Vísir - 23.06.1953, Blaðsíða 4

V.lSIR
Þriðjuáaginn 23. júní ÍS53
WÍSXXB.

DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skriístoíur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 166C (fixnm linur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Hafin framleiðsla bíla
með plastyfirbyggingu.
Kaíser ríður á vaðið é |>essu efsií.
Vindhögg Þjóðvamarffokksms.
■jl/|jög virðast nú skotfærin til þurrðar gengin hjá þeim þjóð-
varnarmönnum, ef dærna má af síðasta tölublaði mál-
gagns þeirra. Er þar aðalfregnin, að „hernámsflokkarnir þegi
rxm íyrirhugaðar framkvæmdir hersins þar til eftir kosningaj.',“
og ætli að afhenda Aðalvík- undir hernaðarbækistöð.
Sennilega eru skriffinnar málgagns þjóðvarnarmanna hinir
einu menn á þessu landi, sem vita ekki, að frá því hefur verið
skýrt, að ætlunin er að koma upp fjórum radarstöðvum á land-
inu. Er ætlunin að ein verði á norðvesturhorni þess, önnur
norðanaustanlands og þannig umhverfis það, svo að girt verði
fyrir það, að hægt verði að gera skyndiárásir á landið, því að
nú á dögum er það venja hernaðar- og einræðisríkja., að þær
lýsa yfir styrjöld eftir að þau hafa greitt fyrsta höggið. Þetta
hefur gerzt hvað eftir annað síðasta mannsaldurinn, og ættu
þjóðvarnarmenn að vita það, eins og allir aðrir.
En þessa rosafregn blaðs þeirra um það, að þagað sé um
það, sem gera á, er tilbúningur og hugarburður, eins og svo
flest af því, sem blað þetta ber á borð fyrir lesendur sína. En
rosafregnin er einui'r ágætt dæmi þess, að þjóðvarnarflokkur-
inn hefur í rauniiin: ekkert fram að bera í þessari kosninga-
bai'áttu. Hann slær vindhögg, þegar hann reiðir sem hæst, og
alþýða manna á að sjá svo um, að barátta hans og allt strit
fyrir kosningarnar verði ekki annað.
Þetr elta kommúnista!
TT'inn af forustumönnnm þjóðvarnarmanna birtir í síðasta
tölublaði málgagns þeirra nokkrar spurningar, og er fyrir-
sögnin: „Hernámsandstæðingur: Ertu mér sammála?“ Og síðan
fullyrðir maður þessi, að „forysta í hernámsandstöði íslend-
inga væri betur komin í höndum Þjóðvarnarflokks íslands en
Sósíalistaflokksins.“
Hingað til hefur mönnum skilizt af blaði þjóðvarnarmanna,
að þeir hefðu hina raunverulegu forustu í „hernámsandstöðu“ í
sínum höndum, og sú andstaða, sem fram kæmi af hálfu kom-
múnista, væri í rauninni aðeins til þess að dylja þjónkun þeirra
við Rússa og hagsmuni þeirra. Er þess vegna fróðlegt að fá
það staðfest af blaði þessu, að forustan sé í höndum Moskvu-
manna, og „þjóðvörnin“ dingli aðeins með. En þetta er raunar
aðeins staðfesting á því, sem margir hafa haldið fram. Þjóð-
varnarmenn þykjast vera of fínir til að vera í flokki kommún-
ista, en hafa sama markmið og vinna verkin fyrir þá; enda þótt
þeir þykist vera heiðvirðir og þjóðlegir menn. En við hverju
er raunar að búast, þegar vindhanar úr ýmsum flokkum sverjast
í fóstbræðralag?
Kjósendur ættu að hafa hugfast, að þeir geta ekki frekar
treyst þjóðvarnarmönnum en kommúnistum, því að á þeim er
í rauninni aðeins stigmunur en enginn eðlismunur. Báðir
vinna gegn því, að íslenzka þjóðin njóti verndar gegn þeim
öflum í heiminum, sem setja mátt ofar rétti, og svífast einkis
lil að ná settu marki.
Þjóðlegir íslendingar mega hvorugan flokkinn styðja.
Nýr postuli Græiiieiidittga.
Cvo er að sjá sem ætíjarðarást og þjóðhollusta sumra íslend-
^ inga sé ekki bundin við „eyjuna hvítu“ einvörðungu, því
að Þjóðviljinn hefur flutt þær fregnir hér út á hjara veraldar,
að á heimsfriðarþinginu, sem haldið var fyrir skemmstu í'
Budapest, hafi Kristinn E. Andrésson flutt mál Grænlendinga
mjög skelegglega, eins og hans var von og vísa. Hafði hann
fyrst skýrt frá áþján íslendinga, en síðan vent sínu kvæði í
kross, og tekið granna okkar hina grænlenzku upp á sína
föðurarma, svo að þeir mættu hljóta nokkra blessun.
Þjóðviljinn gat þess ekki — hefur sennilega ekki talið þörf
á að nefna svo sjálfsagðan hlut — að Kristinn hefði talað máli
ýmissa baltneskra smáþjóða, sem lengi hafa þjáðst undir oki
rússneskra kommúnista. Þær þjóðir hafa tvímælalaust átt sína
talsmenn á þingi þessu, því að undirokaðar þjóðir eiga ævinlega
hauka í horni, þar sem kommúnistar eru. Sennilega hafa frið-
arþingsmenn einnig átalið það harðlega, að ætlunin skyldi að
taka Rosenbergshjónin af lífi, eins og þeir hafa átalið alla líf-
látsdóma, sem kveðn.ú hafa verið upp síðustu árin.
En úr því að Kristinn E. Andrésson ætlar að gerast hinn nýi
postuli, Grænlendinga, semur væntanlega einhver rauður rit-
ekki kemur til mála
úr þessu.
Kaiser-Frazer'verksniiðjurn-
ar eru um það hil að senda á
márkaðinn algerlega nýja gerð
bifreiða.
Er öll ýfirbygging hennar úr
er sú að á þremur síðustu ár-
um hefur innflutningur á
„sport“bílum til Bandaríkjanna
tvöfaldazt, og eftirspurnin eftir
svipuðum vögnum hefur aukizt
plasti, og vegur hann urn 1500 stórlega hjá bandarískum fram-
pundum minna en léttustu am-j leiðendum. Bíllinn- er 5 m. á
erísku tveggja-dyra vagnar, lengd, næstum laus við allt
með stályfirbyggingu.
Verksmiðjurnar senda þenna
vagn frá sér í þeirri vissu, að
almenning langi til að eign-
ast áberandi bíla, en annað
verður ekki sagt um , þennan
nýja vagn. Lag hans ér mjög
svipað og , kappakstursbíla,
hann er aðeins 89 cm. há, og
þegar þakið hefur verið sett
upp, er það 140 cm. frá jörðu.
Vagninn nær auðveldlega 100
mílna hraða (rúml. 160 km.),
en hve miklu hraðar er íarið,
er undir ökumanninum komið.
Skjót lu aða-
aukning.
Vagninn eykur hraðann ótrú-
lega fljótt. Sé hann kominn í
efsta „gír“, fer hann úr 10
mílum (16 km.) upp í 70 mílur
(rúml. 11J3 km.) á aðeins 15
sekúndum. Henry J. en svo
nefnist þessi gerð, er með sex
cylindra vél, sem framleiðir
rúmlega 100 hestöfl. Samþjöpp-
unarhlutfallið er 8:1. Tvær
meginástæðurnar fyrir hinni
miklu hraðaukningu vagnsins,
eru aukin hestaflatala og minni
þyngd.
Þetta er fyrsti vagninn með
plastyfirbyggingu, sem smíðað-
ur er í fjölframleiðslu. Sjálf
yfirbyggingin vegur aðeins 300
ensk pund, og allur vagninn
vegur rúmlega smálest. Yfir-
byggingin _er steypt í sjö aðal-
hlutum: framhluta, afturhluta,
vélarhlíf, aurbretti, hurðum
og gólfi.
Menn vilja
„sport“-bíla.
Aðalástæðan fyrir því, að
lagt var út í þessa framleiðslu,
„útflúr“ og króm, en ekki
nærri eins „mjúkur“ í akstri
og venjulegir bílar. Hurðirnar1
eru þannig úr garði gerðar, að
þær opnast inn í frambrettin,
og eðlilega er hægt að fá teina-
hjól sem þykja ómissandi á öll-
um „sport“bílum. Þungamiðjan
er mjög neðarlega, og því hægt
að beygja á miklum hraða, og
hemlar eru þannig, að þeir full-
nægja kröfum þeirra, sem
vilja „fljúga“. Verðið er ekki
endanlega ákveðið enn, þar sem
vagninn kemur ekki á mark-
aðinn strax, en gert er ráð fyr-
ir að það verði undir 3000 doll-
urum.
í fréttum i Vísi var frá því
skýrt fyrir helgina, að öldruSum
manni hefði skrikað fótur við að
stíga á bananahýði, sem liirðulaus
vegfarandi hafði fleygt á götuna.
Gamli maðurinn kom svo harka-
lega niður á hnakkann, að flytja
varð hann í spitala. Þenna sama
dag fréttist mn tvö önnur tilfelli,
þar sem fullorðið fólk hafði dott-
ið á götuna, og hafði bananahýði
verið orsökin i bæði skiptin. —
Maður hringdi til blaðsins á laug-
ardag og bað mig um að vekja at-
hygli á þvi í Bergmáli, hve hættu-
legt það gæti verið að fleygja
bananaliýði frá sér á gangstétt-
arnar, þvi að af þvi stafaði slysa-
liætta.
Skjöl Ijósprentuð
á augabragði.
Nýlega hafa flutzt hingað til
lands furðuleg verkfæri þýzk,
sem Ijósprenta á einni mínútu
eða svo bréf eða önnur gögn.
Þjóöverjar hafa löngum þótt
uppfinningasamir og snjallir.
Nú hefur þýzkt fyrirtæki, sem
nefnist Duplomat í Wedel í
Holtsetalandi, hafið framleiðslu
einkar handhægs verkfæris til
þess að ljósprenta á svipstundu
bréf og ýmisleg plögg. Er þetta
fjarska einfalt í meðförum, með
því að hér þarf enga „myrkra-
stofu“, bakka, vask, þurrkun
eða annað, sem venjulega mun
þurfa við slíka starfsemi. Mað-
ur rennir sem sagt tveini örk-
um gegn um vélina, sera er
fyrirferðarlítil, og eftir tæpa
mínútu skilar nún ljósprenruðu
Frh á 5. s.
UlaðaljósmyndaraT og aðrir voru önnum kafnir við að taka
myndir af krýningariiáííðinni í London, og hér sést þýszkur
blaðaljósmyndari, scm hefur komið myndavél sinni og sjón-
gleri fyrir í „byssu“, svo að segja má að hann „skjóti“ raun-
verulega á drottninguna og fylgdarlið hennar. Þjóðverjar
ganga oft hreinlega „til verks“, enda smellir maðurinn a£ vél-
inni með því að taka í gikkinn.
Sjálfsagt ekki einu dæmin.
Dænún, sem hér hafa verið
nefnd, eru sjálfsagt ekki einu
dæmin um þaS, hver slysahætta
getur stafað af bananahýðí, sem
i ógætni er fleygt ó götur eSa
gangstéttir. ÞaS er þvi full ástæSa
til að taka undir með manninuiri,
sem hringdi til mín á laugardag,
og bað mig um að vara við þess-
um ósið. Eg vona að þeir, sém
þessar linur lesa, láti sér hin til-
færðu dæmi að kenningu verða,
og láti það ekki fyrir komj, að
þeir fleygi banánahýði á gang-
stéttir éða götur.
Þegar vaníar kassa.
Þegar engir kassar eða körfur
eru sjáanlegar, á fólk auðvitað að
láta ávaxtahýði, pappír og ann-
að. rusl i göturæsin, en þar er
minnst hætfa á því að fólk stigi
og verði fótaskortur. Það er
mesfi ósiður, og ætti ekki að
þuría að vanda í þvi sambandi
um við fullorðið fólk, að fleygja
hýði á gangstéttirnar rétt við
fæturna á næsta vegfaranda. Éa
svo eru það börniji. Fyrir þeiin
ætli að brýna að ganga þrifalega
um bæði utan húss og innan. Það
er þáttur í uppéldi þeirra.
Körfur eru horfnar.
Um skeið voru vírkörfur fest-
ar á Ijósastaura víða, einkum þó
í nnðbænum og var ætlast til að
í þær létu vegfarendur pappír,
ávaxtahýði og annað rusl. Virtist
mér hugmynd þessi ágæt og sakna
ég karfaniia. Það skal játað, að
þær fengu varla að vera i friði fyr
ir alls konar drykkjulýð, sem
ferðast um bæiiin um nætur og
gerir sér leik að því að eyðileggja
allt, seni Iiægt er að eyðileggja.
Mér liefur slundum komið í hug,
að það þyrfti að setja strangar
reglur og Jiung viðurlög við
skemmdum á slíkum almennings-
eignimi, sem sérstaklega er erf-
itt að gæta. Smávægilegar fésektir
og bætur fyrir tjón er ekki nóg
til þess að koma vitinu fyrir
skemmdarvarga. Það dugar ekki
miiína en innilokun í nokkra
daga. Þá myndii þeir kannske sjá
að sér, og aörir óttast sömu refs-
ingar. — kr.
Spakmæli dagsins:
Brennt barn forðast eldinn.
Gáta dagsins.
Nr. 451. ....
Á fjórum stend eg fótum
Iiér,
fangi sný að sveinum,
háir og lágir lúta mér,
eg lýt þó aldrei 'ncinum.
Svar við gátu nr. 450:
Flugur a mýkjuskán.