Vísir - 16.03.1953, Blaðsíða 5

Mánudaginn 16. marz 1953
VÍSIR
m
jiupnafatibn.
Draumurinn er eí'laust jafngamall mannkyninu. Af von-
inni um, að hann yrði einhvem tíma að veruleika, eru
rnargar sögur. Hún branm í brjósti þess, er forðunv kvað:
„Hlæjandi Völundr hófsk at Iopti“, jók dug drekasmiðum
Kínverjans Han Si, drap Márann Abbas Ben Firnas árið
875 og tæpum tveim öldúm síðar Benediktsmunkinn Oliver,
en þeir reyndu að svífa á mjög frumstæðum flugtækjum,
gaf snillingnum Leonardo da Vinci trú á tilraunir sinar,
lýfti loftbelg þeirra Jöseþh og Etienne Montgolfier upp í
300 metra hæð 5. juni 1783. Fýrir tæpum fimmtíu árum
rættist draumurinn. Það virðist stundum fremur í ætt við
skáldskap en veruleika, — t.d. þegar þess er minnzt, að
árið sem leið ferðuðust rumlega 40 þúsund manns með
íslenzkum flugvélum, — að það skuli ekki ltafa verið
fýrr en 17. des. 1903 er W rightbi-æðrunum tókst fyrst
áð látá vélflugu hefjast af eigin rammleik upp frá jörð-
inni. Þegar haft er í huga, að enn höfum við ekki lifað
ffimmtugsafmæli þessa atburða, þá verður ljóst, að í hópi
þeirra f jórtán tuga Islendinga, sem í dag hafa réttindi til
að stjóma einhvers kohar vélflugum, hljóti að vera margir,
sem enn eiga ekki mörg ár eða langa atvinnusögu að baki.
— — ,flver ert þú?“
„Tvítugur unglingur". — —
-----En vegna þess að hann
stendur þarna ferðbúinn i bœj-
arhlaðinu suður í Sándgerði,
sumardag einn fyrir tœpum níu
árum, þá spyrðu:
,,Og hv'ert ert þu að halda
heillakarl"?
. „Vestur um haf“.
„Og hvað ætlar þú þér að
verða þar“?
„Flugmaður“--------
— — Ef þú veizt hve takmark-
áður hinn enski orðafórði hans
ér, og að hann liafi ekki nema
fförutíu þúsund krónur i ras-1
anum vegna þessarrar fyrirœtl-
unar, þá hristir þú kannske
höfuðið, en ef þú hefur fengið
vitneskju um, að hann hafi
sjálfur dregið þetta fé saman j
á þrem árum, sem liðin eru frá
því er hann afréð fyrst að ^
ganga þessa braut, og að hann
hafi einkum aflað sér tungu-1
máiaþekkingar með sjálfsnámi,
þá er sennilegt að þú segir: 1
„Það er öryggi og traustleiki
í fari þessa náunga. Hver veit
nema að við eigum eftir að
segja, að þar.na hafi ágœtur
flugmaður hafid sína föri'?
■ — —....- Við vo'rum saman í
Róm. Það var fyrsta ferðjn okk-
ar beggja til borgarinnár cilifu,
— fyrsta ferð hans í sccti að-
stoðarflugmanns á Skyu.aner.
— Við höfum siglt saman hátt
yfir hjarnbreiðum Graviiands.
Þá var hann orðinn flugstjöri. —
J dag er hann úti i Evrópu• —
á morgun vestur í Ameríku. AUs
staðar er það öryggið og traust-
leikinn i fari hans, sem veldur
því, oð allir eru á einu máá um,
að þar sem Einar er sé ágœtur
flugmaður á ferð.
★
Einar Árnason er fæddur 22.
júlí 1925 að Landakoti, Sand-
gerði. Foreldrar hans eru Árni
Magnússon skipstjóri, ættaður
af Suðurnesjúm, og kona hans,
Sigríður Magnusdóttir, vest-
firzk að uppruna.
Nokkru eftir femiingu fór
Einar fyrst til sjós, og eftir það
varð það aðalatvinna hans um
nokkurt árabil. Hann fór á vél-
stjóranámskeið, sótti kvöld-
skóla, las ensku, ákvað snemma
að gerast flugmaður, og lagði
þess vegna hvern skilding í
handraða, unz hann taldi að
hóg væri komið, en þá var hann
tvitugur. Einar lauk prófi við
Spartan flugskólann ameríska,
en þar munu flestir íslenzkir
flugmenn hafa stundað nám.
Þaðan fór hann á námskeið,
þar sem einkum var kennd
stjóm tveggja hreyfla flugvéla,
en að því loknu hélt Einar aftur
heim.
Eftir að til íslands var komið,
fékk Einar fljótlega atvinnu
hjá flugfélaginu Loftleiðir, og
hefur síðan verið í þjónustu
þess. Hann flaug einkum vest-
ur á land og stjórnaði löngum
Vestfúðingi, bæði hér heima
og í Grænlandsferðum. Eftir að
Loftleiðir hættu innanlands-
flugi vai'ð Einar aðstoðarflug-
maður eða loftsiglingafræðingur
á flugvélum þeim, er félag hans
hefur í förum. Hann er nú for-
maður Félags islenzkra at-
vinnuflugmanna.
Einar er ókvæntur, og — að
því er eg bezt veit — ólofaður.
Hvenær fékkst
’þú réttindi Ioft-
siglingafræðings?
Ég fór til Bretlands í nóvem-
bermánuði árið 1950, oginnrit-
aðist þar í skóla, sem Air
Service Training heitir, en þar
fara margir atvinnuflugmenn á
námskeið, sem stendur í 5
mánuði, og ganga þeir að því
loknu undir svokallað meira
próf flugmanna, en það veitir
m. a. atvinnuréttindi í loft-
siglingafræði. Þróunin virðist
smám saman vera að færast til
þess, að farþegaflugstjórar geti
einnig annazt störf þau, sem
sigíingafræðingar vinna nú, og
er það talið heppilegra af ýms-
um ástæðum.
Hve lengi ert
þú búinn að
vera i lofti?
Það eru enn ekki nema tæpir
þrjú þúsund klúkkutímar, og
myndi gömlum flugmönnum
ekki þykja ástæða til að raupa
áf því.
Hvaða flugvélateg-
undum liefur þú
einkum flogið?
Catalina. Vestfirðingur Loft-
leiða var, ef svo mætti segja,
„mín“ vél. Það er eina stóra
flugvélategundin, sem eg hef
réttindi til að fljúga á eigin
ábyrgð. Auk þessa hef eg oftj
verið aðstoðarflugmaður á
Douglasvélum af gerð Helga-
fellsins sáluga og Skymaster-
vélum af tegund Heklu. Á báð-
um þessum flúgvélum hef eg
einnig verið siglingafræðingur,
en fyrstu ferðina í því starfi
fór eg með Helgafellið í síðustu
ferð þess héðan, en það var selt
til Madrid.
Ilefur þú aldrei
komizt í hann krappann
á flakkinu um háloftin?
Nei. Eg hef alltaf verið mjög
heppinn. Eg man þó eftir að
við urðum einu sinni dálítið
smeykir þegar við vorum að
fljúga út úr firði Óskars kon-
ungs í Grænlandi, en þá höfð-
um við afráðið að halda okkur
í landsýn er þoka umlukti okk-
ur. Urðum við þá að klifra, svo
að við kæmumst upp fyrir öll
fjöll, en þá læsti ísing sig um
okkur, og mátti þá víst ekki
miklu muna, en allt fór vel,
enda myndi eg nú naumast til
I frásagnar, ef Vestfirðingi,
■ gamla og góða, hefði ekki tek-
izt að hefja sig upp yfir græn-
lenzku núnatakkana.
Hvernig eru
flugskilyrði
hér heima?
Fremur erfið.
Hvers vegna?
Þrennt veldur. í fyrsta lagi
hálendið. í öðru lagi óstöðug
veðrátta og í þriðja lagi, að
miðunartæki eru enn ekki orð-
in svo góð, sem þörf er á, enda
þótt þau fari nú batnandi með
hverju ári. Hins vegar er hið
mikla dreifbýli orsök þess, að
okkur ér meiri nauðsyn eiv
öðrum að ferðast í lofti, og þar
er að leita skýringarinnar á
því hve mikið við fljúgum inn-
anlands. Auðvitað er, að við
munum næstum eingöngu ferð-
ast flugleiðis landa í milli eftir
nokkur ár, og vonandi verðum
við færir um að sigla i lofti’
fyrir aðrar þjóðir, eins og
Norðmenn hafa gert á hafinu.
Eru gerðar mjög strang-
ar kröfur úm heilbrigði
flugmanna?
Já. Enginn skyldi afráða að
gerast flugmaður, fyrr en að
lokinni læknisskoðun, því að
veila, sem kann að vera svö
smávægileg, að flestir vita ekki
af henni alla ævi, getur orðið
til þess að koma í veg fyrir að
sá, sem er haldinn henni, fái.
ekki að læra að fljúga. Á þetta
einkum við um þær kröfur, sem
gerðar eru til litaskynjunar.
Hvað með nýju
flugvélina?
Við vonum að hún komi á
næsta ári, og er gert ráð fyrir
Super Constellation. Þær bera *
110 farþega, og eru svo nýjar
á nálinni, að enn er ekki fárið
áð nota þær til farþegaflugs
yfir Atlantshafið, en heyrzt
hefur að KLM muni byrja á
því með vorinu.
Hvaða „hobby“
— dægradvöl —
hefur þú?
Enga. Bilið milli drauma
og veruleika brúaði eg með
því að læra að fljúga. í frí-
stundum mínum les eg bækur
um flug, tek þátt í námskeiðum
um flug eða ræði við starfs-
bræður mína um flugmál. Þetta
fullnægir starfslöngun minni.
Þess vegna hef eg ekkert
„hobby“, og er mjög ánægður
með það ævistarf, sem eg hef
valið mér.
Hverju spáir þú
um framtíðina
í flugmálum?
Að vélflugur af þeim gerð-
um, sem almennastar eru nú,
Framh. á 2. síðu.
I
VArWJWWJVUW%V^j"_-An.VliV.W.*.VJVVV
f
s
■Í i'UíKi;
„í frístundum
mínuni; les, eg
bælcur um
flug ...“
r.Uno0tíSiao‘t s.
Hér með tilkynmst, að vér Köfum selt niðursuðuverksmiðju vora
til h.f. Matborg í Reykjavík og er rekstur verksmiðjunnar oss því
óviðkömandí hér eftir. Jafnframt viljum vér þakka viðskiptamönn-
um niðursuðuverksmiðjunnar fyrir hagkvæm viðskipti á liðnum ár-
um og leyfum oss að vænta þess, að himr nýju eigendur njöti sömu
velvildar sem vér höfum notið.
Reykjavík, 13. marz 1953.
SölusitMn btunl tslenskra fisfifrámleiðenda
Eins og fram kemur af ofanntuðu höfum vér keypt mðursuðu-
yerksmiðju S.f.F. vxð Lindargötu, og leyfum oss að vonast eftir, að
heiðraðir víðskiptavinir verksmiðjunnar láti oss njóta viðskiptanna
í framtíðinm, enda munum vér kappkosta að hafa sem beztar vörur
á boðstólum.
Reykjavík, 13. marz 1953.
Virðingarfyllst,
MATBORG ÆF.
fJiv
Fisir kiÞstur 12 d nttkttuiH. Sitni IHfiO-