að eg veit ekki betur
en að blöðin — og fólk yfirleitt
hérlendis — hafi tekið þessutn
vandræðum, sem Bretar hafa leitt
yfir okkar litlu þjóð, með still-
ingu og beðið átekta lcngi vel, án
' þess að aðhafast nokkuð, sein
lýsi „ábýrgðaríeysi og vitsmuna-
skorti", eða hafi „verið þjóðinni
til liáðungar út á við“.
Við hvaða blað er átt?
Eg get ekki imyndað mér, a'S
greinarhöfundur eigi aðeins við
„Þjóðviljann", þegar lxann vill
lýsa almennum einkennum ís-
lenzkra blaða. Telur þessi lierra
þá „Þjóðviljann” með islenzkum
blöðum — draga öll hlöðin dánr
af honum — eða eru öll blöðin
sek, af þyí að „Þjóðviljinn" er
sekur um skort á ýmsum dyggð-
um?
( Hvað sem þessu liður, þá ætti
greinarliöfundur að sýna, að
! liann geti fundið orðum sinuni
stað, því að það væri fróðlegt og
ætti að geta orðið leiðbeining' is-
lenzkum blöðum og blaðalesend-
um i vandasömu máli. Suura
cuique“.
Nauðsyn sundkennslu.
Það hefur. enn á ný komið i
Ijós við björgun sjómanns frá
drukknun, hve sundkunnáttan er
öllum nauðsynleg, og þá ekki sízt
þeim, er sjómennsku stunda. Sjó-
maður felllir fyrir borð á vál-
báti, sem cr að draga línuna. Það
tekur 15 mínútur að snúa bátn-
um og koma manninum til hjálp-
ar. Maðurinn er ágætlega syndur
og þótt sjógangur sé, lieldur hann
sér uppi á sundi, þangað til hjálp-
in berst. Þarf frekar vitnanna
við? Hef'ði sjómaðurinn ekki ver-
ið syndur, var öll björgun greini-
lega útilokuð. kr.
Gáta dagsins.
Nr. 377.
Anga fjóra á mér ber,
oftast svelt um nætur,
eri stinnist vömb, þá staðið
er,
stinnt í háða fætur.
Svar við gátu nr. 376:
Æðarnar.
er, að hinn látni hafi gefið um.
300,000 sterlingspund síðustu
árin, og eiga erfingjarnir að"
greiða skatta af því líka. Hafa
systkinin orðið að nota allt
sparifé sitt, til þess að greiða
skatt af erfðafé, sem þau fá
aldrei eyri af!