Vísir - 11.07.1953, Blaðsíða 4

p
VlSIR
Laugardaginn. 11.. júlí 1953
wiszis.

i'
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hérsteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofnr Ingólfsstræti 3..
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Síxnar 1660 (fimm linur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.it.
Á landinu starfa 29 skógræktar-
félög með 7550 félögum.
Aðalfunídur 8.K.F.Í. var haid-
iiiiu nýverið að Laugarvatni.
Stjórnarskipti í austri og vestri.
TTvað fyndist mönnum um það, ef það yrði eitt fyrsta verk
hvers þess stjói’nmálamanns í Frakklandi, er tæki að sér
stjórnarmyndun og lánaðist það eftir langa mæðu, að gera þá
menn höfðinu styttri, sem hann óttaðist að gætu orðið honum
hættulegir við stjórnarstörfin, dregið stjórnartaumana úr hönd-
um hans? Það er hætt við, að stjórnmálamönnum fækkaði mjög
fljótlega í Frakklandi með slíkum aðgerðum, því að það er nú
orðinn næsta stór hópur, sem þar hefur setið á stóli forsætis-
ráðherra, síðan styrjöldinni lauk fyrir átta árum.
Eða hvað fyndist mönnum um það, ef íslenzkur stjórnmála-
foringi gerði það að sínu fyrsta verkefni, er hann væri búinn
að taka við stjórn landsins og festa sig í sessi, að hann iéti taka
nokkra af ráðherrum sínum og stúta þeim? Við skulum hugsa
okkur, að Brynjólfur Bjarnason myndaði stjórn, og jafnskjótt
og hann væri búinn að hagræða sér í hvíta húsinu við Lækjar-
torg, léti hann handtaka Einar Olgeirsson og drekkja honum í
höfninni eða eitthvað því um líkt. Hvað fyndist mönnum um
svona aðfarir? Fyndi t mönnum þetta ágætt og mjög til fyrir-
myndar? Eða fyndiot mönnum, að ekki væri hægt annað en aö
fordæma það og þá menn, er þannig hegðuðu sér?
Það er vel til fundið, að menn geri það upp við sig, hvað
þeim finnst um þetta, og það á sérstaklega vel við, að menn
hugleiði það þessa dagana, því að slíkir atburðir eru einmitt að
gerast nú austur í Rússlandi. Því var spáð á sínum tíma, hér í
blaðinu, er tilkynnt hafði verið, að Malenkov yrði eftirmaður
Stalins, að ekki færi hjá því, að átök ættu sér stað þar eystra,
og væri ekki enn séð fyrir endann á þeim. Þessi spá hefur nú
rætzt, og engum dylzt, að Malenkov og Beria hafa deilt frá því
að Stalin gaf upp andann — og þó sennilega míklu lengur.
Endir þessa þáttar baráttu þeirra hefur orðið sá, að Malenkov
hefur sigrað, og áður en langt líður mun Beria — ef að vanda
lætur — verða leiddur fyrir rétt, þar sem fram verður látinn
fara skemmtilegur sjónleikur. Sjónleikurinn verður á þá leið,
að Beria mun lýsa því, hvílíkur erkifantur hann sé, og hversu
glæpsamlega hann hafi hegðað sér um langt árabil.
En Malenkov stendut með pálmann í höndunum — um
sinn. Hann hefur sigrað í þessari lotu, En þótt Beria hafi verið
rutt úr vegi, en Malenkov ekki öryggur i sessi. Enn er stór
hópur manna, sem hafa svo trausta valdaaðstöðu, að Malenkov
hefur ærna ástæðu til þess að tortryggja þá, og einn góðan
veðurdag gerist þess sennilega þörf, að nýr þjóðarfjandmaður sé
dreginn fram á sjónarsviðið, sviftur grímunni og gerður höfð-
inu styttri í fyllingu tímans, er hann hefur lýst glæpaferlí sínum
nógu rækilega. En þangað til verður þessi þjóðarfjandmaður
framtíðarinnar eitt goðanna, sem kommúnistar austan járn-
tjalds og vestan munu tilbiðja af eins hundflatri auðmýkt og
Malenkov heimilar hverju sinni.
Og allt er þetía gott og blessað í augum kommúnista því
að æðsti presturinn er enn á sínum stað. En hvað fyndist komm-
únistum, ef þeir vöknuðu alltf í einu upp við það, að þau hausa-
víxl hefðu orðið austur í Garðaríki, að Malenkov væri hinn
fallni engill, þjóðarfjandmaður nr. 1? Myndi þá ekki reynast
erfitt að fóta sig á línunni?
Fall Matyas Rakosis.
T-»að er skammt milli upphefðar og falls hjá leiðtogum kom-
múnista um þessar mundir, eins og frégnir utan úr heimi
bera Ijóslega með sér. Beriá hefur verið Veginn og íéttvægur
fundinn, og fyrir fáeinum dögum barst sú fregn frá Ungverja-
landi, að höfuðpaurinn þar, sjálfur forsætisráðherrann Matyas
Rakosi, hefði verið rekinn úr embætti, og er ekki erfitt að gera
sér nokkra grein fyrir því, hver verða endalok hans og eftirmæli.
Fall Rakosis stafar ekki af því, að hann sé nýliði eða upp-
skafningur í hópi kommúnista, því að fáir menn hafa þjónað
kommúnismanum lengur en hann. Þegar Bela Kun myndaði
stjórn sína í Ungverjalandi 1919, var-Rakosi einn ráðherra hans,
hann var einn helzti fulltrúi á þingum Kominterns á þriðja
tug aldarinnar, sat í fangelsum vegna skoðana sinna í 15 ár, og
varð síðan æ valdameiri í Ungverjalandi eftir 1944. Fall hans
stafar því ekki'af því, að.hann hafi legið á iiði sínu.
En skýringin er sú, að upphefð eða fali köhlmúnistá fér
ekki eftir kostum þeirra eða göllum, heldur veltur hún ein-
ungis á geðþótta þeirra,.sem yfir þá eru settir. Þeir ráða lífi og
dauða.
Aðalfundur Skógræktarfélags
Islands var haldinn að Laugar-
vatni 4. og 5. þ. m.
Fundinn sátu 71 fulltrúi frá
21 héraðsskógræktarfél., stjórn
félagsins og framkvæmdastjóri
auk 16 gesta. — Fyrrverandi
skógræktarstjóri A. F. Kofoed-
Hansen var heiðursgestur fund-
arins. Formaður félagsins, Val-
týr Stefánsson ritstjóri stjórn-
aði fundi. f upphafi minntist
hann nokkui'ra félaga, er látist
höfðu síðan aðalfundur var
[haldinn í fyrra.
Þá skýrði formaður frá gjöf
norskra skógarbænda til Skog-
ræktarfélagsins. Séra Harald
Hope í Ytre-Arna, sem kom
hingað með norska skógræktar-
fólkinu vorið 1952, hafði for-
göngu um gjöf sem lítinn
þakklætisvott fyrir móttökurn-
ar hér. Staurarnir eru 1400
talsins, yfirleitt úr kjörviði, en
líklegt er að fleiri verði sendir
seinna. Staurunum verður nú
skipt milli félaganna. Séra H jpe
var sent þakkarskeyti af fund-
inum.
Þá hafði félagið séð um gróð-
ursetningu í reit Vestur-ísler.d-
! inga á Þingvöllum fyrir gjöf þá,
sem Þjóðræknisfélag íslendinga
' í Vesturheimi hafði sent hingað
heim. Fundurinn lýsti yfir
þakklæti sínu til Þjóðræknis-
félagsins fyrir gjöf þessa.
Hákon Bjarnason flutti síðan
skýrslu stjórnarinnar. Starf-
andi eru 29 héraðsskógræktar-
félög með samtals um 7550 íé-
lögum. Árið 1952 gróðursettu
félögin alls 392 þúsund plöntur
á ýmsum stöðum á landinu.
Félagið heldur úti ársriti, sem
er nýlega út komið í 5500 ein-
tökum. Er það í tuttugasta
skipti, sem ritið kemur út. —
Sakir hækkandi prentkostnað-
ar hefur verið halli á útgái'u
ritsins undanfarin ár.
Vorið 1952 komu 60 manns
frá Noregi til að vinna hér vie
skógplöntun, og 61 íslendingar
fór til Noregs í sömu erinda-
gjörðum. Skógræktarfélag ís-
lands og Skógrækt ríkisins
báru kostnað af dvöl Norð-
manna hér ásamt nokkrum
stærri héraðsfélaganna, er
fengu Norðmennina til að starfa
á sínum vegum. Er þetta í ann-
að skipti, er slík mannaskipti
fara fram, og hefur mikill áhugi
verið fyrir ferðum þessurn.
Aðalfundur félagsins 1952
hafði óskað þess, að stjórn
íélagsins ynni að því ásamt
skógræktarstjóra, að fá lögleitt
að hluti af aðflutningsgjöldum
af viði,. er til landsins flyttst,
yrði framvegis notaður til
ræktunar skóga. Félagsstjórnin
hafði sent ríkisstjórninni ýtar-
lega greinargerð fyrir þessu
máli, og hefur það verið rætt
af velvilja og skilningi í ríkis-
stjórninni, þótt hún treystist
ekki til að leggja málið fyrir
síðasta Alþingi. Enda varla von
að jafn umfangsmikið mál fái
skjóta afgreiðslu.
Öflun trjáfræs hefur gengið
mjög' vel frá Alaska og Nörðuf-'
Noregi, og með komu Dr. Tayl-
ors hingað til lands á s.l. hausti,
■'erður enn auðveldára að afia
fræs að vestan. Að vísu er fræ-
útvegun afar kostnaðarsöm, en
undirstaðan að allri skógrækt
hér er að ná í trjáfræ frá þeirn
stöðum, er svipar til íslenzks
veðurfars. Nú eru þrir ungir
íslendingar, sem útskrifuðust í
vor úr skógarskólanum hér við
framhaldsnám í Alaska, og þeir
munu safna fæ á hausti kom-
anda undir stjórn Dr. Taylors.
Á sunnudagsmorgun lögðu
nefndir fram tillögur þær, sem
bornar höfðu verið fram á
fundinn. Voru þær ræddar og
flestar bornar upp.
Er tillögur höfðu verið sam-
þykktar var gengið til stjórn-
arkjörs. Úr stjórn áttu að ganga
Hermann Jónasson, landbúnað-
arráðherra, og Haukur Jör-
undsson, kennari, og voru
þeir báðir endurkjörnir. Úr
varastjórn gekk dr. Helgi Tóm-
asson, yfirlæknir, og var hann
endurkjörinn, svo og endur-
skoðendur, þeir Kolbeinn Jó-
hannsson, endurskoðandi og
Halldór Sigfússon, skattstjóri.
Eftirfarandi tillögur voru m.
a. samþykktar á aðalfundinum:
I.
Aðalfundur Skógræktarfélags
íslands haldinn að Laugarvatni
4.—5. júlí 1953 skorar á ríkis-
stjórn og Alþingi að setja í lög
ákvæði um það, að hæfilegum
hluta aðflutningsgj. af viði og
viðarafurðurn skuli árlega vario
til skógræktar og vísar fundur-
inn til rökstuðnings fyrir þessu
til greinargerðar þeirrar, sem
stjórn félagsins hefur þegar
gert um þetta efni.
II.
^.ðalfundur Skógræktarfélags
íslands haldinn að Laugarvatni
árið 1953 skorar mjög eindregið
á stjórnarvöld ríkisins að
styrkur til skógræktarfélaganna.
verði hækkaður til muna á f jár-
lögum næsta árs.
III.
Aðalfundur Skógræktarfélags
íslands 1953 felur stjórn félags-
ins að vinna að því, að héraðs-
skógræktarfélögin fái til skóg-
ræktar samfellda reiti eigi
minni en 30 ha. hvert í sínu
héraði, enda sé landið talið
hafa skilyrði til ræktunar
nytjaskóga.
Ferðalangui' hefur skrifað Berg-
máli bréf, þar scm hann skýrrr
frá skenuntiferð, er hann fór um
sl. helgi, en ferðin varð að nokkru
söguleg, vegna þess að ferðahóp-
urinn, sem liann var með, var
svo óheppinn að gista á sömu
slóðum og annar hópur ferða-
manna, er sannarléga fór ckki í
ferðalag til að skemmta sér að
j siðaðra manna hætti.
Ölóðir menn
! spilla svefnfriði.
„Um síðustu helgi efndi Ferða-
félag íslands til ferðar austur í
Þjórsárdal og fékk félagið leyfi
Ásólfsstaðabóndans til þess að
tjalda þar í landareigninni á á-
kveðnum stað. Á fjórða tímanum
um nóttina ryðst á þetta svæði
ölóður hópur frá fyrirtæki hér
í bænum með háreysti og gaura'-
gangi og vakti þá, sem fyrir voru,
upp af værum svefni. Þarna héldu
síðan þessir ölóðu menn vöku
fyrir fólkinu lengi nætur, kröfð-
ust jafnvel tjaldpláss í súmum
tjaldanna og höguðu sér eins og
ótíndir dónar.
Ofögur umgengni.
Þess má geta, að þarna var
nóg landrými fyrir tjöld á öðrum
stöðum, og þvi ekki ástæða til
þess að ryðjast inn á svæði, sem
aðrir höfðu fengið leyfi til að
hafa og raska svefnfriði fólks.
Því mætti og bæta við að daginn
eftir, er fólkið, sein fyrir var,
kom út úr tjöldum sínum, lágu
spýjur úr þeim ölóðu eftir á
tjaldstaðnum, auk alls konar
rusls, sem ekki var haft fyrir að
fjarlægja e'ða grafa, eins og góðra
ferðamanna er siður.
Kona í Hima-
lajaleiðangri.
Karachi (AP). — Franskur
fjallamannaleiðangur er lagður
af stað héðan til Kashmir.
Ætlunin er að klífa einhvern
tind Karakoram-fjallgarðsins,
sem fæstir hafa verið sigraðir.
í leiðangrinum eru alls fjórir
menn,
þar af ein kona, þekktasti
fjallgöngugarpar Frakka af
því kyni, frú Kogan að nafni.
Kona þessi er hálf-fertug, og
hefur getið sér mikið orð fyrir
fjpllgþngúr; bæði í Ölþúnum,
þar sem húri hefur klifið alía
þekktustu tinda, og í S.-Amer-
iku, en þar eru hæstu og tor-
kleifustu tindpr utan Asíu.
Lægsta krafan.
Sá, er þetta ritar, vill á engan
liátt ámæla fólki fyrir að það
sé kátt í ferðalögum, og hans
vegna má það hafa vin um hönd
eftir vild. En lægsta kral'an, sem
gerð verður til slíkra ferðalanga
er, að þeir láti aðra í friði, og þó
sízt al' öllu raski svefnró þeirra,
því óværum svefni og ónógum
fylgir jafnan vanliðan. í öðru
lagi er það heilög skylda hvers
ferðamánns, scm leitar út i nátt-
úruna, að saurga hana ekki, held-
ur forðast að skilja eftir sig livcrs
konar rusl og óþrifnað. Atbur'3-
ir sem þessi eru hvimleiðir og
því nauðsynlegt að haft sé orð
á þeim', þvi svo til má eigi ganga.“
Fyrir neðan allar hellur.
Þannig lýkur bréfi „Ferða-
Iangs“ og verð ég að segja, að
hann hefur lög að mæla. Það er
i mesta máta livimleitt, þegar
farið er i skemmtiferð, að þurfa
að rekast á drukkið fólk, er jafn-
an spillir heilbrigðri skemmtun,
og aldrei er drykkjuskapur jafn-
leiðinlegur og einmitt úti í Guðs
grænni náttúrunni, þótt ýmsir
virðast vera á annarri skoðun,
ef dæma má eftir hegðun þeirra.
— kr.
Spakmæli dagsins:
Sá skal vægja sem vitið lief-
ur meira.
Gáta dagsiÐh
Nr. 461:
Á heiði gengu Iiöldar tveir
og hvatlega létu,
báru í fangi bragnar þeir
það báðir hétu.
: jr, ýrr ,
Svar við gátu nr. 460:
Páll.