Vísir - 13.10.1953, Blaðsíða 7

ÞriSjudáginn 13. októbér 1953
VISIR
Óttaslegin eigmkona.
qtir
fartf
(^■abertó l^hine.liárt.
*>*>
á óvart, að Tumi karlinn hafði hringað sig á rúminu hjá henni.
Hann bærði ekki á sér, og gamla konan‘brosti til Forsythes.
„Kettir eru góðir vinir,“ sagði hún. „Enginn þarf að vera ein-
mana, sem hefur kött og biblíu til þess að stytta sér stundirnar.“
Nokkrum mínútum síðar stóðu lögreglumennirnir í hnapp
umhverfis rúmið og gamla konan sagði þeim allt, sem hún vissi.
En undir lokin sagði hún það, sem Forsythe hafði óttazt, að
hún gæti ekki þágað um.
„Hann stal Billy litla og faldi hann,“ sagði hann. „Og Anna
vildi auðvitað ekki taka því með þegjandi þögninni."
„Þér haldið þá, að hún hafi skotið hann?“ rnælti Close.
„Eg veit, að eg mundi hiklaust hafa gert það, ef eg hefði ver-
ið í hennar sporum,“ svaraði Eliza ögrandi.
Sjöundi kafli.
Klukkan var orðin tíu um kvöldið, þegar lögreglubifreið nam
staðar fyrir framan íbúðarhúsið, sem Collierhjónin höfðu búið
í, og út úr henni stígu- tveir leynilögreglumenn, sem voru í
fylgd með Close og Farsythe.
Þeir hringdu á bjöllu húsvarðai’ins, en enginn svaraði, en við
athugun kom í ljós, áð Kerr-hjónin voru ekki búin að slökkva
hjá sér ennþá, svo að Clóse hringdi hjá þeim.
Þegar inn var komið, fundu þeir, að Kerr hafði verið að
leggja „kabal“ í setustofu þeirra hjóna. Hann virtist gramur
yfir að verða fyrir þessu ónæði, en var þó kurteis í fasi.
„Hvað er ykkur á höndum?“ spurði hann. „Þótt svo vilji til,
að við hjónin eigum heima hér í húsinu, virðist engin ástæða til
þess, að þið leggið okkur í éinelti.“
Close lét sem hann heyrði ekki þessi orð. Hann tók aðeins
fram vasabók sína og leit í hana.
„Nafn yðar er Joseph H. Kerr,“ tók hann til máls. „Þér starf-
ið sem gjaldkeri í Enterprise-bankanum. Er það rétt?“
„Vissulega,“ svaraði Kerr, og var fúll á svip. „Aldur, þrjátíu
og átta ár. Hörundslitur, hvítur. Þyngd hundrað fimmtiu og
fimm pund.“
„Hægan, hægan, herra Kerr. Það er alveg óþarfi að vera
hortugur. Þekkið þér son Collier-hjónanna?“
„Hann Billy? Auðvitað þekki eg hann. Þetta er viðkunnan-
legasti drengur,"
„HvenaéT sáuð þér hann síðast?"
Kerr hugsaði sig um. „Eg held, að það séu tveir eða þrír
mánuðir síðan.“ Hann leit á konu sína. „Er að ekki rétt?“
„Jú, það stendur heima,“ svaraði hún. „Collier barði hann
með ól eða belti eitt kvöldið, og kona hans fór eitthvað með
drenginn daginn eftir. Að minnsta kosti sagði Hellinger það.“
„Hvar er Hellinger? Hann svarar ekki, þótt hringt sé á
bjölluna hjá honum.“
Hjónin hlógu. „Hann er meira úti en viðstaddur,“ sagði frú
Kerr. „Eg’ hefi ekki séð hann allan liðlangan daginn. Joe varð
að fara niður rétt áðan, til að láta meiri kol á eldinn í mið-
stöðinni. Við vorum að krókna. En það er bara venjulegt."
Lögreglumönnunum og Forsythe tókst ekki að afla meiri
upplýsinga á efri hæðinni. Jamison var að vísu alklæddur, en
hann var haltur sem fyrr, og hann skýrði frá því, að hann.hefði
ekki séð son Collier-hjónanna frá því að hann flutti í húsið,
og vissi yfirleitt ekki til þess, að þau ættu barn. Þegar komu-
menn stóðu í hóp niðri á gangstéttinni, til þess að skrafa sam-
til framteljanda til tekju- og
eignarskatts
í lögum nr. 6/1935 um tekjuskatt og eignarskatt er
ákveðið að skattaframtöl skuli „komin í skattstofuna í
Reykjavík fyrir lok janúarmánaðar“. Þó er heimilað að
veita einstökum aðilum frest til framtals, ef sérst'aklega
stendur á. Hefur allmikið verið um slíkar frestveitingar
undanfarin ár, enda þótt það hafi torveldað störf skattstofu
og niðurjöfnunarnefndár, tafið útkomu skattskrár og inn-
heimtu gjalda.
Eins og kunnugt er, hefur nú verið komið á fó't sér-
stakri reiknings- og skýrslugerðarstofnun, sem búin cr
fullkomnum vélakosti og ræður yfir miklum tæknilegum
möguleikum. Er þessari vélastofnun aetlað að taka gð sér
margháttrS störf fyrir ýmsar opinberar skrifstofur, þar á
meðal skattstofu Reykjavíkur. Á vetri komanda verður
m.á. áritun framtalseyðublaðá, útreikningur skatta og
annarra þinggjalda, ■samning skattskrár og útgáfa skatt-
reikninga að öllu leyti framkvæmt af umræddri véla-
stofnun.
Ein afleiðing þessara urnskipta og þeirra breyttu starfs-
hátta er þeim fylgja, er sú, að skattstofan getur ekki frestað
skattákvörðun einstakra framtala, einstaklinga eða fyrir-
tækja, á sama hátt og verið hefur, og þess vegna verður
ekki unnt að veita nema mjög takmarkaða framtalsfresti
fram yfir þann dag, er lög ákveða, hvernig sem ástatt kann
að vera hjá framteljanda. Sama gildir um fresti til að skila
skýrslum um launagreiðslur, hvort sem einstaklingar, félög
eða stofnanir eiga í hlut.
Áf þessu tilefni er hér með brýnt fyrir framteljendum
til tekju- og eignarskatts í Reykjavík að verða ekki síð-
búnir með framtöl sín, nú- eftir áramótin, og sérstáklega
er þeirri aðvörun beint til atvinnufyrirtækjá að hraða sem
mest og með nægum fyrirvara öllum undirbúningi að því,
að geta skilað launaskýrslum og skattframtölum í tæka
tíð, að öðrum kosti eiga þessir aðilar á hættu að þeim verði
áætlaðir skattar, eða ákveðin viðurlög.
Skattstjórinn í Reykjavík
Melrose’s tea
fyririiggjandi
O. Johnson & Kaaber
Síini 1740
Stúlka
vön afgreiðslustörfum ósk-
ast í nýlenduvöruverzlun nú
þegar.
Upplýsingar á Hverfisgötu
28, miðhæð kl. 4—5 og 7—-9
eftir hádegi.
Mýkantnati*
síðar karlmannanærbuxur.
Verzlun
H. Toft
Skólavörðustíg 8. Símí 1035.
iijjálbát ffbi r
í stærðum:
510X15
475X16
525X16
550X16
600X17
750X20
^JCnátján. Cj. Cjíilo
áon Cf CJo. k.jl.
Múrarameistarar
Takið eftir
Ódýrasta pússningasandinn
fáið þér hjá mér. Grófur og
100%, Upplýsingar í síma
81034.
MARGT Á SAMA STAÐ
3EZT AÐ AUGLYSAI V1S§
C. & £unm$kA:
TARZAN
„Hætti’ð
þið ' leitihni áð Dóriu,
dóttur Thudosar. í kvöld munum við
beina leitinni og spjótum okkar að
féitari bráð.
Aðalhlið borgárinnaf eru undir
stöðugri gæzlu vopnaðra varð-
manna,“ sagði Tomos. „Þeir geta að-
eins sloppið í gegn um litla hliðið
sem er'rétt hjá;brúnni. Þángað vérð-
um við að hraða okkur til þess að
ná þeim.“ Síðan lagði varðflokkur-
inn af stað undir stjórn Tomosar.
Á'théðan bidu fjö'rménhmgáfnir 'í
skjóh. „Rondar hefur á réttu að
standa. Við verðum að flýja hjá
bránni," sagði Gemnon.