Vísir - 08.04.1953, Blaðsíða 7

Miövikiidaginn 8. apríl 1953.
V t S 1 R
' v •'■ r . ~ -
sínu, að íurðulegt var, að í>að skyldi ekki hrökkva sundur. Hún
hélt um glasið eins og drukknandt maður grípur í seinasta hálm-
stráið,. en bylgjur myrkrar örvæntingar skullu á henni hver
af annari.
Hver rétturinn af öðrum var á borð borinn. í La Torrette
virtist ekkert skorta, og þar var hægt þjónalið. Lebrún lét dæl-
una ganga og var hinn skemmtilegasti, en hann gat verið bæði
ræðinn og skemmtilegur og Mark gerði vissulega sitt til þess
að halda uppi viðræðum. Iris sat sigri hrósandi og brosandi út
undir eyru við hlið Bens, en Bemice sat föl og þögul við sinn
Seinustu setningarnar mælti Lebrún ertnislega, og Sara
horfði á hann meðan hann lét dæluna ganga, og hún var sér
þess meðvitandi, að Ben horfði stöðugt á hana. Það var eins
og hann væri að leitast við að knýja hana til þess að horfa á
sig. En hún gat það ekki — hvernig gat hún það í þessum hóp,
þar sem hún sat við hlið konu sinnar?
Var Lebrún af ásettu ráði að gefa Ben til kynna, að eitthvað
hefði verið milli hennar og Marks Haskin forðum? Það var
engu líkara en að svo væri. En hví skyldi hann vilja nota
þetta tækifæri til þess að koma Ben í skilning um það? Hún
gat ekki botnað í því. Æ, það var annars svo margt, sem hún i
skildi ekki.
Ef Lebrún trúði því, að Ben hefði verið elskhugi konu hans
— og hann hlaut að hafa trúað því, fyrst hann tók því sem
gerðist eins og reynd bar vitni, eftir sögn Irisar — hvemig gat
hann þá nú teltíð á móti Ben í húsi sínu sem heiðruðum gesti,
manni, sem bar sök á sjálfsmorði konu hans. Og ef hann hafði
haft Ben fyrir rangri sök — þá var það blátt áfram hryllilegt,
að hafa ásakað saklausan mann fyrir annað eins.
„Sæl, Sara, ætlarðu ekki að heilsa mér?“ var spurt allt í
einu. Það var Ben, sem mælt hafði, og hann stóð þarna allt í
einu við hlið hennar. Hún leit upp og horfði framan í hann,
og er hún leit í bláu augun hans, leit góðlegan svipinn, en þó
karlmannlegan, einbeittan hökusvipinn, loðnar brúnirnar, þá
kom það eins og ósjálfrátt, að henni leið eins og þegar þau
höfðu gengið út í garðinn í landshöfðingjaveizlunni, og vangi
sneri að vanga — og varir hans höfðu snert varir hennar í
ákefð og innileik. Og nú hafði hann staðið upp, þar sem hann
sat við hlið konu sinnar, ög þau tókust í hendur siðvenju sam-
kvæmt, en hún fann enn, að hann vildi að hún horfði í augu
sér og reyndi að lesa þar eitthvað — en hvemig gat hann
vogað sér að gera það eins og ástatt var, og þar á ofan halda í
hönd hennar andartaki lengur en nauðsynlegt var, og loks
þrýsta hönd hennar, eins og hann væri að gefa henni eitthvað
til kynna. Hún .var smeyk um, að hún mundi roðna upp í hárs-
rætur, þVí að henni fannst blóðið ólga í æðum sínum, og hún
þekkti vart rödd sína, er hún svaraði honum:
„Vitanlega, Ben, þykú mér vænt um að hitta þig aftur.“
12.
„Miðdegisverður þefij,-., yerið framreiddur, frú.“
Innborinn þjónn kom inn og ávarpaði Bemice virðulega.
Söm létti, því að henni fannst það boða breytingu til bóta, að
þjónninn sneri sér að Bernice en ekki Irisi. Sara sneri sér að
þjóninum og það gat engum dulizt af svip hennar, að henni var
þakklátssemi í hug. Og hún var fegin því, að þjónninn kom
inn á þessari stund, þar sem allra augu mændu á hana og Ben,
og með komu hans var hún, að henni fannst, leyst úr vanda.
„Eigum við að setjast að borði?“ sagði Bernice, og í sörnu
svifum kom Mark inn og streymu afsökunarorðin af vörum
hans. A borðinu voru gild, blá kerti í stjökum, og engin ljós
önnur. Blómáker, löng og mjó, voru á gljáandi borðinu, sem
næstum mátti spegla sig í, en allur borðbúnaður var hinn feg-
ursti. Allt bar vitni úm það, að um viðhafnar-máltíð var að
ræða, sem éfnt var til af einhverju sérstöku tilefni. Á hliðar-
borði voru kampavínsflöskur í kæliskálum og glös.
„Líklega vegna þess, að Ben og Iris hafa sætzt,“ hugsaði Sara,
og kvaldist hún mjög af afbrýðiseminni. Hún hugsaði til þess
með kvíða, að ef til vill yrði lengi setið undir borðum. Hvernig
mundi hún geta tekið þátt í viðræðum, virzt glöð og kát, þegar
hún gat vart haldið aftúr af tárunum nú? Lebrún sat við annan
borðsenda, en Bernice kona hans við hinn, öðrum megin Ben
og Iris, og hún og Mark gegnt þeim. Vitanlega — það var eins
og véra bar, þar sem Ben og Iris höfðu sætzt heilum sáttmn.
Og hún og Mark, sem eitt sinn höfðu unnað hvort öðru hug-
ástum! — Allt útgrundað og skipulagt af herra L.ebrún — en,
þetta átti ekki syona að vera, fannst Söru. —- Ben eiskaði hana
hánn hlaut að élska hana. Hafði hann elcki tekið hana í-fang'
sér. og kysst hana? ■
Hxærsu mjög sem Hún i’éyndi gat hún ekki gleymt sæluaugna-
blikunum við barm hans.
Kampavíni hafði verið hellt á glösin, en enn hafði enginn
hreyft við þeim. Nú snérti Lebrún allt í einu varlega við fæt-
inum.á glasi sínu, ræskti sig, leit á stjúpdóttur sína og mælti:
„Iris, væna mín, eg veit ekki hvort eg er of fljótur á mér, en
eg :’.il nú lyfta glatí mínu og segja, fyrir mitt leyti, að hið
liðná er grafið og gleymt, bg að ég óska ykkur Ben báðum
liinnar mestu hamingju. Ykkar skáL“
Hann reis á fætur.og með handabendingu gaf hann í skyn,
að hin ættu að gera slikt hið sahia. Sara stóð ekki upp þegar,
því .aðj .henni, fann,sb,, aÖ hún mundi. eltífúgeta ^taðiðtá fótunum,
ep.-þeg^r tók undir hpndlegg- hennar og ræstum lyfti
henni upp, reis hún a fætur ög-hélt svo fast um fótinn á glasi
Aðeins kr. 60.00
kostar árgangurinn af SPEGLINUM í áskrift, en kr. 87.00
í lausasölu. Árgangurinn er að efnismagni eins og 430!
bls. bók í Skírnisbroti, en myndir hátt á annað hundrað.!
Og svo fá nýir áskrifendur á þessu ári allan árganginn 1951!
í kaupbæti.
OSRAM
Ijósaperúp nýkomnar:
25, 80, 70, 75, 100 og 200 w.
OSRAM-perur eru traustar
og ódýrar.
Iðja h.f.
Lækjargötu 10 B, sími 6441
og Laugaveg 63, sími 81066.
pll og silfitr
A kvöMvfUkifiiiiií
Læknirinn hafði íekið á móti
Óla karlinum, en sagði við
haim: „Eg get ekki í dag sagt
tim 'það hvað að yður er — en
líklega stafar það af misnotk-
un á áfengi.“
„Það gerir ekkerf til,“ sagði
Óii kariinn. „En eg get reynt
að koma aftur þegar læknirinn
er ódrukkinn.11
©
Samtal milli hjóna í Þrænda-
lögum: „Nú verðurðu að kaupa
gluggablæjur fyrir svefnher-
bergið, Lars. Nágramúnn getur
gægzt inn á mig, þegar eg er
að klæða mig.“
„Ætli það,“ sagði Lars og ók
sér. „Þegar hann er búinn að
sjá þig einu sinni hugsa eg að
hann kaupi sér gluggablæju
sjálfur."
•
Vinirnir tveir vor.u á mái-
verkasýningu og stóðu gagn-
vart því málverkinu, sem und-
arlegast var og óskiljanfegast.
Þeir störðu lengi á furðuvcirk-
ið ,og þá Ságði annár þjeirrá:
„Þetta er stórfengle^t — ó-
gleymanleg snilld!“
„Já, en hvað á málverkið
eiginlega að sýna?“ spurði
hinn.
Þá svaraði sá, sem fyrr hafð'
talað, og var ergilegur: „Ef
maður gæti sagt það, þá væri
málverkið hvorki stórfengíegt
né ógleymanleg smlld.,,:
•
Maðurinn stundi þungan op
sagði: „Nú höfuBa við fengif
þráðlaus skeýti, hestlausr
vagna og flugvélar, sem engar.
mótor hafa. Nú vantar okkur
aðeins hjónabönd, þar sem eng-
ar konur eru.“
úm jíhhí
Meðal bæjarfrétta Vísis um
þetta Ieyti fyrir 35 árum voru
þessar:
„Geir“,
björgunarskipið, kom hingað
í morgun með þingmennina.
Hann fékk versta veður á leið-
inni héðan í gær og komst ekki
til Borgarness fyrr en um kl.
6!á í gærkveldi.
Enn þá verra veður hreppti
skipið þó á ' leiðinni hingað í
morgun, og var jáfnvel sagt.
að teflt mundi hafa verið á
tæpasta vaðið út úr Borgarfirð-
inum, og tveir brotsjóir gengu
yfir skipið og brutu stjómpall-
inn. Þessir - þingmenn komu
með skipinu: Stefán Stefáns-
son, Maghú^ Guðmúndssorj.
Ólaíur Bricm. Þórarinn Jóns-
soh, Guðm. Ólafsson, . Magnús
Pétursson, Pétur Þórðarson og
Hjörtur Snorrason. Auk þeirra
kom Jón Pálmason frá Þing-
eyrum o. fl., sem Vísir. hefir
ekki heju’t' nefnda.
Bátar
nokkrir reru héðan í gær-
morgun og urðu naumt fyrir
þegar hvessti. Fjórir árabátar
len,tu, i:^eltjörn og bátur einn,
.,Laxen“y hleypti úpp á Akra-
nes. Og allir náðu þeir landi,
sem héðan reru.
NÝK0MIÐ:
Sérstaklega vönduð þýzk
vöflujárn, hraðsuðukatlar og
könnur, 5 gerðir af strau-
járnum. Amerískar hræri-
vélar og ísskápar, enskir raf-
magnsþvottapottar bg hrað-
suðupottar.
Iðja h.f.
Lækjargötu 10 B, sími 6441
og Laugaveg 63, simi 81066.
Skjólabúar.
Það er drjúgur spölur inn
f Miðbæ, en til að koma
Eirtáauglýsingu f Vfsi,
þarf ekki að fara
lengra en f
J%Jesbúð9
Nesvegi 39.
Sparið lé með því að
setja smáauglýsingxi í
VísL
M.
Vitastíg 3. Allsk. pappírspokarm