Vísir - 21.08.1953, Blaðsíða 4

«
VlSIR
Föstudaginn 21. ágúst 1963
¥1SX XS.
DAGBLAB
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm linur).
Lausasaia 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Veiðarnar fyrir Riíssa.
80 ára í dag:
Daníelsson,
k €E npgtt ím ú n i *.
Þjóðkunnur athafnamaður,
Þórhallur Daníelsson, kaup-
maður; verður 80 ára 21. þ. m.
Faðir hans, Daníel Sigurðsson
póstúr (1846—1920) var einnig
þjóðkunnur atgerfismaður. —-
Móðir Þórhalls var Sigriður
Þorbergsdóttir (d. 1880) fyrri
kona Daníels.
Eg man það enn vel, þótt ég
væri barn að aldri, er Þórhali-
T viðskiptasainningi þeim, sem gerður var við Rússastjórn fyrir ur kom af Möðruvallaskóla,
um það bil þremur vikum, var svo ráð fyrir gert, að glæsilegur ungur maður, prýöi-
íslendingar létu Rússa fá talsvert magn af hraðfrystum karfa. ’ lega gáfaður, glaður í lund og
Var þess vegna ætlunin, að togararnir veiddu þann fisk, sem hvers manns hugljúfi er honum
þarf til þess að fullnægja þessu atriði samningsins, en frysti- kynntist. Okkur börnunum þótti
húsin áttu að taka við aflanum, flaka hann og frysta. Eins ogiákaflega vænt um hann, harm
menn vita,- hefur mikill fjöldi togara legið í höfninni hér að|hafði sérstaka hæfileika til > rnisjafnlega. vel hafa reynzt
undanförnu, og er það raunar eðlilegt á þessum tíma árs, að
hokkrir togarar sé jafnan inni við hreinsun og fleira, sem að
þeim þarf að dytta eftir langt úthald. En hér kemur það einnig
til greina, að óvissa hefur verið ríkjandi um útgerð þeirra, s\’o
að aðgerðarleysið hefur verið meira en ella. -
Það er talsvert aflamagn, sem gert er ráð fyrir, að togararnir
þurfi að veiða vegna samningsins við Rússastjórn, og er um það
talað, að þeir muni þurfa að fara ura 80 veiðiferðir, ef gert er
xáð fyrir 200 lesta afla í hverri ferð. Er því hér um talsvert
verkefni að ræða, sem kemur á hentugum tíma, þegar nokkur
lægð er í veiðum togaranna fyrir aðra markaði.
Þótt nú sé um ' bil þijár vikur liðnar, síðan samning-
arnir voru gerðir, haí'a veiðar þessar þó ekki verið hafnar, og
munu það vera samningar, sem gera þarf um fiskverðið til
togaranna, er valda þeirri töf, sem hér hefur orðið. Hefur
ekkert verið um það sagt af hálfu þessarra aðila, á hverju
standi, og hvers vegna sé ekki byrjað' að veiða upp í samninga
þessa, en sitt af hverju hefur þó kvisazt, og verður að gera
xáð íyrir, að það hafi við rök að styðjast, þar sem sá orðrómur
er mjög þrálátur.
Verð það, sem Rússar munu greiða fyrir karfa þann, er þeir
umgangast börn engu síður en|honum
fullorðna. Eg held, að öllum[bann
börnum, sem nutu tilsagnar Þór'
halls, hafi þótt vænt um hann
upp frá því til æviloka og að
okkur, sem enn þá lifum, muni ■
Aldrei hef ég heyrt
segja hnjóðsyrði um nokk
Skógafoss undir Eyjafjöllum er
frægur foss og þykir sjálfsagt og
eðlilegt að nema þar staðar, þeg-
ar farið er framhjá, aka upp að
fossinum og jafnvel leggja það á
sig að ganga upp á brún til þess
að sjá fossana, sem ofar eru í
Skógaá. Það er líka þess virði,
því að fossinn er fagur, einhver
fallegasti foss á landinu, vatns-
inikill og stórfenglegur. En
skammt frá Skógafossi er Skóga-
skóli, mikil og falleg bygging,
sem nýlega hefur verið reist, en
þar lók heimavistarskóli fyrst til
starfa liaustið 1949.
Byggðasafnið.
Skólaluisið, sem er reisulega
og fágurt út af fyrir sig, hefur
að geyma byggðasafn Árness- og
Rangárvallasýslna. Sal'n þetta er
ekki gamalt, því að fyrstu mun-
irnir bárust þvi fyrir rúmum
þremur árum, en siðan hafa niun-
urn mann, en oft hæla þeim jr verið að berast jafnt og þétt,
mönnum, er ég hugði varla, að og safnið er þegar orðið allmik-
ættu það skilið af honum. Þess-
ir mannkostir, ásamt bjartsýni,
þykja það, unz yfir lýkur. -1 hafa orðið honum og samferða-
Starfssvið Þórhalls varð þó ekki
Skagafjörður nema fáein ár. —
ið og mjög' merkilegt. Við vorum
nokkrir félagar þarna á ferð s.l.
sunnudag, höfðum leigt okkur
mönnum hans á lífsleiðinni til,bil ?aman’ti! ),ess aS ohk'
TT ur ut ur bænum, en ekki akveoio
Iblessunar og salubota. — Hann' , . . ... . ...*
Hann fluttist til Austurlands og', |llverl ferðmni skyldi heitið. Við
ævistarf hans sem mest bar á lhe gttað tekl ^ °’. ókum þó alltaf austar og austar,
ævistari hans, sem mest bar a, sem ag hefur boriðj oft hefur (
var að stofna og reka verzlun þó blásið á móti> og róðurinn' Lsf, en þá var ákveðið að si*a
og útgerð í Höfn í Hornafirði.
Byggði hann þar verstöð mikla
og setti upp verzlun, því hinn
glöggskyggni maður sá, að þar
mundi heppilegasti staður fyr-
ir útgerð, á Austfjörðum. Varð
hann sveitarhöfðingi þar um
mörg ár og umsvifamikill vinnu
veitandi. Dugnaður Þórhalls
Daníelssonar er frábær og heí-
ætla að kaupa samkvæmt samningnum mun vera hagstæð-ara
en karfaverð til annarra kaupenda, þar sem minni kostnaður ur jafnan verið svo. Svo sem
mun vera við pökkum á þessum fiski en öðrum, sem á að fara taSlr Þans var hann (og er) ó-
til ianda, þar sem meiri kröfur eru gerðar í þessu efni. Munu venJuúuglegur ferðamaður, kom
togaraeigendur því eðlilega vilja fá eitthvað hærra verð fyrir ÞaS s®r vel> er hann varð oft
aflann en áður, enda kemur það og til greina, að nú er miklu a® ier®ast lanóleið hina erfiðu
erfiðara að veiða karfann en áður. Hefur mjög gengið á karfa- hættulegu leið milli Horna-
" ‘ ‘ Var
efalaust verið erfiður. Guð hef-, við. Datt þá einhverjum í hug, að
ur gefið honum marga góða gjöf rétt væri að skoða byggðasafnið
um ævina, en enga betri en 1 Skógaskóla, úr því við vorum
lundarfarið og æðruleysið, glað -komnir svo nálægt því.
værðina, ásamt góðri heilsu, I
bæði líkamlega og andlega.
Hann eignaðist góða konu og'
mörg börn. Hann hefur heilsu.
og þrek til þess að ferðast á!
milli þeirra, þótt þau séu bú- hyggðasafnið og útskýra fyrir
sett á Suðurlandi, Norðurlandi oTkur uppruna munanna, sem
og Austurlandi. Ferðalög eru þar voru. Þetta byggðasafn sýsln
honum til hressingar og ánægju. anna, sem skólastjórinn nefndi
Alls staðar á hann góða vini og þó aðeins „visi“ að byggðasafni,
kunningja. Ekki svo að skilja, cr 0I'ðið allmikið að vöxtum, eins
að Þórhallur hafi lagt niður og aSul’ er sagt 08 1111 og merki-
Minnisverð stund.
Við drápum á dyr og báðum
um að fá að skoða safnið. Skóla-
stjórinn, Magnús Gíslason, ók
stofninn á þeim miðum, sem vitað er um, vegna mikillar veiði ííar®ar °g Reykjavíkur. Vai\ vinnu. Hann vinnur ennþá við tegt't>arna er satn numa’ er svna
á undanförnum árum, og tekur þess vegna lengri tíma að fá llann oft flÍotur 1 f°rurn á hin-' hókhald og skriftir í fullu fjöri. ok|llu’ l,roun verkdegrar tækni í
— ----■■■-—...... > > & J nokkur hundruð ar, munir, sem
voru notaðir við sjósókn eða bú-
IP í sýslunni, merkilegar minj-
fullfermi en þegar uppgrip voru á miðunum eða því sem næst. um Þ'ábæru gæðingum, er hannj nojchur áttræður maður i VO]
Af því leiðir eðilega, að hver veiðiför verður kostnaðarmeiri ^a atti’ enda maðurinn heilsu- fuj]u fjöri, þá er það Þórhallur sjn;
nú en áður, og þess vegna skiljanlegt og eðlilegt, að togara- hraustur og þrekmikill
eigendur telji, að sér beri nokkru meira verð fyrir aflann, þar' Útlendir og innlendir ferða
eð frystihúsin bera meira úr býtum með frystingu fyrir Rússa menn nutu gestrisni og höfð- gott fyrr og siðar> einkum þó þvi að slík söfn þarf að skoða og
en aðra. * (ingsskapar þeirra hjónanna í frá þernskuárum mínum, þeg-|útakýra fyrir ókunnugum.
Höfn, Þórhalls og Ingibjargar
ÍTíminn leið.
Við félagar höfðum ekki ætlað
núúlir lnnff-í ctiuul fil 1,p«
,___................... ' , . ” beirra annálað fvrír rausn nv .« . , . “ okKur ian„a stunu tn pess ao
Daníelsson. ar liðinna ára. Það væri tilgangs-
Eg vil þakka honum fyrir allt lítið að telja upp einstaka muni,
Það hefur vakið talsverða furðu almennings, að ekki skuli i'u\“‘us iiigiujargai ar hann var kennari minn um\
vera byrjað að veiða upp í samninga þessa, því að væntanlega Frlðgelrsd°ttur. Hún er nú lát- tima Og svo sendi eg þessuml
„ ^ . .. ....... .. _ ' i n •fT7r*ir» lnriöti TT’or Vicií-míl í . . . .
all-hagstæða viðskiptasamninga við Rússa að þessu sinni, og hcll.ia annaiaif fyrlr rausn og árnaðaróskir.
við eigum þess vegna að kosta kapps um að uppfylla þá. Það llll:)ýlaPrýðl °S öllum minnis-
er mjög hætt við því, að við getum ekki staðið við samninga stætt> er Þangað komu.
um afhendingu á allri þeirri norðanlandssíld, sem seld var fyrir -
fram, en það er ástæðulaust, að við uppfyllum ekki þá samn- '
inga, sem hægt er að standa við.
Þorsteinn Jónsson.
Nýjasta Kandkymiitfp.
Atvikin höguðu því þannig, •
að útgerðarstöðin í Höfn og'
verzlunin eru nú ekki í eigu. ■
Þórh. Daníelssonar Hinn hag-:
sýni brautryðjandi ruddi þar■
erfiðustu leiðina fyrir aðra, og i
vafalítið hefur hann séð rétt, j
• er hann valdi Hornafjörð sem!
'P'ins og Vísir hefur skýrt frá, eru nú.staddir hér nokkrir; heppilegasfa stað fyrir útgerð'
brezkir menn, sem komnir eru hingað í boði Flugfélagsins, á' Austfjörðum. — Lagði'hann
Ferðaskrifstofunnar og Búnaðarfélagsins. Tilgangurinn með íör I starfsþrek sitt og elju, fé og
þessarra manna er að gefa þeim kost a að kynnast kostum lánstraust í þessi miklu fyrir-
íslenzka hestsins og hver skemmtun er að því að koma á bak j tæki, er urðu þá þegar, og eru
gæðingi. Síðan eiga þeir að skýra löndum sínum frá ferða- enn, fjölda manna til alvinnu
laginu óg ýta undir menn að koma hingað til slíkra ferðalaga og hagsbóta.
sveit

flutt lofíleiðis
lands.
til V.-?*ýzka-
eða gera það auðveldara að selja hesta úr landi, þar sem hægt
er að nota.þá tií skemmtiferðalaga.
Þetta er góð hugmynd, með hinum betri, sem menn hafa
Auk þess, að Þórhallur Daní-
c'
V.i
Alls er ætlunin að flýtja 1200
börn pólskra, ungverskra,
þýzkra og tékkóslóvak,ískra
flóttamanna í borginni þannig
, . til Vestur-Þýzkalands og
elsson er, ems og eg hef tekið., • , „ . ,
’ , , . koma þeim þar fynr í sveit til
„ .x , . , | iam> hag.synn og réttsýnn at- h'resgingar í mánaðartíma. Am-
lengið í sambandi við landkynmngu, og væntanlega vekur hún orkumaður, er hann góðviljað-j erishi flugherinn sér um flutn-
verðskuldaða eftirtekt og ber þá þann árangur, sem til er ætlazt. ur mannkostamaður, er öllum' ing barnanna, en allur annár
En með þessú er þó ekki rutt úr vegi þeim þröskuldinum, sem,vill vel gera og hjálp veita eftir ( kostnaður er greiddur með sam
erfiðastur er — þeirri torfæru, sem gerir það að mestu leyti megni. Öll framkoma hans er'skotum manna um allt Vestur-
ómögulegt að ísland geti orðið fjölsótt ferðamannaland. Við' sérstaklega aðlaðandi og þægi- Þýzkaland. Buðust í'leiri fjöl-
höfum ekki enn skilyrði til þess að taka á'móti nema mjög^leg, hann er jafnan glaður og slíylclur 111 dæmis til þess, að
takmörkuðum fjölda ferðamanna, af því að við getum ekki'æðrulaus, hinn bezti félagi gam taka vl® Þöinum en óskað var
hýst nema svo fáa gesti. „Landið er fagurt og frítt“, segir jansamur og glettinn. Hann er sveltadvalar fyrn’> en ef Þetta
skáldið, en þó er ekki hægt að láta ferðalanga liggja úti. Við nægilega víðsýnn og vitur til böi-m bLsj1 alTrekkf ó
þurfum fleiri g'istihús', e’n þ’déaf þjaú verða til,1 þá mun vart þess ^ð tala vej. Jinj;fpefibrœð- gras“, eins^ogmú er högumíhátf |
i gestunum. ' ' ' ' ’ >»> k* .... _* r n_ir_ I
i ii í j t.f . f :< > n ■ •
ur sma, og það jafnvel þa,
er að í Berlín.
Gáta dagsim
Nr. 493.
Hver er sá hinn fljóti, „
er mig fann á vegi,
sem ei skín á sól
né önnur birta,
hann sá eg jafnframt
hafskipum renna,
þurfandi ei föt,
né fæðu neina;
öllum auðsénn,
en ei þreifanlegur?
Svar við gátu nr. 492:
yjárhjirzla.
skoða eitt lítiö byggðasafn, en
timinn leið og ég held að við
höi'um allir gleymt tímanum. —
Skólastjórinn gekk á undan, tók
ujiji ýmsa muni, benti á aðra, en
slcýrði jafnótt fyrir okkur sögu
þeirra, gagn þeirra, er'þeir voru
notaðir, hvar þéir hefðu fund-
izt o. s. frv. Eg hef aldrei skoðað
forna muni með jafnmiklum á-
luigtrog jafnmikili ánægju og und
Berlín. — 300 börn pólskra ir handleiðslu þess manns, sem
flóttamanna í Berlín hafa verið la?®111 >ikjum i Skógaskóla. \ið
ræddunt um það olckar á milli
félagarnir, er við höfðum kvatt